Kerst en bevinding

Valcke
Berichten: 7605
Lid geworden op: 31 aug 2018, 17:55

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Valcke »

Thea schreef:@Tiberius, nog even over jouw vraag over analogie/chronologie. Analogie is een principe: zoals.....,zo........Dat vind ik belangrijk om vast te houden. Hoe die verbindingen precies lopen, hoeven wij niet precies te weten. Dat zijn de verborgen werkingen van de Geest.
Ik vind de analogie in de heilsgeschiedenis en de toepassing ook een wezenlijk element. Dat blijkt ook uit hoe ik gereageerd heb in dit topic, zoals zojuist nog op het citaat van Ursinus dat Huisman gaf. Maar de analogie mag niet zo gemaakt worden dat het ene heilsfeit tegen het andere uitgespeeld wordt. Evenmin zó alsof het werk van Christus gedeeld is en de ene weldaad toegepast kan worden zónder de andere. Christus moet worden toegepast in Zijn beide naturen, in Zijn ambten, in Zijn staten (vernedering en verhoging) en daar kan niets van gemist worden. Een uitstekende leidraad hierin vinden we in de Heidelbergse Catechismus in de 'Wat nut u...' -vragen. Ook daar gaat het steeds om de analogie, niet om het uitspelen van de ene weldaad tegen de andere.

Heel mooi om te lezen hoe Olevianus de analogie trekt van de heilsfeiten naar de weldaden van Christus in zijn boek over de apostolische geloofsbelijdenis. Daarin verklaart hij hoe ieder heilsfeit verbonden is met de vergeving van zonden/rechtvaardigmaking enerzijds en met de vernieuwing/heiligmaking anderzijds. Dat moet vastgehouden worden, anders ontspoort het!
Gebruikersavatar
Tiberius
Administrator
Berichten: 33198
Lid geworden op: 12 jan 2006, 09:49
Locatie: Breda

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Tiberius »

@Thea, met de kanttekening van Valcke als leeswijzer ben ik het met je eens.
Gebruikersavatar
Herman
Moderator
Berichten: 11945
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:21
Locatie: Geldermalsen

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Herman »

huisman schreef:Het verschil tussen historisch geloof en zaligmakend geloof is geen achterhaalde zaak.
Dat is niet de kern van mijn probleem. De kern cirkelt bij mij rondt de vraag dat de onverbrekelijke eenheid van bekering en geloof in bepaalde tradities slecht één kant van de medaille benoemd en benadrukt. Het werk van de Heilige Geest valt op die wijze in een vacuüm, omdat wel de noodzaak van de wedergeboorte wordt beklemtoont, maar er geen richting wordt gepresenteerd waar het ware geloof zich dan op gaat richten. Hooguit op de innerlijke kentekenen die er vanuit de mens in zijn natuurstaat niet zijn. Het geloof echter richt zich op God en op Zijn heilzaam handelen.
Ditbenik
Inactief
Berichten: 3465
Lid geworden op: 25 feb 2011, 17:09

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Ditbenik »

Thea schreef:Dank voor jullie reacties, @huisman en @Herman. Daar gaat het inderdaad over in deze discussie. Jullie zien beiden gevaren, maar dan precies aan de andere kant. Daarom is het zo belangrijk om hier evenwichtig over te spreken en niet onverhoord te oordelen.
Jammer dat je mij dan wel onverhoord oordeelt en veroordeelt en niet bereid bent te reageren op mijn reacties.
Gebruikersavatar
Tiberius
Administrator
Berichten: 33198
Lid geworden op: 12 jan 2006, 09:49
Locatie: Breda

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Tiberius »

Henk J schreef:In de ene gemeente is het gevaar voor een algemene toepassing groter dan in de andere. Toch moet je het altijd blijven benadrukken denk ik, want een gemeente kan schrikbarend snel wegglijden bij een persoonlijke toepassing. Dan kunnen bekende zinnetjes als: 'Al was Christus duizendmaal in Bethlehem geboren, maar niet in mijn hart, ik was nog verloren' zeker goed zijn. Die zinnetjes noemen is wat anders dan zeggen dat het eerst Kerst en daarna Pasen moet worden, van een dergelijke theologie ben ik geen voorstander.
Eens.
In de ene gemeente zal ik ook zonder problemen de uitdrukking van Augustinus gebruiken ('Al was Christus duizendmaal ...'); in de andere niet omdat er een verkeerde toepassing van gemaakt kan worden.
Thea
Berichten: 1086
Lid geworden op: 03 jan 2019, 14:54

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Thea »

@Ditbenik, mijn excuses. Ik begrijp je pijn. Ik had jouw post verstaan als dat je de link tussen heilsfeit en beleving daarvan in het hart, onzin vond. Ik vond de uitdrukking 'de geboorte van Christus is eenmalig' een beetje agressief overkomen. Daar ben ik blijkbaar gevoelig voor.
Gebruikersavatar
huisman
Berichten: 17245
Lid geworden op: 12 nov 2009, 23:38

Re: Kerst en bevinding

Bericht door huisman »

Thea schreef:@Ditbenik, mijn excuses. Ik begrijp je pijn. Ik had jouw post verstaan als dat je de link tussen heilsfeit en beleving daarvan in het hart, onzin vond. Ik vond de uitdrukking 'de geboorte van Christus is eenmalig' een beetje agressief overkomen. Daar ben ik blijkbaar gevoelig voor.
Die gevoeligheid heb ik ook. Bedankt voor deze discussie. Het is goed om over deze belangrijke zaken te spreken en vooral te toesten aan Gods Woord.
Dat er dan wel eens (te) scherp wordt gereageerd is begrijpelijk en dat moeten we van elkaar toch een beetje accepteren. Een scherpe reactie kan soms de discussie ook verder helpen.

Persoonlijk vond ik deze discussie goed gaan en ben daar dankbaar voor.
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Gebruikersavatar
Herman
Moderator
Berichten: 11945
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:21
Locatie: Geldermalsen

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Herman »

Maar wat is er verkeerd aan de opmerking dat de geboorte van Christus eenmalig heeft plaatsgevonden? Als het over de roomse mis gaat, dan worden er wel wat fellere opmerkingen gemaakt tot in de HC toe over de herhaling van Christus trappen van vernedering.
Gebruikersavatar
Posthoorn
Berichten: 6464
Lid geworden op: 04 dec 2008, 11:22

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Posthoorn »

Herman schreef:Maar wat is er verkeerd aan de opmerking dat de geboorte van Christus eenmalig heeft plaatsgevonden? Als het over de roomse mis gaat, dan worden er wel wat fellere opmerkingen gemaakt tot in de HC toe over de herhaling van Christus trappen van vernedering.
Er is niets mis mee, maar het was iets waar niemand bezwaar tegen maakte. Het punt was dat men vreesde voor een eenzijdig benadrukken van het feit ten koste van de notie dat er ook iets in/met de méns moet gebeuren. Een heel andere situatie dus dan waarbij er sprake is van een dwaling zoals bij de RK kerk.
Vervolgde
Verbannen
Berichten: 506
Lid geworden op: 25 mar 2020, 11:38

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Vervolgde »

Posthoorn schreef:
Vervolgde schreef:Als je de theologen die je noemt en de documenten die je erbij haalt zorgvuldig leest, dan blijkt dat ze allemaal de inwendige roeping verbinden met de uitwendige roeping. En dat is dan een roeping tot geloof, niet tot rechtvaardigmaking.
Het is de mens die door de werking van de Heilige Geest gelooft.
Het is God de Vader die in Zijn barmhartigheid de mens vrijspreekt.
Geloven en rechtvaardigen zijn dus twee zeer onderscheiden zaken.
Ik heb geen behoefte de samenhang te bespreken, ik verwijs je naar de door jou genoemde theologen.
Geloof en rechtvaardigmaking hangen onverbrekelijk samen. Zie bijv. HC Zondag 23: Wat baat het nu dat u dit alles gelooft? Enz.
Ik begrijp niet goed waar je heen wilt met je uitspraken.
Waar ik heen wil is een meer evenwichtig en duidelijker spreken over deze zaken, zonder direct een discussie over “de stukken en het verband daartussen” te moeten voeren.

De afwijzing van chronologie in de betreffende Bijbeltekst door @Valcke en het sterk benadrukken van de inwendige roeping kan leiden tot een verkeerd inzicht, zeker als die inwendige roeping één op één direct gekoppeld wordt aan de vereniging met Christus. De inwendige roeping werkt door middel van de uitwendige roeping. Wordt deze koppeling losgelaten dan vervalt men tot de dwaling dat de uiterlijke prediking een puur menselijke activiteit is. Inwendige en uitwendige roeping zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Wordt de vereniging met Christus ten opzichte van de inwendige roeping op de voorgrond geplaatst, dan wordt mogelijk voorbij gegaan aan de voorwaarde en noodzaak van zondekennis om tot de verlossing in Christus te komen. Conform vraag 31 uit de Westminster is de inwendige roeping noodzakelijk om ons te overtuigen van onze zonde en ellende. Wordt dit over het hoofd gezien dan komt men tot de overtuiging dat zondekennis niet nodig is, want Jezus heeft ons verlost.

De vraag inzake vr 30 van de Westminster zal ik afzonderlijk beantwoorden.
Vervolgde
Verbannen
Berichten: 506
Lid geworden op: 25 mar 2020, 11:38

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Vervolgde »

Posthoorn schreef:
Vervolgde schreef:Het is vervolgens uitermate verwarrend om van de inwendige roeping het instrument te maken tot de vereniging met Christus (Hij schenkt de weldaden van Christus wanneer de mens met Christus verenigd wordt in de inwendige roeping). Want ook de inwendige roeping is niet gelijk aan het geloof.
Je stapelt verwarring op verwarring. Ik mis hierin alle zin en stop daarom met dit gesprek.
Valcke verwees inmiddels al naar de Westminster Catechismus (de kleine). Ik citeer: "Vr. 30: Hoe eigent de Geest ons de verlossing die door Christus gekocht is, toe? Antwoord: De Geest eigent ons de verlossing die door Christus gekocht is toe, door geloof in ons te werken en daardoor ons met Christus te verenigen in onze krachtdadige roeping."
Bijna werd ik aan het twijfelen gebracht. Daarom heb ik het door @Valcke aangeprezen boek “De kennis der zaligheid“ van de Erskines en Fisher erbij gepakt. Vr en antwoord 30 is in dat boek net even anders geformuleerd. Ik laat die tekst hieronder volgen
"Vr. 30: Hoe eigent de Geest ons de verlossing die door Christus gekocht is, toe?
Antwoord: De Geest eigent ons de verlossing die door Christus gekocht is toe, door geloof in ons te werken en daardoor, in onze krachtdadige roeping, ons met Christus te verenigen."
Voor iedereen die dit eerlijk leest spreekt het toch voor zich dat onze vereniging met Christus in geloof plaats heeft en niet in de roeping, zoals @Valcke wilde. Dat het ook zo gelezen moet worden blijkt ook uit de toelichting onder vraag 7 van dit artikel, waar staat:
Vr. Door welk middel worden wij verenigd met Christus, zoals Hij ons nabij gebracht wordt in het Woord?
Antw. Door middel van het geloof, Ef 3: 17 "Opdat Christus door het geloof in uw harten wone."

Door van het geloof ontvangt (= de toepassing door de Heilige Geest) de mens ook alle weldaden die begrepen zijn in de door Christus aangebrachte verlossing. Het eerder genoemde boek somt er een aantal van op, zoals de rechtvaardigmaking, verzekering, de heiligmaking, de aanneming tot kinderen en verschillende weldaden in dit leven die niet benoemd zijn (artikel 32 Westminster). Juist de weldaad van de rechtvaardigmaking schenkt zekerheid van de vrijspraak, dat is duidelijk onderscheiden van de vereniging met Christus. Het onderscheid in de rechtvaardigende zijde van het geloof en de zaligmakende zijde van het geloof moet in het oog worden gehouden.
Dan is het ook niet moeilijk meer om tot de niet benoemde weldaden te rekenen de kennis van de trappen van vernedering en verhoging van Christus (= de heilsfeiten). En hiermee is er aansluiting op dit topic en meen ik mezelf voldoende duidelijk te hebben gemaakt.
Gebruikersavatar
Forummer
Berichten: 1718
Lid geworden op: 23 sep 2020, 19:51

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Forummer »

Heel veel uitwassen zijn een reactie op eenzijdigheid, maar vaak wel een eenzijdige reactie de andere kant op.
De wereld staat in brand, maar wij gooien olie op het vuur door ons toekijken aan de kant
Valcke
Berichten: 7605
Lid geworden op: 31 aug 2018, 17:55

Re: Kerst en bevinding

Bericht door Valcke »

Vervolgde schreef:Bijna werd ik aan het twijfelen gebracht. Daarom heb ik het door @Valcke aangeprezen boek “De kennis der zaligheid“ van de Erskines en Fisher erbij gepakt. Vr en antwoord 30 is in dat boek net even anders geformuleerd. Ik laat die tekst hieronder volgen
"Vr. 30: Hoe eigent de Geest ons de verlossing die door Christus gekocht is, toe?
Antwoord: De Geest eigent ons de verlossing die door Christus gekocht is toe, door geloof in ons te werken en daardoor, in onze krachtdadige roeping, ons met Christus te verenigen."
Voor iedereen die dit eerlijk leest spreekt het toch voor zich dat onze vereniging met Christus in geloof plaats heeft en niet in de roeping, zoals @Valcke wilde. Dat het ook zo gelezen moet worden blijkt ook uit de toelichting onder vraag 7 van dit artikel, waar staat:
Vr. Door welk middel worden wij verenigd met Christus, zoals Hij ons nabij gebracht wordt in het Woord?
Antw. Door middel van het geloof, Ef 3: 17 "Opdat Christus door het geloof in uw harten wone."
Zoals ik al eerder aangaf wordt in de inwendige roeping het zaligmakend geloof gewerkt en daarmee de vereniging met Christus.
Het geloof is het instrument waarmee de zondaar Christus en al Zijn weldaden aanneemt.
Kortom: ik heb hierover niet anders gesproken dan Westminster en het boek De kennis der zaligheid.

Ik maak echter ernstig bezwaar tegen jouw stelling dat de vereniging met Christus niet in de roeping plaatsvindt (deze woorden heb ik vetgemaakt in jouw post), wel te verstaan de inwendige roeping. Dat wordt expliciet beleden in de Westminster Catechismus. (Je hebt het zelfs geciteerd: 'in onze krachtdadige roeping' (alleen maak je precies deze woorden niet vet, en ontken je ze daarna door te zeggen: 'niet in de roeping'!). Inwendige roeping, de schenking van het geloof en de vereniging met Christus hangen onlosmakelijk samen en worden gelijkertijd gewerkt.

Dat ik niet over de uitwendige roeping sprak, kan mij niet aangerekend worden. Ik besprak slechts zeer beknopt de tekst Romeinen 8:30 waar het gaat over roeping en rechtvaardigmaking. Niet de uitwendige roeping, maar de inwendige roeping is uiteindelijk onderscheidend als het gaat om de orde des heils. Daarmee doe ik overigens niets af aan de uitwendige roeping. Ik heb in mijn eerdere posts geen dogmatisch overzicht gegeven, maar slechts enkele beknopte opmerkingen gemaakt. En daar sta ik nog volledig achter, ik vind ze alleen maar bevestigd in de bronnen die nu genoemd worden, namelijk de Westminster Catechismus en 'De kennis der zaligheid'.
Laatst gewijzigd door Valcke op 11 jan 2022, 13:57, 3 keer totaal gewijzigd.
KDD
Berichten: 1503
Lid geworden op: 17 okt 2020, 21:40

Re: Kerst en bevinding

Bericht door KDD »

Valcke schreef:
Vervolgde schreef:Bijna werd ik aan het twijfelen gebracht. Daarom heb ik het door @Valcke aangeprezen boek “De kennis der zaligheid“ van de Erskines en Fisher erbij gepakt. Vr en antwoord 30 is in dat boek net even anders geformuleerd. Ik laat die tekst hieronder volgen
"Vr. 30: Hoe eigent de Geest ons de verlossing die door Christus gekocht is, toe?
Antwoord: De Geest eigent ons de verlossing die door Christus gekocht is toe, door geloof in ons te werken en daardoor, in onze krachtdadige roeping, ons met Christus te verenigen."
Voor iedereen die dit eerlijk leest spreekt het toch voor zich dat onze vereniging met Christus in geloof plaats heeft en niet in de roeping, zoals @Valcke wilde. Dat het ook zo gelezen moet worden blijkt ook uit de toelichting onder vraag 7 van dit artikel, waar staat:
Vr. Door welk middel worden wij verenigd met Christus, zoals Hij ons nabij gebracht wordt in het Woord?
Antw. Door middel van het geloof, Ef 3: 17 "Opdat Christus door het geloof in uw harten wone."
Zoals ik al eerder aangaf wordt in de inwendige roeping het zaligmakend geloof gewerkt en daarmee de vereniging met Christus.
Het geloof is het instrument waarmee de zondaar Christus en al Zijn weldaden aanneemt.
Kortom: ik heb hierover niet anders gesproken dan Westminster en het boek De kennis der zaligheid.
Ik maak echter ernstig bezwaar tegen jouw stelling dat de vereniging met Christus niet in de roeping plaatsvindt (deze woorden heb ik vetgemaakt in jouw post), wel te verstaan de inwendige roeping. Dat wordt expliciet beleden in de Westminster Catechismus. Inwendige roeping, de schenking van het geloof en de vereniging met Christus hangen onlosmakelijk samen en worden gelijkertijd gewerkt.

Dat ik niet over de uitwendige roeping sprak, kan mij niet aangerekend worden. Ik besprak slechts zeer beknopt de tekst Romeinen 8:30 waar het gaat over roeping en rechtvaardigmaking. Niet de uitwendige roeping, maar de inwendige roeping is uiteindelijk onderscheidend als het gaat om de orde des heils. Daarmee doe ik overigens niets af aan de uitwendige roeping. Ik heb in mijn eerdere posts geen dogmatisch overzicht gegeven, maar slechts enkele beknopte opmerkingen gemaakt. En daar sta ik nog volledig achter, ik vind ze alleen maar bevestigd in de bronnen die nu genoemd worden, namelijk de Westminster Catechismus en 'De kennis der zaligheid'.
Hoe = door het geloof
Waneer = met de inwendige roeping
KDD
Berichten: 1503
Lid geworden op: 17 okt 2020, 21:40

Re: Kerst en bevinding

Bericht door KDD »

Tiberius schreef:
KDD schreef:Maar ik heb wel een vraag - wat is opwassen in genade? Wat is dat als het geen verdere onderwijs in de heilsfeiten is? Wat is er bedoeld met lammeren en schapen? Met kinderen, jongelingen, en vaders in genade? Volgens mij is het een diepere kennis van de drie stukken. En dat gaat niet buiten de heilsfeiten om.
KDD schreef:Een opwas of vordering genade is ook een diepere kennis van de drie Personen. Dat gaat samen met een diepere kennis van de heilsfeiten volgens mij.
Ik neem twee van je postings samen, waar ongeveer hetzelfde in staat.
Met het normaal-gedrukte ben ik het helemaal eens.
Maar bij het vet-gemaakte twijfel ik. Kan je dat iets nader uitleggen?

Edit> Sorry, ik zie dat Guy die vraag ook al heeft gesteld. Zoals je ziet, ben ik er ook benieuwd naar. ;)
Een wat langere post uit de eerdere genoemde werk van Theodorus á Brakel waar hij beschrijft hoe hij zich oefent om diepere geestelijke inzichten te ontvangen:

ZOON. Vader, als gij van God dan wat vervreemd was, en uw hart bekommerd was over uw zwakheden, wat deed gij dan, hoe begon u dan uw oefening, en hoe ging gij daarin voort?
VADER. Na een nauwe onderzoeking van mijn gemoed om de afdwalingen te kennen, zo voer ik aldus voort.
Ik beken en beklaag met een goddelijke droefheid de verdorvenheid van mijn natuur, en ijdel hart en de daden daaruit voortkomende, mij beschuldigende, dat ik de oorzaak was van de vermindering van de gevoelige genade, en zo voort tot andere.
Daarop bid en smeek ik om vergeving, dat hij door zijn oneindige en onveranderlijke genade al die zwakheden wederom wilde wegnemen, en ook uit mijn hart, en mij in Christus rechtvaardig verklaren, daarop nam ik Christus door het geloof aan, en eigende mij die toe, 't kostte mij de een tijd wel meer moeite als de andere tijd, ik moest de een tijd al langer aanhouden met bidden, smeken, schreien als de anderen tijd; maar doorgaans gaf de Heere mij zijn genade, dat ik levendig geloofde, en mij in Christus rechtvaardig zag, en dat een scheidsmuur tussen mijn God en mij weggenomen was, en zo kreeg ik weer die zoete vereniging en gemeenschap met Hem, hoewel de een tijd meerder en klaarder als de anderen tijd, ook was de vervreemding de een tijd groter geweest als de anderen tijd.
Zo bad en smeekte ik tot God, Hij wilde niet alleen zijn oude genade in mij vernieuwen, maar mij ook nog meer genade geven, mijn verstand nog meer verlichten, mijn liefde overvloedig maken, en mij geheel in zijn gemeenschap optrekken, dat ik geheel in Hem mocht leven, mij altijd in Hem vermaken, Hem gedurig loven en prijzen, mij meer heiligen, mijn wil tot Hem trekken, vasthouden, naar zijn wil buigen, en mij zijner Goddelijke natuur deelachtig maken, als Petrus smeekt, 1. Petr. 1: 4, opdat ik altijd mocht willen dat Hij wilde, liefhebben dat Hij liefhad, en haten dat Hij haatte, dat Hij mij wilde sterken, dat ik alle aanvechtingen kon overwinnen; en zo gaf ik mij dan de Heere geheel over, en beval het geheel aan zijn wijsheid.
En alzo mijn hart voor de Heere uitgestort hebbende, en met God verzoend zijnde, zo kwam ik verder tot overdenking van zijn liefde en weldaden mij bewezen, en dat omtrent op deze wijze: Dat Hij mij bemind had in de Beminde, Ef. 1: 6, en dat met een eeuwige liefde, Jer. 31: 3, en daar ik in mijn bloed lag, dat Hij tot mij gezegd heeft, leeft, Ezech. 16, daar bleef ik met mijn gedachten wat op staan, bedenkende hoe groot die weldaad was, en die mijn ziel toepassende, zo kwam ik dan tot overdenking van de verlossing, hoe groot de liefde mijns hemelse Vaders was dat Hij mij zijn enige Zoon tot een Verlosser had geschonken, Rom. 8: 32, daar ik zijn vijand was, Rom. 5: 10, en daarbij niets goeds in, mij zag. En voorts hoe groot de liefde des Zoons was, dat Hij, die in de gestalte Gods zijnde, geen roof geacht heeft Gode even gelijk te zijn, Filip. 2: 6, de heerlijkheid had bij de Vader eer de wereld was, Joh. 17: 5, dat Hij Zich zo vernederd heeft, dat Hij de gestalte eens dienstknechts heeft aangenomen, Filip. 2: 7, die rijk was, dat Hij om mijnentwil is arm geworden, om mij door zijn armoede rijk te maken, 2 Kor. 8: 9, daar bleef ik dan wederom wat op staan, dit overleggende, en mij verwonderende, zei met de heilige engelen: Ere zij God in de hoogste hemelen, Luk. 2: 13.
En ging dan voort, hoe de Zaligmaker de arme zondaren met het pak van hun zonden beladen, tot Zich riep, met belofte van hen te willen verkwikken, en dat zij rust voor hun zielen zouden bekomen. Matth. 11: 28, hoe lieflijk dat Hij ze ook ontvangen en getroost heeft, Luk. 15: 11, en dat Hij mij ook zo vriendelijk zou aannemen. En overdenk dan verder hoe Hij het heilige Avondmaal heeft ingesteld tot een pand en zegel van zijn genade en liefde, om mij alzo zeker met zijn gekruist lichaam en vergoten bloed te spijzigen en te laven. 1 Kor. 10: 16. Dan ging ik voort tot Christus lijden, benauwdheden en dood, dat van voren aan van stuk tot stuk overleggende, ieder deeltje paste op mij als om mijn zonden geschied te zijn, en bedroefde mij dan over mijn zonden, omdat ze mijn Jezus dat lijden hadden aangedaan, paste mij dat ook toe tot een heilige verwondering over de grootheid zijner liefde nevens mij, arme zondaar, en dan tot troost dat Hij mij daardoor van mijn zonden en eeuwige benauwdheden verlost heeft. En zoekt dan daardoor mijn liefde tot Hem meer en meer op te wekken, en, door de liefde gedrongen te worden tot heiligheid. En alzo de oneindige liefde mijns Gods en Zaligmakers, en mijn diepe ellende tegen elkaar overwegende, werd ik daarin als verslonden.
Daarop ging ik dan voort tot Christus' verhoging, dat Hij was opgestaan van de doden tot mijn rechtvaardigmaking, en zalige opstanding, die vruchten mij toepassende tot vertroosting en versterking.
Ik overdacht verder, dat Hij naar de hemel gevaren was, om mij daar een plaats te bereiden en voor mij te bidden, en zo voort tot het zitten ter rechterhand Gods, tot het
wederkomen ten oordeel, gelijk ik alles wijdlopig heb voorgesteld in mijn Traktaatje genaamd "het Geestelijk Leven", alwaar het nagezien kan worden. Daarop ging ik voort hoe God mij die weldaden bekend had gemaakt door zijn Woord en Geest, mij opgewekt uit de geestelijken dood, mijn verstand verlicht, 't geloof mi geschonken, mij van de zonde gerechtvaardigd had, mij zo dikwijls met zijn genade was voorgekomen, mij opgeholpen als ik neerlag en kleinmoedig was, hoe zonderling had Hij mij bewaard in zijn liefde en genade, daar ik dikwijls zo zwak en in zulke zware aanvechtingen geweest was, zodat, indien mijn zaligheid in mijn handen gestaan had, ik dezelve dikwijls had verloren, waarom ik mij verwonderde over zijn grote en onveranderlijke liefde nevens mij, zodat ik dacht zijn liefde en genade is niet minder in mij te bewaren, als dat Hij zich van eeuwigheid over mij ontfermd heeft, hierbij legde ik al die weldaden, die ik denken kon, welke Hij mij bewezen had naar het lichaam en de ziel, hoe dikwijls Hij mijn gebeden verhoord, en mijn . begeerten vervuld had. En dit alzo overdenkende, en mijn ziel toeeigenende, liet God mij Zijn liefde zo diep inzien, dat ik als verslonden was, ja mijn hart te eng zijnde om die oneindigheid te vatten stond stil, ja scheen te zullen breken, als te zwak zijnde om zulke grote mate van Gods liefde te gevoelen, en zo werd mijn ziel dan dikwijls in God gebracht, en rustte in zijn zoete gemeenschap en vereniging met zijn God en Zaligmaker, die omhelzende met een wederliefde, die mij kuste met de kussen zijns monds, Hoogl. 1: 2.
Plaats reactie