….en de tollenaar ging gerechtvaardigd naar huis . Klopt dat wel @Valcke? Ik denk toch dat @posthoorn de bedoeling van Bunyan beter weergeeft. Natuurlijk geeft ook Bunyan geen rust buiten Christus maar hij heeft wel oog voor de toeleidende weg.Valcke schreef:Posthoorn, er zit geen 'gat' tussen wedergeboorte en heiligmaking. Wanneer we spreken over de (weer)oprichting van het beeld Gods in het hart, dan kan er geen misverstand over zijn dat het gaat over de wedergeboorte. Dat is tevens het beginpunt van de heiligmaking. Het is een continuüm, niet eerst een wedergeboorte zónder heiligmaking, en dan later nog een keer het begin van de heiligmaking. Dat is volstrekt onmogelijk en een theologische dwaasheid. (Ik ga verder niet op alle detailpunten in.)
Terwijl Bunyan zijn boek 'Komst en welkomst' / 'Komen tot Jezus Christus' schreef als een aanmoediging voor overtuigende en zoekende zielen, waarbij de aanmoediging bestond uit het feit dat zondaren wélkom zouden zijn op grond van de belofte in de nodiging van het Evangelie, is het kennelijk bij jou (en anderen) zo dat het boek vooral een grond legt voor degenen die (nog) niet gekomen zijn, om te menen dat zij reeds wedergeboren zijn. Hun situatie verschilt slechts 'gradueel' (dat woord gebruikte je!) van degenen die werkelijk tot Christus gekomen zijn. Als dat de interpretatie is, houdt het voor mij echt helemaal op.
Ik houd dit boek van Bunyan zeer hoog, maar dan wel op basis van de bedoeling die Bunyan ermee had. Overtuigde en zoekende zielen worden aangemoedigd om tot Christus te komen en niet achter te blijven. Komen zij tot Christus, dán (en niet eerder) vinden zij in Hem alles wat tot zaligheid nodig is.
Lees bv zijn werk Wet en genade. Prof.dr A. Baars heeft een leerzame inleiding geschreven op de Christenreis. Hij wijst daar o.a. op de Engelse titel Pilgrims progress. Progress betekent niet alleen reis maar juist ook vooruitgang, vodering, groei. Christen maakt geestelijke vorderingen bv als hij bij de Enge Poort op ‘de weg’ komt, bij het kruis waar hij de zekerheid krijgt van zijn aandeel in Christus. Soms lijkt de progress op regress (achteruitgang). Hij dwaalt van de weg en komt in de grootste ellende terecht. Tot in de doodsrivier vreest Christen nog dat alles verloren is.
De hele inleiding van zo’n 100 pagina's is leerzaam om Bunyan te begrijpen.