Afwachten of Verwachten? (2)

erdna

Afwachten of Verwachten? (2)

Bericht door erdna »

om weer een beetje on-topic te komen: het verbaast me dat de reacties op het boek "Afwachten of verwachten" overwegend positief zijn hier op het forum. Terwijl het toch gaat om oeverloos uitdijende, haastig en slordig in elkaar geflanste lappen pseudowetenschappelijke proza. (ik heb alle 1090 pagina's gelezen...) Het boek biedt niets nieuws na Blaauwendraad; de bezwaren zijn precies hetzelfde, de argumentatie eveneens. Het enige wat er meer is, is een omgevallen boekenkast waar bij tijden weinig lijn in te ontdekken is. Het boek staat bol van de taalfouten, en ook het notenapparaat loopt niet synchroon met de paginering.
Meer inhoudelijk: veel herhaling, dingen worden niet systematisch behandeld, maar thema's zoals de rechtvaardigmaking in de vierschaar der conscientie of algemeen aanbod van genade komen te pas en te onpas opduiken, waarna vaak een herhaling gegeven wordt van iets wat al ergens eerder in het boek betoogd is. Wanneer pagina's lang de visie van ds. F. Mallan besproken wordt, volgt daarna nog een paar pagina's de visie van L.M.P. Scholten, de rechterhand van Mallan, en "his master's voice". Die dus precies hetzelfde beweert. Had weer een lap tekst gescheeld als gewoon gezegd was "LMP Scholten staat op hetzelfde punt'.
Sommigen hebben het boek "encyclopedisch" genoemd, wat qua omvang wel klopt, maar wat ook een volledigheid suggereert die er niet is. Als Van der Zwaag de reacties op Blaauwendraad bespreekt, bijvoorbeeld, verzuimt hij het boek van Westerbeke te noemen.
Wat nog het meest gevaarlijk is aan het boek is dat predikanten uit de rechterflank van de gereformeerde gezindte tegenover elkaar gezet worden. Di. Moerkerken, Van Eckeveld en Meeuse worden geïntroduceerd als afwijkend van de brede gereformeerde stroom, terwijl de dominees Pieters, De Vries en Heemskerk waardige vertegenwoordigers van deze gereformeerde leer zouden zijn. Da's gek, als je bedenkt dat de prediking van iemand als Heemskerk (die regelmatig ook in de Oud Gereformeerde Gemeenten preekt) voor 99% overeenkomt met die van Moerkerken. Uiterst polariserend dus.

Maar goed, het boek is zo dik, dat de doornsee gemeentelid het niet helemaal zal lezen. Dus misschien is al die drukte rond het boek wat overdreven....


groetje van Erdna
wim
Berichten: 3776
Lid geworden op: 30 okt 2002, 11:40

Bericht door wim »

Erdna,

Ik herken veel van je kritiek. De notennummering, taalfouten en herhalingen zijn mij ook opgevallen.

Voor veel mensen is dat echter niet zo interessant. Voor mij is het belangrijk dat het boek mij kennis laat maken met andere geluiden. Daar gaat het VdZ toch ook om, als je hem mag geloven.
Als je alle argumenten en invalshoeken al van voren en achter kent, dan voegt dit boek niets toe. In het andere geval kan het een eye-opener zijn en een aansporing om meer van het door VdZ aangehaalde te lezen. Dat is de achterliggende gedachte en daar kan m.i. niks mis mee zijn.

Dat er slordigheden en onvolkomenheden in het boek staan verwondert me niet. Op elk boek is veel af te dingen als je een kritische invalshoek kiest. (Daarmee niets goedpratend).

[Aangepast op 15/10/03 door wim]
limosa

Bericht door limosa »

erdna,

Wat je Van der Zwaag verwijt maakt je je zelf schuldig aan. Van heel je post is alleen dit stukje relevant:

Als Van der Zwaag de reacties op Blaauwendraad bespreekt, bijvoorbeeld, verzuimt hij het boek van Westerbeke te noemen.
Wat nog het meest gevaarlijk is aan het boek is dat predikanten uit de rechterflank van de gereformeerde gezindte tegenover elkaar gezet worden. Di. Moerkerken, Van Eckeveld en Meeuse worden geïntroduceerd als afwijkend van de brede gereformeerde stroom, terwijl de dominees Pieters, De Vries en Heemskerk waardige vertegenwoordigers van deze gereformeerde leer zouden zijn. Da's gek, als je bedenkt dat de prediking van iemand als Heemskerk (die regelmatig ook in de Oud Gereformeerde Gemeenten preekt) voor 99% overeenkomt met die van Moerkerken. Uiterst polariserend dus.


Da's ongeveer 1/3de deel . . . Het andere 2/3de deel is nodeloos Uiterst polariserend . . .

Het boek van Westerbeke zal niet het enige zijn dat niet genoemd is. Maakt dat wat uit? Was Afwachten of Verwachten daarmee een ander boek geworden? Ik denk het niet. Van der Zwaag heeft een zeer groot aantal publicaties bestudeerd en citeer er uit. En het zijn publicaties vanuit de gehele breedte van de gereformeerde gezindte. Als je publicaties kent die een ander beeld laten zien moet je die maar eens posten, daar kunnen we nog wat van leren dan.

Wat betreft de predikanten en andere voormannen. Als die tegenover elkaar gezet worden volgt dat toch uit hun uitspraken. Of heb jij in AoV beweringen van Van der Zwaag gevonden die niet onderbouwd zijn en onwaar?

Maar goed, het boek is zo dik, dat de doornsee gemeentelid het niet helemaal zal lezen. Dus misschien is al die drukte rond het boek wat overdreven....
Wat je met deze opmerking wil begrijp ik niet. 't Zal best selectief gelezen worden. Maar ik merk nogal eens dat zelfs de Bijbel selectief gelezen wordt dus ja, je moet je verwachtingen niet te hoog spannen . . .

limosa
erdna

Bericht door erdna »

Oorspronkelijk gepost door Zeeuw2
" Van den Brink stelt dat ds. Moerkerken Comrie niet goed gelezen heeft en niet goed interpreteert. Hij geeft hier geen enkel concreet bewijs voor. 't Is ook een beetje wonderlijk: een student theologie zou Comrie beter verstaan dan een doorgewinterde predikant die Comrie "vermalen" heeft? "

Lees zelf de verklaring van Zondag 7 van Comrie maar eens. Lees dan ook het hoofdstuk waarin Comrie uiteenzet dat er geen voorbereidingen op de wedergeboorte zijn.

Wanneer je daarna de hoofdstukken over de inlijving en aanneming leest (die ds. Moerkerken alleen citeert!) zie je wel degelijk dat er sprake is van eenzijdig citeren. Daar hoef je zelfs niet eens theologie voor gestudeerd te hebben.

Alsof het argument dat Moerkerken Comrie vermalen heeft een wezenlijk argument is...

Allemaal gelezen.
Dat er geen voorbereiding tot de wedergeboorte is, leert Moerkerken ook.

Mijn opmerking over de student versus de doorgewinterde predikant was natuurlijk een beetje provocatief :u Maar het blijft natuurlijk staan dat je dan zeker met goede argumenten moet komen...!
erdna

Bericht door erdna »

Ds. W. Silfhout maakt in zijn bespreking van vandaag in het Reformatorisch Dagblad gehakt van het boek van Van der Zwaag.
Met overtuigende argumenten.
Conclusie: het boek maakt de verwarring alleen maar groter.

groetje van Erdna
Gebruikersavatar
refo
Berichten: 23811
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:45

Bericht door refo »

Oorspronkelijk gepost door erdna
't Is ook een beetje wonderlijk: een student theologie zou Comrie beter verstaan dan een doorgewinterde predikant die Comrie "vermalen" heeft?
Zo wonderlijk is de Godgeleerdheid. " De wijzen en verstandigen is het niet (altijd)geopenbaard." Maar dat heeft een ander al gezegd: 't is geen argument.

Verder is het boek van Van der Zwaag wel een monument, ondanks taalfouten etc, dat is altijd typisch des Saambinders, om de taalfouten te tellen. Alles staat keurig op een rij en als LMP Scholten eender denkt als Mallan dan dient zelfs dat aangetoond te worden. Dan zegt de één: wist ik allang, en de ander zegt: mooi dat het nu aangetoond is. Maar... is het wel zo?
seri
Berichten: 43
Lid geworden op: 15 jul 2002, 06:12

Bericht door seri »

Oorspronkelijk gepost door erdna
Ds. W. Silfhout maakt in zijn bespreking van vandaag in het Reformatorisch Dagblad gehakt van het boek van Van der Zwaag.
Met overtuigende argumenten.
Conclusie: het boek maakt de verwarring alleen maar groter.

groetje van Erdna

Erdna,

Welke overtuigende argumenten? Alleen de Bijbel kan mij overtuigen, maar dat mis ik in het hele artikel van ds. Silfhout!!
Kislev
Berichten: 2528
Lid geworden op: 08 apr 2002, 16:20

Bericht door Kislev »

Recensie boek K.van der Zwaag door Ds. W. Silfhout.

Engelse en Schotse oudvaders spraken óók indringend over de doodsstaat van de mens, het werk van de Heilige Geest en zelfonderzoek

Een lijvig boek over een teer onderwerp

De discussie over de toe-eigening des
heils, over het algemeen welmenend
aanbod van genade en hoe een en an­
der in de prediking functioneert,
blijft voortgaan. Dat is op zichzelf
niet verkeerd. In het boek van dr. K.
van der Zwaag, 'Afwachten of ver­
wachten?' wordt het vraagstuk van
de toe-eigening des heils in een his­
torisch en theologisch perspectief ge­
plaatst.

Ds. W. Silfhout

Duidelijk is dat de auteur enorm veel
studie heeft verricht. Na een uiteen­
zetting in deel I van de doodsstaat van
de mens, waarbij het mij opviel dat er
veel wordt geciteerd uit de Gedach­
ten van Blaise Pascal, gaat hij in het
tweede deel over tot het bespreken
van de verkondiging van vrije genade.
Vele onderwerpen komen aan de or­
de, zoals de roeping, belofte, verbond,
verkiezing, de onmacht en de onwil
van de mens, de wedergeboorte, de
plicht tot geloof, de toeleidende weg,
de zekerheid des geloofs, geloof en er­
varing, de vierschaarervaring enzo­
voorts.

In het volgende deel beschrijft dr.
Van der Zwaag de theologische ont­
wikkeling van de reformatorische ker­
ken na de Afscheiding, om in het vier­
de deel de kracht en de zwakte van de
bevindelijke traditie aan de orde te
stellen. Het boek besluit met een slot­
beschouwing in de vorm van 17 stel­
lingen.

Klassieken

De auteur wil blijkens de inleiding
het vraagstuk van de toe-eigening in
een historisch en theologisch perspec­
tief plaatsen. Hij heeft de vraag onder­
zocht in hoeverre de historische ont­
wikkeling van de gereformeerde tradi­
tie in de twintigste en eenentwintigste
eeuw andere accenten laat zien dan de
'klassieken' van onze gereformeerde
traditie. Het motto is: verwachten en
afwachten.

De vraag of de Schrift een welme­
nend algemeen aanbod van genade
leert en hoe dat in de kerken van de
gereformeerde gezindte in praktijk
wordt gebracht, komt op nagenoeg el­
ke bladzijde terug. Het willen aanto­
nen dat de nodiging van het heil tot
allen komt en gepaard moet gaan met
klemmende beweegredenen om aan
deze uitnodiging gehoor te geven en
dat daaraan in de kerken in de rech­
terflank van de gereformeerde gezind­
te het nodige ontbreekt, lijkt de drij­
vende gedachte achter dit boek te zijn.

Om in deel V tot zijn 17 stellingen te
komen, worden in de voorgaande vier
delen vele citaten aangehaald van
oudvaders, waaronder tal van Engelse
en Schotse. Het is geen geheim dat de
Engelsen en Schotten soms ruimer
spraken en schreven over de plicht des
geloofs dan in het algemeen de man­
nen van de Nadere Reformatie. Ze
spraken echter ook zeer indringend
over de totale doodsstaat van de
mens, de noodzakelijkheid van het
werk van de Heilige Geest en het zelf­
onderzoek.

Eenzijdig

Dat brengt me meteen bij het grote
bezwaar dat ik tegen dit boek met zijn
6259 (sic!) noten heb, en dat is het
eenzijdige in het citeren. Om maar
dicht bij huis te beginnen. Wijlen ds.
J. W. Kersten legde sterk de nadruk op
de aanbieding van Christus. Als de au­
teur hem echter citeert (751), haalt hij
onder andere een gedeelte aan uit een
kerstpreek van Kersten, waar die zegt:
'Zolang ge redeneert, kan het nooit!
Klem u aan de Heere vast. Geef u
maar geheel en al aan Hem over op
hope tegen hope. Dan valt ge gewis zó
in de armen van Gods barmhartigheid
in de Heere Jezus Christus.

Tot wie zegt ds. Kersten dit? We le­
zen daarvoor bij hem: 'Ik hoop dat er
velen zo op reis zijn gegaan vanmor­
gen, die vanwege hun zonden en
schuld en strijd, maar vooral vanwege
hun Godsgemis klagen (...), Tot hen
zegt hij: 'Stel u dan maar in de weg'
en dan volgt het citaat zoals aangege­
ven.

Een tweede voorbeeld. Boston heeft
in zijn boek 'Het Verbond der gena­
de' het aanbod van genade indrin­
gend verwoord (47). Maar Boston
heeft in datzelfde boek ook ter zelfbe­
proeving de merktekenen genoemd
om onszelf te toetsen of we in het ver­
bond zijn of niet. En als ik daar lees
hoe Boston de weg tekent van een van
het verbond der werken vluchtende
zondaar om tot het verbond in de
tweede Adam te komen, dan doet dat
niet tekort aan het welmenend aanbod
van genade, maar geeft hij ook de weg
aan waarin de Heere Zijn genade in
het leven van een zondaar verheerlijkt
en hoe een zondaar komt tot de ken­
nis van Christus. De spanning tussen
de verantwoordelijkheid van de zon­
daar enerzijds en het noodzakelijke
werk van Gods Heilige Geest in het
hart van de zondaar laat Boston voluit
staan. Hij probeert daarin niet een
synthese te vinden.

Standen

Als ik vervolgens lees hoe prof. G.
Wisse wordt aangehaald (76) om aan
te tonen dat in de Heilige Schrift de
roepstem tot geloof en bekering tot
ons komt in de vorm van een gebod,
dan zou het op zijn minst voor de
hand liggen om dezelfde christelijke
gereformeerde hoogleraar ook aan te
halen als het gaat om de bespreking
van de leer van de standen in het ge­
nadeleven. Als dat zou zijn gebeurd,
dan zou daaruit blijken dat de 'theo­
logie van Moerkerken' (795) nog niet
zulke slechte papieren heeft wanneer
Moerkerken stelt dat de heilsfeiten in
de ziel worden beleefd en dat heilsge­
schiedenis en heilsorde nauw met el­
kaar verbonden zijn, ook in de gang
van de discipelen. Wisse schrijft daar­
over in 'De heilsfeiten', op bladzijde
14/15: 'Want let er wel op: één en de­
zelfde gang volgt God ook in de gena­
debediening ín ons. We moeten bij al
de heilsfeiten deze souvereine Wet
Gods in het oog houden; n.l. zooals
Gods weg is vóór ons, in de voorwer­
pelijke heilsfeiten, zoo is ook naar
eenzelfde lijn Gods genadegang ín
ons; in ons zieleleven. Dat is een goed
gereformeerde bijbelsche opvatting.'

De auteur stelt Rutherford tegenover
Koelman (318). Als Rutherford stelt
dat wij niet tot Christus kunnen ko­
men en in Hem geloven, tenzij wij
door de wet tot kennis van de zonde
gebracht zijn, dan meent de schrijver
hier een tegenstelling te moeten zien
met Koelman (die overigens werken
van Rutherford vertaalde en ter lezing
zeer heeft aanbevolen), die zegt:
'Wacht u ervoor om te denken en te
geloven dat een zondaar te vroeg door
het geloof tot Jezus kan gaan om alles
van Hem en door Hem en omwille
van Hem te ontvangen.'

Is die tegenstelling er wel? Ruther­
ford spreekt in de aangehaalde plaat­
sen in deel I van zijn 'Christus ster­
vende en zondaren tot zich trekken­
de' over de noodzakelijkheid van de
zelfbeproeving. Ook daar lees ik: 'Het
is waar, dat wij in den Naam van Zij­
nen Zoon, Jezus Christus, hebben te
gelooven, zonder in het minste de bil­
lijkheid van het gebod, om te ge­
looven of onze verplichting, om te ge­
looven te betwisten, want beide zijn
ten hoogste rechtvaardig.' Ook bij
Koelman komen we die schijnbare te­
genstrijdigheid echter tegen als we le­
zen op bladzijde 111 van 'Natuur en
gronden van het geloof': 'Dit is zeker
dat een zondaar te vroeg kan geloven
dat hij door Christus in een staat van
zaligheid is.'

Maar is er wel sprake van een tegen­
strijdigheid? Gaat het in het ene citaat
om de eis van bekering en geloof, in
het andere gaat het om een ernstige
waarschuwing om te vroeg te geloven
dat een zondaar door Christus zalig
zal worden als hij niet kent een toe­
vlucht nemen tot Hem als tot een vol­
komen Zaligmaker. Zeker, Rutherford
en Koelman leggen ieder op zijn beurt
soms andere accenten, maar daaraan
de conclusies verbinden die de auteur
doet, zou ik niet voor mijn rekening
durven nemen.

Waarom?

Waarom is dit boek met 1098 blad­
zijden in erg kleine letters eigenlijk
verschenen? Zijn er de laatste tijd al
niet genoeg boeken op de markt ge­
bracht die betrekking hebben op het­
zelfde onderwerp? Wat voegt dit boek
toe en wat is het oogmerk van de
schrijver? Het nadenken over de hier­
mee verband houdende vragen is aan
de ene kant noodzakelijk, willen die
vragen en vooral de daarover ingeno­
men standpunten niet verworden tot
een dode letter. Anderzijds kan het
ook de reeds bestaande verwarring
over deze zaken vergroten.

Het lezen van dit boek roept nog
veel andere vragen op. Wat wil de au­
teur bereiken met zijn beschrijving
van de avondmaalspraktijk in de Ge­
reformeerde Kerk ten tijde van de Re­
publiek en de ontwikkelingen sedert­
dien? Wil hij naar een situatie waarin
de gehele gemeente een avondmaal­
vierende verbondsgemeente is? Moe­
ten daarvoor de vele aanhalingen van
Woelderink dienen (onder andere
542), die mijns inziens een karikatuur
maakt van het noodzakelijke zelfon­
derzoek? Is het wetenschappelijk (het
boek wil toch een studie zijn!) om in
citaten een uitroepteken achter be­
paalde woorden te plaatsen, waardoor
zo'n woord een lading krijgt die de
auteur misschien niet heeft bedoeld?

Waarom het nodig is om in een ove­
rigens leerzame uiteenzetting van hy­
percalvinisme een exposé te geven van
hoe in de moderne literatuur over de
negatieve excessen van de bevindelijk­
heid wordt gesproken, ontgaat mij. De
auteur vindt immers zelf dat deze ex­
cessen een hartgrondige veroordeling
verdienen.

In stelling 15 lees ik: 'Ten aanzien
van het komen tot het geloof, zijn er
twee mogelijkheden: of een lijdelijk af­
wachten waar genade als een 'lot' ge­
zien wordt dat de mens 'overkomt', of
een geloofsvol verwachten, waarbij de
zondaar zich afhankelijk weet van de
genade en mag pleiten op de beloften
des verbonds, die in de doop aan hem
verzegeld zijn.' Hoe kan een zondaar
die geestelijk dood is echter 'geloofs­
vol verwachten'? vraag ik me in alle
gemoede af. Dan moet er toch al iets
van geloof zijn? Zou in deze stelling
niet de spreekwoordelijke aap uit de
mouw komen? Het zal duidelijk zijn
dat ik tegen een zodanig spreken ern­
stige bezwaren heb.

Het boek van Van der Zwaag roept
te veel vragen op om een zinvolle bij­
drage te kunnen leveren aan de dis­
cussie over de toe-eigening van het
heil. De reeds aanwezige verwarring
wordt er alleen maar groter door.

Op bladzijde 546 noemt de auteur
de samensprekingen tussen 'oud' en
'nieuw licht'; door een zekere Gerrit
Vis. Wat we nodig hebben is echter
geen oud licht en ook geen nieuw
licht, maar het licht van Gods Geest.

Dagelijkse verzuchting

Wil dat dan zeggen dat er helemaal
niets aan de hand is met de prediking
in de rechterflank van de gereformeer­
de gezindte? Moeten we niet de hand
in eigen boezem steken? Wie van de
predikers zal durven zeggen dat zijn
werk volmaakt is? Daarom hebben we
het licht van de Heilige Geest nodig,
opdat Die ons in alle waarheid leiden
zal. Bij alle verwarring op het kerkelijk
erf moge dat wel onze dagelijkse ver­
zuchting zijn.

N.a.v.: 'Afwachten of verwachten? De
toe-eigening des heils in historisch en
theologisch perspectie', door dr. K. van
der Zwaag; uitg. Groen, Heerenveen,
2003; ISBN 90 5829 337 8; 1098 blz.;
29,50.

[Aangepast op 16/10/03 door Kislev]
erdna

Bericht door erdna »

Oorspronkelijk gepost door Zeeuw2
"Allemaal gelezen.
Dat er geen voorbereiding tot de wedergeboorte is, leert Moerkerken ook."

Heb je waarschijnlijk toch niet goed gelezen. Moerkerken leert weliswaar geen voorbereidingen tot de wedergeboorte; maar in het bewuste hoofdstuk stelt Comrie wel duidelijk dat de ellendekennis uit de wet aan de wedergeboorte voorafgaat. Hij wil dat geen voorbereidingen noemen maar noemt dat voorafgaande dingen.

"er is niets duidelijker dan dat de wet eerst de zondaar door alvorens de Heere hem door het Evangelie levend maakt"

Maar deze Comrie word gewoon genegeerd. Zowel door jou als Moerkerken.

Wat betreft de recensie van Van der Zwaag: Silfhout maakt zich evenzeer schuldig aan eenzijdigheden.

Stel dat Silfhout gelijk heeft en Wisse leert net als Moerkerken de chronologische beleving van de heilsfeiten; dan nog komt de clou van het boek niet aan de orde: dat die hele leer namelijk bij de oudvaders totaal niet terug te vinden is.

Wie Silfhout leest en zijn citaat van JW Kersten krijgt minstens het idee dat deze het aanbod van genade alleen aan de boetvaardigen preekte. Een grotere onwaarheid kun je van JW Kersten nauwelijks suggereren. Lees zijn HC verklaring maar eens.

Verder kan ik het geen recensie noemen; aangezien de relatie tussen de oudvaders en de geref. gezindte niet of nauwelijks aan de orde komt. En dat is m.i. juist de clou van het boek.


Beste Zeeuw2,

Ik durf het haast niet te zeggen (gezien mijn commentaar op student Vd Brink) maar ik ben toch echt bang dat je Comrie niet goed leest noch goed interpreteert…

Comrie leert, dat de zaligmakende overtuiging des Geestes een aanvang neemt in de wedergeboorte. Hij is daar klip en klaar over in zijn preek over de wedergeboorte (in het boek “Eigenschappen des geloofsâ€
Kislev
Berichten: 2528
Lid geworden op: 08 apr 2002, 16:20

Bericht door Kislev »

Oorspronkelijk gepost door Zeeuw2
Wat JW Kersten betreft: Van der Zwaag geeft heel duidelijk aan dat deze zeer sterk het aanbod van genade aan alle hoorders leerde. Dan kun je over 1 citaat vallen; maar ik kan er 10 tegenover stellen waaruit dit duidelijk blijkt. Terwijl Silfhout's citaat suggereert dat er alleen een aanbod tot de ontdekten door Kersten gepreekt word.
Van der Zwaag stelt er ook diverse van Kersten jr. tegenover. Die citaten laat ds. Silfhout dan gemakshalve maar even liggen want die zijn niet uit het verband gerukt en gaan ook over een zeer ruim aanbod (evenals bij ds. Huisman).
Refojongere

Bericht door Refojongere »

Zoals ik de recensie, beter gezegd: de kritiek van ds. Silfhout op het boek gelezen heb, komt het op me over dat hij stelling wel nemen tegen degenen die een ruim aanbod willen prediken, maar daarbij de kennis der ellende (buigen onder Gods recht) als onderdeel van het komen tot Christus ontkennen.

Door te eenzijdig het ruime aanbod te preken, en enkel te benadrukken dat je de beloften Gods in Christus moet geloven, zonder erbij te zeggen in welke weg dat gaat, kweek je ook dwalingen ter linkerzijde.
De dwalingen ter rechterzijde zijn in het boek echter wel ruimschoots aangegeven, jammer dat daar in de recensie niet op gereageerd is.

Wat is het nodig om niet eenzijdig het ene te benadrukken, want daar krijg je voorwaardelijke gedachten bij bij de mensen (hypercalvinisme). En ook niet eenzijdig het andere: het aanbod der genade te benadrukken, want daar krijg je remonstrantse christenen van (remonstrantisme).

Wat vonden jullie van de opmerking over de 15e stelling van Van der Zwaag, over het geloofsvol verwachten? Is dat eigenlijk niet hetzelfde als geloofsvol aannemen???
wim
Berichten: 3776
Lid geworden op: 30 okt 2002, 11:40

Bericht door wim »

De oproep tot geloof is voluit bijbels.

Als dan vervolgens wordt opgeroepen tot verwachten vanuit het geloof, dan ligt dat m.i. in het verlengde daarvan.

Dit soort uitspraken als gevaarlijk zien gaat volledig voorbij aan de activistische oproepen die in de bijbel zelf staan. Silfhout redeneert dan weer volledig vanuit de onmacht en onwil van de mens.
Plaats reactie