Afwachten of Verwachten? (2)

Refojongere

Bericht door Refojongere »

Ja Pied, ik kan me in je visie inleven. Immers, in het boekje "Droefheid naar God" van ds. G. Wisse wordt ook geestelijk leven voor het aannemen van Christus, namelijk wat Erdna zei: God stort de liefde Gods uit in een hart waardoor de mens God gaat missen en zichzelf echt in waarheid leert kennen, van daaruit volgt er een zoeken naar Christus en een zich met Hem verenigen.
En zo is het wel Godskennis-zelfkennis-Christuskennis. O, waar begint dat geestelijk leven? Dat is toch waar er een heimwee naar God is, de liefde tot God die zich uit in de vraag hoe hij ooit weer in gemeenschap met God moet komen?
Of is het in de overgave aan Christus waar de zondaar zijn behoud vindt?
Het klinkt beiden Bijbels. Toch zul je het met me eens zijn dat Christus te kennen het eeuwige leven ontvangen is en het missen en zoeken op zichzelf niet zaligmakend zijn.

Ds. L. Vroegindeweij zegt daarvan:
"En als een mens God mist of Jezus zoekt, is hij dan nog gewoon dood in zonden en misdaden?
Dat zou ik niet durven zeggen, Johannes. Het is duidelijk, dat er een zeker soort leven in deze mens is, al is het dan niet het leven van Gods vrijgemaakten.
In elk geval, welke naam men hier dan ook aan geven wil: missen en zoeken, gewerkt door de Heilige Geest, zijn zeer kostelijke dingen."

"Nu komt de grote vraag, dominee: waaraan kan men nu het onderscheid kennen tussen de vruchten van de algemene werkingen en de vruchten van de zaligmakende werkingen des Geestes?
Dat kan Comrie niet zeggen, Johannes. Hij gelooft wel dat ze in aard en natuur van elkaar verschillen, maar hij kan tegen niemand met zekerheid zeggen, of het werk dat in hem is, zaligmakend is of niet. Vandaar dat Comrie erg veel voelt voor "laten overzomeren en overwinteren". (Uit: Wedergeboorte en Rechtvaardiging)

En weer ergens anders, en daar laat ik het bij zegt hij:
"Daar zijn anderen, die verstaan onder de wedergeboorte die allereerste werkingen van de Heilige Geest en hun vrucht, waardoor een mens een beginnende indruk krijgt van de eeuwigheid en bedroefd wordt. Ook dat is m.i. een gevaarlijke stelling. Zij is hierom gevaarlijk, omdat men een woord uit de Bijbel neemt, nl. wedergeboorte, en daar de allereerste beginselen van neemt, en aan deze dan toekent dezelfde vruchten als de bijbelse wedergeboorte draag, nl. 't eeuwige leven. Ik meen dat hier 't gevaar ligt van de leer van dr. A. Kuyper en van de leer dergenen, die bij de eerste traan over de zonde geschreid, spreken van wedergeboorte. Als ik het met een beeld mag zeggen: zij maken dezelfde fout, die iemand zou maken, als hij de allereerste beginselen der ontvangenis van het natuurlijke leven met de naam van geboorte betitelde. Ja, zij maken nog groter fout, want de Heilige Schrift verstaat onder wedergeboorte ook nog de groei tot de volwassenheid.
Wat moeten we dan als het tijdstip der wedergeboorte denken, nu genomen in engere zin? In elk geval niet de eerste indrukken, niet de eerste overtuiging van zonde, niet de eerste belofte. Gods Geest begint niet in de mens met de wedergeboorte. Daar gaan heel andere dingen aan vooraf. Gelijk ik trouwens meen, dat het natuurlijke leven van een mens niet begint met zijn geboorte. Maar nu willen we ook niet zeggen, dat de tijd van dit verborgen werk van de Heilige Geest door ons altijd te bepalen is.
We hebben van dr. Bavinck gehoord, dat de wedergeboorte gewerkt wordt op het ogenblik van de krachtdadige roeping. Die is, dat weten we, te onderscheiden in uitwendige roeping en inwendige roeping.
Om het ogenblik dat deze beide in de krachtdadige roeping een zijn, gaat het nu. Wat is die inwendige roeping? Hellenbroek antwoordt: "Een krachtdadige verandering van de mens." Wat verandert er dan? "Het verstand wordt verlicht om God te kennen in Zijn dierbaarheid, en zichzelven in zijn vloekwaardigheid. De hartstochten worden gezuiverd om de zonde te haten, daarentegen God te beminnen als het hoogste goed, en een lust tot heiligheid.
Ik wijs hierbij op een ding, dat de wedergeboorte iets te maken heeft met de kennis van en de liefde tot Christus. Op het ogenblik der wedergeboorte begint men Christus te zien in Zijn dierbaarheid en wordt het hart overgebogen om Hem aan te nemen. Want daar zijn in de roeping en dus in de wedergeboorte twee dingen: de verlichting v/h verstand en de overbuiging van de wil." (Vragen van jongeren; Vraag maar)
Pied
Berichten: 915
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:36

Bericht door Pied »

Zeker, dat is taal naar m'n hart, Refojongere!
Refojongere

Bericht door Refojongere »

Nou, ook naar mijn hart hoor! Die droefheid naar God en blijdschap in de Heere ben ik echter zo vaak kwijt en dan denk ik: Hoe krijg ik het ooit weer terug, die echte gemeenschap met God? En dan kun je het vanuit jezelf niet grijpen, niet voor kiezen, dan verschrikt de hel niet meer en lokt de hemel niet meer, terwijl je weet dat het anders moet zijn. Dat is erg, dat is Godonterend. Dan praat je over de zaken, maar kan je er op dat moment niet vanuit de beleving spreken, dan is het zover weg. Dan begin ik toch te geloven dat het gezegde waar is: Het is zo genoten en zo weer toegesloten. Het is zo weinig bij mij. Maar ik weet ook dat God een God van verrassingen is en dat Hij zomaar je met Zijn Geest weer kan vervullen, terwijl je er niet eens zozeer om gevraagd had. Dan mag je je weer verwonderen en Hem loven en inzien hoe goed het is om de Heere te volgen.
Kislev
Berichten: 2528
Lid geworden op: 08 apr 2002, 16:20

Bericht door Kislev »

Las gisteravond dit in het dagboekje wat ik lees. Erg mooi!

De zondaar die wegzinkt temidden van zijn vruchteloze pogingen om zichzelf te behouden, zoekt om gered te worden door Christus. Wanneer hij met Christus mag zijn, is hij zalig tot in alle eeuwigheid. In dit leven kan Gods kind een waar besef van zaligheid hebben temidden van alle beproevingen en duisternissen; maar hij zal pas een werkelijk gevoel van zaligheid hebben als hij in de eeuwige heerlijkheid mag zien uit welke diepte hij gered is, als hij zijn kroon mag werpen voor de voeten van het Lam. Dan zal het besef van zaligheid volkomen zijn tot in eeuwigheid toe.
O, gelovigen, de genietingen van het geloof zijn onuitsprekelijk zoet! Hoewel u Christus nu niet ziet, verheugt u zich, gelovende met een onuitsprekelijke vreugde. Maar hoe groot zal de vreugde wel zijn als onze ogen zien zullen dat we met Christus verenigd zijn. Dan zullen we Hem zien gelijk Hij is. Dan zullen we voelen dat de oceaan achter ons ligt en dat het strand bereikt is. Dan zullen wij de Koning aanschouwen en het land bezitten dat zo ver weg was! Ja, met Christus te zijn, dat is zeer verre het beste.
Wie wil zich dan nog langer hechten aan de wereld, alsof zij alles is? Wie wil zich nog binden aan schatten, huizen en vrienden? Kind van God, ontvlied die dingen! Met Christus te zijn, is verreweg het beste.

R.M. MacCheyne 'Nu reis ik getroost'




[Aangepast op 29/10/03 door Kislev]
Lecram

Bericht door Lecram »

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Nou, ook naar mijn hart hoor! Die droefheid naar God en blijdschap in de Heere ben ik echter zo vaak kwijt en dan denk ik: Hoe krijg ik het ooit weer terug, die echte gemeenschap met God? En dan kun je het vanuit jezelf niet grijpen, niet voor kiezen, dan verschrikt de hel niet meer en lokt de hemel niet meer, terwijl je weet dat het anders moet zijn. Dat is erg, dat is Godonterend. Dan praat je over de zaken, maar kan je er op dat moment niet vanuit de beleving spreken, dan is het zover weg. Dan begin ik toch te geloven dat het gezegde waar is: Het is zo genoten en zo weer toegesloten. Het is zo weinig bij mij. Maar ik weet ook dat God een God van verrassingen is en dat Hij zomaar je met Zijn Geest weer kan vervullen, terwijl je er niet eens zozeer om gevraagd had. Dan mag je je weer verwonderen en Hem loven en inzien hoe goed het is om de Heere te volgen.
Die hoogtepunten zijn zeker onmisbaar, RJ. Hadden we er maar meer van!
Maar net als in een huwelijk, hóef je niet altijd hoogtepunten te hebben. Buiten die hoogtepunten mag je je dagelijks leven leven, met de wetenschap dat God jóuw God is en Jezus jóuw Jezus. Dat Hij je beschermt, je draagt, je helpt, ja alles voor je is. Dat geeft rust. Net als het doopformulier zegt: als we in zonden vallen, moeten we in de zonden niet blijven liggen ....enz.
Lecram

Bericht door Lecram »

Oorspronkelijk gepost door Pied
Erdna, bedankt.
Je hebt voor een groot deel verwoord wat ik ook had willen duidelijk maken.....
Groeten,
Pied.
Dat verbaast me niets, Pied ;);)
Egbert
Berichten: 1334
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:17

Bericht door Egbert »

Oorspronkelijk gepost door Breekijzertje
Oorspronkelijk gepost door refo
Hoe onderscheid je dan het echte en het onechte? Want zolang Christus niet in beeld is kan het nog twee kanten op. (gehoord in een preek van ds Hoogerland (laat het maar eens overzomeren en laat het maar eens overwinteren) en in een boek van McCheyne, om ook maar eens 2 namen te noemen.)
"Overzomeren en overwinteren"?

Welnee. Deze personen hebben het bij het verkeerde eind hoor.

Zei Jezus dat ook in de tijd dat hij rondging en predikte?
Er staat nergens dat de Heer zei: "Joh, denk er nog maar eens rustig over na.
Ik hoor het wel van je als ik over een jaar weer eens hier in de buurt ben........"

Nee.

Toen Jezus zijn discipelen riep en die vervolgens met excuses kwamen wimpelde Hij die af en zei: "Volg mij".




Een 'breekje' van Breekijzertje
dit is toch schitterend die eenvoud.

(Ik ben een enorm aantal postings aan het doorwerken, er komt geen eind aan maar moet toch even dit zeggen.)
Met vriendelijke groet, Egbert.

Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15

ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Egbert
Berichten: 1334
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:17

Bericht door Egbert »

Oorspronkelijk gepost door erdna
Alleen kun je de leer van de GG niet bij het hypercalvinisme zetten (de leer van de GGiN tendeert eroverigens wel naar). Van der Zwaag doet dat wel, en dat is een grote fout. De GG leren officieel dat er een algemeen, welmenend aanbod van genade is, dat tot alle hoorders komt.
Dit is m.i. een van de grote problemen in de discussie. De een beweert wat, dat de leer van de GG hyper is de ander ontkracht die bewering door te beweren dat dat niet waar is, vaak wordt er dan als sluitstuk bijgezet dat ook ambtsdragers mensen met fouten zijn Maar beide komt gewoon voor. Ik kan GG gemeenten en ambtsdragers aanwijzen die duidelijk op de GGiN lijn zitten en hun symphatie openlijk uitspreken voor de GGiN. Laten ze dat eens toegeven aan daar aan gaan werken ipv deze in bescherming te nemen.
Met vriendelijke groet, Egbert.

Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15

ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Egbert
Berichten: 1334
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:17

Bericht door Egbert »

Ik heb nog een paar vragen, ik hoop dat iedereen die gestopt is met deze discussie daar een antwoord op kan geven.

Er wordt gesteld dat er in het ogenblik van de wedergeboorte Christuskennis is. Is deze kennis direct volkomen of groeit deze, samen met de heiligmaking, naar een volkomen kennis? Wat is precies Christuskennis?

Rouwendal haalt in zijn referaat een tweetal uitleggingen van het geloof aan. Zijn beide uitleggingen van hét ware geloof of is er maar één goed? Citaat Rouwendal: Het woord geloof kan bijvoorbeeld verschillende betekenissen hebben. Wie meent dat geloven hetzelfde is als weten dat je zonden vergeven zijn, heeft een andere visie op de oproep tot geloof dan degene die meent dat geloven het toevlucht nemen tot Christus inhoudt. Dat heeft weer gevolgen voor beider visie op de oproep tot geloof. Ook bijvoorbeeld het woord ‘voorwaarde’ kan meerdere betekenissen hebben en ten gevolge daarvan ook zeer wisselend gewaardeerd worden.

Ik moet wel zeggen dat de hele discussie, en dan niet alleen hier maar ook in de brede geref. gez. mij alleen maar heeft verward. Het dat is niet alleen de schuld van de criticasters van de GG. maar ook van leidende figuren. Het lijkt of men zich bewust uitdrukt via oudvaders e.d. om maar niet zelf met de billen bloot te moeten vergeef me de uitdrukking Laat men nu eens onomwonden zeggen wat men waar van denkt. Dus niet hoe Fuller. Comrie of Bunyan er overdenkt maar hoe men er zelf overdenkt.

Ik zelf ben bang vuurbang, want ik zie het om me heen gebeuren, in de GG. dat wanneer men leert, dat er leven is buiten Christus dat er mensen zalig worden gesproken die nooit Christus kennis hebben gehad.
Naar mijn gevoelens is Christuskennis direct na de wedergeboorte in beginsel aanwezig maar kan door onkunde nog niet geheel duidelijk zijn. is Christuskennis objectief of subjectief Maar de wedergeboren mens zal van stonde aan niet rusten voor er Christus kennis is! Door een ouderling in onze gemeente is [tegen mij] gezegd dat Christuskennis alleen voor de diep ingeleide christen is en dat velen dat níet bereiken en toch zalig worden gesproken. Toen ik mij in dat zelfde gesprek met die ambtsdrager het heil toeëigende keurde hij dat af, ook dat was voor de diep ingeleide christen.
Met vriendelijke groet, Egbert.

Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15

ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Gebruikersavatar
ndonselaar
Berichten: 3105
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
Contacteer:

Bericht door ndonselaar »

Egbert,

Omdat je het nádrukkelijk vraagt wil ik je vragen beantwoorden. Hieraan voeg ik toe dat dit mijn zienswijze is.

Je vraagt of je zegt eigenlijk dat er gesteld wordt dat er in het ogenblik der wedergeboorte kennis van Christus is. Deze stelling wil ik nadrukkelijk verbinden met je volgende opmerking over de definitie van 'geloven'.

In een persoonlijk bericht heb ik al iemand geschreven dat geloven niets meer is dan een lege geloofshand opheffen naar de hemel. Zo als de Israëliet opblikte naar de koperen slang, zo blikte de gelovige opwaarts naar Christus. Er ligt naar mijn mening een spraakverwarring over 'geloven'. 'Geloven' betekent niet met een hoorbare stem uit de hemel dat mijn zonden zijn vergeven, alhoewel dat zeker kan! Nee, geloven is mijn naakte vertrouwen stellen in Christus. Geloven is mezelf werpen op de Rots Christus met dezelfde bede op de lippen als Esther 'zo ik om kom, dan kom ik om', maar de gelovige weet met de daad van het geloof dat hij niet omkomt. Nee hij mag door het geloof blikken op Jezus Christus en Dien gekruisigd. Dan weet hij dat er geen nagelschrap van hem bij mag! Dit geloof rechtvaardigt de zondaar. Dit geloof spreekt de zondaar dus vrij van al zijn zonden. Is er dan kennis van Christus? Jazeker. Ik ken de Mijnen en ik wordt van de Mijnen gekend. Dit kennen is echter wel een kennen in een opwas. Meer en meer gaat Hij schitteren. In deze geloofsweg is de christen leerling. Hij werpt nog zoveel het anker uit in zijn gevoel, terwijl het anker vast moet in de beloften Gods. De leerling kan ook zo ver af zijn gedwaald. Waarom, wel omdat hij gelijk David zijn zonden niet belijdt. Nee, niet belijden dat hij een zondaar is, ja dat belijdt hij wel. Nee, de zonden voor de Heere neerleggen, gelijk Hizkia de brieven voor het aangezicht van de Heere neerlegde. Dan mogen ze weer door de oefeningen van het geloof verbonden zijn met hun Meester. Zo blijft de christen nu leerling zijn hele leven lang. Totdat, ja totdat hij de kroon neer mag leggen aan de voeten van het Lam en het lied mag aanheffen, ja het lied van Mozes en het lied van het Lam.

Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Bezorgd
Berichten: 5394
Lid geworden op: 24 mar 2018, 15:53

Re: Afwachten of Verwachten? (2)

Bericht door Bezorgd »

Interview met Klaas van der Zwaag

"Kerkjournalist Klaas van der Zwaag: ‘Vroeger had ik misschien op de brandstapel gemoeten’
Zesendertig jaar lang werkte hij bij één werkgever en met hart en ziel werkte hij al die tijd bij één redactie. Kerkjournalist Klaas van der Zwaag gaat met pensioen. Hij blikt terug op zijn naar eigen zeggen ‘grandioze en uitdagende’ baan bij het Reformatorisch Dagblad."


ND schreef:(....)

Sommige boeken deden heel wat stof opwaaien. Zoals het boek ‘Afwachten of verwachten’ uit 2003.

‘Dat klopt. Gelukkig is het meeste stof weer neergedaald.’

Met welk doel schreef u het boek?

‘Het boek gaat over de toe-eigening van het heil, oftewel: de persoonlijke relatie tussen God en de mens. Wanneer mag je jezelf een kind van God noemen? In de rechterflank van de protestantse kerken was dit thema vastgelopen. Er was veel onzekerheid: sommige mensen waren hun leven lang niet zeker van hun geloof. Met het boek onderzocht ik de bronnen van het calvinisme en het puritanisme; ik ging juist terug naar waar we vandaan kwamen. Daarin ontdekte ik dat God gewillig is om redding te schenken en geen voorwaarden stelt om zijn genade te verdienen. ’

Het zorgde voor veel ophef. (...)

https://www.nd.nl/geloof/protestant/111 ... eeuw-had-i
HersteldHervormd
Berichten: 5989
Lid geworden op: 29 jun 2019, 21:20

Re: Afwachten of Verwachten? (2)

Bericht door HersteldHervormd »

Ik lees hier een mooie en waardevolle discussie. Echt zielsbevindelijke taal. En nog hervormd ook. ;)

Ik knap een beetje af op de inhoudelijke discussies van tegenwoordig. Hoewel die tweestrijd er dus in 2003 ook al was. Ik vind het toch anders hoe het tegenwoordig gaat.

Ik vind de maatschappelijke discussies eigenlijk interessanter. Ik vraag me iedere keer af hoe “christelijk” het er aan toe gaat tijdens de topics die gaan over het geloof. Ik krijg ook niet het idee dat ik de enige ben die hier tegen aan loop.
Kom haastig tot Christus. Hij heeft zielen gereinigd die even vuil waren als die van u. – Thomas Boston
mail: broederhh@gmail.com
Gebruikersavatar
Adagio
Berichten: 906
Lid geworden op: 22 feb 2018, 15:06

Re: Afwachten of Verwachten? (2)

Bericht door Adagio »

HersteldHervormd schreef:Ik knap een beetje af op de inhoudelijke discussies van tegenwoordig. Hoewel die tweestrijd er dus in 2003 ook al was. Ik vind het toch anders hoe het tegenwoordig gaat.

Als we de inhoudelijke discussies van tegenwoordig omzeilen, door in de woorden 'afwachten' en 'verwachten', ons alleen te beperken tot het deel 'wachten'. Bij het juiste wachten gaat het om hetgeen waarop gewacht wordt, dan kan daarvoor in de plaats niets anders gebruikt worden, dus dat voelt men dan wel.
In de Bijbel staan best wat voorbeelden. Abraham die ondanks zijn eigenhandig ingrijpen, toch moest wachten op het beloofde zaad. Het volk Israël dat wachtte op de verlossing uit Egypte, hoewel bijkans de hoop op had gegeven. Johannes de Doper in de kerker, die het niet meer wist. Jakob, die op zijn sterfbed wachtte. Simson, die om eigen schuld wachtte tot zijn haar weer gegroeid was. Jozef, die toch nog moest blijven wachten in de gevangenis. Simeon, die uitriep in de tempel: "Nu laat Gij, Heere, Uw dienstknecht gaan in vrede, naar Uw woord".
Wachten heeft kennelijk best wat omhanden, zoals Zacharias beschrijft: "Om te verschijnen dengenen die gezeten zijn in duisternis en schaduw des doods; om onze voeten te richten op den weg des vredes."
KDD
Berichten: 1503
Lid geworden op: 17 okt 2020, 21:40

Re: Afwachten of Verwachten? (2)

Bericht door KDD »

Maria had geen verwachtingen meer en afwachten was er ook niet meer bij op de paasmorgen. Al wat er overbleef was liefde.

… zo gij Hem weg gedragen hebt, zeg mij, waar gij Hem gelegd hebt, en ik zal Hem wegnemen.
Plaats reactie