Maatregelen kerk ivm coronavirus

[Thea]

Ik zie het meer als Gods goedertierenheid en lankmoedigheid over zondige mensen. Hij geeft nog genadetijd. Wat een wonder voor albedervers.

[Johannes S]

3. De christenen in Afrika noemen omicron een kerstgeschenk. Waar is onze dankbaarheid. Deze mutatie is voor de virologen een raadsel. Zien wij Gods lankmoedigheid en barmhartigheid in deze ontwikkeling.
Het virus had ook kunnen muteren in besmettelijker en vele malen dodelijker maar dat gebeurde niet.
Soli Deo Gloria!

Ik vind dat ook best lastig eigenlijk. Een wereld die niet buigt onder de gesel Gods, massaal de toevlucht neemt tot menselijke oplossingen en maatregelen, niet verootmoedigd is tegenover God en dan dankbaar zijn omdat Hij verlichting schenkt. We hebben dat allerminst verdiend.

Het probleem lijkt me juist de onbekeerlijkheid en ondankbaarheid.
God wil juist dat Zijn goedertierenheid tot bekering leidt. Zie Romeinen 2:4.

Maar de toestand van een verblind, onbekeerlijk en verhard mens (dus zonder de Heilige Geest) staat beschreven in het 5de vers en Jesaja 26.

'Al wordt de goddeloze genade bewezen, hij leert niet wat gerechtigheid is'.

[Terri]

Heb jij de recente gegevens wel gevolgd?
1. Er is door omicron een ontkoppeling tussen besmettingscijfers en ziekenhuisopnamen. In het VK zorgt omicron voor 87% minder ligdagen dan de Delta variant. IC opnamen met omicron zijn een zeldzaamheid. In België die langer in de omicronpiek zit zijn de IC opnamen door omicron zeer minimaal.
2. In alle Europese landen is de horeca onder voorwaarden open. Nederland heeft zelfs na deze versoepelingen nog steeds de meeste beperkingen.
3. De christenen in Afrika noemen omicron een kerstgeschenk. Waar is onze dankbaarheid. Deze mutatie is voor de virologen een raadsel. Zien wij Gods lankmoedigheid en barmhartigheid in deze ontwikkeling.
Het virus had ook kunnen muteren in besmettelijker en vele malen dodelijker maar dat gebeurde niet.
Soli Deo Gloria!

Ik wil zo graag met jouw vreugde en dankbaarheid meegaan, echt waar.
Toch ben ik nog heel voorzichtig merk ik.
Dit las ik bv:

https://www.nu.nl/coronavirus/6178560/d ... anten.html

Of valt dit onder angst aanpraten?

[huisman]

Heb jij de recente gegevens wel gevolgd?
1. Er is door omicron een ontkoppeling tussen besmettingscijfers en ziekenhuisopnamen. In het VK zorgt omicron voor 87% minder ligdagen dan de Delta variant. IC opnamen met omicron zijn een zeldzaamheid. In België die langer in de omicronpiek zit zijn de IC opnamen door omicron zeer minimaal.
2. In alle Europese landen is de horeca onder voorwaarden open. Nederland heeft zelfs na deze versoepelingen nog steeds de meeste beperkingen.
3. De christenen in Afrika noemen omicron een kerstgeschenk. Waar is onze dankbaarheid. Deze mutatie is voor de virologen een raadsel. Zien wij Gods lankmoedigheid en barmhartigheid in deze ontwikkeling.
Het virus had ook kunnen muteren in besmettelijker en vele malen dodelijker maar dat gebeurde niet.
Soli Deo Gloria!

Ik wil zo graag met jouw vreugde en dankbaarheid meegaan, echt waar.
Toch ben ik nog heel voorzichtig merk ik.
Dit las ik bv:

https://www.nu.nl/coronavirus/6178560/d ... anten.html

Of valt dit onder angst aanpraten?

Ja, in ieder geval niet in lijn met Mattheüs 6 en het onderstaand bekende vers.

Wat de toekomst brenge moge
Mij geleidt des Heeren hand
Moedig sla ik dus de ogen.
Naar het onbekende land.

[Erik1960]

Ik wil zo graag met jouw vreugde en dankbaarheid meegaan, echt waar.
Toch ben ik nog heel voorzichtig merk ik.
Dit las ik bv:

https://www.nu.nl/coronavirus/6178560/d ... anten.html

Of valt dit onder angst aanpraten?

Je brengt het als een tegenstelling, die voorzichtigheid en dankbaarheid. Naar mijn mening en ervaring kunnen die prima naast elkaar bestaan. De pelgrim riep niet voor niets uit 'ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar zal zijn hulp komen?'

[Vervolgde]

(Ik heb niet je volledige post gequoot. Ik meen echter dat ik hiermee de meeste punten in essentie wel heb geraakt.)

Je hebt inderdaad de essentie wel te pakken. En ik maak nu graag gebruik van deze ruimte om te volstaan met het quoten van een paar kleine passages.

Vooraf nog dit. Ik heb inderdaad gesproken over 'het beteugelen van de gevallen menselijke natuur'. Hiermee heb ik aansluiting willen zoeken op Art. 36 NBG waar de oorzaak tot het instellen van overheden gelegd wordt in de verdorvenheid van de mensen. Het doel van de regering is daarin geformuleerd als het bedwingen van de ongebondenheid van de mensen. Ik heb dat dus niet zelf verzonnen, maar spraak onze belijdenis na.

Wel heeft een mens alles te verantwoorden aan God, Zijn Schepper. Geen enkele daad of gedachte valt hierbuiten. Dat betekent ook dat er nooit een vacuüm valt (een argument dat je noemde tegen mijn stelling). Een mens is als schepsel altijd en in alles onderworpen aan Eén Die het volmaakte en hoogste gezag heeft.

Hoewel ik de waarheid die in deze alinea besloten ligt onderschrijf, lijkt me dit geen correct argument in het gesprek wat we nu hebben. Enerzijds ligt er de notie in dat God iets overbodigs heeft gedaan bij het instellen van de ambten. Anderzijds geeft het voeding aan de autonome mens die in relatie tot de overheid zelf wel bepaalt aan wie hij verantwoording aflegt. In deze lijn is er impliciet sprake van een pleidooi voor een bestaan zonder overheidsgezag. Iets waartegen ook Calvijn ernstig waarschuwt.
Juist het feit dat God de ambten heeft ingesteld en de overheden heeft gegeven betekent dat op het niveau van de overheid nergens een vacuüm in het gezag en de gehoorzaamheid daaraan mag voorkomen. Een beroep op het laatste oordeel is daarom niet terecht.

Op deze terreinen acht ik het niet geoorloofd dat een overheid wetten of regels uitvaardigt. Wel randvoorwaarden! Misschien dat deze 'randvoorwaarden' samenhangen met wat jij noemt 'het beteugelen van de gevallen menselijke natuur'. Daar ben ik het mee eens. De overheid heeft in die zin een rol en de kerkelijke regering ook (toezicht over levenswandel). Maar niet in concreto wat de handelingen van een mens moeten zijn van dag tot dag of van uur tot uur.

Dit levert een heel vreemde situatie op. Een overheid die wel randvoorwaarden mag formuleren, maar niet bevoegd is tot wetgeving. Dit is hinken op twee gedachten. De grondslag is en blijft de stelling: ik als onderdaan acht wel of niet geoorloofd. Dat is een herhaling van de oorspronkelijke stelling die in mijn ogen gewoon anarchistisch is.
Wil ik daarmee goedkeuring geven voor absolutisme en willekeur? Zeker niet. Het hebben van een bevoegdheid legitimeert niet het misbruik daarvan. Materieel zouden we elkaar dicht kunnen naderen, inhoudelijk blijft er een groot wezenlijk verschil met betrekking tot de aard en de bevoegdheid van de overheden.

Maar nu nog wat verder. Je reageerde op een concreet overheidsbesluit. Het reageren op een overheidsbesluit met de stelling dat een dergelijk besluit niet is geoorloofd, impliceert overigens wel de acceptatie van het overheidsapparaat, zoals zich dat aandient. En dan is mijn vraag of van de door God ingestelde overheden nog iets zichtbaar is, of daarvan überhaupt nog wel iets functioneert. Hiermee komen we aan de basis van het spreken over overheden en regeren. De menselijke natuur heeft zich altijd tegen het gezag van Godswege verzet. In de periode rond de Franse revolutie heeft dat vanuit de mens geleid tot een nieuwe creatie. Een nieuwe persoon deed intrede in de samenleving, nl. de rechtspersoon. Niet door God geschapen, maar door de mens gemaakt. Deze persoon werd bekleed met bevoegdheden en organen. Ook werd voorzien in machtsdeling, zodat het systeem voor altijd vast zou liggen en stabiel zou blijken. De volgende stap was dat de mens de rechten van de mens vastlegde in een verklaring en vervolgens deze rechten in handen gaf van de rechtspersoon in de vorm van zgn. grondrechten. Koninkrijken en naties werden ontbonden en omgevormd tot staten in de vorm van rechtspersonen. De rechtstaat was een feit.

Het systeem van de rechtstaat zou vrijheid en gelijkheid garanderen. Dit brengt met zich mee dat niet langer de Bijbel de grondslag van het bestuur vormt, maar de zgn. objectieve wetenschap. Niet langer is de centrale afweging: goed of slecht, maar voordeel en nadeel. Het oordelend vermogen van het bestuursorgaan is niet langer gebonden aan het geweten dat voor God plaatst, maar is gebonden aan de eigen wetten. De rechtsstaat regeert zichzelf, terwijl in de idee de mens het zelf voor het zeggen kreeg!
De werkelijkheid is echter dat de mensheid zichzelf heeft uitgeleverd aan het systeem om aan het gezag van Godswege te ontkomen. En dat is de situatie waarin we nu leven. Het hele bestaan wordt nu door rechtspersonen beheerst, kerkelijk, maatschappelijk, politiek, persoonlijk. Er is geen ontkomen aan. Alles gevangen in ‘het systeem’ dat als doel heeft om het Godsgezag te ontgaan.

Nu zal dat de seculiere persoon niet raken, zolang hij kan feesten. De autonome mens heeft er geen probleem mee, want die maakt zelf wel uit wat kan en niet kan. De Schriftgeleerde voelt zich als een vis in het water, want die leeft bij juristerij. De Farizeeër vindt het prima, zolang hij kan reformeren, fuseren en van een wereldkerk kan dromen en het kerkisme hoogtij kan laten vieren.
Maar de christen, hoe is het daarmee? Leeft het besef nog dat Gods goede zorg wordt afgewezen en het Koninklijk ambt van Christus, als Hoofd van Zijn Kerk, verbroken op de aarde ligt en dagelijks wordt vertrapt?

Inmiddels is wel duidelijk dat de nieuwe burger ‘rechtspersoon’ zich niets gelegen laat liggen aan territoriale grenzen. Hierdoor vallen belangrijke delen van het maatschappelijk verkeer buiten politieke besluiten en verplaatst de macht zich van de politieke organisaties naar commerciële organisaties. Wat er nog aan gezag was, wordt steeds minder zichtbaar en is nauwelijks effectief meer te noemen. De identiteit van de mensen verbleekt en het onderling wantrouwen, zeker richting politieke organisaties neemt toe. Het ‘systeem’ levert niet de gewenste gelijkheid en vrijheid.

Het reageren op een overheidsbesluit met de stelling dat een dergelijk besluit niet is geoorloofd, impliceert, zoals ik zei, de acceptatie van het systeem. Maar betekent tevens dat men zichzelf buiten dat systeem stelt en meent daarmee geen schuld aan het systeem te hebben. Zou dat een Bijbelse notie zijn, terwijl op dat vlak God altijd het gehele volk aanspreekt en wat het bestuur betreft met dat volk handelt vanuit een collectieve schuld? Het doordenken van deze schuld en het doordenken van een antwoord op ‘het systeem’ zouden toch centrale christelijke thema’s behoren te zijn, meer dan het bekritiseren van een concreet besluit?

[Terri]

Ik wil zo graag met jouw vreugde en dankbaarheid meegaan, echt waar.
Toch ben ik 'ook' nog heel voorzichtig merk ik.
Dit las ik bv:

https://www.nu.nl/coronavirus/6178560/d ... anten.html

Of valt dit onder angst aanpraten?

Je brengt het als een tegenstelling, die voorzichtigheid en dankbaarheid. Naar mijn mening en ervaring kunnen die prima naast elkaar bestaan. De pelgrim riep niet voor niets uit 'ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar zal zijn hulp komen?'

Ik had er beter even 'ook' tussen kunnen zetten.

[Valcke]

Vervolgde, voordat ik op je post inga, heb ik eerst twee vragen aan jou.

De eerste betreft het volgende citaat. Het is een deel van een verklaring van een Schotse kerk/gemeente begin 2021, die lange tijd op de website van die gemeente gestaan heeft:

The Scottish Government, because of the rampant spreading of the Coronavirus, brought out a law banning public worship from Tuesday 5th January 2021 until the end of March and in fact making it now a criminal offence to leave your home for the purpose of worshipping God. In doing this the Government has infringed the liberties of the church as an independent institution under the rule of Christ. As Andrew Melville stated to King James VI in the Sixteenth Century, “There are two kings and two kingdoms in Scotland: there is King James the head of this commonwealth, and there is Christ Jesus the King of the church, whose subject James the sixth is, and of whose kingdom he is not a king, nor a lord, nor a head, but a member”. The Covenanter Struggles of the Seventeenth Century and the Disruption of the Nineteenth Century were about the independence of the church. If the Government had produced evidence of the virus spreading in churches and had asked the churches to close that would be acceptable. However by demanding that the churches close we believe they have overstepped their powers.

Vertaald:

De Schotse regering heeft vanwege de ongebreidelde verspreiding van het Coronavirus een wet uitgevaardigd die de openbare eredienst van dinsdag 5 januari 2021 tot eind maart verbiedt en het nu feitelijk strafbaar maakt om je huis te verlaten om God te aanbidden. Door dit te doen heeft de regering inbreuk gemaakt op de vrijheden van de kerk als een onafhankelijke instelling onder de heerschappij van Christus. Zoals Andrew Melville in de zestiende eeuw aan koning James VI verklaarde: "Er zijn twee koningen en twee koninkrijken in Schotland: er is koning James, het hoofd van dit gemenebest, en er is Christus Jezus, de koning van de kerk, wiens onderdaan Jacobus de zesde is, en van wiens koninkrijk hij geen koning is, noch een heer, noch een hoofd, maar een lid”. De Covenanter-strijd van de zeventiende eeuw en de Disruption van de negentiende eeuw gingen over de onafhankelijkheid van de kerk. Als de regering bewijs had geleverd dat het virus zich in kerken verspreidde en de kerken had gevraagd te sluiten, zou dat acceptabel zijn. Maar door te eisen dat de kerken sluiten, geloven we dat ze hun bevoegdheden hebben overschreden.

Mijn vraag is: In hoeverre onderschrijf je deze passages, in het bijzonder de zinnen die ik hier 'vet' geplaatst heb? Wanneer ik weet hoe je hier tegenover staat, helpt mij dat om jouw post te begrijpen en deze te beantwoorden.

Een tweede vraag is: Je schreef: "Je reageerde op een concreet overheidsbesluit." Ik kan mij daar iets bij voorstellen, echter ik weet niet heel goed op welk overheidsbesluit je precies doelt. De discussie begon m.i. over (mogelijke) adviezen ter beperking van de kerkgang, niet zozeer over een concreet besluit. In de discussie heb ik ook wel enkele voorbeelden genoemd, dus het kan ook zijn dat je daarop doelt. Ik weet dus niet zeker wat je bedoelt met 'een concreet overheidsbesluit'. Misschien wil je dit verduidelijken, dan kan ik dat bij de beantwoording meenemen.

[TSD]

Ik wil zo graag met jouw vreugde en dankbaarheid meegaan, echt waar.
Toch ben ik nog heel voorzichtig merk ik.
Dit las ik bv:

https://www.nu.nl/coronavirus/6178560/d ... anten.html

Of valt dit onder angst aanpraten?

Nee, het is geen angst aanpraten. We weten namelijk gewoon niet wat de volgende stap is, dat kan inderdaad ook zomaar weer een variant zijn die wél ziekmakender is.

Ik kan in elk geval ook niet mee met iedereen die roept dat dit het einde van de pandemie is, net zo min als met alle doemscenario’s.

Tegelijkertijd mogen (moeten, toch?)we wel dankbaar zijn voor deze mildere vorm nu, ik ben het eens met wat huisman zegt hierover.

[Vervolgde]

Vervolgde, voordat ik op je post inga, heb ik eerst twee vragen aan jou.

De eerste betreft het volgende citaat.

De Schotse regering heeft vanwege de ongebreidelde verspreiding van het Coronavirus een wet uitgevaardigd die de openbare eredienst van dinsdag 5 januari 2021 tot eind maart verbiedt en het nu feitelijk strafbaar maakt om je huis te verlaten om God te aanbidden. Door dit te doen heeft de regering inbreuk gemaakt op de vrijheden van de kerk als een onafhankelijke instelling onder de heerschappij van Christus. Zoals Andrew Melville in de zestiende eeuw aan koning James VI verklaarde: "Er zijn twee koningen en twee koninkrijken in Schotland: er is koning James, het hoofd van dit gemenebest, en er is Christus Jezus, de koning van de kerk, wiens onderdaan Jacobus de zesde is, en van wiens koninkrijk hij geen koning is, noch een heer, noch een hoofd, maar een lid”. De Covenanter-strijd van de zeventiende eeuw en de Disruption van de negentiende eeuw gingen over de onafhankelijkheid van de kerk. Als de regering bewijs had geleverd dat het virus zich in kerken verspreidde en de kerken had gevraagd te sluiten, zou dat acceptabel zijn. Maar door te eisen dat de kerken sluiten, geloven we dat ze hun bevoegdheden hebben overschreden.

Mijn vraag is: In hoeverre onderschrijf je deze passages, in het bijzonder de zinnen die ik hier 'vet' geplaatst heb? Wanneer ik weet hoe je hier tegenover staat, helpt mij dat om jouw post te begrijpen en deze te beantwoorden.

De waarheid dat Jezus Christus Hoofd is van Zijn Kerk onderschrijf ik van harte. Dat is echter de discussie niet. De vraag is of de kerkelijke instituten zoals wij die nu kennen en die voortgekomen zijn uit en gebaseerd op een juridisch model, aanspraak mogen maken op het Kerk-zijn? Is het juridisch instituut, zoals dat in de wet is gedefinieerd, ook daadwerkelijk de kerk? In het verlengde daarvan heb ik de nodige bedenkingen bij deze passage, bijv. ten aanzien van de voorgestane absolute scheiding tussen kerk en staat.

Een tweede vraag is: Je schreef: "Je reageerde op een concreet overheidsbesluit."

Het gaat me niet om het besluit als zodanig. Door te reageren legitimeer je de gesprekspartner in zijn hoedanigheid. Jouw wijze van reageren doet mij vermoeden dat jij de huidige overheid nog steeds ziet als Gods dienares ons ten goede en dat zij van Godswege het ambt bekleed. En juist daar heb ik mijn vragen. Is dat wel zo, kun je dat wel stellen, gegeven de juridische constructie die als een net over de hele samenleving is uitgespannen?
Waar in het verleden het ambt heilig bleef, maar de ambtsdragers er vreselijk naast konden zitten, is dat nu fundamenteel veranderd. Door de juridische constructie lijkt het ambt als zodanig aangetast.
Als politicus kan je nog zo christelijk zijn en handel en wandel willen baseren op Gods Woord, maar als bestuurder kan hij niet anders handelen dan door de Schrift los te laten en te handelen overeenkomstig wet- en regelgeving. En de basis daarvan is zeker niet het Woord van God. Dat brengt mij op de vragen rond het ambt zelf, of beter gezegd op de vraag of we nog wel aan de van Godswege ingestelde ambten toekomen, nu daar een dergelijke seculiere barrière omheen is gebouwd.

Ik hoop je hiermee voldoende toelichting te hebben gegeven voor je verdere reactie.

[Valcke]

@Vervolgde, ik hoop er op terug te komen. Maar het kan iets langer duren.

[Valcke]

(Ik heb niet je volledige post gequoot. Ik meen echter dat ik hiermee de meeste punten in essentie wel heb geraakt.)

Je hebt inderdaad de essentie wel te pakken. En ik maak nu graag gebruik van deze ruimte om te volstaan met het quoten van een paar kleine passages.

Prima. De passages waar je op ingaat, zijn inderdaad kort. De gedachten die je naar aanleiding daarvan ontvouwt, zijn echter vrij uitgebreid. Ik zie ervan af om hier vervolgens weer uitgebreid op in te gaan. Ik houd het daarom beperkt.

Wel heeft een mens alles te verantwoorden aan God, Zijn Schepper. Geen enkele daad of gedachte valt hierbuiten. Dat betekent ook dat er nooit een vacuüm valt (een argument dat je noemde tegen mijn stelling). Een mens is als schepsel altijd en in alles onderworpen aan Eén Die het volmaakte en hoogste gezag heeft.

Hoewel ik de waarheid die in deze alinea besloten ligt onderschrijf, lijkt me dit geen correct argument in het gesprek wat we nu hebben. Enerzijds ligt er de notie in dat God iets overbodigs heeft gedaan bij het instellen van de ambten. Anderzijds geeft het voeding aan de autonome mens die in relatie tot de overheid zelf wel bepaalt aan wie hij verantwoording aflegt. In deze lijn is er impliciet sprake van een pleidooi voor een bestaan zonder overheidsgezag. Iets waartegen ook Calvijn ernstig waarschuwt.
Juist het feit dat God de ambten heeft ingesteld en de overheden heeft gegeven betekent dat op het niveau van de overheid nergens een vacuüm in het gezag en de gehoorzaamheid daaraan mag voorkomen. Een beroep op het laatste oordeel is daarom niet terecht.

De passage die je van mij citeert stond in een groter geheel. De noodzakelijkheid van burgerlijke overheid en kerkelijke overheid heb ik verdedigd en betoogd. Dan vind ik het bijzonder dat je op basis van een "uitgeknipte" passage zou willen concluderen dat ik suggereer dat de overheden en ambten overbodig zouden zijn. Ik werp dit verre van mij!

Het overheidsambt moet gereguleerd zijn volgens het Woord van God. Romeinen 13:4 is hier een kerntekst: ‘Want zij is Gods dienares, u ten goede. Maar indien gij kwaad doet, zo vrees; want zij draagt het zwaard niet tevergeefs; want zij is Gods dienares, een wreekster tot straf dengene die kwaad doet.’ Hetzelfde vind je ook in hetgeen je citeerde uit NBG artikel 36. Deze opdracht is gericht op alle burgerlijke betrekkingen, niet op de gedachten van de mens, en ook niet op zaken in het dagelijks leven die behoren tot de verantwoordelijkheid van gezinnen c.q. gezinshoofden alsook tot individuen (het huiselijk leven, privé, of hoe je het ook wilt noemen). De Bijbel leert niet dat de overheid bepalen kan en mag wat het dagelijks menu is, welke kleur kleding we dragen, enzovoort. Als voorbeeld van zaken die op het terrein van de overheid liggen, kunnen we heel goed uitgaan van de burgerlijke wetten die God Zelf aan Israël gegeven heeft (wetten die we vinden in Exodus t/m Deuteronomium).

Daarmee werp ik ook verre van mij je opmerking dat mijn stellingname voeding zou geven aan de gedachte dat de autonome mens zelf wel bepaalt aan wie hij verantwoording aflegt. In al mijn postings betoog ik dat Gods Woord bepalend is voor alle terreinen van het leven. Daarnaar moet ons leven gereguleerd zijn en daarnaar moet ook het overheidsambt gereguleerd zijn.

Op deze terreinen acht ik het niet geoorloofd dat een overheid wetten of regels uitvaardigt. Wel randvoorwaarden! Misschien dat deze 'randvoorwaarden' samenhangen met wat jij noemt 'het beteugelen van de gevallen menselijke natuur'. Daar ben ik het mee eens. De overheid heeft in die zin een rol en de kerkelijke regering ook (toezicht over levenswandel). Maar niet in concreto wat de handelingen van een mens moeten zijn van dag tot dag of van uur tot uur.

Dit levert een heel vreemde situatie op. Een overheid die wel randvoorwaarden mag formuleren, maar niet bevoegd is tot wetgeving. Dit is hinken op twee gedachten.

Oordeel niet te snel. Ik schreef eerder dat de overheid dient te waken over de kerk (hetzelfde geldt voor het gezin), maar dat de overheid de kerk niet dient te regeren. Dit impliceert dat zeker wetten gegeven mogen/moeten worden ter bescherming van de kerk (idem ter bescherming van het gezin), maar niet om in te grijpen in de regering van de kerk en deze van de kerkelijke ambtsdragers ‘over te nemen’ (en evenmin de rol van vader/moeder over te nemen of van individueel persoon als het gaat om het huiselijk leven). Dit is het onderscheid dat ik maak. En dit onderscheid lijkt mij volstrekt Bijbels.

De grondslag is en blijft de stelling: ik als onderdaan acht wel of niet geoorloofd. Dat is een herhaling van de oorspronkelijke stelling die in mijn ogen gewoon anarchistisch is.

Ik heb nu al zovele malen betoogd dat niet de onderdaan, maar alleen Gods Woord bepaalt wat wel of niet geoorloofd is. Idem dat zowel burgerlijke als kerkelijke overheden hun macht van God hebben. Wanneer je zulke opmerkingen blijft maken, tendeert dit m.i. naar laster. Op een eerder moment meende ik dat we bijna op één lijn gekomen waren. Op grond van je laatste post concludeer ik dat dit zeker niet het geval is. Helaas. Het betekent echter wel dat ik mij ernstig afvraag of ik het gesprek nog moet vervolgen. Ik sta open voor een enkele vraag of opmerking, maar ik ga zeker niet meer verder met een fundamentele discussie. Dat zou te veel een herhaling van zetten worden. Ook het slotgedeelte van je post laat ik liggen.

Overigens zijn we inmiddels best wel ver verwijderd van het topic in dit onderwerp. Een reden te meer om hier mee te stoppen!

[Bourdon16]

Onze gemeente gaat weer terug naar een systeem van 4 groepen waarbij elke dienst 2 groepen worden uitgenodigd. Tot op heden kon iedereen vrij de diensten bijwonen. De reden is dat het te druk wordt in de diensten.
Jammer maar helaas. Hopelijk gaat de 1,5m regel er snel af in de maatschappij.

[aggieoudje]

In onze gemeente wordt vanaf a.s. zondag weer opgeschaald naar 150 personen per dienst in het ene kerkgebouw en 100 per dienst in het andere kerkgebouw. Ook gaat de creche weer open.
De maatregelen zoals handen ontsmetten, 1,5meter houden, mondkapje bij verplaatsen blijven van kracht.
De middagdienst die een tijd om 15.30 werd gehouden gaat weer terug naar het gewone tijdstip van 18.30.
Ook al het gemeentewerk wordt zoveel als mogelijk weer opgestart.

[aggieoudje]

In onze gemeente wordt vanaf a.s. zondag weer opgeschaald naar 150 personen per dienst in het ene kerkgebouw en 100 per dienst in het andere kerkgebouw. Ook gaat de creche weer open.
De maatregelen zoals handen ontsmetten, 1,5meter houden, mondkapje bij verplaatsen blijven van kracht.
De middagdienst die een tijd om 15.30 werd gehouden gaat weer terug naar het gewone tijdstip van 18.30.
Ook al het gemeentewerk wordt zoveel als mogelijk weer opgestart.

Vanaf a.s. zondag schalen we verder op naar 220 in het ene kerkgebouw en 150 in het andere kerkgebouw.