een pelgrimslied

[Jacobse]

opent mij de poorten van De Stad

ik leef hier in mijn aards bestaan
en kijk mijn levensjaren aan
waar zo een tachtig jaren staan
ze zijn zomaar voorbij gegaan

en straks komt daar een einde aan
daar is het niet meer ver vandaan
ik kijk mijn leeftijd maar eens aan
dan komt het eind, dan moet ik gaan

tegen die reis zie ik wat aan
ik moet dan alles laten staan
ik moet door de rivier Jordaan
Heer, neem mij in Uw gratie aan

laat mij, Heer, door de poorten gaan
daar waar Uw heil'ge muren staan
vol vreugd' zal ik dan binnengaan
om voor Uw aangezicht te staan

Gij zijt naar Moria gegaan
hebt daar in onze plaats gestaan
hebt aan God's recht geheel voldaan
en zijt in glorie opgestaan

straks breekt de jongste dag er aan
dan zult U daar, in Sion, staan
wij zullen blij naar U toegaan
en voor altijd rondom U staan

dan is de tijd voorbij gegaan
dan komt Uw eeuwigheid er aan
die dag vangt 't feest in Sion aan
als wij Jerusalem ingaan

bij : Psalm 90 : 10; en 118 : 19;
Psalm 122 : 2

[Inwoner]

opent mij de poorten van De Stad

ik leef hier in mijn aards bestaan
en kijk mijn levensjaren aan
waar zo een tachtig jaren staan
ze zijn zomaar voorbij gegaan

en straks komt daar een einde aan
daar is het niet meer ver vandaan
ik kijk mijn leeftijd maar eens aan
dan komt het eind, dan moet ik gaan

tegen die reis zie ik wat aan
ik moet dan alles laten staan
ik moet door de rivier Jordaan
Heer, neem mij in Uw gratie aan

laat mij, Heer, door de poorten gaan
daar waar Uw heil'ge muren staan
vol vreugd' zal ik dan binnengaan
om voor Uw aangezicht te staan

Gij zijt naar Moria gegaan
hebt daar in onze plaats gestaan
hebt aan God's recht geheel voldaan
en zijt in glorie opgestaan

straks breekt de jongste dag er aan
dan zult U daar, in Sion, staan
wij zullen blij naar U toegaan
en voor altijd rondom U staan

dan is de tijd voorbij gegaan
dan komt Uw eeuwigheid er aan
die dag vangt 't feest in Sion aan
als wij Jerusalem ingaan

bij : Psalm 90 : 10; en 118 : 19;
Psalm 122 : 2

Te zingen op de melodie van psalm 134, 100 of de Avondzang

[-DIA-]

1 Vaste rots van mijn behoud,
als de zonde mij benauwt,
laat mij steunen op Uw trouw,
laat mij rusten in Uw schauw,
waar het bloed door U gestort,
mij de bron des levens wordt.

2 Jezus, niet mijn eigen kracht,
niet het werk door mij volbracht,
niet het offer, dat ik breng,
niet de tranen, die ik pleng,
schoon ik ganse nachten ween,
kunnen redden, U alleen.

3 Zie, ik breng voor mijn behoud
U geen wierook, mirre of goud;
moede kom ik, arm en naakt,
tot de God, die zalig maakt,
die de arme kleedt en voedt,
die de zondaar leven doet.

4 Eenmaal als de stonde slaat,
dat dit lichaam sterven gaat,
als mijn ziel uit de aardse woon
opklimt tot des rechters troon, -
Rots der eeuwen, in Uw schoot
berg mijn ziele voor de dood.


Gisteren eindigde de avondpreek met een citaat uit dit lied:
moede kom ik, arm en naakt,
tot de God, die zalig maakt.
Het is zeker een lied waaruit de bevinding van een christen spreekt.

[Christen]

Mooi lied. Zo is het ook. Alles buiten de Heere Jezus is niets.