Hyperdordt

[-DIA-]

……

Vd Tang schrijft over zielsonderhandelingen met Jezus, over verloren gaan onder het recht en over andere bevindelijke ervaringen. Ik vermoed dat voor vd Tang hier de pijn zit; dat hij vanwege dit punt moeite heeft met het algemene, krachtige onvoorwaardelijke aanbod van genade zoals dat in de DL te vinden is. Als mij visie op de DL juist is verdwijnen inderdaad bepaalde bevindelijke belevingen die vd Tang als dierbaar en belangrijk beschouwd. Wie gelooft dat het recht van God in Christus is voldaan zl niet onder het recht van God verloren kunnen gaan. Wie beseft dat Christus als de grote Profeet, Gods verborgen raad en wil van onze verlossing volkomen heeft geopenbaard (HC antw 31) zal niet meer mogen spreken over een verborgen Middelaar en over een verborgen evangelie. Wie de boodschap van Dordt aanvaard zal leven uit de zekerheid van het geloof (DL V 9 en 10) en nioet bij de levenslange onzekerheid die zo kenmerkend is voor de bevindingen die vd Tang dierbaar zijn."

Vraag: Waar is het commentaar van dhr. v.d. Tang te lezen?

[Cyrillus]

Dank voor deze toevoeging. Stimuleert weer om verder te gaan met het boek. Ik word vooral getriggerd door de zin "maar als het gaat om het bevindelijke leven word geloof beschouwd als onkunde word het verstand beschouwd als gevaarlijk en gaat de preek over wat er verborgen is." De gnostici hemelden die verborgen kennis ook zo op. Als bevinding een eigen leven leiden gaat leiden dan verklaart de mens met bevindelijke kennis zich tot een hoger persoon, hij is immers diep ingeleid in de verborgenheden Gods. Dan is de mens zichzelf een afgod geworden. Het is een verschrikkelijke constatering. Hoe dicht is dat punt genaderd in de hyperkerken?

In die zogenaamde hyperkerken (wat een woord trouwens) wordt, ook en zeker aan de rechterkant, vanaf de kansel zeer gewaarschuwd tegen geestelijke hoogmoed en de 'bekeerde man/vrouw' worden. Maar ja, dat vergeet dr. van den Brink gemakshalve er wel bij te zeggen. Waarom zou je de hyperkerken ook 'recht' doen. Een karikatuur is immers veel gemakkelijker te bestrijden. Anders loop je nog het gevaar dat je moet gaan nuanceren (...) en begrijpen mensen je boodschap niet meer.

Klinkt misschien wat cynisch maar dat is de hoofdreden waarom ik mijn buik vol hebt van de schrijfsel van dr. van den Brink. Los van het inhoudelijke punt wat hij wil maken doet hij geen recht aan de prediking en praktijk in de rechterflank van de gereformeerde gezindte.

Het gaat veel dieper, TSD. Het zit in de cultuur, het is de cultuur. Dan helpen een paar waarschuwingen niet. Immers, iemand met verborgen kennis is vanzelfsprekend niet hoogmoedig. Als je zo'n diepe weg bent gegaan, dan ben je wel gelouterd hoor.

[tja]

https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 001_CID001
https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 001_CID001
https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 001_CID001
https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 001_CID001
Wachter Sions door L. van der Tang.
Ik zou tegen de Brink-aanhangers zeggen: Lees eerst maar deze artikelen.

@Dia, hier kun je de bijdrage van Dhr vd Tang lezen

[Simon0612]

Het is een misvatting als zouden de beloften van het evangelie alleen aan de uitverkorenen gepredikt worden. Wie uitverkoren zijn is een verborgenheid. De beloften worden aan allen gepredikt, zoals de Dordtse Leerregels zeggen, maar wel met bevel van bekering en geloof.

Mooi he, dit is ook zo'n stokpaardje van de Brinkianen. Komt iedere keer weer terug. Over karikaturen gesproken.

[TSD]

Dank voor deze toevoeging. Stimuleert weer om verder te gaan met het boek. Ik word vooral getriggerd door de zin "maar als het gaat om het bevindelijke leven word geloof beschouwd als onkunde word het verstand beschouwd als gevaarlijk en gaat de preek over wat er verborgen is." De gnostici hemelden die verborgen kennis ook zo op. Als bevinding een eigen leven leiden gaat leiden dan verklaart de mens met bevindelijke kennis zich tot een hoger persoon, hij is immers diep ingeleid in de verborgenheden Gods. Dan is de mens zichzelf een afgod geworden. Het is een verschrikkelijke constatering. Hoe dicht is dat punt genaderd in de hyperkerken?

In die zogenaamde hyperkerken (wat een woord trouwens) wordt, ook en zeker aan de rechterkant, vanaf de kansel zeer gewaarschuwd tegen geestelijke hoogmoed en de 'bekeerde man/vrouw' worden. Maar ja, dat vergeet dr. van den Brink gemakshalve er wel bij te zeggen. Waarom zou je de hyperkerken ook 'recht' doen. Een karikatuur is immers veel gemakkelijker te bestrijden. Anders loop je nog het gevaar dat je moet gaan nuanceren (...) en begrijpen mensen je boodschap niet meer.

Klinkt misschien wat cynisch maar dat is de hoofdreden waarom ik mijn buik vol hebt van de schrijfsel van dr. van den Brink. Los van het inhoudelijke punt wat hij wil maken doet hij geen recht aan de prediking en praktijk in de rechterflank van de gereformeerde gezindte.

Het gaat veel dieper, TSD. Het zit in de cultuur, het is de cultuur. Dan helpen een paar waarschuwingen niet. Immers, iemand met verborgen kennis is vanzelfsprekend niet hoogmoedig. Als je zo'n diepe weg bent gegaan, dan ben je wel gelouterd hoor.

Echt Cyrillus, wat je nu schrijft is echt zo'n karikatuur. Als je echt kinderen van God spreekt die over die diepe wegen kunnen spreken, dan kom je geen hoogmoedige, maar ootmoedige mensen tegen, mensen die niet hoog opgeven van hun bevindingen, maar hoog opgeven van de genade van God.

Dat heeft niet met cultuur te maken, maar met karikatuur. Genade van God verandert mensen, de Heilige Geest vernieuwt mensen. De 1e vrucht daarvan is ootmoed. En dat is wat wekelijks van de kansel klinkt. Niet "een paar waarschuwingen" zoals jij dat nu typeert.

[Simon0612]

Dank voor deze toevoeging. Stimuleert weer om verder te gaan met het boek. Ik word vooral getriggerd door de zin "maar als het gaat om het bevindelijke leven word geloof beschouwd als onkunde word het verstand beschouwd als gevaarlijk en gaat de preek over wat er verborgen is." De gnostici hemelden die verborgen kennis ook zo op. Als bevinding een eigen leven leiden gaat leiden dan verklaart de mens met bevindelijke kennis zich tot een hoger persoon, hij is immers diep ingeleid in de verborgenheden Gods. Dan is de mens zichzelf een afgod geworden. Het is een verschrikkelijke constatering. Hoe dicht is dat punt genaderd in de hyperkerken?

In die zogenaamde hyperkerken (wat een woord trouwens) wordt, ook en zeker aan de rechterkant, vanaf de kansel zeer gewaarschuwd tegen geestelijke hoogmoed en de 'bekeerde man/vrouw' worden. Maar ja, dat vergeet dr. van den Brink gemakshalve er wel bij te zeggen. Waarom zou je de hyperkerken ook 'recht' doen. Een karikatuur is immers veel gemakkelijker te bestrijden. Anders loop je nog het gevaar dat je moet gaan nuanceren (...) en begrijpen mensen je boodschap niet meer.

Klinkt misschien wat cynisch maar dat is de hoofdreden waarom ik mijn buik vol hebt van de schrijfsel van dr. van den Brink. Los van het inhoudelijke punt wat hij wil maken doet hij geen recht aan de prediking en praktijk in de rechterflank van de gereformeerde gezindte.

Het gaat veel dieper, TSD. Het zit in de cultuur, het is de cultuur. Dan helpen een paar waarschuwingen niet. Immers, iemand met verborgen kennis is vanzelfsprekend niet hoogmoedig. Als je zo'n diepe weg bent gegaan, dan ben je wel gelouterd hoor.

Is dit een voorbeeld van zo'n cultuur en zo'n diepe weg? Kortom van de kleine letters?

Het enige, dat geschieden kan, is, dat God tussenbeide treedt; en als God in zijn oneindige genade de rots in goede grond verkeert, dan zal de tarwe groeien; maar ook niet eerder. “Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwe geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlezen hart geven.” Er moet een werk van de Heilige Geest zijn, waardoor de harde rots van de natuur in de goede aarde der genade wordt verkeerd, want anders zal al het zaaien van de wereld nooit een oogst voortbrengen. Deze mensen zagen dit voorbij; zij wilden er ook liever niet van horen. Zij hielden van predikers, die altijd het eenvoudig geloof in het werk van Jezus predikten, maar nooit van het werk van de Heilige Geest spraken, – eenzijdige predikers, die slechts de helft van Gods boodschap brengen tot de mensen. Onder zulk een prediking vonden zij vrede zonder benauwdheid van de ziel, en vertroosting zonder wedergeboorte. Bekering en de ouderwetse genade -daarop zagen zij minachtend neer. Voor God te wenen vanwege de zonde, verschrikking en benauwdheid onder de bewustheid van Gods toorn, vrees dat het vonnis van de wet aan hen ten uitvoer zal worden gelegd, daarvan wisten zij niets. Zij gingen het Land der Hope binnen zonder de weg van het Wenende Kruis genomen te hebben, en met elke dag groeit mijn wantrouwen aan in iemands godsdienst, als hij die weg niet heeft betreden. Iemand, die genezen werd, vóór hij nog gewond was; gekleed werd, vóórdat hij nog was ontbloot; vervuld werd, vóórdat hij nog was ontledigd; levend gemaakt werd, vóórdat hij nog was gestorven, heeft wel reden om te twijfelen of hij door Gods vrije en vrijmachtige genade ooit is aangeraakt.

Deze mensen van het onverbroken hart hadden een blijde hoop en vrolijk betrouwen; maar het kwam alles tot een einde, gelijk dit ook geschieden zal met u en met mij, als wij vreemd zijn gebleven aan berouw over de zonde. Laat het nooit worden vergeten, dat hoe waar het ook zij, dat een iegelijk, die in Jezus Christus gelooft, zalig zal worden, het even waar is dat gij “wedergeboren moet worden.” “Indien gij u niet verandert en wordt gelijk de kinderkens, zo zult gij in het koninkrijk der hemelen geenszins ingaan”; “hetgeen uit het vlees geboren is, dat is vlees; en hetgeen uit de Geest geboren is, dat is geest”; en “vlees en bloed kunnen het koninkrijk van God niet beërven.” Alleen die uit de Geest is geboren kan inkomen in geestelijke zaken en in het bezit komen van ware geestelijke blijdschap. Een onverbroken hart is een noodlottig gebrek.

[tja]

……

Vd Tang schrijft over zielsonderhandelingen met Jezus, over verloren gaan onder het recht en over andere bevindelijke ervaringen. Ik vermoed dat voor vd Tang hier de pijn zit; dat hij vanwege dit punt moeite heeft met het algemene, krachtige onvoorwaardelijke aanbod van genade zoals dat in de DL te vinden is. Als mij visie op de DL juist is verdwijnen inderdaad bepaalde bevindelijke belevingen die vd Tang als dierbaar en belangrijk beschouwd. Wie gelooft dat het recht van God in Christus is voldaan zl niet onder het recht van God verloren kunnen gaan. Wie beseft dat Christus als de grote Profeet, Gods verborgen raad en wil van onze verlossing volkomen heeft geopenbaard (HC antw 31) zal niet meer mogen spreken over een verborgen Middelaar en over een verborgen evangelie. Wie de boodschap van Dordt aanvaard zal leven uit de zekerheid van het geloof (DL V 9 en 10) en nioet bij de levenslange onzekerheid die zo kenmerkend is voor de bevindingen die vd Tang dierbaar zijn."

Hier zou ik graag wat opmerkingen over willen maken. In de waarneming van de gelovigen is Christus vaak een verborgen persoon. Een persoon die de gelovige lief heeft gekregen in een toevluchtnemend geloof. Want, ook al mag er zekerheid van geloof zijn kan er toch sprake zijn van een verborgen Middelaar. Dat kan zelfs een levenslange onzekerheid in eigen waarneming geven. Is dat een gezond geloofsleven? Nee. Kan dat door menselijk ongeloof, slordig leven, matige godsdienstoefeningen plaats vinden? O ja, zeker. Het kan zelfs ook een beproeving van de Heere God zijn. De psalmen spreken hier over.

Daarom is het belangrijk dat in preken ook deze verborgenheid kan worden onderkend, met de heilzame boodschap dat er schuldbelijdenis en terugkeer nodig is, een pleiten en rusten op Gods beloften en het rijk uitstallen van een gewillige Zaligmaker. En, de Heere Jezus Christus wil zich openbaren. En de liefde in Zijn omhelzing is overweldigend. Dat zijn de ‘uurtjes van korte duurtjes, zo genoten en zo weer toegesloten’. Helaas, want je zou met de drie discipelen liever een tent bouwen om te blijven wonen bij een dergelijke zielsgesteldheid.

Helaas lijkt ds. vd Brink dit niet te onderkennen, als het citaat wat je deelt is zoals hij het heeft gezegd of bedoeld.

Volledig eens met wat je schrijft. Voor eigen beleving kan het donker zijn. Maar toch is er in die donkerheid altijd de belofte van het evangelie. Op hoop tegen hoop vasthouden aan Zijn beloften. Ik voel me niet heilig of bekeerd maar er staat geschreven... Wat we voelen is niet bepalend in deze, maar op Wie we ons vertrouwen stellen. Zijn boek is natuurlijk dikker dan mijn citaat. Hij bestrijd niet dat die bevindingen er zijn zoals je beschrijft maar wel dat die bevindingen een voorwaarde zijn. Als ik het zo mag zeggen hij bestrijd in zijn boek niet het (be)leven van mensen maar een leer die tegen de Schrift ingaat. Een citaat uit zijn boek "Niet wat bevindelijk is bepaalt wat gereformeerd mag heten, maar precies andersom: Wat gereformeerd is is bepalend voor wat als bevindelijk mag worden aangeduid"

[-DIA-]

https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 001_CID001
https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 001_CID001
https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 001_CID001
https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 001_CID001
Wachter Sions door L. van der Tang.
Ik zou tegen de Brink-aanhangers zeggen: Lees eerst maar deze artikelen.

@Dia, hier kun je de bijdrage van Dhr vd Tang lezen

Oh, maar die hád ik eigenlijk al gelezen.... Ik was in de veronderstelling dat er iets níeuws was gezegd...
Maar toch dank voor de moeite.

[-DIA-]

Als dit zo is, dan geloof ik dat u nooit iets hebt begrepen van wat en wie de mens is, en wie en wat een heilig en rechtvaardig God is, en hebt u ook nooit de diepte van uw bestaan voor God gepeild. Dat u nooit het bevindelijke kennen hebt gekend waarin een nood onhoudbaar werd, en uitdreef naar God, hoewel God niet kennende, vroeg naar enig middel om de welverdiende straf te ontgaan en weer met God verzoend te worden. Lees de eerste vijf zondagen van de H.C. Deze werkt heen naar de bevinding om met alles aan een einde te komen, en dat God hierdoor werkt naar een Weg buiten de mens om. Een weg die geen mens wil of kan bedenken. Zie nogmaals aandachtig de Catechismus. Waar het van de kant van de mens niet meer kan, daar, en alleen dáár is er plaats voor een Middelaar. Anders niet.

Ik zie dat het woord 'bevinding' een heilig huisje is. Natuurlijk onderstreep ik dat zonder de toepassing van Gods Woord in ons hart door de Heilige Geest geen geestelijk leven mogelijk is. Dat is ware bevinding. Maar wat als deze toepassing van Gods Geest een doel op zich is geworden? Dan wordt de beleving van de bevinding een doel op zichzelf. Dat is het geen middel om tot Christus te komen, maar een afgod die ons van God afhoudt.

Maar dan moet noodwendig de vraag gesteld worden wat "de toepassing van Gods Woord in ons hart door de Heilige Geest" inhoudt. Werkt God over de schuld van de mens heen? En hoe werkt God dan deze toepassing uit? Doet God dat of werkt de mens daarin mee/tegen?

Zijn er misschien een preken voorhanden waarin ds. v.d. Brink de Heidelberger Catechismus, de Zondagen 1 t/5 uitlegt? Dat is van de staat van de ellende van de mens, en het begin van de vraag of hieruit verlossing mogelijk is? Daar zal toch uit moeten blijken en duidelijk worden wat ds. v.d. Brink uiteindelijk bedoelt?

Hier hoor ik nog niets op. Wie heeft er preken van ds. v.d. Brink over de eerste 5 zondagen van onze Catechismus? Dat, de basis, lijkt me heel belangrijk.

[Bertiel]

https://www.laankerk.nl/de-laankerk/pre ... /page/112/

pagina 112, 111, 110, 109

[Psalm]

Volledig eens met wat je schrijft. Voor eigen beleving kan het donker zijn. Maar toch is er in die donkerheid altijd de belofte van het evangelie. Op hoop tegen hoop vasthouden aan Zijn beloften. Ik voel me niet heilig of bekeerd maar er staat geschreven... Wat we voelen is niet bepalend in deze, maar op Wie we ons vertrouwen stellen. Zijn boek is natuurlijk dikker dan mijn citaat. Hij bestrijd niet dat die bevindingen er zijn zoals je beschrijft maar wel dat die bevindingen een voorwaarde zijn. Als ik het zo mag zeggen hij bestrijd in zijn boek niet het (be)leven van mensen maar een leer die tegen de Schrift ingaat. Een citaat uit zijn boek "Niet wat bevindelijk is bepaalt wat gereformeerd mag heten, maar precies andersom: Wat gereformeerd is is bepalend voor wat als bevindelijk mag worden aangeduid"

Mooi geschreven Tja!

Ook de uitspraak 'het zijn maar uurtjes van korte duurtjes' heeft weinig meer met Dordt te maken. Het smaken van de gemeenschap met God is inderdaad niet altijd aanwezig, maar de zekerheid over het aandeel in Christus moet niet altijd in vertwijfeling zijn. Dan is er iets grondig mis in het geloofsleven door bijvoorbeeld een zondige levenswandel onzuivere denkbeelden over God.

Ik blijf het nog steeds opvallend vinden dat de oproep tot het geloof, door ds. van den Brink, op zoveel weerstand stuit. Zou het niet voortkomen omdat mensen ontdekt worden aan hun heimelijke vertrouwen op andere zaken dan de beloften van Jezus Christus? Het vertrouwen op gevoelens, ervaringen en bevindingen? Maar dat deze mensen te diepste niets hebben met de beloften van het evangelie? Ik denk dat daardoor de reacties onstaan. De zorgvuldige opgebouwde godsdienst valt bij deze mensen ineens uit handen. Uiteindelijk is het dieptriest: want met de mond wordt wel beleden dat goddelozen gerechtvaardigd worden. Maar als het evangelie in praktijk uitgaat, dan gaan alle alarmbellen af: dat kan zomaar niet, dat gaat te snel. Ten diepste wil men niet als een echte goddeloze tot Christus komen, maar wil met zakken vol bevinding en ervaringen bij Christus komen.

[-DIA-]

Ik zie dat het woord 'bevinding' een heilig huisje is. Natuurlijk onderstreep ik dat zonder de toepassing van Gods Woord in ons hart door de Heilige Geest geen geestelijk leven mogelijk is. Dat is ware bevinding. Maar wat als deze toepassing van Gods Geest een doel op zich is geworden? Dan wordt de beleving van de bevinding een doel op zichzelf. Dat is het geen middel om tot Christus te komen, maar een afgod die ons van God afhoudt.

Maar dan moet noodwendig de vraag gesteld worden wat "de toepassing van Gods Woord in ons hart door de Heilige Geest" inhoudt. Werkt God over de schuld van de mens heen? En hoe werkt God dan deze toepassing uit? Doet God dat of werkt de mens daarin mee/tegen?

Zijn er misschien een preken voorhanden waarin ds. v.d. Brink de Heidelberger Catechismus, de Zondagen 1 t/5 uitlegt? Dat is van de staat van de ellende van de mens, en het begin van de vraag of hieruit verlossing mogelijk is? Daar zal toch uit moeten blijken en duidelijk worden wat ds. v.d. Brink uiteindelijk bedoelt?

Hier hoor ik nog niets op. Wie heeft er preken van ds. v.d. Brink over de eerste 5 zondagen van onze Catechismus? Dat, de basis, lijkt me heel belangrijk.

Ik vroeg om catechismuspreken, de eerste 5 zondagen. Dan hebben we de basis.

[Cyrillus]

Dank voor deze toevoeging. Stimuleert weer om verder te gaan met het boek. Ik word vooral getriggerd door de zin "maar als het gaat om het bevindelijke leven word geloof beschouwd als onkunde word het verstand beschouwd als gevaarlijk en gaat de preek over wat er verborgen is." De gnostici hemelden die verborgen kennis ook zo op. Als bevinding een eigen leven leiden gaat leiden dan verklaart de mens met bevindelijke kennis zich tot een hoger persoon, hij is immers diep ingeleid in de verborgenheden Gods. Dan is de mens zichzelf een afgod geworden. Het is een verschrikkelijke constatering. Hoe dicht is dat punt genaderd in de hyperkerken?

In die zogenaamde hyperkerken (wat een woord trouwens) wordt, ook en zeker aan de rechterkant, vanaf de kansel zeer gewaarschuwd tegen geestelijke hoogmoed en de 'bekeerde man/vrouw' worden. Maar ja, dat vergeet dr. van den Brink gemakshalve er wel bij te zeggen. Waarom zou je de hyperkerken ook 'recht' doen. Een karikatuur is immers veel gemakkelijker te bestrijden. Anders loop je nog het gevaar dat je moet gaan nuanceren (...) en begrijpen mensen je boodschap niet meer.

Klinkt misschien wat cynisch maar dat is de hoofdreden waarom ik mijn buik vol hebt van de schrijfsel van dr. van den Brink. Los van het inhoudelijke punt wat hij wil maken doet hij geen recht aan de prediking en praktijk in de rechterflank van de gereformeerde gezindte.

Het gaat veel dieper, TSD. Het zit in de cultuur, het is de cultuur. Dan helpen een paar waarschuwingen niet. Immers, iemand met verborgen kennis is vanzelfsprekend niet hoogmoedig. Als je zo'n diepe weg bent gegaan, dan ben je wel gelouterd hoor.

Is dit een voorbeeld van zo'n cultuur en zo'n diepe weg? Kortom van de kleine letters?

Het enige, dat geschieden kan, is, dat God tussenbeide treedt; en als God in zijn oneindige genade de rots in goede grond verkeert, dan zal de tarwe groeien; maar ook niet eerder. “Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwe geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlezen hart geven.” Er moet een werk van de Heilige Geest zijn, waardoor de harde rots van de natuur in de goede aarde der genade wordt verkeerd, want anders zal al het zaaien van de wereld nooit een oogst voortbrengen. Deze mensen zagen dit voorbij; zij wilden er ook liever niet van horen. Zij hielden van predikers, die altijd het eenvoudig geloof in het werk van Jezus predikten, maar nooit van het werk van de Heilige Geest spraken, – eenzijdige predikers, die slechts de helft van Gods boodschap brengen tot de mensen. Onder zulk een prediking vonden zij vrede zonder benauwdheid van de ziel, en vertroosting zonder wedergeboorte. Bekering en de ouderwetse genade -daarop zagen zij minachtend neer. Voor God te wenen vanwege de zonde, verschrikking en benauwdheid onder de bewustheid van Gods toorn, vrees dat het vonnis van de wet aan hen ten uitvoer zal worden gelegd, daarvan wisten zij niets. Zij gingen het Land der Hope binnen zonder de weg van het Wenende Kruis genomen te hebben, en met elke dag groeit mijn wantrouwen aan in iemands godsdienst, als hij die weg niet heeft betreden. Iemand, die genezen werd, vóór hij nog gewond was; gekleed werd, vóórdat hij nog was ontbloot; vervuld werd, vóórdat hij nog was ontledigd; levend gemaakt werd, vóórdat hij nog was gestorven, heeft wel reden om te twijfelen of hij door Gods vrije en vrijmachtige genade ooit is aangeraakt.

Deze mensen van het onverbroken hart hadden een blijde hoop en vrolijk betrouwen; maar het kwam alles tot een einde, gelijk dit ook geschieden zal met u en met mij, als wij vreemd zijn gebleven aan berouw over de zonde. Laat het nooit worden vergeten, dat hoe waar het ook zij, dat een iegelijk, die in Jezus Christus gelooft, zalig zal worden, het even waar is dat gij “wedergeboren moet worden.” “Indien gij u niet verandert en wordt gelijk de kinderkens, zo zult gij in het koninkrijk der hemelen geenszins ingaan”; “hetgeen uit het vlees geboren is, dat is vlees; en hetgeen uit de Geest geboren is, dat is geest”; en “vlees en bloed kunnen het koninkrijk van God niet beërven.” Alleen die uit de Geest is geboren kan inkomen in geestelijke zaken en in het bezit komen van ware geestelijke blijdschap. Een onverbroken hart is een noodlottig gebrek.

Ik ga het kort houden. Paulus zegt (1 Cor. 2): "Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd." Dat is zo'n eenzijdige prediker.

[Bertiel]

die staan op die pagina's

[Job]

Klinkt misschien wat cynisch maar dat is de hoofdreden waarom ik mijn buik vol hebt van de schrijfsel van dr. van den Brink. Los van het inhoudelijke punt wat hij wil maken doet hij geen recht aan de prediking en praktijk in de rechterflank van de gereformeerde gezindte.

Dat is mij al lang duidelijk. Hij lijkt zich hier tegen af te zetten met een zeer diepgewortelde afkeer.

In een interview dat ik verder niet kan lezen, vertelt hij dit:

Of hij alsjeblieft nóóit meer wilde gaan. Die vraag kreeg Gert van den Brink toen hij als 24-jarige deelnam aan het Heilig Avondmaal en daarna huisbezoek kreeg. ‘De dominee heeft letterlijk tegen mij gezegd: ‘Jij denkt dat ik je iets wil afpakken, maar dat doe ik niet; want je hebt niets.’ Daarmee bedoelde hij dat ik geen geloof had.’ Van den Brink was in die periode lid van de Gereformeerde Gemeente van Barneveld. Hij is heel kritisch op de boodschap die daar - en in veel andere gemeenten - klinkt. ‘Als mensen horen dat zij misschien wel geloven, maar met open ogen de hel in gaan, is dat ontzettend manipulerend. Dat is echt een enorme aanslag op het geloofsleven van mensen.’ (https://www.nd.nl/geloof/geloof/1134788 ... en-dat-gel

Ik denk dat hierdoor bij dr. Van den Brink het vuur is ontstoken. Natuurlijk is, als dit werkelijk zo is gegaan, dit geen pastorale omgang geweest. Zo'n ervaring in je jongvolwassenheid kan wel degelijk traumatiserend werken.