Volle avondmaaltafels (uit: Gereformeerde Gemeenten)

[Cyrillus]

@Evangelist, ik heb inmiddels vele reacties terug een reactie gegeven op jouw opmerkingen. Het is maar even dat je het weet.

[Evangelist]

Ik nam 2 traptreden in een keer, maar ik begrijp dat je dat niet volgt. Eerst traptrede 1. Dank trouwens voor het herhalen van het geschreven. Niet veel mensen nemen die moeite.
Joh.2: 23-25
"En als Hij te Jeruzalem was op het pascha, in het feest, geloofden velen in Zijn Naam, ziende Zijn tekenen, die Hij deed. Maar Jezus Zelf betrouwde hun Zichzelven niet, omdat Hij hen allen kende, En omdat Hij niet van node had dat iemand getuigen zou van den mens; want Hij Zelf wist wat in den mens was."
Inderdaad is het mogelijk dat mensen geen waar geloof hebben maar een wondergeloof, tijdgeloof (of historisch geloof).
Joh 3: 1-5
Het bekende gesprek met Nicodemus: een mens moet eerst wedergeboren worden
En ook hier geldt: voor een mens het Koninkrijk kan zien, zal deze wedergeboren moeten worden.

Ik weet eerlijk gezegd niet goed waarom je deze teksten gebruikt. Uiteraard onderschrijf ik deze. Niemand mag aan het HA zonder wedergeboren te zijn. En dus is het nodig is om onderscheid te maken tussen echt en schijngeloof.

Als je deze teksten serieus neemt, zou je de hartekreet van @helma toch moeten herkennen. In Joh. 2:23 staat dat velen in Jezus’ naam geloofden. Je zou zeggen: wat is dat geweldig! En dat zou het ook zijn, als het écht was. Datzelfde geldt voor volle HA-tafels: wat zou het rijk zijn als die volle HA-tafels een getuigenis zouden zijn van het feit dat velen in de gemeente tot waarachtige bekering zouden zijn gekomen.
Wat @helma echter als vraag opwerpt, is dat het helaas niet zelden zo is, dat volle HA-tafels gepasrd gaan met een afname van de zichtbare vruchten van de Geest. Dat een HA-gang - zo lijkt het - gecombineerd wordt met een leven of keuzes waarin maar nauwelijks iets blijkt van dat nieuwe leven waarvan je getuigt met je HA-gang. Dan wordt er dus wel gesproken over geloof (Van den Brink: je moet het geloven, dan heb je het), maar dan is te vrezen dat het geloof is uit Joh. 2:23. En dat geloof leidde bij de Heere Jezus niet tot blijdschap. ‘Hij betrouwde Zichself aan hen niet toe. Hij wist wat in de mens was.’ En als Hij zo’n mens tegenover hem heeft (Joh. 3:1) dan snijdt Hij alle godsdienstigheid en alle tijdgeloof in één keer af: wedergeboorte is nodig, anders is er helemaal geen sprake van echt geloof.

Daarom trek jij (corrigeer me als ik er naast zit) de conclusie dat er geen volle avondmaalstafels moeten zijn want dan zijn er veel mensen met een tijdgeloof. Maar zo gaat de Bijbel niet om met tijdgeloof. Valt het je niet op ondanks de misstanden in Corinthe (1 Cor. 11) dat Paulus niet zegt: stop de Avondmaalstafels. Nee, hij corrigeert en wijst de goede richting. Voor we misverstanden krijgen lijkt het mij belangrijk om duidelijk te krijgen hoe je tijdgeloof herkent. Want als we het daarover niet eens zijn, dan is het praten over een oplossing niet handig. Kun je daarop ingaan?

Nee, die conclusie trek ik niet. Volle HA-tafels is niet het probleem. Het gast er om dat er waar geloof is. Volle HA-tafels met tijdgelovigen is een verdrietige zaak. Ik kan niet beoordelen waar een volle HA-tafel vandaan komt, maar als dat is vanwege veel tijdgeloof, dan is dat verdrietig, want dan bedriegt men zich voor de eeuwigheid.

Hoe herken je het tijdgeloof? Het is als het zaad op steenachtige plaatsen. Daarover ging het dagboekstukje vandaag:
“Dat lijkt aanvankelijk veelbelovend. Er zijn indrukken, tranen en gebeden, er is bewigenheid en teerheid. En vooral: er is warmte! Men spreekt met bewogenheid over Goddelijke waarheden. Maar ach, het gaat meteen de hoogte in. Het groeit gelijk naar boven. Er is geen diepgang van worstelingen in de laagte om de levenssappen van Gods gemeenschap. Men bezit reeds voordat er een besef was van gemis.
Bezittende mensen gaan de hoogte in, alleen missende mensen komen in de laagte. Het Woord wordt met vreugde aangenomen. Ze zijn meteen klaar, meteen bekeerd, meteen verlost. Het gaat rechtstreeks naar de hemel. Ze praten over de diepte heen. Ze kennen geen strijd en geen aanvechting. Ze zijn vreemd aan diepere ontdekking en afsnijding. Ze zijn meteen voorbij het stuk der elkende. Ze kunnen altijd geloven en hebben voor alles Jezus.
Ze hebben warmte en gloed genoeg, die maar al te vaak bij de ware christen wordt gemist. Ze veinzen niet. Maar… het heeft geen diepgang. Het ligt niet geworteld. Derhalve is het slechts voor een tijd. Misschien wel tot aan hun sterven. Misschien gaan ze met dat geloof de dood wel on. Maar ze kunnen er de eeuwigheid niet mee in.” (ds. F. Bakker)

[-DIA-]

Ik nam 2 traptreden in een keer, maar ik begrijp dat je dat niet volgt. Eerst traptrede 1. Dank trouwens voor het herhalen van het geschreven. Niet veel mensen nemen die moeite.
Joh.2: 23-25
"En als Hij te Jeruzalem was op het pascha, in het feest, geloofden velen in Zijn Naam, ziende Zijn tekenen, die Hij deed. Maar Jezus Zelf betrouwde hun Zichzelven niet, omdat Hij hen allen kende, En omdat Hij niet van node had dat iemand getuigen zou van den mens; want Hij Zelf wist wat in den mens was."
Inderdaad is het mogelijk dat mensen geen waar geloof hebben maar een wondergeloof, tijdgeloof (of historisch geloof).
Joh 3: 1-5
Het bekende gesprek met Nicodemus: een mens moet eerst wedergeboren worden
En ook hier geldt: voor een mens het Koninkrijk kan zien, zal deze wedergeboren moeten worden.

Ik weet eerlijk gezegd niet goed waarom je deze teksten gebruikt. Uiteraard onderschrijf ik deze. Niemand mag aan het HA zonder wedergeboren te zijn. En dus is het nodig is om onderscheid te maken tussen echt en schijngeloof.

Als je deze teksten serieus neemt, zou je de hartekreet van @helma toch moeten herkennen. In Joh. 2:23 staat dat velen in Jezus’ naam geloofden. Je zou zeggen: wat is dat geweldig! En dat zou het ook zijn, als het écht was. Datzelfde geldt voor volle HA-tafels: wat zou het rijk zijn als die volle HA-tafels een getuigenis zouden zijn van het feit dat velen in de gemeente tot waarachtige bekering zouden zijn gekomen.
Wat @helma echter als vraag opwerpt, is dat het helaas niet zelden zo is, dat volle HA-tafels gepasrd gaan met een afname van de zichtbare vruchten van de Geest. Dat een HA-gang - zo lijkt het - gecombineerd wordt met een leven of keuzes waarin maar nauwelijks iets blijkt van dat nieuwe leven waarvan je getuigt met je HA-gang. Dan wordt er dus wel gesproken over geloof (Van den Brink: je moet het geloven, dan heb je het), maar dan is te vrezen dat het geloof is uit Joh. 2:23. En dat geloof leidde bij de Heere Jezus niet tot blijdschap. ‘Hij betrouwde Zichself aan hen niet toe. Hij wist wat in de mens was.’ En als Hij zo’n mens tegenover hem heeft (Joh. 3:1) dan snijdt Hij alle godsdienstigheid en alle tijdgeloof in één keer af: wedergeboorte is nodig, anders is er helemaal geen sprake van echt geloof.

Daarom trek jij (corrigeer me als ik er naast zit) de conclusie dat er geen volle avondmaalstafels moeten zijn want dan zijn er veel mensen met een tijdgeloof. Maar zo gaat de Bijbel niet om met tijdgeloof. Valt het je niet op ondanks de misstanden in Corinthe (1 Cor. 11) dat Paulus niet zegt: stop de Avondmaalstafels. Nee, hij corrigeert en wijst de goede richting. Voor we misverstanden krijgen lijkt het mij belangrijk om duidelijk te krijgen hoe je tijdgeloof herkent. Want als we het daarover niet eens zijn, dan is het praten over een oplossing niet handig. Kun je daarop ingaan?

Nee, die conclusie trek ik niet. Volle HA-tafels is niet het probleem. Het gast er om dat er waar geloof is. Volle HA-tafels met tijdgelovigen is een verdrietige zaak. Ik kan niet beoordelen waar een volle HA-tafel vandaan komt, maar als dat is vanwege veel tijdgeloof, dan is dat verdrietig, want dan bedriegt men zich voor de eeuwigheid.

Hoe herken je het tijdgeloof? Het is als het zaad op steenachtige plaatsen. Daarover ging het dagboekstukje vandaag:
“Dat lijkt aanvankelijk veelbelovend. Er zijn indrukken, tranen en gebeden, er is bewigenheid en teerheid. En vooral: er is warmte! Men spreekt met bewogenheid over Goddelijke waarheden. Maar ach, het gaat meteen de hoogte in. Het groeit gelijk naar boven. Er is geen diepgang van worstelingen in de laagte om de levenssappen van Gods gemeenschap. Men bezit reeds voordat er een besef was van gemis.
Bezittende mensen gaan de hoogte in, alleen missende mensen komen in de laagte. Het Woord wordt met vreugde aangenomen. Ze zijn meteen klaar, meteen bekeerd, meteen verlost. Het gaat rechtstreeks naar de hemel. Ze praten over de diepte heen. Ze kennen geen strijd en geen aanvechting. Ze zijn vreemd aan diepere ontdekking en afsnijding. Ze zijn meteen voorbij het stuk der elkende. Ze kunnen altijd geloven en hebben voor alles Jezus.
Ze hebben warmte en gloed genoeg, die maar al te vaak bij de ware christen wordt gemist. Ze veinzen niet. Maar… het heeft geen diepgang. Het ligt niet geworteld. Derhalve is het slechts voor een tijd. Misschien wel tot aan hun sterven. Misschien gaan ze met dat geloof de dood wel on. Maar ze kunnen er de eeuwigheid niet mee in.” (ds. F. Bakker)

Dit kun je vele malen aanvoeren. Maar ik denk en vrees dat we er niet meer gevoelig voor zijn. Dat de 'verharding' verder doorgaat. Ik heb ook veel dergelijke ontdekkende meditaties geplaatst, maar het lijkt alsof er overheen gegaan wordt. Maar toch... je weet niet wie dit leest. Het kan ook ogen van blinden openen. Dat hebben wij, u en ik nodig. Geopende ogen en en oren en een verlicht verstand.

[Cyrillus]

Ik nam 2 traptreden in een keer, maar ik begrijp dat je dat niet volgt. Eerst traptrede 1. Dank trouwens voor het herhalen van het geschreven. Niet veel mensen nemen die moeite.
Joh.2: 23-25
"En als Hij te Jeruzalem was op het pascha, in het feest, geloofden velen in Zijn Naam, ziende Zijn tekenen, die Hij deed. Maar Jezus Zelf betrouwde hun Zichzelven niet, omdat Hij hen allen kende, En omdat Hij niet van node had dat iemand getuigen zou van den mens; want Hij Zelf wist wat in den mens was."
Inderdaad is het mogelijk dat mensen geen waar geloof hebben maar een wondergeloof, tijdgeloof (of historisch geloof).
Joh 3: 1-5
Het bekende gesprek met Nicodemus: een mens moet eerst wedergeboren worden
En ook hier geldt: voor een mens het Koninkrijk kan zien, zal deze wedergeboren moeten worden.

Ik weet eerlijk gezegd niet goed waarom je deze teksten gebruikt. Uiteraard onderschrijf ik deze. Niemand mag aan het HA zonder wedergeboren te zijn. En dus is het nodig is om onderscheid te maken tussen echt en schijngeloof.

Als je deze teksten serieus neemt, zou je de hartekreet van @helma toch moeten herkennen. In Joh. 2:23 staat dat velen in Jezus’ naam geloofden. Je zou zeggen: wat is dat geweldig! En dat zou het ook zijn, als het écht was. Datzelfde geldt voor volle HA-tafels: wat zou het rijk zijn als die volle HA-tafels een getuigenis zouden zijn van het feit dat velen in de gemeente tot waarachtige bekering zouden zijn gekomen.
Wat @helma echter als vraag opwerpt, is dat het helaas niet zelden zo is, dat volle HA-tafels gepasrd gaan met een afname van de zichtbare vruchten van de Geest. Dat een HA-gang - zo lijkt het - gecombineerd wordt met een leven of keuzes waarin maar nauwelijks iets blijkt van dat nieuwe leven waarvan je getuigt met je HA-gang. Dan wordt er dus wel gesproken over geloof (Van den Brink: je moet het geloven, dan heb je het), maar dan is te vrezen dat het geloof is uit Joh. 2:23. En dat geloof leidde bij de Heere Jezus niet tot blijdschap. ‘Hij betrouwde Zichself aan hen niet toe. Hij wist wat in de mens was.’ En als Hij zo’n mens tegenover hem heeft (Joh. 3:1) dan snijdt Hij alle godsdienstigheid en alle tijdgeloof in één keer af: wedergeboorte is nodig, anders is er helemaal geen sprake van echt geloof.

Daarom trek jij (corrigeer me als ik er naast zit) de conclusie dat er geen volle avondmaalstafels moeten zijn want dan zijn er veel mensen met een tijdgeloof. Maar zo gaat de Bijbel niet om met tijdgeloof. Valt het je niet op ondanks de misstanden in Corinthe (1 Cor. 11) dat Paulus niet zegt: stop de Avondmaalstafels. Nee, hij corrigeert en wijst de goede richting. Voor we misverstanden krijgen lijkt het mij belangrijk om duidelijk te krijgen hoe je tijdgeloof herkent. Want als we het daarover niet eens zijn, dan is het praten over een oplossing niet handig. Kun je daarop ingaan?

Nee, die conclusie trek ik niet. Volle HA-tafels is niet het probleem. Het gast er om dat er waar geloof is. Volle HA-tafels met tijdgelovigen is een verdrietige zaak. Ik kan niet beoordelen waar een volle HA-tafel vandaan komt, maar als dat is vanwege veel tijdgeloof, dan is dat verdrietig, want dan bedriegt men zich voor de eeuwigheid.

Hoe herken je het tijdgeloof? Het is als het zaad op steenachtige plaatsen. Daarover ging het dagboekstukje vandaag:
“Dat lijkt aanvankelijk veelbelovend. Er zijn indrukken, tranen en gebeden, er is bewigenheid en teerheid. En vooral: er is warmte! Men spreekt met bewogenheid over Goddelijke waarheden. Maar ach, het gaat meteen de hoogte in. Het groeit gelijk naar boven. Er is geen diepgang van worstelingen in de laagte om de levenssappen van Gods gemeenschap. Men bezit reeds voordat er een besef was van gemis.
Bezittende mensen gaan de hoogte in, alleen missende mensen komen in de laagte. Het Woord wordt met vreugde aangenomen. Ze zijn meteen klaar, meteen bekeerd, meteen verlost. Het gaat rechtstreeks naar de hemel. Ze praten over de diepte heen. Ze kennen geen strijd en geen aanvechting. Ze zijn vreemd aan diepere ontdekking en afsnijding. Ze zijn meteen voorbij het stuk der elkende. Ze kunnen altijd geloven en hebben voor alles Jezus.
Ze hebben warmte en gloed genoeg, die maar al te vaak bij de ware christen wordt gemist. Ze veinzen niet. Maar… het heeft geen diepgang. Het ligt niet geworteld. Derhalve is het slechts voor een tijd. Misschien wel tot aan hun sterven. Misschien gaan ze met dat geloof de dood wel on. Maar ze kunnen er de eeuwigheid niet mee in.” (ds. F. Bakker)

Wordt pas vanavond dat ik dit kan beantwoorden.

[Bertiel]

ik vind volle tafels altijd een vage uitdrukking.
Wij hebben 2 volle tafels en dat betekend dat 30% van de belijdende leden aangaan zo ongeveer, dwz 10% van de gemeente / 20% van de actieve leden.
Er zou hiervoor een betere term moeten zijn, wie helpt.

en daarnaast, lege tafels is net zo veel een oordeel dan volle tafels met tijdgelovigen, of zie ik dat verkeerd?

[HersteldHervormd]

ik vind volle tafels altijd een vage uitdrukking.
Wij hebben 2 volle tafels en dat betekend dat 30% van de belijdende leden aangaan zo ongeveer, dwz 10% van de gemeente / 20% van de actieve leden.
Er zou hiervoor een betere term moeten zijn, wie helpt.

en daarnaast, lege tafels is net zo veel een oordeel dan volle tafels met tijdgelovigen, of zie ik dat verkeerd?

Dat zie je zeker niet verkeerd. Er ligt net zo veel schuld tijdens het niet aangaan als bij het onrechtmatig aangaan. Dat word wel eens vergeten.

[Maanenschijn]

Ik ben met Cyrillus eens dat weinig of geen avondmaalgangers een belangrijke zaak is om over na te denken. Het roept vragen op als: Hoe functioneert het geestelijk leven? Hoe wordt het aanzeggen van het oordeel en het aanbod van Christus’ verzoening gebracht? Hoe is de cultuur in de gemeente?

Allerlei vragen bij lege tafels. Maar er zijn ook allerlei vragen bij volle tafels.

Ik ben zeer verheugd bij volle tafels en veel avondmaalgangers. Maar alleen als in het dagelijks (kerkelijk) leven er evenveel geloof en geestelijk leven blijkt als die 4 keer in het jaar.

[JanRap]

ik vind volle tafels altijd een vage uitdrukking.
Wij hebben 2 volle tafels en dat betekend dat 30% van de belijdende leden aangaan zo ongeveer, dwz 10% van de gemeente / 20% van de actieve leden.
Er zou hiervoor een betere term moeten zijn, wie helpt.

en daarnaast, lege tafels is net zo veel een oordeel dan volle tafels met tijdgelovigen, of zie ik dat verkeerd?

De discussie over volle avondmaalstafels verbaast mij op een zich reformatorisch noemend forum. Hoe is het ter wereld mogelijk dat we zo ver zijn afgeweken van Schrift en Belijdenis ? Hoe is het mogelijk dat we als het woord geloof horen direct stellingen in gechut brengen over tijdgeloof en onecht geloof enz? In de Gereformeerde kerk van Nederland na de Reformatie kwam een belijdend lid dat niet deelnam aan het heilig avondmaal onder censuur. En kom niet aan met het verhaal dat de mensen toen geestelijker waren. Wie enigszins thuis is in de kerkhistorie weet dat het regende van tuchtzaken over ruzies, overspel, burenruzies, zondagsontheiliging, vechtpartijen, doperse standpunten. We hebben als gereformeerde gezindte het spoor van onze vaderen verlaten, het onderwijs van Calvijn, van Brakel. van Catechismus en Nederlandse Geloofsbelijdenis. De Dordtse Leerregels heben we niet gepeild als loflied op de zekerheid van het geloof ( tegen Rome en Remonstrant) We hebben de Engelse verbondstheologie omhelsd. En nu kunnen we niet meer uit de voeten met onze eigen belijdenissen en formulieren ( o.a het formulier over de kinderdoop) maar menen ze hier en daar te moeten corrigeren en aanvullen. Jammer, we doens onszelf te kort. En we doen elkaar te kort door ingebakken wantrouwen en vooroordelen.

[HHR]

ik vind volle tafels altijd een vage uitdrukking.
Wij hebben 2 volle tafels en dat betekend dat 30% van de belijdende leden aangaan zo ongeveer, dwz 10% van de gemeente / 20% van de actieve leden.
Er zou hiervoor een betere term moeten zijn, wie helpt.

en daarnaast, lege tafels is net zo veel een oordeel dan volle tafels met tijdgelovigen, of zie ik dat verkeerd?

De discussie over volle avondmaalstafels verbaast mij op een zich reformatorisch noemend forum. Hoe is het ter wereld mogelijk dat we zo ver zijn afgeweken van Schrift en Belijdenis ? Hoe is het mogelijk dat we als het woord geloof horen direct stellingen in gechut brengen over tijdgeloof en onecht geloof enz? In de Gereformeerde kerk van Nederland na de Reformatie kwam een belijdend lid dat niet deelnam aan het heilig avondmaal onder censuur. En kom niet aan met het verhaal dat de mensen toen geestelijker waren. Wie enigszins thuis is in de kerkhistorie weet dat het regende van tuchtzaken over ruzies, overspel, burenruzies, zondagsontheiliging, vechtpartijen, doperse standpunten. We hebben als gereformeerde gezindte het spoor van onze vaderen verlaten, het onderwijs van Calvijn, van Brakel. van Catechismus en Nederlandse Geloofsbelijdenis. De Dordtse Leerregels heben we niet gepeild als loflied op de zekerheid van het geloof ( tegen Rome en Remonstrant) We hebben de Engelse verbondstheologie omhelsd. En nu kunnen we niet meer uit de voeten met onze eigen belijdenissen en formulieren ( o.a het formulier over de kinderdoop) maar menen ze hier en daar te moeten corrigeren en aanvullen. Jammer, we doens onszelf te kort. En we doen elkaar te kort door ingebakken wantrouwen en vooroordelen.

Ik heb dit altijd een lastig iets gevonden.
Van predikanten hoorde ik wel dat het per gemeente (ook binnen de GG) heel wisselend is.
In een gemeente (GG) waar ik eerder lid was ging een 30-35% vd belijdende leden aan het HA. Sommigen vonden dat veel. Zelf ervaarde ik dat als weinig.

In de gemeente waar we nu kerken gaat 90-95% van de belijdende leden aan het HA.
Dat riep best wat vragen op. En nog voelt het bij tijden wat vervreemdend.
Toch denk ik wel dat het meer overeen komt met de tijd van de reformatie. In de tijd van Calvijn en Luther gingen ook de meest belijdende leden aan het HA.
Tegelijkertijd heb ik wel het idee dat de heiligheid van het HA daarmee minder wordt.

[helma]

Jan Rap, ik heb daar een vraag over gesteld aan Cyrillus. Niet omdat ik altijd argwanend kijk naar volle avondmaalstafels. In onze gemeente hebben we ook volle tafels, en ik ben er dankbaar voor. Verder: van diegenen die hun geloof uiterlijk belijden en hun leven beteren, moet men naar het voorbeeld van de apostelen het beste oordelen en spreken; want het binnenste van het hart is ons onbekend. DL.3/15

Maar doordat de zienswijze van dr van de Brink, het gevaar met zich meebrengt dat er volle avondmaalstafels ontstaan doordat velen het Woord terstond met vreugde ontvangen maar zij in hun (latere) levensopenbaring geen blijk geven van vruchten van bekering, vroeg ik hem of zo'n gemeente een gezonde gemeente genoemd kan worden. Dat gevaar lijkt hij over het hoofd te zien.

En ik begrijp heel goed de zorgen van dr G van de Brink. Bezorgdheid vanwege het ingeslopen hypercalvinisme heb ik ook, temeer als ik de gevolgen daarvan zie bij geliefde familieleden. Maar helaas zie ik ook de gevolgen van het andere gevaar bij geliefde familieleden. En ik weet niet welk gevaar grotere gevolgen heeft. En over welk gevaar ik grotere zorgen heb.

Dus de fronten liggen niet bij de grootte van de avondmaalstafels.
Dat is uiteindelijk dé graadmeter niet.

[Ararat]

Ik heb dit altijd een lastig iets gevonden.
Van predikanten hoorde ik wel dat het per gemeente (ook binnen de GG) heel wisselend is.
In een gemeente (GG) waar ik eerder lid was ging een 30-35% vd belijdende leden aan het HA. Sommigen vonden dat veel. Zelf ervaarde ik dat als weinig.

In de gemeente waar we nu kerken gaat 90-95% van de belijdende leden aan het HA.
Dat riep best wat vragen op. En nog voelt het bij tijden wat vervreemdend.
Toch denk ik wel dat het meer overeen komt met de tijd van de reformatie. In de tijd van Calvijn en Luther gingen ook de meest belijdende leden aan het HA.
Tegelijkertijd heb ik wel het idee dat de heiligheid van het HA daarmee minder wordt.

Wat maakt dat je denkt dat de heiligheid van het HA minder wordt bij meer deelnemers?

[Johann Gottfried Walther]

Ten tijde van de Puriteinen, waren er enorme avondmaalsvieringen, soms met meerdere gemeenten tegelijk, dat hoeft toch niet minder heilig te zijn?
Het gaat erom hoe, je als gemeente(n), en zelf persoonlijk het avondmaal mag gebruiken, met een nederig en dankbaar en gelovig hart.

[HHR]

Ik snap deze vragen.
En ik ben er zelf ook niet over uit.
Maar als er een heel lage drempel is lijkt het er ook iets minder eerbiedig aan toe te gaan. Het wordt meer 'gewoon' In de voorbereiding, in het aangaan. Etc.
En natuurlijk, het is vooral een persoonlijke zaak. En deels heeft het te maken met de cultuur waar je in bent opgegroeid, die gaat je leven lang mee.

[Piet Puk]

Wel een bijzondere topic titel geworden als je de nadruk legt op uit

[Erskinees]

Ik snap wel wat je bedoeld HHR. Avondmaalsdiensten hebben een bepaalde lading. Je voelt een gespannen sfeer in de kerk en alles verloopt extra statig. Ik vind dat opzich prima, deze sacrale sfeer geeft iets weer van de heiligheid van het sacrament en van de Heere. Toch zie ik in de Schrift niet terug dat dit een vereiste is of onderdeel is van het Avondmaal. Sterker nog, ik vermoed dat het er vrij rommelig (en misschien zelfs gezellig!) aan toe ging in de vroeg christelijke kerk. Bij kerken met meer avondmaalsgangers wordt er meer gelopen en is deze spanningssfeer daardoor wat minder hoog. Maar ook dat lijkt mij niet fout of verkeerd.