Geloofsemoties

[tja]

Volgens mij is het juist een verwondering in ongeloof bij Nicodemus hier, geen verwondering in geloof.

Mooi onderwerp om over door te praten, maar Lilian heeft aangegeven geen discussies te willen in dit topic maar enkel teksten te verzamelen. Ik denk dat het goed is om het daarbij te laten.

[helma]

Ik heb me in tijden van depressie wel eens bijzonder vertroost geweten met Psalm 94:10
Wanneer ik zei: "Mijn voeten glijden",
Toen hebt Gij mij gesterkt in 't lijden;
Wanneer mij 't afgepeinsde hart,
Door al mijn denken werd verward,
En ik in druk schier was gestikt,
Toen heeft Uw troost mijn ziel verkwikt.

[Zeeuw]

Jesaja 54 begint vrij emotioneel.

1 Zing vrolijk, gij onvruchtbare, die niet gebaard hebt! maak geschal met vrolijk gezang, en juich, die geen barensnood gehad hebt! want de kinderen der eenzame zijn meer, dan de kinderen der getrouwde, zegt de HEERE.

2 Maak de plaats uwer tenten wijd, en dat men de gordijnen uwer woningen uitbreide, verhinder het niet; maak uw koorden lang, en steek uw pinnen vast in.

3 Want gij zult uitbreken ter rechterhand en ter linkerhand; en uw zaad zal de heidenen erven, en zij zullen de verwoeste steden doen bewonen.

4 Vrees niet, want gij zult niet beschaamd worden, en word niet schaamrood, want gij zult niet te schande worden; maar gij zult de schaamte uwer jonkheid vergeten, en den smaad uws weduwschaps zult gij niet meer gedenken.

5 Want uw Maker is uw Man, HEERE der heirscharen is Zijn Naam; en de Heilige Israëls is uw Verlosser; Hij zal de God des gansen aardbodems genaamd worden.

[Lilian1975]

Volgens mij is het juist een verwondering in ongeloof bij Nicodemus hier, geen verwondering in geloof.

Klopt dat was ook mijn gedachte. Geen geloofsemotie.

[Lilian1975]

Ik heb me in tijden van depressie wel eens bijzonder vertroost geweten met Psalm 94:10
Wanneer ik zei: "Mijn voeten glijden",
Toen hebt Gij mij gesterkt in 't lijden;
Wanneer mij 't afgepeinsde hart,
Door al mijn denken werd verward,
En ik in druk schier was gestikt,
Toen heeft Uw troost mijn ziel verkwikt.

Ja dat hé?

[helma]

Onberijmd is het ook mooi:
18 Als ik zeide: Mijn voet wankelt; Uw goedertierenheid, o HEERE! ondersteunde mij.
19 Als mijn gedachten binnen in mij vermenigvuldigd werden, hebben Uw vertroostingen mijn ziel verkwikt.

[Arja]

Ik denk ook aan wat Paulus schrijft in zijn tweede brief aan de Korinthiërs: "Ik ken een mens in Christus, voor veertien jaren (of het geschied zij in het lichaam, weet ik niet, of buiten het lichaam, weet ik niet, God weet het), dat de zodanige opgetrokken is geweest tot in den derden hemel. En ik ken een zodanig mens (of het in het lichaam, of buiten het lichaam geschied zij, weet ik niet, God weet het), Dat hij opgetrokken is geweest in het paradijs, en gehoord heeft onuitsprekelijke woorden, die het een mens niet geoorloofd is te spreken."

Zijn ervaring was zo diepgaand dat hij de volledige betekenis ervan niet in menselijke taal uit kon drukken. Zoeist kan ook, dat je zo ... (geen woord voor die emoties)... dat je je gewoon niet uit kunt drukken.

[J.C. Philpot]

Verwondering over Gods onverdiende goedheid en trouw
Klaagliederen 3
22 Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;
23 Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

Verdriet
2 Korinthe 7
10 Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar de droefheid der wereld werkt den dood.

Verslagenheid, angst
Jesaja 66:2
Want Mijn hand heeft al deze dingen gemaakt, en al deze dingen zijn geweest, spreekt de HEERE; maar op dezen zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn woord beeft.

Het gevoel te vergaan
Jesaja 6:2 Toen zeide ik: Wee mij, want ik verga! dewijl ik een man van onreine lippen ben, en ik woon in het midden eens volks, dat onrein van lippen is; want mijn ogen hebben den Koning, den HEERE der heirscharen gezien.

Het gevoel van veiligheid
Psalm 131:2
Zo ik mijn ziel niet heb gezet en stilgehouden, gelijk een gespeend kind bij zijn moeder! Mijn ziel is als een gespeend kind in mij.

Het gevoel van geestelijke honger en dorst
Mattheus 5:6
Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid; want zij zullen verzadigd worden.

[Lilian1975]

Dank voor de reacties. Ik probeer beetje mijn gedachten te vormen...
Het zijn niet alle teksten in de Bijbel waar sprake is van wedergebooorte en geloof of waar we lezen dat mensen tot geloof komen. Maar emotie, geestelijk, is i.e.g. wel een gangbaar iets in de Schrift.
Maar ook in het leven vd gelovigen is het aanwezig, de geloofsemoties.

Maar zijn er nu ook Schriftplaatsen waar geschreven wordt dat iemand wedergeboren en tot geloof komt op latere leeftijd. Zonder geestelijke emotie. Of waar blijkt dat geestelijke emoties zwak zijn en dus als zwak ervaren worden. Mensen die wel verzoend zijn, maar niet kunnen zeggen dat zij bijna geen geestelijke emotie hebben ervaren toen zij van dood en onder het oordeel levend werden in en door Christus. Verzoend in Christus, Afgesneden van de Wet.

Of plaatsen vanuit de Schrift die grond geven voor bovenstaande.
Ik hoop dat het beetje duidelijk is.

[Andre]

Psalm 130 vers 2
Zo Gij in 't recht wilt treden,
O HEER, en gadeslaan
Onz' ongerechtigheden,(ellende)

Ach, wie zal dan bestaan?
Maar neen, daar is vergeving(verlossing)
Altijd bij U geweest;

Dies wordt Gij, HEER, met beving,
Recht kinderlijk gevreesd.(dankbaarheid)

[Refojongere]

Dank voor de reacties. Ik probeer beetje mijn gedachten te vormen...
Het zijn niet alle teksten in de Bijbel waar sprake is van wedergebooorte en geloof of waar we lezen dat mensen tot geloof komen. Maar emotie, geestelijk, is i.e.g. wel een gangbaar iets in de Schrift.
Maar ook in het leven vd gelovigen is het aanwezig, de geloofsemoties.

Maar zijn er nu ook Schriftplaatsen waar geschreven wordt dat iemand wedergeboren en tot geloof komt op latere leeftijd. Zonder geestelijke emotie. Of waar blijkt dat geestelijke emoties zwak zijn en dus als zwak ervaren worden. Mensen die wel verzoend zijn, maar niet kunnen zeggen dat zij bijna geen geestelijke emotie hebben ervaren toen zij van dood en onder het oordeel levend werden in en door Christus. Verzoend in Christus, Afgesneden van de Wet.

Of plaatsen vanuit de Schrift die grond geven voor bovenstaande.
Ik hoop dat het beetje duidelijk is.

Bestaat liefde zonder emotie?

[Arja]

Maar zijn er nu ook Schriftplaatsen waar geschreven wordt dat iemand wedergeboren en tot geloof komt op latere leeftijd. Zonder geestelijke emotie. Of waar blijkt dat geestelijke emoties zwak zijn en dus als zwak ervaren worden. Mensen die wel verzoend zijn, maar niet kunnen zeggen dat zij bijna geen geestelijke emotie hebben ervaren toen zij van dood en onder het oordeel levend werden in en door Christus. Verzoend in Christus, Afgesneden van de Wet.

Of plaatsen vanuit de Schrift die grond geven voor bovenstaande.
Ik hoop dat het beetje duidelijk is.

Ja, er zijn zeker Schriftplaatsen die wijzen op mensen die op latere leeftijd wedergeboren en tot geloof komen, soms zonder uitgesproken geestelijke emotie. Een voorbeeld is de geschiedenis van de kruisiging van Jezus, waar een van de misdadigers die naast hem werd gekruisigd, op het laatste moment tot geloof kwam en door Jezus werd verzekerd van zijn redding (Lucas 23:39-43). Zijn echte emoties worden niet genoemd, behalve zijn uitroep: "Gedenk mijner..." Ik lees daar emotie in maar het wordt niet beschreven,

Ook is er het voorbeeld van Lydia in Handelingen 16:14, die een aanbidster van God was maar blijkbaar nog niet tot een volledig begrip van het evangelie was gekomen totdat de Heilige Geest haar hart opende om de boodschap van Paulus te begrijpen. Haar emotie wordt ook niet genoemd.

Hoewel de Bijbel niet altijd gedetailleerd ingaat op de emoties van personages, betekent dit niet dat ze geen emoties hadden bij hun bekering. De nadruk in de Bijbelse verhalen ligt vaak meer op de theologische waarheden, dat de Christus gekomen is en dat we om behouden te worden in Hem moeten geloven (simpel samengevat).

Het feit dat de Psalmen zo'n rijkdom aan emotionele expressie bevatten, laat zien dat emoties wel degelijk een rol spelen in het geloofsleven van gelovigen. Ze worden aanvaard als "normale" aspecten van het geestelijk leven.

---

Ik heb ervaren dat in bepaalde kringen minder waarde gehecht aan emotionele ervaringen en uitingen. Sterke geloofsemoties, zoals het uiten van vreugde en dankbaarheid (al zou het maar samengevat zijn in het hardgrondig "amen Heere" of "Halleleujah") kunnen zelfs als verdacht worden gezien. Dit kan ertoe leiden dat mensen hun eigen gevoelens wegdringen of gaan onderzoeken om te bepalen of ze echt zijn of schijn, waardoor de emoties zich niet verder kunnen ontvouwen. Ik heb meegemaakt dat mensen niet in staat waren om hun emoties te tonen zoals in de Bijbel of zich verontschuldigden omdat ze zo emotioneel waren als ze vertelden wat de Heere gedaan had. Dit zegt iets over hoe ze "geschoold" zijn: ze zijn meer naar binnen gericht en minder naar buiten toe, meer gericht op introspectie dan op het loven en prijzen van de Heere. Wanneer iemand constant bezig bent met zoeken of geloof en wedergeboorte echt zijn, leidt dit vaak tot een gebrek aan geuitte blijdschap en dank naar de Heere toe. Soms wacht men zelfs op een speciale bevestiging van God, die Hij in Zijn mildheid geeft, maar dit is niet Gods gebruikelijke weg.

Het verschil tussen donker en licht is zo groot. Maar als Christus in een prediking bedekt is, kan het zijn dat er geen emoties zijn omdat het verschil tussen donker en licht niet duideliik naar voren komt. Daarnaast: Johannes sprong op in de moederschoot van blijdschap ("opspringen", "springen van vreugde" of "blij zijn"). Ook mensen die van jongsafaan geleid zijn kennen intense blijdschap als zij in gemeenschap met Hem wandelen en intens verdriet als ze hun eerste liefde verlaten en teruggeroepen worden en dan ook weer verwondering etc.

Het is wat anders, dat je soms niet weet hoe je die gevoelens uiten kan. John Owen benadrukt dat de Heilige Geest de gelovigen helpt om te "communiceren" met God op een diep niveau, zelfs wanneer ze niet in staat zijn om hun gebeden uit te drukken met woorden.

Zomaar wat gedachten

[Lilian1975]

Maar zijn er nu ook Schriftplaatsen waar geschreven wordt dat iemand wedergeboren en tot geloof komt op latere leeftijd. Zonder geestelijke emotie. Of waar blijkt dat geestelijke emoties zwak zijn en dus als zwak ervaren worden. Mensen die wel verzoend zijn, maar niet kunnen zeggen dat zij bijna geen geestelijke emotie hebben ervaren toen zij van dood en onder het oordeel levend werden in en door Christus. Verzoend in Christus, Afgesneden van de Wet.

Of plaatsen vanuit de Schrift die grond geven voor bovenstaande.
Ik hoop dat het beetje duidelijk is.

Ja, er zijn zeker Schriftplaatsen die wijzen op mensen die op latere leeftijd wedergeboren en tot geloof komen, soms zonder uitgesproken geestelijke emotie. Een voorbeeld is de geschiedenis van de kruisiging van Jezus, waar een van de misdadigers die naast hem werd gekruisigd, op het laatste moment tot geloof kwam en door Jezus werd verzekerd van zijn redding (Lucas 23:39-43). Zijn echte emoties worden niet genoemd, behalve zijn uitroep: "Gedenk mijner..." Ik lees daar emotie in maar het wordt niet beschreven,

Ook is er het voorbeeld van Lydia in Handelingen 16:14, die een aanbidster van God was maar blijkbaar nog niet tot een volledig begrip van het evangelie was gekomen totdat de Heilige Geest haar hart opende om de boodschap van Paulus te begrijpen. Haar emotie wordt ook niet genoemd.

Hoewel de Bijbel niet altijd gedetailleerd ingaat op de emoties van personages, betekent dit niet dat ze geen emoties hadden bij hun bekering. De nadruk in de Bijbelse verhalen ligt vaak meer op de theologische waarheden, dat de Christus gekomen is en dat we om behouden te worden in Hem moeten geloven (simpel samengevat).

Het feit dat de Psalmen zo'n rijkdom aan emotionele expressie bevatten, laat zien dat emoties wel degelijk een rol spelen in het geloofsleven van gelovigen. Ze worden aanvaard als "normale" aspecten van het geestelijk leven.

---

Ik heb ervaren dat in bepaalde kringen minder waarde gehecht aan emotionele ervaringen en uitingen. Sterke geloofsemoties, zoals het uiten van vreugde en dankbaarheid (al zou het maar samengevat zijn in het hardgrondig "amen Heere" of "Halleleujah") kunnen zelfs als verdacht worden gezien. Dit kan ertoe leiden dat mensen hun eigen gevoelens wegdringen of gaan onderzoeken om te bepalen of ze echt zijn of schijn, waardoor de emoties zich niet verder kunnen ontvouwen. Ik heb meegemaakt dat mensen niet in staat waren om hun emoties te tonen zoals in de Bijbel of zich verontschuldigden omdat ze zo emotioneel waren als ze vertelden wat de Heere gedaan had. Dit zegt iets over hoe ze "geschoold" zijn: ze zijn meer naar binnen gericht en minder naar buiten toe, meer gericht op introspectie dan op het loven en prijzen van de Heere. Wanneer iemand constant bezig bent met zoeken of geloof en wedergeboorte echt zijn, leidt dit vaak tot een gebrek aan geuitte blijdschap en dank naar de Heere toe. Soms wacht men zelfs op een speciale bevestiging van God, die Hij in Zijn mildheid geeft, maar dit is niet Gods gebruikelijke weg.

Het verschil tussen donker en licht is zo groot. Maar als Christus in een prediking bedekt is, kan het zijn dat er geen emoties zijn omdat het verschil tussen donker en licht niet duideliik naar voren komt. Daarnaast: Johannes sprong op in de moederschoot van blijdschap ("opspringen", "springen van vreugde" of "blij zijn"). Ook mensen die van jongsafaan geleid zijn kennen intense blijdschap als zij in gemeenschap met Hem wandelen en intens verdriet als ze hun eerste liefde verlaten en teruggeroepen worden en dan ook weer verwondering etc.

Het is wat anders, dat je soms niet weet hoe je die gevoelens uiten kan. John Owen benadrukt dat de Heilige Geest de gelovigen helpt om te "communiceren" met God op een diep niveau, zelfs wanneer ze niet in staat zijn om hun gebeden uit te drukken met woorden.

Zomaar wat gedachten

Dank voor je zomaar wat gedachten...

Lydia dwong de mannen met haar mee te gaan. Calvijn :Lydia was een joodse vrouw. God had haar hart geopend. ( persoonlijke toevoeging: Dat is nog niet het waarzaligmakend geloof zelf!) God opende haar hart . Blijkbaar kon ze niet zelf haar hart openen. En was het ook nog niet geopend. Zodat zij acht nam op wat Paulus preekt. En door de werking van de Geest van God, het Evangelie met de liefde van haar hart ging omhelzen. En doordat haar verstand verlicht werd. Kon ze het Woord ook verstaan. En komt ze tot duidelijke kennis van Christus. En dan wordt ze gedoopt. Als ze Christus in waarlijk geloof heeft omhelst en beleden. En dan volgt dat dringende verzoek, vanuit een zeer sterke liefde tot het Evangelie. Dat is 'm.i. een geestelijke emotie. Emotie met vuur!
Waarom zou Lydia zo sterk aangedrongen hebben als er niet zoveel verandert was als dat zij begon te luisteren.

Kruisiging moordenaar: zou als hij daar in nood uitroept. Heere denk aan mij! Geen vreugde, verwondering in het hart geweest zijn? Toen Jezus tegen Hem zei: heden zult u met Mij? Hij stond letterlijk al met 1 voet in de lichamelijke dood. Letterlijk op de grens van het aardse en de eeuwigheid. Los van alle pijnen die hij leed op dat moment. Een uitzonderlijke situatie waar de meeste kerkmensen niet in verkeren. Geloof ik zeker dat op de woorden van Christus emoties in zijn hart geleefd hebben. Dat hij anders tegen de lichamelijke pijnen aankeek vanaf dat moment, want wist door dit oordeel heen wacht de Hemelse heerlijkheid omdat zijn Verlosser daar ook zou zijn. Hij kon letterlijk niets meer aanbrengen. Hij had alleen zijn misdaden. Werd terecht als misdadiger gekruisigd en hoorde dat de genade zo groot is. Dat hij zelfs nu vergeving ontving. Pmdat hij in geloof zag dat Jezus daar hing ipv mensen zoals hij. Hoorde het letterlijk uit de mond van de Heiland Zelf!

Mijn moeite ligt in het feit dat er in preken gezegd wordt de meeste mensen die wedergeboren zijn hebben geen sterke emoties. Ik vraag mij of of dat een weergave is van de bijbelse werkelijkheid. Werkt de Geest minder krachtig meestal dan? Dat er oorzaken kunnen zijn door wat en hoe ze gehoord hebben geloof ik zeker. Tegelijkertijd mag het ook niet iets zijn waar we ons achter verschuilen. En moeten we ook eerlijk zijn of we er ons terecht achter verschuilen.


Het is m.i. niet zoals de Geest werkt in de Schrift. Mensen worden van dood levend! Dat brengt vuur met zich mee. Vuur van ootmoet, vuur van berouw, vuur van vreugde, vuur van liefde voor het Woord. Enz.enz.

En ja, er kunnen persoonlijke situaties zijn . Dat e.a. verduistert is. Maar is de Geest gewoonlijk te zwak om daar doorheen te breken! Is dat gewoonlijk zo? Ga als mensen daarmee worstelen in een pastoraal gesprek, persoonlijk dieper op in. Maar volgens mij moeten we in preken voorzichtig zijn om van uitzonderingen een algemene werkelijkheid te maken zoals je die in de Schrift niet tegenkomt. Onder het gehoor zitten ook mensen die niet totaal afgesneden van de Wet zijn. Grond zoeken in van alles en nog wat. Maar op deze wijze wel valse rust gegeven wordt. Soort verstandsgeloof ofzo? De enige taak van een dienaar van het Woord is volgens mij het Evangelie te verkondigen van Hem Die gekruisigd is. De opgestane Christus. Niet wat je pastoraal tegenkomt! Waarmee ik dus niet ontkent dat die worstelingen er zijn!
Het kan zijn dat het zo op deze wijze benadrukt wordt op preekstoelen als reactie dat er grond gemaakt wordt van geestelijke emoties. Dat gevaar is er. Maar juist Lydia is een voorbeeld van dat de grond in het Woord Zelf ligt. Niet in haar ijver om 's ochtends vroeg aan de rivierkant samen te komen.

We klagen tegenwoordig wel eens dat er zo weinig vuur en ijver is voor Gods Woord. Zou de oorzaak gelegen kunnen zijn dat velen denken te geloven, zonder totaal afgesneden zijn van de Wet? En dus ook daardoor niet de diepe vreugde hebben ervaren? Het vuur niet ontstoken is!

[Posthoorn]

Het is wat Arja zegt: de emoties worden niet altijd beschreven in de Bijbel. Wat niet wil zeggen dat ze er niet waren!

Jesaja 52
6 Daarom zal Mijn volk, daarom zal het Mijn Naam in dien dag kennen, dat Ik het Zelf ben, Die spreek: Zie, hier ben Ik.
7 Hoe lieflijk zijn op de bergen de voeten desgenen die het goede boodschapt, die den vrede doet horen; desgenen die goede boodschap brengt van het goede, die heil doet horen; desgenen die tot Sion zegt: Uw God is Koning.
8 Er is een stem uwer wachters; zij verheffen de stem, zij juichen tezamen; want zij zullen oog aan oog zien, als de HEERE Sion wederbrengen zal.
9 Maakt een geschal, juicht tezamen, gij woeste plaatsen van Jeruzalem; want de HEERE heeft Zijn volk getroost, Hij heeft Jeruzalem verlost.

Jesaja 62
1 DE Geest des Heeren HEEREN is op Mij, omdat de HEERE Mij gezalfd heeft, om een blijde boodschap te brengen den zachtmoedigen; Hij heeft Mij gezonden om te verbinden de gebrokenen van hart, om den gevangenen vrijheid uit te roepen, en den gebondenen opening der gevangenis;
2 Om uit te roepen het jaar van het welbehagen des HEEREN, en den dag der wrake onzes Gods, om alle treurigen te troosten;
3 Om den treurigen Sions te beschikken dat hun gegeven worde sieraad voor as, vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad des lofs voor een benauwden geest; opdat zij genaamd worden eikenbomen der gerechtigheid, een planting des HEEREN, opdat Hij verheerlijkt worde.
10 Ik ben zeer vrolijk in den HEERE, mijn ziel verheugt zich in mijn God, want Hij heeft mij bekleed met de klederen des heils, den mantel der gerechtigheid heeft Hij mij omgedaan; gelijk een bruidegom zich met priesterlijk sieraad versiert, en als een bruid zich versiert met haar gereedschap.

Edit> Teksten uit het OT over de terugkeer uit de ballingschap worden in het NT betrokken op de komst van Christus en de verkondiging van het Evangelie, met de bekering die daarop volgt.