Doop

[Ad Anker]

Ik ben de weg een beetje kwijt: kan iemand hier duidelijk en helder verwoorden (géén citaten) wat het nut van de doop is voor jonge kinderen? Wat krijgen jonge kinderen door hun doop? Graag een eenvoudig antwoord in eigen woorden. Lukt dat?

Ik begin: de doop zondert je af van de wereld. Je wordt onder de bediening van het Woord in de gemeente geplaatst. Door de doop laat de Heere zien dat je gewassen moet worden en gewassen kunt worden. Er is ten diepste geen verschil tussen gedoopte en ongedoopte kinderen; beiden zijn, tenzij er wedergeboorte plaatsvindt, verloren kinderen.

Ik haal de post van Ad nog eens omhoog.

@allen: Ik zie wat citaten langskomen. Zoals je ziet vroeg Ad om het in eigen woorden te verwoorden. Wat mij betreft: graag volhouden!

@Ad, je zei ergens dat deze post wellicht (te) mager was. Zou je 'm willen herformuleren, of -als dat je te ver gaat- willen aangeven waar je ruimte voor aanpassing ziet?

Misschien zoiets:

De doop zondert je af van de wereld. Je wordt onder de bediening van het Woord in de gemeente geplaatst. Door de doop laat de Heere zien dat je gewassen moet worden en gewassen kunt worden. Er is geen verschil tussen gedoopte en ongedoopte kinderen omdat beiden, tenzij er wedergeboorte plaatsvindt, verloren kinderen zijn en gedoopten en ongedoopten tot God kunnen worden bekeerd. Het verschil is wél dat je als gedoopte een 'verbondskind' bent en het ware Brood uit de hemel je gegeven wordt (Johannes 6:32). In de doop wordt de dopeling toegezegd en verzegeld in het genadeverbond te zijn, gewassen te zijn in het bloed van Christus en dat God in ons wonen wil. Deze toezegging vereist een daad van de dopeling. Deze toezegging wordt aanvaard in het geloof dat de Heere aan Zijn uitverkorenen geeft.

[DDD]

Dat laatste lijkt me al beter dan het eerste.

Ik denk dat er twee soorten kinderen van het verbond zijn. God heeft met de gedoopten de overeenkomst dat Hij hen altijd genadig wil zijn. Maar iedere overeenkomst heeft twee delen, en daarom is er anderzijds de verplichting voor de gedoopten om vernieuwd en godzalig te leven. Zo staat het ook in het doopformulier.

Er is dus een duidelijk verschil tussen gedoopten en ongedoopten. Aan de gedoopten heeft God zijn beloften gegeven.

God is zo genadig en barmhartig dat Hij ook genadig is voor ongedoopten die Hij tot het geloof brengt, maar zij worden dan toch op een andere manier ingelijfd. Met hen is die overeenkomst niet gesloten. Van de ongedoopten kun je ook niet zeggen dat God hen al tot zijn kinderen heeft aangenomen. Dat kun je van alle gedoopten wel zeggen.

Maar kind van God zijn in deze uiterlijke relatie is niet voldoende. Het gaat erom dat ook het hart opnieuw geboren wordt. Anders worden we alsnog als onvruchtbare ranken uit de wijnstok gehaald. Dan zijn we uiterlijk wel een kind van God, maar innerlijk -uiteindelijk- niet.

Dat is een temeer aangrijpend onderscheid, omdat het ons zo direct is beloofd. Jezus zegt: zij zullen met dubbele slagen geslagen worden. De tegenhanger van de verbondsbelofte is de verbondswraak. Voor hen geldt dat het vreselijk zal zijn om te vallen in de handen van de levende God.

Ik kan dat niet zonder tranen schrijven. Maar dat laatste kun je van ongedoopten zo niet zeggen. Voor hen geldt dat God barmhartig en genadig is en groot van goedertierenheid.

[Posthoorn]

Het verschil is wél dat je als gedoopte een 'verbondskind' bent en het ware Brood uit de hemel je gegeven wordt (Johannes 6:32).

Dat gebeurt aan ieder die het Evangelie hoort.

[huisman]

Dat laatste lijkt me al beter dan het eerste.

Ik denk dat er twee soorten kinderen van het verbond zijn. God heeft met de gedoopten de overeenkomst dat Hij hen altijd genadig wil zijn. Maar iedere overeenkomst heeft twee delen, en daarom is er anderzijds de verplichting voor de gedoopten om vernieuwd en godzalig te leven. Zo staat het ook in het doopformulier.

Er is dus een duidelijk verschil tussen gedoopten en ongedoopten. Aan de gedoopten heeft God zijn beloften gegeven.

God is zo genadig en barmhartig dat Hij ook genadig is voor ongedoopten die Hij tot het geloof brengt, maar zij worden dan toch op een andere manier ingelijfd. Met hen is die overeenkomst niet gesloten. Van de ongedoopten kun je ook niet zeggen dat God hen al tot zijn kinderen heeft aangenomen. Dat kun je van alle gedoopten wel zeggen.

Maar kind van God zijn in deze uiterlijke relatie is niet voldoende. Het gaat erom dat ook het hart opnieuw geboren wordt. Anders worden we alsnog als onvruchtbare ranken uit de wijnstok gehaald. Dan zijn we uiterlijk wel een kind van God, maar innerlijk -uiteindelijk- niet.

Dat is een temeer aangrijpend onderscheid, omdat het ons zo direct is beloofd. Jezus zegt: zij zullen met dubbele slagen geslagen worden. De tegenhanger van de verbondsbelofte is de verbondswraak. Voor hen geldt dat het vreselijk zal zijn om te vallen in de handen van de levende God.

Ik kan dat niet zonder tranen schrijven. Maar dat laatste kun je van ongedoopten zo niet zeggen. Voor hen geldt dat God barmhartig en genadig is en groot van goedertierenheid.

Omdat ik teveel discussies over de doop op dit forum gedaan heb doe ik nu even niet mee. Jouw post komt aardig in de richting hoe ik het gezegd zou hebben. Dank daarvoor.

Die dubbele slagen staat trouwens niet zo in de Bijbel. Lukas 12 :47 en 48 spreekt over met vele slagen geslagen tegenover met weinig slagen geslagen.
De weg geweten hebben geeft wel een verantwoordelijkheid als je moedwillig die weg niet gaat.

[Ararat]

Meerwaarde is dat ze de toezegging / belofte hebben dat de Heilige Geest hetgeen wat God uit Christus geeft, in hun harten wil werken.
Ongedoopten hebben die toezegging niet.

Maar ondanks die 'toezegging' gaan veel gedoopten toch verloren. Dus over wat voor soort toezegging hebben we het dan? En geldt deze niet voor een ieder die het Evangelie hoort?

Een toezegging of belofte mag niet verward worden met een profetie.

Zou je nader kunnen toelichten waarom je een verschil maakt tussen een profetie en een belofte. Ik heb namelijk het idee dat dit hier een essentieel punt is in de discussie.

Zelf zie ik vaak dat er dan gezegd wordt dat een belofte enkel wordt vervuld als iemand de belofte gelooft en een profetie zonder meer wordt vervuld. Dit vind ik echter een zeer gevaarlijke tendens om meerdere redenen:
- De Bijbel lijkt belofte en profetie door elkaar heen te gebruiken, daarmee maken we een onderscheid dat de Bijbel zelf niet maakt
- Op basis van de Bijbel kan alleen worden gesteld dat God onafhankelijk is en een Waarmaker van al zijn woorden (Hij spreekt en het is er, Hij gebiedt en het staat er). Dat geldt zowel Zijn spreken bij de schepping, in beloften en bedreigingen als Zijn spreken in profetieën. Zijn Woord wordt op geen enkele manier gehinderd door ongeloof maar Zijn Woord overwint het ongeloof. Zijn beloften kunnen nooit hun vervulling missen in het leven van degenen aan wie de beloften zijn gedaan. Dat zou ook alle troost uit de beloften wegnemen.

Dit raakt de grens van mijn parate kennis van dit moment. In mijn woorden: ik denk aan 2 voorbeelden van beloften die niet vervuld worden door het (ik zoek naar woorden) tegenhouden of tegenstaan, de onwil of ongeloof van mensen. In het oude en in het nieuwe testament:

Psalm 81:10-11, SVV
‭ Ik ben de HEERE, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen. Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israël heeft Mijner niet gewild.

Hebreeën 4:1-2, SVV
‭Laat ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn. ‭Want ook ons is het Evangelie verkondigd, gelijk als hun; maar het woord der prediking deed hun geen nut, dewijl het met het geloof niet gemengd was in degenen, die het gehoord hebben.

[Ararat]

Ik ben de weg een beetje kwijt: kan iemand hier duidelijk en helder verwoorden (géén citaten) wat het nut van de doop is voor jonge kinderen? Wat krijgen jonge kinderen door hun doop? Graag een eenvoudig antwoord in eigen woorden. Lukt dat?

Ik begin: de doop zondert je af van de wereld. Je wordt onder de bediening van het Woord in de gemeente geplaatst. Door de doop laat de Heere zien dat je gewassen moet worden en gewassen kunt worden. Er is ten diepste geen verschil tussen gedoopte en ongedoopte kinderen; beiden zijn, tenzij er wedergeboorte plaatsvindt, verloren kinderen.

Ik haal de post van Ad nog eens omhoog.

@allen: Ik zie wat citaten langskomen. Zoals je ziet vroeg Ad om het in eigen woorden te verwoorden. Wat mij betreft: graag volhouden!

@Ad, je zei ergens dat deze post wellicht (te) mager was. Zou je 'm willen herformuleren, of -als dat je te ver gaat- willen aangeven waar je ruimte voor aanpassing ziet?

Misschien zoiets:

De doop zondert je af van de wereld. Je wordt onder de bediening van het Woord in de gemeente geplaatst. Door de doop laat de Heere zien dat je gewassen moet worden en gewassen kunt worden. Er is geen verschil tussen gedoopte en ongedoopte kinderen omdat beiden, tenzij er wedergeboorte plaatsvindt, verloren kinderen zijn en gedoopten en ongedoopten tot God kunnen worden bekeerd. Het verschil is wél dat je als gedoopte een 'verbondskind' bent en het ware Brood uit de hemel je gegeven wordt (Johannes 6:32). In de doop wordt de dopeling toegezegd en verzegeld in het genadeverbond te zijn, gewassen te zijn in het bloed van Christus en dat God in ons wonen wil. Deze toezegging vereist een daad van de dopeling. Deze toezegging wordt aanvaard in het geloof dat de Heere aan Zijn uitverkorenen geeft.

Dankjewel! Ook voor je openhartigheid. Zouden we in discussie zijn, zou ik met een figuurlijk vergrootglas kunnen zoeken naar zaken die ik zou willen bestrijden. Dat wil ik niet.
De aanvulling van @DDD op jouw post is in mijn ogen ook waardevol en het overwegen waard.

Het verbond is zoveel rijker dan we vaak denken. Elke keer als we erover nadenken en erover spreken lijkt het als een diamant te zijn!

[Ad Anker]

Dank Ararat. En inderdaad, ik vind de aanvulling van DDD heel waardevol. Ook hem dank ik. Het heeft mij vandaag geholpen om op een goede, geestelijke manier na te denken over de waarde van de doop.

[HersteldHervormd]

DDD, dank voor je reactie. Ik vind hem waardevol.

[DDD]

Dank. Wat een eenstemmigheid. En dat op een onderwerp waar zoveel gekrakeel over is. En mijns inziens in heel veel gevallen vanwege taalkundige verschillen.

[Arja]

Ik lig het dichtst bij @Posthoorn, wat betreft mijn doopvisie. Verder doe ik niet mee met de discussie omdat ik een geloofsdoper ben. Maar ik heb wel een meer geestelijke vraag.

Als jij terugkijkt naar je eigen doop als klein kindje, wat voor functie heeft de doop dan in je wandel met God, als kind van God? Sterkt het je, troost het je? Geeft het zekerheid voor jezelf? PS: geen strikvraag ofzo maar een serieuze.

[CvD]

Ik zie zelf de doop als zeer waardevol. Een wel hierom ,het water wijst ons op het bloed van Christus. Wat hij gestort heeft voor de zijnen. Een zoals dat water op het kind gesprenkt wordt,zo moet het bloed van Jezus ,Christus, Gods Zoon ons allen wassen een reinigen. Klein en groot jong en oud.Een hoe krijgt de doop waarde voor mij. Door het ware geloof, want wie geloofd zal hebben een gedoopt zal zijn, zal zalig zijn. Een dan kunnen we toch eerlijk zeggen Heere nu hebben zij dat teken gehad ,maar zou U ze het ware geloof willen schenken. Opdat ook de belofte in het doop formulier voor hun ja en amen mogen zijn. Want ook wij als ouders zijn gedoopt maar hebben die hart vernieuwde genade ook zo nodig net als onze kinderen. Een als je nu die genade mag hebben dan heb je als nog dat bloed iedere dag nodig. Om zo weer gewassen en gereinigd te worden. Dan wordt dat kinder gebedje toch waarde vol die je misschien vroeger afgeraffeld hebt. Schoon mijn zonde vele zijn,maakt Gij om Jezus wil mijn rein.

[Zeeuw]

Ik lig het dichtst bij @Posthoorn, wat betreft mijn doopvisie. Verder doe ik niet mee met de discussie omdat ik een geloofsdoper ben. Maar ik heb wel een meer geestelijke vraag.

Als jij terugkijkt naar je eigen doop als klein kindje, wat voor functie heeft de doop dan in je wandel met God, als kind van God? Sterkt het je, troost het je? Geeft het zekerheid voor jezelf? PS: geen strikvraag ofzo maar een serieuze.

Als bijzonder troostrijk. Dat de Heere al zo jong aan mij dacht, terwijl ik daarna zoveel jaren vooral bezig geweest ben met heel hard van Hem weg te proberen lopen, maar Hij dat niet heeft toegestaan.

[Ararat]

Ik lig het dichtst bij @Posthoorn, wat betreft mijn doopvisie. Verder doe ik niet mee met de discussie omdat ik een geloofsdoper ben. Maar ik heb wel een meer geestelijke vraag.

Als jij terugkijkt naar je eigen doop als klein kindje, wat voor functie heeft de doop dan in je wandel met God, als kind van God? Sterkt het je, troost het je? Geeft het zekerheid voor jezelf? PS: geen strikvraag ofzo maar een serieuze.

In mijn jeugd was de doop haast negatief. Ik met mijn gedoopte voorhoofd mocht vooral dingen niet. Dat lag misschien vooral aan mezelf en zegt wat over mijn jeugd.

Ergens in mijn volwassenheid (ik was al vader van eveneens gedoopte kinderen) kreeg ik het cassettebandje (jaja!) van mijn doop in handen. Ik hoorde mijn doopnamen in combinatie met Gods Namen. Dit sloeg in als een bom. Ik las vervolgens eigenlijk voor het eerst écht het formulier, zoals het er stond, zonder de bijsluiter/leeswijzer die er nogal eens mee vergezeld ging. Dit trof mij diep en is een van de vele momenten geweest waarvan ik nu zie: God sprak. Daarom ben ik blij dat ik als kind al gedoopt werd. Mede door de symboliek: God zocht mij op, voordat ik Hem zocht. Daarom ben ik toch blij dat mijn kinderen gedoopt zijn, ook al deed ik dat stiekem wel uit gewoonte.

[GerefGemeente-lid]

Dank. Wat een eenstemmigheid. En dat op een onderwerp waar zoveel gekrakeel over is. En mijns inziens in heel veel gevallen vanwege taalkundige verschillen.

Ook ik kan je post onderschrijven.

[Arja]

Ik lig het dichtst bij @Posthoorn, wat betreft mijn doopvisie. Verder doe ik niet mee met de discussie omdat ik een geloofsdoper ben. Maar ik heb wel een meer geestelijke vraag.

Als jij terugkijkt naar je eigen doop als klein kindje, wat voor functie heeft de doop dan in je wandel met God, als kind van God? Sterkt het je, troost het je? Geeft het zekerheid voor jezelf? PS: geen strikvraag ofzo maar een serieuze.

In mijn jeugd was de doop haast negatief. Ik met mijn gedoopte voorhoofd mocht vooral dingen niet. Dat lag misschien vooral aan mezelf en zegt wat over mijn jeugd.

Ergens in mijn volwassenheid (ik was al vader van eveneens gedoopte kinderen) kreeg ik het cassettebandje (jaja!) van mijn doop in handen. Ik hoorde mijn doopnamen in combinatie met Gods Namen. Dit sloeg in als een bom. Ik las vervolgens eigenlijk voor het eerst écht het formulier, zoals het er stond, zonder de bijsluiter/leeswijzer die er nogal eens mee vergezeld ging. Dit trof mij diep en is een van de vele momenten geweest waarvan ik nu zie: God sprak. Daarom ben ik blij dat ik als kind al gedoopt werd. Mede door de symboliek: God zocht mij op, voordat ik Hem zocht. Daarom ben ik toch blij dat mijn kinderen gedoopt zijn, ook al deed ik dat stiekem wel uit gewoonte.

Dank je wel. Heel waardevol en mooi om te lezen.