Refoschaamte

[Zeeuw]

Dat het niet per se helpt. Ik schaam me niet hoor, maar of het uitnodigend werkt om zo over straat te gaan, weet ik ook niet. Kan het niet juist afstoten?
Misschien herkent een deel mijn ‘uniform’ ook helemaal niet, dat zou me ook niet verbazen.

Mijn eigen ongefilterde gedachte is ongeveer hetzelfde. Misschien iets sterker: het zou kunnen zijn dat het "kom ga met mij en doe als ik" niet echt overkomt.

Zou het dat in andere kleren, of in de auto, wel doen?

ZWP had het over meewarige blikken, vroeg zich af of zijn outfit uitnodigend werkte, of dat het juist zou afstoten. Dus ja, ik denk dat andere kleding deels zou helpen om het doel te bereiken (als het je doel is om uitnodigend door je omgeving te gaan).

Verder merk ik in mijn woonomgeving op dat de vrolijke, open blik nogal eens gemist wordt. Men bestudeert al lopend het trottoir, of de glanzend gepoetste schoenen. Dat vind ik er eerder somber dan uitnodigend uitzien.

Ach, wij gaan volgens mij behoorlijk vriendelijk ter kerke, maar ook dat an sich trekt geen mensen de kerk in. De mond zal toch echt open moeten daarvoor.

[Arja]

Zwarte kleding was ooit de dracht van eenvoudige mensen

Ik weet niet wanneer "ooit" voor jou begint, maar in de 17e eeuw was het juist een teken dat je tot de welgestelde klasse behoorde, zoals regenten en de stedelijke elite van rijke koopmannen. Zie bijvoorbeeld de kledij van Maerten Soolmans en Oopjen Coppit op de portretten van Rembrandt waar een vorig kabinet 80 miljoen voor heeft uitgetrokken. Maar ook toen was het dragen van zwart wel een teken dat men soberheid en ernst uit wilde drukken. De wat fleuriger kledij die bijvoorbeeld mensen uit het zuiden van de Nederlanden droegen, was voor critici een teken “datse jae een gantsch ydel en lichtveerdig herte hebben”. (zie bron).
Afijn, het beoordelen van mensen aan de hand van hun kleding is blijkbaar ook iets wat altijd al heeft gespeeld.

Natuurlijk komt het bij de Roomse kerk vandaan.

Zwart werd gekozen vanwege de praktische en symbolische betekenis. Het was de goedkoopste kleurstof die beschikbaar was, en daardoor was er makkelijk aan te komen voor eenvoudige parochiepriesters. De zwarte kleding van geestelijken maakte het makkelijk om een geestelijke te herkennen, voor het geval je snel een biecht of ziekenzalving nodig hebt. Symbolische betekent het "rouw en dood" voor de priester. Het stond voor "sterven aan zichzelf" om Christus te dienen.

Priesters moeten de leken eraan herinneren dat er meer is in het leven dan wat deze wereld te bieden heeft. Zwart dragen moet zowel de priester als degenen die hem zien eraan herinneren dat we geroepen zijn om boete te doen, niet alleen voor onze zonden, maar voor de zonden van de wereld.

Bron: Waarom priesters zwart dragen en https://aleteia.org/2017/05/05/why-do-p ... wear-black

Ik weet niet hoe de stap is geweest van de zwarte kleding van de priester naar de domineesjurk en de zwarte pakken van de kerkenraad. Andreas Karlstadt had een dikke vinger in de pap wat betreft zwarte toga's. De zwarte academische toga betekende een breuk met de zwarte priestergewaden en symboliseerde een focus op onderwijs en theologische kennis. De rol van de predikant als leraar en theoloog, kwam centraal te staan.

Ouderlingen en diakenen droegen niet dezelfde kleding als de predikant. Het dragen van zwarte pakken door ouderlingen ontstond in de 19 eeuw. ls gevolg van bredere maatschappelijke trends waarin donkere, sobere kleding als respectabel en passend werd beschouwd voor formele en religieuze gelegenheden. Bron: https://reformedbooksonline.com/on-black-genevan-gowns/

[Klavart]

Ik zou het ook een goed idee vinden dat predikanten een priesterboordje dragen zodat ze herkenbaar zijn als predikant, dat je je niet hoeft af te vragen of het een predikant, ouderling, diaken, begrafenisondermener of gewoon iemand in een zwart pak is.

Maar dan moet je je afvragen of het een priester, predikant of gewoon iemand met een priesterboord is. Dus daar schiet je niet zo veel mee op.

[Tiberius]

Ik zou het ook een goed idee vinden dat predikanten een priesterboordje dragen zodat ze herkenbaar zijn als predikant, dat je je niet hoeft af te vragen of het een predikant, ouderling, diaken, begrafenisondermener of gewoon iemand in een zwart pak is.

Maar dan moet je je afvragen of het een priester, predikant of gewoon iemand met een priesterboord is. Dus daar schiet je niet zo veel mee op.

Eens. Bovendien: waarom moeten ze herkenbaar zijn als predikant of priester? Als hij predikant of priester in je eigen gemeente of parochie is, ken je hem toch wel.

[huisman]

Ik zou het ook een goed idee vinden dat predikanten een priesterboordje dragen zodat ze herkenbaar zijn als predikant, dat je je niet hoeft af te vragen of het een predikant, ouderling, diaken, begrafenisondermener of gewoon iemand in een zwart pak is.

Maar dan moet je je afvragen of het een priester, predikant of gewoon iemand met een priesterboord is. Dus daar schiet je niet zo veel mee op.

Eens. Bovendien: waarom moeten ze herkenbaar zijn als predikant of priester? Als hij predikant of priester in je eigen gemeente of parochie is, ken je hem toch wel.

In coronatijd heb ik redelijk wat pastorale bezoeken gebracht op corona-adelingen van ziekenhuizen en in ‘besmette’ verpleeghuizen. Als herkenbaar (zwart pak) ambtsdrager kwam ik makkelijk binnen. Werd wel vaak met dominee aangesproken maar die roeping laat nog op zich wachten.

Trouwens ook buiten coronatijd vind ik het helpend om in zwart pak de pastorale ziekenhuisbezoeken te doen.
Onze kerkenraad doet trouwens al het ambtelijk werk in zwart pak.

[Bertiel]

Toch weet ik ook dat op huisbezoek bijvoorbeeld een zwart pak een geslotenere houding kan geven dan een gewoon pak. Niet bij mij, maar het is wel één van de redenen dat in onze gemeente de bezoeken in niet zwart kostuum worden gedaan

[Zeeuw]

Toch weet ik ook dat op huisbezoek bijvoorbeeld een zwart pak een geslotenere houding kan geven dan een gewoon pak. Niet bij mij, maar het is wel één van de redenen dat in onze gemeente de bezoeken in niet zwart kostuum worden gedaan

Dat zit m.i. eerder in de onderlinge relatie. Ik ken al onze ouderlingen bv redelijk goed en ervaar daardoor op zo een moment geen afstand.

[Tiberius]

Toch weet ik ook dat op huisbezoek bijvoorbeeld een zwart pak een geslotenere houding kan geven dan een gewoon pak. Niet bij mij, maar het is wel één van de redenen dat in onze gemeente de bezoeken in niet zwart kostuum worden gedaan

Een poosje in de zon gaan zitten, dan wordt het zwarte pak vanzelf rood.

[Martijn]

De ambtsdrager kan door dat zwarte pak ook afstand voelen/ervaren.

[huisman]

Toch weet ik ook dat op huisbezoek bijvoorbeeld een zwart pak een geslotenere houding kan geven dan een gewoon pak. Niet bij mij, maar het is wel één van de redenen dat in onze gemeente de bezoeken in niet zwart kostuum worden gedaan

Denk dat in een kleine tot middelgrote gemeente dit niet zo speelt. Als het goed is ken je elkaar. Als ik zou merken dat een zwart pak een hindernis zou zijn voor het gesprek maak ik een andere keuze. Op de reguliere huisbezoeken heb ik dat nog niet bemerkt. Er is verrassend veel openheid. Ik krijg wel eens een jongere bij ons thuis voor een pastoraal gesprek dan houd ik het huiselijk en heb geen zwart pak aan.

[KDD]

Ik denk dat het meer met karakter eigenschappen te maken heeft dan kleur van de pak.

[Apologeet]

Eigenlijk vind ik enige afstand ook wel gepast. Het is niet je oude knikkermaat die even een bakje komt doen en over zijn volkstuintje en de kippen komt praten.

[Zeeuw]

Eigenlijk vind ik enige afstand ook wel gepast. Het is niet je oude knikkermaat die even een bakje komt doen en over zijn volkstuintje en de kippen komt praten.

Soms zijn het wel je oude knikkermaten en begint het gesprek inderdaad met wat koetjes en kalfjes. Als het daar maar niet bij blijft.

[merel]

En daarna? Dan heb je elkaar gesproken, je ziet de betreffende man in de rest van de termijn niet of hooguit 1 keer opnieuw om vervolgens het verhaal opnieuw te doen bij de volgende. Ik zie de meerwaarde van deze gesprekken echt niet.

[Zeeuw]

En daarna? Dan heb je elkaar gesproken, je ziet de betreffende man in de rest van de termijn niet of hooguit 1 keer opnieuw om vervolgens het verhaal opnieuw te doen bij de volgende. Ik zie de meerwaarde van deze gesprekken echt niet.

Ik zie de beste mannen op diverse activiteiten van de kerk, waar we elkaar vaak genoeg spreken.
Als je elkaar alleen maar eens per twee naar of nog minder spreekt, heeft het inderdaad niet zoveel waarde.