Ik ben niet de enige die zeggen dat mensen een visionaire vierschaarbeleving voor staan. Zie publicatie van ds Harinc.
Nogmaals ik veroordeel het door mij beschrevene. Als dat niet bestaat in jou ogen vind ik dat prima. Maar dan hebben we het niet over gevaarlijk oordelen maar over het wel of niet bestaan van iets. Dat lijkt me duidelijk wat anders.
Standen in het genadeleven
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Ik las net in de saambinder van 5 jan een meditatie van Ds Hoogerland, waarin hij schrijft over het bloed aan de posten van de deur: "Volk des Heeren, met het zien van het Lam staat uw schuld nog open en is Gods recht niet voldaan in dit leven. De Heere lere u de noodzaak van de voldoening door de dood van de Middelaar. Hij geven u niet alleen kerstfeest te beleven, maar make ook plaats voor Golgotha...."
Ik snap niet dat dit nog zo openlijk verkondigd wordt en dat dit 2006 nog geplaatst wordt. Het is namelijk een leugen. Wanneer wordt men nu eens wakker? Wie reageert hier nog op? Of is de kennis van verzoening en verlossing zover weggezakt dat men hier overheen leest of dat men het wel gelooft allemaal?
Het is waar, horen dat er een Zaligmaker is zal ons niet baten. Op Golgotha stonden ook mensen die Hem zagen, maar schudden hun hoofden en liepen veder. We moeten Hem te voet vallen en ons aan Hem toevertrouwen en de hartelijke belijdenis uitspreken. (Rom 10:10). Dat is zien op Christus. op Hem vertrouwen en gehoorzamen, volgen. We zien op de Christus die op Golgotha geleden heeft voor onze zonden of we zien Hem niet. Een stukje van Hem zien is onmogelijk. Kerst is niet los verkrijgbaar.
Ik snap niet dat dit nog zo openlijk verkondigd wordt en dat dit 2006 nog geplaatst wordt. Het is namelijk een leugen. Wanneer wordt men nu eens wakker? Wie reageert hier nog op? Of is de kennis van verzoening en verlossing zover weggezakt dat men hier overheen leest of dat men het wel gelooft allemaal?
Het is waar, horen dat er een Zaligmaker is zal ons niet baten. Op Golgotha stonden ook mensen die Hem zagen, maar schudden hun hoofden en liepen veder. We moeten Hem te voet vallen en ons aan Hem toevertrouwen en de hartelijke belijdenis uitspreken. (Rom 10:10). Dat is zien op Christus. op Hem vertrouwen en gehoorzamen, volgen. We zien op de Christus die op Golgotha geleden heeft voor onze zonden of we zien Hem niet. Een stukje van Hem zien is onmogelijk. Kerst is niet los verkrijgbaar.
-
jacob
Miscanthus schreef:Ik las net in de saambinder van 5 jan een meditatie van Ds Hoogerland, waarin hij schrijft over het bloed aan de posten van de deur: "Volk des Heeren, met het zien van het Lam staat uw schuld nog open en is Gods recht niet voldaan in dit leven. De Heere lere u de noodzaak van de voldoening door de dood van de Middelaar. Hij geven u niet alleen kerstfeest te beleven, maar make ook plaats voor Golgotha...."
Ik snap niet dat dit nog zo openlijk verkondigd wordt en dat dit 2006 nog geplaatst wordt. Het is namelijk een leugen. Wanneer wordt men nu eens wakker? Wie reageert hier nog op? Of is de kennis van verzoening en verlossing zover weggezakt dat men hier overheen leest of dat men het wel gelooft allemaal?
Het is waar, horen dat er een Zaligmaker is zal ons niet baten. Op Golgotha stonden ook mensen die Hem zagen, maar schudden hun hoofden en liepen veder. We moeten Hem te voet vallen en ons aan Hem toevertrouwen en de hartelijke belijdenis uitspreken. (Rom 10:10). Dat is zien op Christus. op Hem vertrouwen en gehoorzamen, volgen. We zien op de Christus die op Golgotha geleden heeft voor onze zonden of we zien Hem niet. Een stukje van Hem zien is onmogelijk. Kerst is niet los verkrijgbaar.
ehm Miscanthus.... Zo nieuw is dit toch niet voor je?
Sommige hebben al wel het Kind lief gekregen, maar weten nog niet van een vergeven schuld.
Je weet dat ik daar grote moeite mee hebt, maar helemaal onzin vind ik het ook niet. Zeker in het begin na de wedergeboorte zijn dingen nog niet zo scherp zichtbaar. Alleen ben ik bang dat de bevinding een grotere rol speelt dat het geloven dat een ieder die Jezus liefheeft zalig zal worden.
Geloof en toepassing is in de bijbel 1, mits deze combinatie vrucht draagt. In de GG is dit opgesplitst. Enkel door geloof wordt je niet zalig. Het moet van Godswege toegepast worden. Zien op Christus is niet het van Godswege ontvangen van Christus. Daarom is een te expliciete evangelie-verkondiging gevaarlijk omdat het mensen een gestolen Christus geeft waardoor ze over de muur de schaapskooi binnen komen gaan en met een ingebeelde hemel de hel in verdwijnen. Enkel via afsnijding door de verkondiging van wet en schuld kan gegarandeerd worden dat de gelovige een juiste start krijgt in het bevindelijke leven. Vervolgens is het niet aan de dominee, maar aan God dat Hij Christus door recht aan de gelovige openbaard. Deze dominee wijst enkel op de noodzakelijkheid hiervan. Ik ben hier zeker niet verbaast over.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Maar de prediking is toch de bediening der verzoening waardoor de genade werkelijk medegedeeld wordt (staat in de NGB dacht ik)?Kaw schreef: Vervolgens is het niet aan de dominee, maar aan God dat Hij Christus door recht aan de gelovige openbaard. Deze dominee wijst enkel op de noodzakelijkheid hiervan. Ik ben hier zeker niet verbaast over.
Zoals het hier geformuleerd staat, is het niet juist. Want wie gelovig op het Lam ziet, diens schuld is vergeven. Maar ik denk dat er wat anders bedoeld wordt. Je kunt zien dat er een mogelijkheid van zalig worden is, je kunt zien dat die mogelijkheid er is door Christus, maar dat het tóch nog niet in orde is tussen God en jou, omdat je niet weet hoe jij daar nu zelf deel aan kunt krijgen."Volk des Heeren, met het zien van het Lam staat uw schuld nog open en is Gods recht niet voldaan in dit leven. De Heere lere u de noodzaak van de voldoening door de dood van de Middelaar. Hij geven u niet alleen kerstfeest te beleven, maar make ook plaats voor Golgotha...."
Ik snap niet dat dit nog zo openlijk verkondigd wordt en dat dit 2006 nog geplaatst wordt. Het is namelijk een leugen. Wanneer wordt men nu eens wakker? Wie reageert hier nog op? Of is de kennis van verzoening en verlossing zover weggezakt dat men hier overheen leest of dat men het wel gelooft allemaal?
Ik vind daarom de reactie van Miscanthus op zijn minst overtrokken.
Ook deze reactie is overtrokken en erg bitter.Geloof en toepassing is in de bijbel 1, mits deze combinatie vrucht draagt. In de GG is dit opgesplitst. Enkel door geloof wordt je niet zalig. Het moet van Godswege toegepast worden. Zien op Christus is niet het van Godswege ontvangen van Christus. Daarom is een te expliciete evangelie-verkondiging gevaarlijk omdat het mensen een gestolen Christus geeft waardoor ze over de muur de schaapskooi binnen komen gaan en met een ingebeelde hemel de hel in verdwijnen.
Dat lijkt wel Rooms. De roomsen zeggen zoiets van de doop. Miscanthus weet toch ook wel dat de toepassing noodzakelijk is?Maar de prediking is toch de bediening der verzoening waardoor de genade werkelijk medegedeeld wordt (staat in de NGB dacht ik)?
Laatst gewijzigd door Afgewezen op 21 jan 2006, 13:18, 1 keer totaal gewijzigd.
Miscanthus schreef:Ik las net in de saambinder van 5 jan een meditatie van Ds Hoogerland, waarin hij schrijft over het bloed aan de posten van de deur: "Volk des Heeren, met het zien van het Lam staat uw schuld nog open en is Gods recht niet voldaan in dit leven. De Heere lere u de noodzaak van de voldoening door de dood van de Middelaar. Hij geven u niet alleen kerstfeest te beleven, maar make ook plaats voor Golgotha...."
Ik snap niet dat dit nog zo openlijk verkondigd wordt en dat dit 2006 nog geplaatst wordt. Het is namelijk een leugen. Wanneer wordt men nu eens wakker? Wie reageert hier nog op? Of is de kennis van verzoening en verlossing zover weggezakt dat men hier overheen leest of dat men het wel gelooft allemaal?
Het is waar, horen dat er een Zaligmaker is zal ons niet baten. Op Golgotha stonden ook mensen die Hem zagen, maar schudden hun hoofden en liepen veder. We moeten Hem te voet vallen en ons aan Hem toevertrouwen en de hartelijke belijdenis uitspreken. (Rom 10:10). Dat is zien op Christus. op Hem vertrouwen en gehoorzamen, volgen. We zien op de Christus die op Golgotha geleden heeft voor onze zonden of we zien Hem niet. Een stukje van Hem zien is onmogelijk. Kerst is niet los verkrijgbaar.
Wees voorzichtig om te stellen dat dit een leugen is. Gelukkig hebben andere posters je al verteld dat een persoonlijke toepassing nodig is. Wie moeten er wakker worden??
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Zien op Christus geloven in Christus. (Lees Bunyan maar: come and welcome to Christ). Daardoor worden wij gerechtvaardigd en krijgen wij deel aan Hem en al zijn weldaden (HC).pierre27 schreef:Wees voorzichtig om te stellen dat dit een leugen is. Gelukkig hebben andere posters je al verteld dat een persoonlijke toepassing nodig is. Wie moeten er wakker worden??
Dat we dat niet altijd zien en geloven is een andere kwestie. Zoals Hoogerland het hier schrijft is stellig geponeerd als een waarheid en dat is het niet.
Christus is een volkomen Zaligmaker en wast ons in de wedergeboorte (het geloven in Hem) volkomen. Het onderscheid tussen bedekte en vergeven zonden is niet-bestaand en niet-Bijbels.
Lees het artikel van ds Pieters nog eens. Wel een kind van God en geen vergeving? Onmogelijk!
In: Om Sions Wil, april 2004.
Wel een kind van God – en geen vergeving?
Ds. W. Pieters,
‘Pas hadden wij huisbezoek. De ouderling vertelde dat hij wist een kind van God te zijn. Ook zei hij dat hij niet wist dat zijn zonden vergeven zijn. Ik vroeg toen hoe dit kon: horen bekering en vergeving van zonden dan niet bij elkaar? Hij antwoordde: van Gods kant wel, maar hij kon zelf niet zeggen dat zijn zonden vergeven zijn. Wilt u hier iets over schrijven in uw rubriek? Als bekering en vergeving van zonden uit elkaar getrokken worden, heeft dat dan gevolgen voor de beleving van de ellendestaat?’
In de Bijbel lezen we bij mijn weten niets van hetgeen de ouderling op het bovenvermelde huisbezoek zei: wel te weten een kind van God te zijn, maar niet te weten vergeving van zonden te hebben ontvangen.
Wie niet weet of zijn zonden zijn vergeven, moet maar niet zeggen dat hij Gods kind is, in ieder geval niet op een zaligmakende manier. We zijn krachtens schepping allemaal kind van God, want Adam is Gods zoon. En krachtens het verbond zijn ook alle verbondelingen kind van God, op een andere manier dan alleen krachtens schepping, want Israël is Gods zoon. Maar krachtens wedergeboorte een kind van God zijn, op zaligmakende manier dus, is alleen door geloof in Christus, of – anders gezegd – is alleen omwille van de Persoon en het werk van Christus. Zo belijden wij het met vraag en antwoord 33 van de Heidelbergse Catechismus:
‘Waarom is Hij Gods eniggeboren Zoon genaamd, zo wij toch ook Gods kinderen zijn? Omdat Christus alleen de eeuwige natuurlijke Zoon van God is, maar wij zijn om Zijnentwil uit genade tot kinderen Gods aangenomen.’
Wat betreft de vergeving der zonden leren wij met de Catechismus in antwoord 21 dat het ware geloof – en zonder dat ware geloof zal toch die ouderling zich niet een kind van God durven noemen, vermoed ik – vertrouwt dat vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid niet alleen aan anderen, maar ook aan mij geschonken is van God, uit louter genade, alleen omwille van de verdiensten van Christus.
In de Nederlandse Geloofsbelijdenis lezen we over de vergeving van zonden (in artikel 22):
‘De Heilige Geest ontsteekt in onze harten een oprecht geloof, dat Jezus Christus met al Zijn verdiensten omhelst, Hem eigen maakt, en niets anders meer buiten Hem zoekt ... Dit geloof is een instrument, dat ons met Hem in de gemeenschap van al Zijn goederen houdt; welke, de onze geworden zijnde, ons meer dan genoeg zijn tot vrijspreking van onze zonden.’
Daarom is het in strijd met de Drie Formulieren van Enigheid om een kindschap Gods te veronderstellen zonder vergeving van zonden.
Dat het ondertussen bij sommigen of zelfs velen van Gods kinderen moeilijk kan liggen, wil ik aannemen. Al Gods kinderen kennen, denk ik, wel eens de aanvechting: zouden mijn zonden wel echt vergeven zijn?
Afgelopen zondagavond las ik daarover een stukje van Luther. Het ging over Johannes 20 vers 23. Daar zegt de Heere Jezus tot Zijn discipelen: "Zo gij iemands zonden vergeeft, dien worden zij vergeven; zo gij iemands zonden houdt, dien zijn zij gehouden." Luther legt uit dat het daar gaat over de bediening der verzoening door de sleutels van het Koninkrijk der hemelen. Onder andere bestaat dat hierin dat een knecht van God tegen een treurende, berouwvolle zondaar, die zich op Christus alleen verlaat, mag zeggen: ‘Namens God verklaar ik u dat uw zonden zijn vergeven.’ Het gaat hier dus over wat de Heidelbergse Catechismus verwoordt in vraag en antwoord 84. Daar lezen we:
‘Hoe wordt het hemelrijk door de prediking van het heilige Evangelie ontsloten en toegesloten? Alzo, als volgens het bevel van Christus aan de gelovigen, allen en een ieder, verkondigd en openlijk betuigd wordt dat hun, zo dikwijls als zij de belofte van het Evangelie met een waar geloof aannemen, waarachtig al hun zonden van God, om der verdiensten van Christus wil, vergeven zijn.’
Luther zegt dan dat wij dit erg dierbaar en kostbaar moeten achten, "Want die lieve Man, de trouwe, hartelijke Opziener van onze zielen, Jezus Christus, heeft wel geweten dat Zijn lieve Christenen gebrekkig zijn en daarbij veelvuldig en zonder ophouden worden aangevochten door de duivel, het vlees en de wereld; en dat zij soms zullen vallen en zondigen." Even verder zegt hij tegen bestreden zielen: "Wanneer u niet de vergeving zoekt in het Woord, zult u tevergeefs naar de hemel opzien om genade of naar de inwendige vergeving – zoals sommigen dat noemen. Wie niet gelooft dat zijn zonden vergeven zijn, zal het mettertijd wel ervaren hoe zeker zijn zonden hem al vergeven waren, hoewel hij het niet wilde geloven. U kunt God geen grotere eer bewijzen dan Hem in dit Woord geloven. En u kunt Zijn Woord geen grotere oneer aandoen dan het niet te geloven. Dat is hetzelfde als wanneer u zegt: God, Gij liegt, het is niet waar wat Gij zegt, ik geloof het niet."
Hierop mag "een angstig hart zich moedig verlaten, en tegen zijn eigen boze geweten in, in tijd van nood, zeggen: welaan, mijn zonden, hoe veel en groot zij ook zijn, toch zijn zij mij allemaal vergeven. Daar verlaat ik mij op, en ik wil van geen zonden meer horen, allemaal zijn ze vergeven en allemaal zijn ze vergeten! Is mijn berouw niet genoegzaam? Zo is toch Zijn Woord genoegzaam. Ben ik niet waardig genoeg? Zo zijn toch Zijn beloften waardig genoeg. Hij is getrouw en waarachtig."
Met de Drie Formulieren van Enigheid belijden wij dat het ook voor die ouderling waar is, wat Petrus Cornelius verkondigt in Handelingen 10 vers 43: "Dezen [= Jezus Christus] geven getuigenis al de profeten, dat een ieder die in Hem gelooft, vergeving der zonden ontvangen zal door Zijn Naam." En zoals Paulus in de synagoge te Antiochië zegt (Handelingen 13 vers 39): "Door Dezen [= Jezus Christus] wordt een ieder die gelooft, gerechtvaardigd."
De briefschrijver heeft nog een vraag: ‘als bekering en vergeving van zonden uit elkaar getrokken worden, heeft dat dan gevolgen voor de beleving van de ellendestaat?’
Bekering en vergeving der zonden horen bijeen, ook volgens de opdracht van de Heere Jezus aan Zijn apostelen in Lukas 24 vers 47, waar Hij zegt dat in Zijn Naam gepredikt moet worden bekering en vergeving der zonden. Deze twee: bekering en vergeving der zonden, horen bijeen. Dat predikte ook Johannes de Doper, zoals we kunnen lezen in Markus 1 vers 4: "Johannes was dopende in de woestijn, en predikende de doop der bekering tot vergeving der zonden." De kanttekening merkt op dat de doop zo wordt genoemd ‘omdat hij bediend werd aan degenen die hun zonden beleden en bekering beloofden, en om voor hen een teken en verzegeling te wezen, dat hun zonden hen door God om Christus’ wil vergeven waren.’ Hier wordt duidelijk hoe bekering of berouw en vergeving verbonden zijn: wie zijn zonden belijdt, ontvangt vergeving. Nee, niet zonder geloof in de beloofde Verlosser en in de God aller genade, maar door middel van het geloof in de gekomen Zaligmaker en Zijn volbrachte werk aan het kruis.
Wie bekering en vergeving der zonden uiteenhaalt, vraagt om moeilijkheden, op velerlei terrein, zowel ten aanzien van de beleving der ellende, als de beleving der verlossing en der dankbaarheid. De Bijbel haalt bekering of berouw en vergeving der zonden niet uit elkaar, maar verbindt die twee onlosmakelijk aan elkaar. Daarom is de vergeving der zonden in de eerste plaats een zaak van geloof en daarna / daardoor een zaak van gevoel of bevinding, zoals we lezen in vraag en antwoord 56 van de Heidelbergse Catechismus:
‘Wat gelooft gij van de vergeving der zonden? Dat God om des genoegdoens van Christus wil al mijn zonden, ook mijn zondige aard, waarmee ik heel mijn leven lang te strijden heb, nimmermeer wil gedenken, maar mij uit genade de gerechtigheid van Christus wil schenken, opdat ik nimmermeer in het gericht Gods kom.’
Deze vergeving der zonden aan te nemen is nu de taak en het voorrecht van het geloof. En als u vergeving kreeg? Niet alleen kreeg aangeboden, maar door middel van geloof in de verkondiging van het heilig Evangelie mocht omhelzen? Dan komt dagelijks de bede aan de orde: "Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren", waarvan de Heidelbergse Catechismus zegt (in antwoord 126):
‘Wil ons, arme zondaren, al onze misdaden, en ook de boosheid, die ons altijd aanhangt, om des bloeds van Christus wil niet toerekenen.’
Zijn uw zonden allemaal vergeven? Zegt u: dat is zo ongelooflijk, want het is zo heel, heel erg wat ik al de jaren van mijn leven, dag na dag, heb gedaan …!!! Dan sluit ik af met vraag en antwoord 69 van dat heerlijke troostboek van onze gereformeerde kerk:
‘Hoe wordt gij in de heilige doop vermaand en verzekerd dat de enige offerande van Christus, aan het kruis geschied, u ten goede komt? Zo, dat Christus dit uitwendig waterbad heeft ingezet en daarbij heeft toegezegd dat ik zo zeker met Zijn bloed en Geest van de onreinheid van mijn ziel, dat is van al mijn zonden, gewassen ben, als ik uitwendig ben gewassen [= gedoopt] met water, dat de onzuiverheid van het lichaam pleegt weg te nemen.’
In: Om Sions Wil, april 2004.
Wel een kind van God – en geen vergeving?
Ds. W. Pieters,
‘Pas hadden wij huisbezoek. De ouderling vertelde dat hij wist een kind van God te zijn. Ook zei hij dat hij niet wist dat zijn zonden vergeven zijn. Ik vroeg toen hoe dit kon: horen bekering en vergeving van zonden dan niet bij elkaar? Hij antwoordde: van Gods kant wel, maar hij kon zelf niet zeggen dat zijn zonden vergeven zijn. Wilt u hier iets over schrijven in uw rubriek? Als bekering en vergeving van zonden uit elkaar getrokken worden, heeft dat dan gevolgen voor de beleving van de ellendestaat?’
In de Bijbel lezen we bij mijn weten niets van hetgeen de ouderling op het bovenvermelde huisbezoek zei: wel te weten een kind van God te zijn, maar niet te weten vergeving van zonden te hebben ontvangen.
Wie niet weet of zijn zonden zijn vergeven, moet maar niet zeggen dat hij Gods kind is, in ieder geval niet op een zaligmakende manier. We zijn krachtens schepping allemaal kind van God, want Adam is Gods zoon. En krachtens het verbond zijn ook alle verbondelingen kind van God, op een andere manier dan alleen krachtens schepping, want Israël is Gods zoon. Maar krachtens wedergeboorte een kind van God zijn, op zaligmakende manier dus, is alleen door geloof in Christus, of – anders gezegd – is alleen omwille van de Persoon en het werk van Christus. Zo belijden wij het met vraag en antwoord 33 van de Heidelbergse Catechismus:
‘Waarom is Hij Gods eniggeboren Zoon genaamd, zo wij toch ook Gods kinderen zijn? Omdat Christus alleen de eeuwige natuurlijke Zoon van God is, maar wij zijn om Zijnentwil uit genade tot kinderen Gods aangenomen.’
Wat betreft de vergeving der zonden leren wij met de Catechismus in antwoord 21 dat het ware geloof – en zonder dat ware geloof zal toch die ouderling zich niet een kind van God durven noemen, vermoed ik – vertrouwt dat vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid niet alleen aan anderen, maar ook aan mij geschonken is van God, uit louter genade, alleen omwille van de verdiensten van Christus.
In de Nederlandse Geloofsbelijdenis lezen we over de vergeving van zonden (in artikel 22):
‘De Heilige Geest ontsteekt in onze harten een oprecht geloof, dat Jezus Christus met al Zijn verdiensten omhelst, Hem eigen maakt, en niets anders meer buiten Hem zoekt ... Dit geloof is een instrument, dat ons met Hem in de gemeenschap van al Zijn goederen houdt; welke, de onze geworden zijnde, ons meer dan genoeg zijn tot vrijspreking van onze zonden.’
Daarom is het in strijd met de Drie Formulieren van Enigheid om een kindschap Gods te veronderstellen zonder vergeving van zonden.
Dat het ondertussen bij sommigen of zelfs velen van Gods kinderen moeilijk kan liggen, wil ik aannemen. Al Gods kinderen kennen, denk ik, wel eens de aanvechting: zouden mijn zonden wel echt vergeven zijn?
Afgelopen zondagavond las ik daarover een stukje van Luther. Het ging over Johannes 20 vers 23. Daar zegt de Heere Jezus tot Zijn discipelen: "Zo gij iemands zonden vergeeft, dien worden zij vergeven; zo gij iemands zonden houdt, dien zijn zij gehouden." Luther legt uit dat het daar gaat over de bediening der verzoening door de sleutels van het Koninkrijk der hemelen. Onder andere bestaat dat hierin dat een knecht van God tegen een treurende, berouwvolle zondaar, die zich op Christus alleen verlaat, mag zeggen: ‘Namens God verklaar ik u dat uw zonden zijn vergeven.’ Het gaat hier dus over wat de Heidelbergse Catechismus verwoordt in vraag en antwoord 84. Daar lezen we:
‘Hoe wordt het hemelrijk door de prediking van het heilige Evangelie ontsloten en toegesloten? Alzo, als volgens het bevel van Christus aan de gelovigen, allen en een ieder, verkondigd en openlijk betuigd wordt dat hun, zo dikwijls als zij de belofte van het Evangelie met een waar geloof aannemen, waarachtig al hun zonden van God, om der verdiensten van Christus wil, vergeven zijn.’
Luther zegt dan dat wij dit erg dierbaar en kostbaar moeten achten, "Want die lieve Man, de trouwe, hartelijke Opziener van onze zielen, Jezus Christus, heeft wel geweten dat Zijn lieve Christenen gebrekkig zijn en daarbij veelvuldig en zonder ophouden worden aangevochten door de duivel, het vlees en de wereld; en dat zij soms zullen vallen en zondigen." Even verder zegt hij tegen bestreden zielen: "Wanneer u niet de vergeving zoekt in het Woord, zult u tevergeefs naar de hemel opzien om genade of naar de inwendige vergeving – zoals sommigen dat noemen. Wie niet gelooft dat zijn zonden vergeven zijn, zal het mettertijd wel ervaren hoe zeker zijn zonden hem al vergeven waren, hoewel hij het niet wilde geloven. U kunt God geen grotere eer bewijzen dan Hem in dit Woord geloven. En u kunt Zijn Woord geen grotere oneer aandoen dan het niet te geloven. Dat is hetzelfde als wanneer u zegt: God, Gij liegt, het is niet waar wat Gij zegt, ik geloof het niet."
Hierop mag "een angstig hart zich moedig verlaten, en tegen zijn eigen boze geweten in, in tijd van nood, zeggen: welaan, mijn zonden, hoe veel en groot zij ook zijn, toch zijn zij mij allemaal vergeven. Daar verlaat ik mij op, en ik wil van geen zonden meer horen, allemaal zijn ze vergeven en allemaal zijn ze vergeten! Is mijn berouw niet genoegzaam? Zo is toch Zijn Woord genoegzaam. Ben ik niet waardig genoeg? Zo zijn toch Zijn beloften waardig genoeg. Hij is getrouw en waarachtig."
Met de Drie Formulieren van Enigheid belijden wij dat het ook voor die ouderling waar is, wat Petrus Cornelius verkondigt in Handelingen 10 vers 43: "Dezen [= Jezus Christus] geven getuigenis al de profeten, dat een ieder die in Hem gelooft, vergeving der zonden ontvangen zal door Zijn Naam." En zoals Paulus in de synagoge te Antiochië zegt (Handelingen 13 vers 39): "Door Dezen [= Jezus Christus] wordt een ieder die gelooft, gerechtvaardigd."
De briefschrijver heeft nog een vraag: ‘als bekering en vergeving van zonden uit elkaar getrokken worden, heeft dat dan gevolgen voor de beleving van de ellendestaat?’
Bekering en vergeving der zonden horen bijeen, ook volgens de opdracht van de Heere Jezus aan Zijn apostelen in Lukas 24 vers 47, waar Hij zegt dat in Zijn Naam gepredikt moet worden bekering en vergeving der zonden. Deze twee: bekering en vergeving der zonden, horen bijeen. Dat predikte ook Johannes de Doper, zoals we kunnen lezen in Markus 1 vers 4: "Johannes was dopende in de woestijn, en predikende de doop der bekering tot vergeving der zonden." De kanttekening merkt op dat de doop zo wordt genoemd ‘omdat hij bediend werd aan degenen die hun zonden beleden en bekering beloofden, en om voor hen een teken en verzegeling te wezen, dat hun zonden hen door God om Christus’ wil vergeven waren.’ Hier wordt duidelijk hoe bekering of berouw en vergeving verbonden zijn: wie zijn zonden belijdt, ontvangt vergeving. Nee, niet zonder geloof in de beloofde Verlosser en in de God aller genade, maar door middel van het geloof in de gekomen Zaligmaker en Zijn volbrachte werk aan het kruis.
Wie bekering en vergeving der zonden uiteenhaalt, vraagt om moeilijkheden, op velerlei terrein, zowel ten aanzien van de beleving der ellende, als de beleving der verlossing en der dankbaarheid. De Bijbel haalt bekering of berouw en vergeving der zonden niet uit elkaar, maar verbindt die twee onlosmakelijk aan elkaar. Daarom is de vergeving der zonden in de eerste plaats een zaak van geloof en daarna / daardoor een zaak van gevoel of bevinding, zoals we lezen in vraag en antwoord 56 van de Heidelbergse Catechismus:
‘Wat gelooft gij van de vergeving der zonden? Dat God om des genoegdoens van Christus wil al mijn zonden, ook mijn zondige aard, waarmee ik heel mijn leven lang te strijden heb, nimmermeer wil gedenken, maar mij uit genade de gerechtigheid van Christus wil schenken, opdat ik nimmermeer in het gericht Gods kom.’
Deze vergeving der zonden aan te nemen is nu de taak en het voorrecht van het geloof. En als u vergeving kreeg? Niet alleen kreeg aangeboden, maar door middel van geloof in de verkondiging van het heilig Evangelie mocht omhelzen? Dan komt dagelijks de bede aan de orde: "Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren", waarvan de Heidelbergse Catechismus zegt (in antwoord 126):
‘Wil ons, arme zondaren, al onze misdaden, en ook de boosheid, die ons altijd aanhangt, om des bloeds van Christus wil niet toerekenen.’
Zijn uw zonden allemaal vergeven? Zegt u: dat is zo ongelooflijk, want het is zo heel, heel erg wat ik al de jaren van mijn leven, dag na dag, heb gedaan …!!! Dan sluit ik af met vraag en antwoord 69 van dat heerlijke troostboek van onze gereformeerde kerk:
‘Hoe wordt gij in de heilige doop vermaand en verzekerd dat de enige offerande van Christus, aan het kruis geschied, u ten goede komt? Zo, dat Christus dit uitwendig waterbad heeft ingezet en daarbij heeft toegezegd dat ik zo zeker met Zijn bloed en Geest van de onreinheid van mijn ziel, dat is van al mijn zonden, gewassen ben, als ik uitwendig ben gewassen [= gedoopt] met water, dat de onzuiverheid van het lichaam pleegt weg te nemen.’
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
knorrepot,Afgewezen schreef:Miscanthus, je vraagt naar de bekende weg en daar houd ik niet zo van.
dat mag jij wel denken maar ik weet niet wat er loos is met de term volk. Alsu zo vriendelijk zou willen zijn om dat uit te leggen aan iemand die minder weet dan gij, ....
zou ik u zeer erkentelijk zijn.