Dat gaat vaak samen.
Hier bijvoorbeeld:
GerefGemeente-lid schreef: ↑26 aug 2024, 19:59
Maar dat neemt niet weg dat de band Abba gewoon ordinaire popmuziek is die een christen niet betaamt.
GerefGemeente-lid schreef: ↑26 aug 2024, 19:59
Maar dat neemt niet weg dat de band Abba gewoon ordinaire popmuziek is die een christen niet betaamt.
Nee, ik werd niet in aanraking gebracht met klassieke muziek door LP's Ik vond het niet mooi, behalve de muziek van de componist van de Moldau. Ik was helemaal fan van hem. Smetana? Door jou luister ik het nu opnieuw: https://www.youtube.com/watch?v=DiX0srZI0OYKonijntje schreef: ↑26 aug 2024, 18:39Ik werd overigens door mijn oma op jonge leeftijd meegenomen naar een uitvoering van de Mattheus Passion. Dat was de eerste kennismaking met klassieke muziek. Ik ben benieuwd of andere forumleden ook als kind in aanraking kwamen met klassieke muziek.
Overigens was dit best bijzonder: wij waren (en zijn) lid van de Ger. Gem. Ik weet nog dat ds. Meeuwse waarschuwde om naar deze uitvoeringen te gaan.
Abba muziek heeft er juweeltjes tussen zitten, erg mooie muziek. Het oordeel ordinair vind ik niet passend.GerefGemeente-lid schreef: ↑26 aug 2024, 19:59Maar dat neemt niet weg dat de band Abba gewoon ordinaire popmuziek is die een christen niet betaamt.DDD schreef: ↑26 aug 2024, 19:16 Ik ben redelijk op de hoogte van de gevoeligheden, maar daar moet je je mijns inziens niet teveel van aantrekken. Ook niet te weinig, natuurlijk. Het is fijn als je vriendelijkheid bij iedereen bekend is, en sommige mensen trekken zich een broek van de verkeerde soort al persoonlijk aan.
Los daarvan: de gevoeligheden in de Gereformeerde Gemeenten zijn meer een vorm van groupthink dan van bijbels onderscheidingsvermogen, naar mijn idee. Nog los daarvan dat het met de gevoeligheden in mijn kerkelijke gemeente wel meevalt.
Mooi! Dank voor het delen.Charles schreef: ↑27 aug 2024, 11:10 Thuis was er geen muziek omdat mn pa daar niet van hield. In de puberteit de klassieke muziek ontdekt via m'n Walkman met radio (voor popmuziek was ik ongevoelig). Ik kreeg toen de oude lp-speler en speakers van mn moeder met haar collectie platen van haar en die van een overleden tante. Waar ik voorheen met die matige jaren 90 Walkman-koptelefoon muziek moest beluisteren stroomde nu Beethovens 3e pianoconcert m'n kamertje in. Alsof de wereld van zwart-wit opeens kleur werd. De gordijnen naar een nieuwe wereld werden opengeschoven. Beethoven was mijn beste vriend in de puberteit. Van daaruit werd de kring steeds groter; van Hildegard von Bingen tot en met Shostakovich. Waar ik vroeger een hele zaterdag moest werken om één cd te kunnen kopen (waar je dan ook heel goed over na moest denken - nu liggen diezelfde cd's voor een euro bij de kringloop met soms de originele prijssticker er nog op: f 49.95) heb ik nu via Spotify alles in m'n broekzak. Ik ben nog steeds verbaasd. Luister echter nog steeds veel cd's en lp's - ik wil niet weten hoe groot mijn collectie is. Daar val ik jullie niet mee lastig. kBen actief op een Engelstalig klassieke muziek forum. Daarnaast eens in de zoveel tijd met paar andere melomanen een luisterkring.
Het is breder geworden, denk ik. Mijn buitenlandse avonturen hebben daar ook zeker aan bij gedragen, en met dank aan de roots van mijn man heb ik ook Russische muziek ontdekt.
Leuk om al die nostalgische verhalen te lezen. Soms ook herkenbaar. Nu heb ik nooit interesse gehad voor popmuziek, maar af en toe een top-10 nummer proberen na te spelen op orgel, dat deed ik ook Verder vond ik het leuk om het Feyenoord lied (Hand in hand, kameraden) met alle registers open te spelen. Dan volgde uiteraard wel een vermaning van moedersMaanenschijn schreef: ↑27 aug 2024, 14:48 Bij ons thuis was regelmatig muziek. Maar dan vooral het Mannborg harmonium waar Worp en Johannes de Heer klonken.
We hadden geen platenspeler beneden, boven op de kamers van mijzelf en andere kinderen wel. Beneden hadden we een bandrecorder. Waar een handige Harry (ik weet niet wie) platen op had opgenomen van Nana Mouskouri en de Zangers Zonder Naam. De muziek van Nana Mouskouri is een beetje blijven haken, ik heb nog een enkel album in Spotify bij mijn favorieten staan.
Naast dat ik zelf altijd orgel heb gespeeld en klassieke muziek heb beluisterd is in mijn middelbare schoolleeftijd ook interesse ontstaan voor ‘gitaren’. Ik was een behoorlijke fan van Bon Jovi en heb verschillende concerten bezocht. Ook andere muziek als van Queen, Abba, S&G, The Scorpions, Dire Straits etc heb ik CD’s gehad. En natuurlijk de Top-40, waar ik het een sport vond om de nummer 1 te kunnen spelen op orgel of piano. Maar altijd naast klassiek. Op een gegeven ogenblik ben ik in popmuziek een leegte gaan ervaren en kon steeds minder met de teksten overweg. Uiteindelijk heeft er dat toe geleid dat ik vrijwel alle CD’s heb weggegooid. Waar ik geen spijt van heb. Zelfs nu nog merk ik hoeveel popmuziek ik ken, als ik bijvoorbeeld in een winkel loop.
De liefde voor de klassieke muziek heeft zich verdiept. Van de wat ‘lichtere’ muziek van Strauss en Vivaldi heeft zich dat verdiept naar Bach, Dvorak, Rossini. Maar ook Pärt, Messiaen, de Russische componisten, Stainer, Telemann, Händel. Bijna te veel om op te noemen.
In huis klink nu vaak die muziek, onze kinderen groeien er mee op.
Oostplein?Konijntje schreef:Leuk om al die nostalgische verhalen te lezen. Soms ook herkenbaar. Nu heb ik nooit interesse gehad voor popmuziek, maar af en toe een top-10 nummer proberen na te spelen op orgel, dat deed ik ook Verder vond ik het leuk om het Feyenoord lied (Hand in hand, kameraden) met alle registers open te spelen. Dan volgde uiteraard wel een vermaning van moedersMaanenschijn schreef: ↑27 aug 2024, 14:48 Bij ons thuis was regelmatig muziek. Maar dan vooral het Mannborg harmonium waar Worp en Johannes de Heer klonken.
We hadden geen platenspeler beneden, boven op de kamers van mijzelf en andere kinderen wel. Beneden hadden we een bandrecorder. Waar een handige Harry (ik weet niet wie) platen op had opgenomen van Nana Mouskouri en de Zangers Zonder Naam. De muziek van Nana Mouskouri is een beetje blijven haken, ik heb nog een enkel album in Spotify bij mijn favorieten staan.
Naast dat ik zelf altijd orgel heb gespeeld en klassieke muziek heb beluisterd is in mijn middelbare schoolleeftijd ook interesse ontstaan voor ‘gitaren’. Ik was een behoorlijke fan van Bon Jovi en heb verschillende concerten bezocht. Ook andere muziek als van Queen, Abba, S&G, The Scorpions, Dire Straits etc heb ik CD’s gehad. En natuurlijk de Top-40, waar ik het een sport vond om de nummer 1 te kunnen spelen op orgel of piano. Maar altijd naast klassiek. Op een gegeven ogenblik ben ik in popmuziek een leegte gaan ervaren en kon steeds minder met de teksten overweg. Uiteindelijk heeft er dat toe geleid dat ik vrijwel alle CD’s heb weggegooid. Waar ik geen spijt van heb. Zelfs nu nog merk ik hoeveel popmuziek ik ken, als ik bijvoorbeeld in een winkel loop.
De liefde voor de klassieke muziek heeft zich verdiept. Van de wat ‘lichtere’ muziek van Strauss en Vivaldi heeft zich dat verdiept naar Bach, Dvorak, Rossini. Maar ook Pärt, Messiaen, de Russische componisten, Stainer, Telemann, Händel. Bijna te veel om op te noemen.
In huis klink nu vaak die muziek, onze kinderen groeien er mee op.
Kennen jullie de boekenzaak Linderberg nog? Deze zat aan de Slaak in Rotterdam. Later is deze zaak nog verhuisd naar het Oostplein, maar ging toen vrij snel failliet. Als kind was het een feestje om naar de Slaak te gaan: al die prachtige boeken en cd's...en in de kelder had je nog de tweedehands boeken. De medewerkers van Lindenberg werkten er vaak al vele jaren, hadden veel kennis en zorgden voor een gemoedelijke sfeer. Ik blijf het jammer vinden dat deze zaak niet meer bestaat.
Zeker, heel wat geld achtergelaten aan de SlaakOrchidee schreef: ↑28 aug 2024, 12:43Oostplein?Maanenschijn schreef: ↑27 aug 2024, 14:48
Kennen jullie de boekenzaak Linderberg nog? Deze zat aan de Slaak in Rotterdam. Later is deze zaak nog verhuisd naar het Oostplein, maar ging toen vrij snel failliet. Als kind was het een feestje om naar de Slaak te gaan: al die prachtige boeken en cd's...en in de kelder had je nog de tweedehands boeken. De medewerkers van Lindenberg werkten er vaak al vele jaren, hadden veel kennis en zorgden voor een gemoedelijke sfeer. Ik blijf het jammer vinden dat deze zaak niet meer bestaat.
Slaak is bij het Oostplein.
Zat hij nog ergens anders dan op de Slaak?