Wat doen we vandaag?

[Wim Anker]

Kan dat trouwens wel, een geit hebben, of nu in ons geval wat schapen?

Die kosten, om ze door de blauwtong heen te helpen, ook het nodige.

En kippen? Parkieten? Cavia’s? Om over de hond en katten dan nog maar niet te spreken.

Maar om naar het onderwerp terug te keren: ik durf best te bekennen dat ik een traan laat om een trouwe hond die dood gaat. Vorig jaar onze Jack Russel van 17 jaar. Toch best lang een karaktervol onderdeel geweest van het gezin. Of onze oude Boerenfox, die door blindheid onder een trekker liep, en ik zelf de definitieve klap moest geven. Ik ben daar niet onbewogen onder.

Wat bedoel je nu te zeggen met al die vraagtekens? Dat het überhaupt het overdenken niet waard is?

[Lilian1975]

Ik bedoel het echt eerbiedig...
Voor de val. God had alles zeer goed geschapen. Ik denk dat je wel mag zeggen. God hield van alles wat Hij gemaakt had. Niet afstandelijk. Maar heel intens. Van het kleinste diertje tot het grootste. Ook de mens verheugde zich in dit alles. God heeft dat vermogen ook in ons gelegd. Dieren waren en zijn nog steeds schepselen van hun Schepper. Dat verheugen was diepe vreugde en blijdschap.

Toen kwam de zondeval. Alles stuk. Door ons. Vijandschap tussen God en mens . Dieren onderling etc.
Maar zou het zo kunnen zijn? Dat de "wonderlijke" ervaring van een "band" tussen mens en dier. De trouw, de aanhankelijkheid, de zorg voor elkaar. De onvoorwaardelijkheid daarin ook (Een hond zorgt op zijn manier voor hun baas) .... overgebleven "resten" zijn van die totale volmaaktheid die er was? Zwakke overgebleven "dingen" die straks weer volmaakt zal zijn? Dus dat verdrietige van een hond die er niet meer is. Is een gevolg van de onvoorwaardelijke trouw die je ervaren hebt. Het pure wat God in de schepping gelegd heeft. Wat wij kwijt zijn. Maar zou God niet net zo treuren om het lijden van ook dit schepsel van Zijn Hand? Als gevolg van mijn en jouw zonden? En zou het niet verdrietig om mogen zijn of willen zijn een uiting juist zijn van de zonde?

[Maanenschijn]

Kan dat trouwens wel, een geit hebben, of nu in ons geval wat schapen?

Die kosten, om ze door de blauwtong heen te helpen, ook het nodige.

En kippen? Parkieten? Cavia’s? Om over de hond en katten dan nog maar niet te spreken.

Maar om naar het onderwerp terug te keren: ik durf best te bekennen dat ik een traan laat om een trouwe hond die dood gaat. Vorig jaar onze Jack Russel van 17 jaar. Toch best lang een karaktervol onderdeel geweest van het gezin. Of onze oude Boerenfox, die door blindheid onder een trekker liep, en ik zelf de definitieve klap moest geven. Ik ben daar niet onbewogen onder.

Wat bedoel je nu te zeggen met al die vraagtekens? Dat het überhaupt het overdenken niet waard is?

Zeker wel, je zet me aan het denken. Niet over wel/niet emotie mogen voelen bij de dood van een dier. Dat is er (bij mij) gewoon.

Wel over het kostenaspect. Ik heb er nooit over nagedacht, of kosten berekend. Hoogstens nu dochterlief de lege boxen wil laten bevolken door een paard moet ik wat verder nadenken.

Maar is inderdaad best goed om na te denken waar je je geld aan besteed. Huis, auto, kerk, dieren, goede doelen. Ook waar je een bepaald plezier aan beleef. Ik beleef wel plezier aan dieren.

Hoe zat dit in de Bijbel? De ezel van Bileam diende hem veel jaren op een goede manier. Ik denk dat er best een band bestond tussen baas en dier. Maar zeker was dat dieren vooral voor het nut gehouden worden. Al hadden de Romeinen ook dieren voor het plezier.

[Herman]

De afstand tussen mens en dier is in 2024 wel zo groot geworden, dat een retorische vraag over een normaliteit niet begrepen wordt. Een geit eet gewoon je gras op, maar tegenwoordig moet dat worden afgezet worden tegen de kosten van het levensonderhoud en de veterinaire arts en het voedsel wat God zelf geeft tegen het voedsel wat in Afrika te kort komt. De natuur wordt zo wel heel erg onttovert.

[Lilian1975]

Kan dat trouwens wel, een geit hebben, of nu in ons geval wat schapen?

Die kosten, om ze door de blauwtong heen te helpen, ook het nodige.

En kippen? Parkieten? Cavia’s? Om over de hond en katten dan nog maar niet te spreken.

Maar om naar het onderwerp terug te keren: ik durf best te bekennen dat ik een traan laat om een trouwe hond die dood gaat. Vorig jaar onze Jack Russel van 17 jaar. Toch best lang een karaktervol onderdeel geweest van het gezin. Of onze oude Boerenfox, die door blindheid onder een trekker liep, en ik zelf de definitieve klap moest geven. Ik ben daar niet onbewogen onder.

Wat bedoel je nu te zeggen met al die vraagtekens? Dat het überhaupt het overdenken niet waard is?

Zeker wel, je zet me aan het denken. Niet over wel/niet emotie mogen voelen bij de dood van een dier. Dat is er (bij mij) gewoon.

Wel over het kostenaspect. Ik heb er nooit over nagedacht, of kosten berekend. Hoogstens nu dochterlief de lege boxen wil laten bevolken door een paard moet ik wat verder nadenken.

Maar is inderdaad best goed om na te denken waar je je geld aan besteed. Huis, auto, kerk, dieren, goede doelen. Ook waar je een bepaald plezier aan beleef. Ik beleef wel plezier aan dieren.

Hoe zat dit in de Bijbel? De ezel van Bileam diende hem veel jaren op een goede manier. Ik denk dat er best een band bestond tussen baas en dier. Maar zeker was dat dieren vooral voor het nut gehouden worden. Al hadden de Romeinen ook dieren voor het plezier.

Plezier hebben is toch een vermaak hebben in... ?
Wordt dat ook niet gezegd van de Heere God over het geschapen?

Verder, eens met Herman. En wanneer de kosten die gemaakt worden de zorg voor gezin in de weg staat....
Of de kosten de zorg voor Gods Koninkrijk in de weg staat....
Dan is dat misschien inderdaad voor jou een grens. Maar ben je zo rijk als Job was.... ligt dat weer anders.

Ik denk dat je pas de zorg van dieren op je kan nemen als je ook de "kosten" overrekend hebt. Daarna staat het onder je zorg. En moet je daar ook naar handelen. Met respect.
Niet alsof het mensen zijn. Maar wel schepselen van God. Dus geef je eten wat "goed" is. Medische zorg wat "nodig" is.
En zo kan je ertoe komen om als een hond lijdt, een einde maakt aan dat lijden. En niet nodeloos rekt. Maar ook de zorg geeft die nodig is. Of dat je niet dat paard neemt omdat je iet overziet of het de zorg kan krijgen zonder dat het ten koste gaat van eerder genoemde dingen. Of wel... omdat je gezegend bent rijkdom.

[Edelweiss]

Laten we overigens ook niet vergeten dat de Romeinen graftombes maakten voor hun honden, inclusief een roerende epitaph. Er is wat dat betreft niet nieuws onder de zon.

[Tiberius]

Laten we overigens ook niet vergeten dat de Romeinen graftombes maakten voor hun honden, inclusief een roerende epitaph. Er is wat dat betreft niet nieuws onder de zon.

Je zou het misschien niet verwachten, maar ik ben geen Romein.

[HersteldHervormd]

Zonder een intersubjectieve waarheid word het zo’n rommeltje en dat weet je best wel. Jij neemt jezelf als referentiekader voor andere. Dat is jouw grootste probleem. Heb je misschien een gedragsprobleem of stoornis waar dit vandaan komt?

Als de argumenten op zijn gaan we op deze toer. Ga je schamen, HersteldHervormd!

Wim snijdt een terecht punt aan waar door sommigen een prima antwoord op komt. En inderdaad, je kunt je afvragen of de vragen van Wim op het juiste moment kwamen, maar dan gaan schermen met stoornissen haalt het slechtste in me boven. Ik neem aan dat het gewoon verwijderd zal worden maar ik maak graag publiekelijk mijn punt op deze gestoorde reactie.

Ik wist wel dat deze reactie zou komen. Ik dacht laat ik, in het kader van lik op stuk, dit eens proberen. Ik vind het altijd grappig hoe sommige de meest stevige of denigrerende taal uit mogen kramen en als er dan stevige taal terug komt kan dat ineens niet.

Het haalt het slechtste in je naar boven. Ik vraag me af of dat ook zo is bij bepaalde antwoorden van Wim Anker?

[merel]

Waarschijnlijk niet. Wim is familie

[HersteldHervormd]

Waarschijnlijk niet. Wim is familie

Daarom maak ik ook deze opmerking. Selectieve verontwaardiging vind ik dat. Als je je stevig of onaardig uitspreekt moet je niet verwachten dat anderen dat niet bij jou doen. Ik had dit soort reacties wel verwacht, want ik ga er inderdaad (bewust) stevig in. Ik vind het dan wel grappig dat het patroon wat ik denk te zien ook precies zo uitkomt. De een is doorgesnoven, gestoord of haalt het slechtste naar boven (die opmerkingen mogen blijkbaar weer wel?). De ander kan ongestoord doorgaan of krijgt soms een aai over de bol met een vriendelijke vraag of het niet iets minder kan. Het is komisch en kinderachtig. Ik zoek nog naar een pakkende omschrijving daarvoor.

[merel]

Mee eens, er zijn mensen om minder verbannen van dit forum.

[Edelweiss]

Laten we overigens ook niet vergeten dat de Romeinen graftombes maakten voor hun honden, inclusief een roerende epitaph. Er is wat dat betreft niet nieuws onder de zon.

Je zou het misschien niet verwachten, maar ik ben geen Romein.

Dat had ik zeker niet verwacht

[refo]

Waarschijnlijk niet. Wim is familie

Hij heeft echt wel eens een verplichte forumvakantie opgelegd gekregen.

[Bourdon16]

Dat 'doorgesnoven' viel mij ook wel op inderdaad en dat had wat mij betreft ook niet gehoeven.

[Ad Anker]

Het haalt het slechtste in je naar boven. Ik vraag me af of dat ook zo is bij bepaalde antwoorden van Wim Anker?

Nee. Jouw reactie vond en vind ik ranzig omdat een stoornis suggereren een vervelend foefje is.

Maar het klopt, ik houd van Wim als mijn broer, dus daar horen andere gevoelens bij. En daar kan jij nóóóóóit aan tippen.