Pleiten op je doop

[Groot Blankenstein]

on topic graag

@Herman, Geen kritiek of nazeuren over het beleid van onze geachte moderatoren, maar ik wil toch een citaat onder uw aandacht brengen uit de brochure Verbond en Doop van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland.
' Een zuivere en evenwichtige visie op de verbonden en op de Heilige Doop is van belang voor de prediking, voor leer en leven . Het is van eeuwigheidsbelang'.
Gezien deze uitspraak waren de voorgaande postings meer on topic dan men zou vermoeden.

Dat is een prima standpunt om over te discussiëren, zonder de integriteit van ambtsdragers in twijfel te trekken.

Mocht mijn opmerking overgekomen zijn als het in twijfel trekken van de oprechtheid van ambtsdragers, dan wil ik dat bij deze toch graag nog even recht zetten. Want ik twijfel niet aan hun oprechtheid en beste bedoelingen.

En door je bekering(s ervaringen) heenzakken is helemaal geen ramp hoor. Dat is eerder een zegen te noemen.

[Posthoorn]

Door je bekeringservaring heenzakken klinkt vroom, maar ik lees er nergens over in de Bijbel.
Het moment dat je wordt geroepen vanuit de duisternis tot het wonderbaar ligt, is grondleggend in het geloofsleven. Daar hoef je nóóit doorheen te zakken, maar daarheen word je altijd weer teruggeleid. Omdat dáár het licht opging over Hem Die het fundament van ons geloof is.

[DDD]

Het ging hier toch over pleiten op je doop? Wanneer kun je dat? Wanneer heb je als niet waar gelovige recht op dat verbond? Het genade verbond. Kun je voor God argumenten zoals je gedoopte voorhoofd aandragen om Hem te laten beslissen je zalig te maken? Of dat je dat al bent op grond van het doopformulier in het dankgebed.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Ja. Een van de grondleggers van de GG, namelijk ds. Ledeboer, vond dat ook. Hij zei heel eenvoudig in zijn catechisatieboekje: "Heb je daar grond voor? Ja, in de doop."

Dat is ook de algemene lijn in de gereformeerde traditie. Het is mijns inziens zelfs de vraag of je een andersluidend standpunt nog wel gereformeerd kunt noemen. Het heeft op zijn minst heel veel doperse trekken om het genadeverbond zo in te perken dat het eigenlijk waardeloos is.

Nu is het deels een kwestie van definitie, want de een noemt het de openbaringsvorm van het genadeverbond en de ander het genadeverbond zelf. En zoveel verschil maakt dat helemaal niet, behalve dan dat er tegenwoordig mensen zijn die geen idee hebben wat het woord 'bediening' betekent en er dientengevolge ook weinig van begrijpen. Zoals naar het schijnt deze ouderling.

[DDD]

Door je bekeringservaring heenzakken klinkt vroom, maar ik lees er nergens over in de Bijbel.
Het moment dat je wordt geroepen vanuit de duisternis tot het wonderbaar ligt, is grondleggend in het geloofsleven. Daar hoef je nóóit doorheen te zakken, maar daarheen word je altijd weer teruggeleid. Omdat dáár het licht opging over Hem Die het fundament van ons geloof is.

Dat zijn wij dan niet eens. De grond ligt niet in onszelf, en ook niet in onze ervaringen. Maar in de belofte van God. Het is heel groot als de bekeringservaring niet meer het fundament van ons vertrouwen is.

[Groot Blankenstein]

Door je bekeringservaring heenzakken klinkt vroom, maar ik lees er nergens over in de Bijbel.
Het moment dat je wordt geroepen vanuit de duisternis tot het wonderbaar ligt, is grondleggend in het geloofsleven. Daar hoef je nóóit doorheen te zakken, maar daarheen word je altijd weer teruggeleid. Omdat dáár het licht opging over Hem Die het fundament van ons geloof is.

Dat zijn wij dan niet eens. De grond ligt niet in onszelf, en ook niet in onze ervaringen. Maar in de belofte van God. Het is heel groot als de bekeringservaring niet meer het fundament van ons vertrouwen is.

Inderdaad, dat is precies wat ik bedoel.

Maar in de lijn van de GGiN leer, moet je die ervaring eigenlijk gebruiken om jezelf "recht van toegang" tot de beloften te geven.
Je moet daar eigenlijk eerst je eigen ervaring geloven om de HEERE te mogen geloven op zijn Woord.

[Posthoorn]

Maar in de lijn van de GGiN leer, moet je die ervaring eigenlijk gebruiken om jezelf "recht van toegang" tot de beloften te geven.
Je moet daar eigenlijk eerst je eigen ervaring geloven om de HEERE te mogen geloven op zijn Woord.

Je hoeft die ervaring niet te 'gebruiken'. Het is de ervaring van het tot geloof komen. Het geloof in het Evangelie, dat het waar is en dat het waar is voor jou.

[Groot Blankenstein]

Maar in de lijn van de GGiN leer, moet je die ervaring eigenlijk gebruiken om jezelf "recht van toegang" tot de beloften te geven.
Je moet daar eigenlijk eerst je eigen ervaring geloven om de HEERE te mogen geloven op zijn Woord.

Je hoeft die ervaring niet te 'gebruiken'. Het is de ervaring van het tot geloof komen. Het geloof in het Evangelie, dat het waar is en dat het waar is voor jou.

Ik heb het idee dat je niet helemaal begrijp wat ik bedoel. Dat kan heel goed aan mijn schrijven liggen. Want het is soms ook lastig om de juiste woorden te vinden voor wat je bedoel.

[Groot Blankenstein]

wat ik bedoel, linkt hieraan:

Redelijke Godsdienst - Brakel
Inleiding 3.1 en Deel 1 hoofdstuk 42

Degenen die tot Jezus komen
zonder de aanbieding tot de grond van hun komen te stellen,
zullen zelden tot zekerheid over hun staat komen;
Tenzij de Heilige Geest die verzekering op on-middelijke wijze schenkt.
Dan nog zal die verzekering niet bestendig zijn:
als de gevoelige genade wijkt,
leven zulke mensen opnieuw in vrees
en trekken ze de verzekering en vertroosting in twijfel.

viewtopic.php?t=15522

[KDD]

Door je bekeringservaring heenzakken klinkt vroom, maar ik lees er nergens over in de Bijbel.
Het moment dat je wordt geroepen vanuit de duisternis tot het wonderbaar ligt, is grondleggend in het geloofsleven. Daar hoef je nóóit doorheen te zakken, maar daarheen word je altijd weer teruggeleid. Omdat dáár het licht opging over Hem Die het fundament van ons geloof is.

Dat zijn wij dan niet eens. De grond ligt niet in onszelf, en ook niet in onze ervaringen. Maar in de belofte van God. Het is heel groot als de bekeringservaring niet meer het fundament van ons vertrouwen is.

Ze hebben allebei een plaats. Ds. Ebenezer Erskine schreef hierover:

Het voorwerp van de verzekering van het geloof is “Christus in de belofte”, Jakobus 2:23; maar het voorwerp van de verzekering van het gevoel is “Christus, wonende in de ziel”, 2 Tim. 2:12; of, wat hetzelfde is: de verzekering van het geloof is gebaseerd op het onfeilbare Woord van God, maar de verzekering van het gevoel op de ondervinding, die iemand in een bepaalde tijd heeft van de mededeling der goddelijke liefde.

[Posthoorn]

Hier een citaat van de zgn. marrow men, waarin goed wordt weergegeven wat ik bedoel:

Maar hoewel de roeping en aanbieding van het Evangelie, die werkelijk voor ieder in het bijzonder gelden, ook door ieder, zowel uit een oogpunt van verplichting als van belang voor zichzelf moet worden toegeëigend, zichzelf moet worden toegepast en aangenomen door te geloven, omdat men hiervoor een goede en voldoende grond en waarborg in het Woord heeft - evenwel wordt dit óf verwaarloosd en veracht, óf de waarheid en oprechtheid daarvan verdacht gehouden en in twijfel getrokken, totdat de Heilige Geest het woord des Evangelies aan het hart brengt met zulk een mate van klaarheid en kracht dat het doel treft, de overtuigde zondaar bevredigt, dat het met toepassing op onszelf "een getrouw woord en alle aanneming waardig is, dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken", en hem zo in staat stelt om te geloven. Zo ontstaat de verzekering des geloofs, waarvan de sterkte evenredig is aan de mate van de klaarheid en kracht van boven, welke vrijmachtige genade behaagt te geven, als ze wordt gewerkt.

[KDD]

En dat is een onvergetelijk ervaring wat je niet weg hoef te doen. Paulus heeft ook meerdere malen over zijn Damascus ervaring gesproken.

[pierre27]

Door je bekeringservaring heenzakken klinkt vroom, maar ik lees er nergens over in de Bijbel.
Het moment dat je wordt geroepen vanuit de duisternis tot het wonderbaar ligt, is grondleggend in het geloofsleven. Daar hoef je nóóit doorheen te zakken, maar daarheen word je altijd weer teruggeleid. Omdat dáár het licht opging over Hem Die het fundament van ons geloof is.

Dat zijn wij dan niet eens. De grond ligt niet in onszelf, en ook niet in onze ervaringen. Maar in de belofte van God. Het is heel groot als de bekeringservaring niet meer het fundament van ons vertrouwen is.

Inderdaad, dat is precies wat ik bedoel.

Maar in de lijn van de GGiN leer, moet je die ervaring eigenlijk gebruiken om jezelf "recht van toegang" tot de beloften te geven.
Je moet daar eigenlijk eerst je eigen ervaring geloven om de HEERE te mogen geloven op zijn Woord.

Ik heb meegelezen in dit topic. Ondanks dat ik me bewust ben dat jij in jouw laatste antwoord het woordje eigenlijk gebruikt vraag ik me toch af hoe jij tot deze conclusie komt. Ik heb nog nooit conclusie gehoord vanuit de prediking in de GGiN.

[Groot Blankenstein]

Hier een citaat van de zgn. marrow men, waarin goed wordt weergegeven wat ik bedoel:

Maar hoewel de roeping en aanbieding van het Evangelie, die werkelijk voor ieder in het bijzonder gelden, ook door ieder, zowel uit een oogpunt van verplichting als van belang voor zichzelf moet worden toegeëigend, zichzelf moet worden toegepast en aangenomen door te geloven, omdat men hiervoor een goede en voldoende grond en waarborg in het Woord heeft - evenwel wordt dit óf verwaarloosd en veracht, óf de waarheid en oprechtheid daarvan verdacht gehouden en in twijfel getrokken, totdat de Heilige Geest het woord des Evangelies aan het hart brengt met zulk een mate van klaarheid en kracht dat het doel treft, de overtuigde zondaar bevredigt, dat het met toepassing op onszelf "een getrouw woord en alle aanneming waardig is, dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken", en hem zo in staat stelt om te geloven. Zo ontstaat de verzekering des geloofs, waarvan de sterkte evenredig is aan de mate van de klaarheid en kracht van boven, welke vrijmachtige genade behaagt te geven, als ze wordt gewerkt.

Ik vind dit een heel mooi en helder citaat. En ik begrijp en herken het ook. En alles wat er in je leven gepasseerd is door het werk van de Heilige Geest kun je ook niet vergeten, mag je ook niet vergeten en doet je als het goed is alleen maar verlangen naar meer.

Maar wat ik bedoel is dat in de GGiN lijn die eerste regel uit je citaat uit den boze is. Met als gevolg dat je uit je ervaringen moet gaan opmaken of er voor jouw een aanbod van genade is, of je uitverkoren bent. Dan nog kan en wil de HEERE dat vetgedrukte uit je citaat geven. Maar vervolgens krijg je dan vaak nog weer wat ik deelde in mijn citaat van Brakel. Dat zodra de gevoelige genade weer wijkt, de twijfel weer toe slaat. In plaats van een dagelijkse bekering op de algemene aanbieding van het Evangelie, is het keer op keer een zoeken of je bekering uit het verleden wel echt was. Om vandaag weer op de HEERE te mogen hopen.

Ik hoop dat ik nu wat beter uit heb kunnen leggen wat ik bedoelde.

[KDD]

Door je bekeringservaring heenzakken klinkt vroom, maar ik lees er nergens over in de Bijbel.
Het moment dat je wordt geroepen vanuit de duisternis tot het wonderbaar ligt, is grondleggend in het geloofsleven. Daar hoef je nóóit doorheen te zakken, maar daarheen word je altijd weer teruggeleid. Omdat dáár het licht opging over Hem Die het fundament van ons geloof is.

Dat zijn wij dan niet eens. De grond ligt niet in onszelf, en ook niet in onze ervaringen. Maar in de belofte van God. Het is heel groot als de bekeringservaring niet meer het fundament van ons vertrouwen is.

Inderdaad, dat is precies wat ik bedoel.

Maar in de lijn van de GGiN leer, moet je die ervaring eigenlijk gebruiken om jezelf "recht van toegang" tot de beloften te geven.
Je moet daar eigenlijk eerst je eigen ervaring geloven om de HEERE te mogen geloven op zijn Woord.

Ik heb meegelezen in dit topic. Ondanks dat ik me bewust ben dat jij in jouw laatste antwoord het woordje eigenlijk gebruikt vraag ik me toch af hoe jij tot deze conclusie komt. Ik heb nog nooit conclusie gehoord vanuit de prediking in de GGiN.

Hij kent dit uit ervaring.

[GerefGemeente-lid]

Het ging hier toch over pleiten op je doop? Wanneer kun je dat? Wanneer heb je als niet waar gelovige recht op dat verbond? Het genade verbond. Kun je voor God argumenten zoals je gedoopte voorhoofd aandragen om Hem te laten beslissen je zalig te maken? Of dat je dat al bent op grond van het doopformulier in het dankgebed.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Het dankgebed van het Doopformulier maakt niet zalig. De Doop ook niet.

Ik zeg niet zalig maakt, .dat Gij ons en onze kinderen, door het bloed van Uw lieve zoon Jezus Christus, al onze zonden vergeven, en ons door Uw Heilige Geest tot lidmaten van Uw eniggeboren Zoon, en alzo tot Uw kinderen aangenomen hebt, en ons dit met de Heilige Doop bezegelt en bekrachtigt." Het woordje hebt suggereert dat je de vergeving hebt, je bent aangenomen als kind van God, of lees ik dit verkeerd?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Een teken en zegel is nog niet de bevestigde zaak. Dat is wat jij er van maakt.