Adrianus schreef:
Zoals in het tweede deel van mijn posting aan Geka tussen de regels door al aangegeven zit de pijn van de boodschap die vanuit de Schrift loopt via reformatie en nadere reformatie naar hetgeen Ds Moerkerken schrijft naar ik weleens vrees ten diepste daarin, dat het buigen voor die waarheid voor critici zou betekenen dat zij er buiten worden geplaatst. Dat bedoel ik voor niemand persoonlijk, maar laat een ieder zich eraan toetsen waarom hij zich ten diepste tegen deze leer verzet.
Allen hartelijk gegroet
Adrianus, al jouw argumentatie is niets anders dan de filosofie van de habitus en de actus. Lees eens over het verschil tussen de grote reformatoren en de theologen van Heidelberg enerzijds en Comrie anderzijds.
DE REFORMATIE EN COMRIE
Er is een groot verschil tussen iemand een hand geven om de gift aan te nemen en hem te bewegen tot het aannemen en het aannemen zelf en het genieten van de vrucht. Als je per se wilt spreken over habitus en actus, doe het dan zo dat de habitus de hand is en het vermogen om aan te nemen. Maar de actus is toch altijd nog het aannemen zelf. En die actus is geen daad van God, maar van de mens, door God daartoe bewogen. Die daad is onmisbaar en noodzakelijk. Zonder die daad, is er geen sprake van het genieten van de gift. Onze catechismus zegt gelukkig nog altijd dat wij door (middel van) een waar geloof Christus worden ingelijfd en dat waar geloof wordt dan toch nog altijd maar gedefinieerd als "ook een vast vertrouwen (inderdaad: actus)... door het Evangelie". En om van waar geloof te kunnen spreken, kan het één er niet zijn zonder het ander. Want drie stukken zijn nodig te kennen.
Wil je benadrukken dat er zonder de habitus (de hand en het vermogen om te handelen) geen actus is, prima, maar zeg dan ook dat er zonder de actus (het aannemen) geen genieten is van de gift. Geka heeft dus gelijk, als hij zegt dat er ook buiten het geloven in Jezus geen zaligheid is. Want de zaligheid bestaat niet uit het verlenen van een geloofsvermogen, maar uit de gemeenschap met Christus. En die is er echt niet zonder dat de zondaar Hem aanneemt.
Wat Comrie (in zijn laatste werken) en ds Moerkerken (voortdurend) dus schrijven, loopt niet via de reformatie hoor. Zal ik je eens wat zeggen? Weet je waar ik bang voor ben? Dat een eenvoudige erkenning van de schriftuurlijke gegevens, zoals Geka die aandraagt (en ieder kind van God dat ervaart), eigenlijk betekent, dat je op al je ervaringen die niet zijn een kennis van Christus als Zaligmaker van zonden, simpelweg de dood moet schrijven. Tekort. Buiten Jezus is geen leven. En dat het diepe, innerlijke verzet zich ten slotte hiertegen richt, dat de hele bekering hiermee is samen te vatten: een iegelijk die gelooft dat Jezus is de Christus, die is uit God geboren. En verder geen grote verhalen en dikke woorden. Want er is maar één groot verhaal: dat God alzo lief de wereld gehad heeft, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.
]