Het is afschuwelijk te denken dat iedereen die niet gelooft, inclusief je familie en vrienden, allemaal naar de hel gaan. Daar moet je als christen toch ontzettend mee worstelen.
dit zijn woorden uit mijn hart gegrepen. Ds Visscher gaat op deze stelling van prof Plasterk in.
laten we hopen dat er in de toekomst wat meer woorden zijn voor de onbekeerden. Ik kan me van de laatste maanden niet veel meer herinneren dat de onbekeerden er maar om moeten vragen. Dat een vraag door God altijd positief word beantwoord mag tegenwoordig blijkbaar niet meer gezegd worden. (te veel mitsen en maren?) (en vroeger waarschijnlijk ook niet. zoveel illusies heb ik wat dat betreft niet meer) Maar laten we moed houden. Misschien wordt de bewogenheid met onze 99%onbekeerden (zo erg is het toch schijnt?) weer eens wat meer duidelijk.
In alle discussies die ik op osw heb gevoerd heb ik me dat zo vaak vertwijfeld afgevraagd.
[Aangepast op 2/12/04 door jacob]
Worstelen
-
zonnebloem
Als God in ons midden woont en met kracht werkt, worden er altijd mensen bekeerd. Het is tijd voor opwekking onder bekeerden en onbekeerden. Velen van ons zullen kerkdiensten bezoeken en leven zonder Christus. Dat is leven onder Gods toorn. Niemands woorden kunnen die ellende uitdrukken. En zouden wij als christenen daar voldoende mee worstelen? We missen de liefde naar zondaren zoals God die kent.
-
zonnebloem
-
nicname
-
jakobmarin
- Berichten: 3523
- Lid geworden op: 04 aug 2004, 13:42
Niet meer, wordt je nou echt zo gesticht door al die stukjes?Heb je als GGer de Saambinder niet?
Dat vraag ik me echt af.
Pas schreef ds. de Heer ook een stuk over de NBV. Het kwam er eigenlijk op neer dat alle vertalingen niet goed waren, behalve de SV.
Over de HSV werd niet gerept......
Ik zie het meer als een middel om de eigen leer en mening te verdedigen, door geselecteerde schrijvers. Sommige ds-sen komen nooit of zelden aan het woord.
Het is i.i.g. niet representatief voor de volle breedte van de gg.
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
Tja, iemand begon over ds Visscher en de SB lag gister ineens naast de pc.Oorspronkelijk gepost door JongereQuote uit dit topic:Oorspronkelijk gepost door Gian
Tsjonge, wat een mooi stukje in de SB
van ds Visscher.
Meen ik echt.hm(...)Ik gooi de saambinder altijd met gang in de papierbak, dus ik ken de recensie niet. (...)
:,
Oorspronkelijk gepost door GianTja, iemand begon over ds Visscher en de SB lag gister ineens naast de pc.Oorspronkelijk gepost door JongereQuote uit dit topic:Oorspronkelijk gepost door Gian
Tsjonge, wat een mooi stukje in de SB
van ds Visscher.
Meen ik echt.hm(...)Ik gooi de saambinder altijd met gang in de papierbak, dus ik ken de recensie niet. (...)
:,
Tot zover mijn off-topic gezeur.
Op verlerlei verzoek [geen dank] het door Ds. Visscher geschreven stukje.Oorspronkelijk gepost door zonnebloemHeb ik niet gelezen. Kun je dat hier plaatsen??? Of kan dat niet???Oorspronkelijk gepost door Gian
Tsjonge, wat een mooi stukje in de SB
van ds Visscher.
Meen ik echt.
Worstelen
Het is afschuwelijk te denken dat iedereen die niet gelooft, inclusief je familie en vrienden, al-lemaal naar de hel gaan. Daar moet je als christen toch ontzettend mee worstelen ? " (Ronald Plasterk, in het RD 12 november 2004).
Ontwikkeling
Onlangs stond er in het Reformatorisch Dagblad een uitermate boeiende serie artikelen over tolerantie. Verschillende seculier-denkende Nederlanders gaven daar hun visie op geloof, chris-tendom en religie. Zij deden dat mede in verband met de samenleving waarin wij leven. Door de moord op Theo van Gogh en de zaken die daarna aan het licht kwamen, is er heel wat naar boven gekomen. De recente discussie over het vloekverbod is zeer illustratief en schokkend. Wat mi-nister Donner als onderstreping van voorzichtigheid en respect bedoelde, werd door D66 onmid-dellijk aangegrepen om precies het tegenovergestelde te kunnen bereiken. Dat is langzamerhand de samenleving waarin wij leven. Ook het fundamentalisme kwam in de artikelen in het Reforma-torisch Dagblad uitvoerig aan de orde. Wellicht hebben deze artikelen voor sommigen een onthul-lend karakter. Het is ook niet niks wat er soms gezegd werd. We leven echter wel in een samen-leving waarin ruim 50% van onze medemensen helemaal niets meer met God en de Bijbel te maken heeft. Het Christendom is een minderheid geworden. Orthodoxe christenen, mensen die bijvoor-beeld zondags twee keer naar de kerk gaan, zijn helemaal tot een klein minderheidsgroepje in de samenleving geworden. Mogelijk hebben we dat door de beschermende effecten van de zuil nog niet zo erg in de gaten, maar het is ondertussen wel een feit. Elke bouwvakker in de kerk kan dat zonder meer beamen. Dag in dag uit dringt de moderne seculiere samenleving zich aan hem op. Slechts de Heere kan ons daarin staande houden.
Confrontatie
Onmiskenbaar heeft de wereld om ons heen een confronterend karakter. Wie de moeite neemt om eens rustig door een winkelstaat van een middelgrote stad te lopen, die zal allerlei opmerke-lijke dingen zien. Hij of zij zal ook veel dingen zien en horen die rechtstreeks indruisen tegen de Bijbel. Zo ligt het eigenlijk ook met de meeste mensen waar we mee samenwonen. De meeste Ne-derlanders hebben bijvoorbeeld volstrekt geen moeite met homoseksualiteit. Niet dat ieder daar nu zo direct voor is, maar de meerderheid van ons volk (ruim 75%) vindt dat ieder maar voor zichzelf moet uitmaken hoe hij leven wil. Onze samenleving draagt het stempel van een liberaal-seculiere cultuur. Ook in het Parlement hebben de liberaal-seculiere partijen een twee derde meerderheid (100 kamerzetels). Uiteraard roept de confrontatie met deze medeburgers moeilij-ke vragen op. Onlangs nog moest bijvoorbeeld ir. Van der Vlies zich rond het blad Expreszo ver-dedigen met een beroep op de multi-culturele samenleving. Ook Van der Staay had het niet ge-makkelijk in de discussies rond het vloekverbod. Het blijkt steeds moeilijker te worden om ruim-te te vragen voor het christelijke geluid over homoseksualiteit en godslastering. En met heel veel moeite kan dat nog net. Maar de toestanden rond bijvoorbeeld Butiglione spreken natuurlijk wel boekdelen. De confrontatie is lastig. Het geeft ook vragen en problemen waar we mogelijk ook niet goed raad mee weten.
Ware dingen
De schokkende ontwikkeling neemt echter niet weg dat andersdenkenden ook weleens heel be-langrijke en scherpe vragen kunnen stellen. Hierboven heb ik iets overgenomen van Plasterk. Het ging over de consequentie van het christelijke geloof.
Haarscherp wist Plasterk op te merken wat toch wel aandacht vraagt. Het is afschuwelijk te denken dat iedereen die niet gelooft, inclusief je familie en vrienden, allemaal naar de hel gaan. Daar moetje als christen toch ontzettend mee worstelen? Mee worstelen.....
Stemmen
Onmiskenbaar ligt er rond het spreken over de eeuwige bestemming van een mens een geweldige spanning. Reeds in de Bijbel vinden we dat duidelijk terug. De Heere Jezus heeft duidelijk over de eeuwige bestemming gesproken. Hij sprak er ook bewogen en indringend over. Ook bij de apostel Paulus beluisteren we de indringende problematiek van het ongeloof. Zonder bewogenheid en tranen over zielen van mensen kon Paulus daar blijkbaar niet over spreken. Hoe anders wordt daar echter soms over gesproken. Laat ik eerst eens iets noemen van een moderne theoloog: dr. H. Berkhof. Hij besteedt in zijn handboek over de geloofsleer aandacht aan dit punt. Zijn conclu-sie, redenerend vanuit Gods liefde, is: De duisternis van de verwerping en godverlatenheid kan en mag niet weggeredeneerd worden, maar kan en mag evenmin vereeuwigd worden. In Gods naam hopen wij, dat de hel een louteringsweg zal zijn. (H. Berkhof, Christelijk geloof, pag. 519). Uit-eindelijk komt Berkhof min of meer bij de alverzoening terecht. En is zijn visie is dan het pro-bleem opgelost. We hoeven er dus niet zo mee te worstelen...
Een andere houding is wellicht ook denkbaar. Dat we over hel en hemel praten en denken zonder bewogenheid. Het kan ook zijn dat we er zelfs een zeker waarmerk van rechtzinnigheid in gaan zien om woorden als verdoemenis, hel en rampzaligheid maar te pas en te onpas te gebruiken. leder zal daarvan wel voorbeelden kennen uit zijn eigen omgeving. Ook dan is er eigelijk van wor-stelen geen sprake. Het zijn woorden zonder inhoud geworden. Laten we daar toch voor oppassen. Het kan zo'n verkeerde indruk geven van de boodschap van de Bijbel. Ook op een buitenstaander! De eeuwige verlorenheid is toch werkelijk wel is heel ernstigs. Plasterk legt denk ik wel de vinger bij een heel belangrijke zaak.
Bewogenheid
Hoe moeten we daar over spreken? Het valt mij bijvoorbeeld elke keer weer op in de catechis-muspreken van Ds. G.H. Kersten hoeveel aandacht hij besteed aan de onbekeerde mensen in de kerk. Soms spreekt hij de onbekeerden, vooral in de toepassing, wel een bladzijde lang aan. Ook tijdens zijn ambtsbediening lag hier een belangrijk zwaartepunt in zijn prediking. 'Arm Adams-kind, dat nog voor eigen rekening leeft,- arme wereldling, wiens lust het is de zonde te dienen. Zal de wereld u helpen, zo als God Zijn volk redt? Zal hier uw geluk vergeleken kunnen worden bij het heil, dat het armste kind van God deelachtig werd? Zal bij de dood iets anders dan eeuwig berouw en wroeging en helse pijn uw deel worden? 0, werke God in u die ware ontdekking aan uw ellende, dat ge in dit leven Jacobs God ter hulpe kreegt". (Catechismusverklaring, pag. 104). Ds. Golverdingen heeft erop gewezen dat bij het uitspreken van zulke woorden veelal de tranen van bewogenheid bij ds. Kersten over de wangen liepen. Ook bij anderen zien we dit. Heel bekend is bijvoorbeeld Robert Murray Mac Cheyne. Zijn laatste preken op aarde gingen over de eeuwige rarnpzaligheid. Hij sprak als een stervende voor stervenden. "Ten derde zal ik het gesprokene op u toepassen, onbekeerden! 0, u bent dwaas en waant uzelf wijs! Maar o, ik smeek u, onderzoek de Schriften. Daarin staat dat de hel een eeuwige hel zal zijn; neem mijn woord dan niet aan, maar neem Gods Woord aan; dat is Gods getuigenis. 0, als dit dan waar is, als er dan een vurige oven is, als er dan een tweede dood is, als er dan geen vernietiging maar een eeuwige hel is: o, is het dan normaal dat u doorgaat met uw leven in de zonde? U denkt dat u wijs bent, dat u geen dweper en geen hypocriet bent; maar weldra zult u uw tanden knersen in de pijn. Het zal gebeuren, en de bitterste gedachte zal zijn dat u hebt horen spreken over de hel en Christus nochtans hebt ver-worpen! 0, dan, bekeert u, bekeert u, want waarom zoudt u sterven " (R.M. Mac Cheyne, De ark der behoudenis, pag. 215). Bij Mac Cheyne vinden we iets van de worsteling met zielen. Een wor-steling die ook ons mag raken.
Medereizigers
De mens is een sociaal wezen. Samen met anderen bewonen wij deze aarde. Hoe kijkt u naar u zelf? Kent u de kracht van het Evangelie in uw ziel? Wat erg als u daar nee op moet zeggen. Laat het een worsteling zijn of dat door genade anders mag worden. De Heere kan en wil dat werken. Maar hoe kijken we nu aan tegen anderen? Tegen onze kinderen, tegen onze familieleden en te-gen de mensen in de kerk? Zijn we met hen op weg een reis naar de eeuwigheid? Doortrekt dat ons leven? Of zijn we daar voor afgestompt? Worstelen we daar niet meer mee? En dan onze buren en collega's. De mensen met wie we dagelijks omgaan. Buitenkerkelijke mensen wellicht. Misschien wel buitenlanders. Worstelen we daar ook mee? Hebben we nog een woord voor een wereld die ten ondergaat? De Bijbel ziet de christen als een stad op een berg en als een kaars op een kandelaar. Geeft het zout nog smaak? Heeft de kaars nog licht? Wat zullen alle mensen die we hier op aarde ontmoeten straks voor Gods rechterstoel tegen ons zeggen? Ook die onkerke-lijke collega... De onkerkelijke buren. Zullen ze tegen ons zeggen: waarom hebben we dit, deze ernst, nooit van u gehoord? Plasterk heeft gelijk. "Het is afschuwelijk te denken dat iedereen die niet gelooft, inclusief je familie en vrienden, allemaal naar de hel gaan. Daar moetje als christen toch ontzettend mee worstelen? " Kent u ook die worsteling?
Amersfoort, ds. W. Visscher
Tot zover.
Ik zelf heb nog wel een aantekening, of zo men wilt een verduidelijking nodig.
Ergens in het stukje schrijft ds. Visscher dat ds. Kersten soms wel een bladzijde lang de onbekeerden aanspreekt. Is dit veel of is dit weinig? Als de preek bestaat uit 1 1/2 bladzijde is het wel redelijk geloof ik, maar ik ben bang dat de preek wel wat meer bladzijdes in beslag neemt. [Adrianus en majorca zeg het eens] Indat geval vindt ik het wel weinig. Als de gemeente bestaat uit 80-90% onbekeerden moet dan de preek ook niet 80-90% aan de onbekeerden gericht zijn? Vandaag [gisteren] ook een preek mogen beluisteren waarin geen woord voor de onbekeerden was. Ze werden aangesproken via het volk van God. Dan denk ik bij mijzelf "ze hebben voor niets in de kerk gezeten". Of ben ik nou abuis? Help mij hier 'es mee. Want in onze gemeente worden voornamelijk preken gelezen die eigenlijk alleen maar voor Gods volk zijn bedoelt. Dat is mijn worsteling. Die worsteling houdt mij zo bezig dat ik eigenlijk niet meer onbevangen onder het preek lezen zit.
:#
Ook hier een stuk Saambinder. Helaas heb ik niet meer het eerste stukje kunnen achterhalen maar ook daarin staat niet echt veel fundamentele kritiek.Oorspronkelijk gepost door jakobmarinNiet meer, wordt je nou echt zo gesticht door al die stukjes?Heb je als GGer de Saambinder niet?
Dat vraag ik me echt af.
Pas schreef ds. de Heer ook een stuk over de NBV. Het kwam er eigenlijk op neer dat alle vertalingen niet goed waren, behalve de SV.
Over de HSV werd niet gerept......
Ik zie het meer als een middel om de eigen leer en mening te verdedigen, door geselecteerde schrijvers. Sommige ds-sen komen nooit of zelden aan het woord.
Het is i.i.g. niet representatief voor de volle breedte van de gg.
Een nieuwe Bijbelvertaling
(vervolg)
Het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG) is blij. De verkoop van de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) loopt boven verwachting goed, tienduizenden zijn er al over de toonbank gegaan. Past het dan wel om kritiek te hebben, vraagt iemand. Wees liever blij met de enorme inspanningen om de Bijbel verstaanbaar te maken in deze tijd. Wat ons te doen staat, is eerlijk toetsen. Eerlijk, omdat het over het Woord van de levend God gaat.
De Statenvertaling is een vertaling. De NBV ook. Wel, zeggen sommigen, dan kun je ze beide ge-bruiken. Als de Statenvertaling moeilijk is, pak je de NBV erbij. Daar heeft het NBG ook aan gedacht: in een speciale paralleleditie staan Statenvertaling en NBV naast elkaar. Nu ja, de edi-tie telt inderdaad twee kolommen, maar door een slordige lay-out staan de bijbelverzen niet naast elkaar. Blijft staan dat deze paralleleditie in elk geval een grote stap vooruit is vergeleken met de paralleleditie van de Statenvertaling en Het Boek. Het Boek brengt bijbellezers zonder meer op een dwaalspoor. Het is niet eens een vertaling, maar een vrije vertolking van de Schrift die ons op een aangrijpende wijze doet afdwalen van Gods Woord. Het Boek hoort in onze gezin-nen beslist niet thuis. Maar dat terzijde. We schrijven nu over de NBV
Schriftkritisch
De NBV is zonder meer een vrucht van de moderne bijbelwetenschap. Het Nederlands Bijbelge-nootschap is misschien niet blij zijn met zo'n uitspraak, die lezers uit de gereformeerde gezind-te afschrikt. Toch is het niet anders. Laten we eens kijken naar de inleidingen op de bijbelboe- ken.
Voorin de Statenvertaling staat een opdracht van de Staten-Generaal die de moeite van het lezen waard is. De Staten geven hierin kernachtig weer hoe ze de Bijbel zagen, namelijk als "Gods heilig Woord", waarin het God "genadiglijk geliefd heeft Zijn leer en godsdienst door ingeving des Heiligen Geestes te openbaren". Hoe leeg steekt hierbij de inleiding op de NBV af. Deze begint met de zin: "De bijbel is een bundeling van een groot aantal boeken uit het oude Israël, het antieke jodendom en het vroege christendom". Geen woord over Gods openbaring, geen woord over de inspiratie. We lezen alleen dat voor joden en christenen" de bijbel een heilig boek is dat "voor hen persoonlijk grote betekenis heeft".
Hoe treffend, spreken de Statenvertalers in de inleiding op het Nieuwe Testament over de Per-soon en het werk van de Middelaar, over Zijn Godheid, Zijn ambten, Zijn verzoenend lijden en sterven. Leggen we daarnaast de NBV, dan valt opnieuw de leegte op. Christenen geloven volgens de NBV dat met de komst van Jezus "de geschiedenis een keer heeft genomen en God een nieu-we relatie met de mensheid is aangegaan".
De inleidingen op de afzonderlijke bijbelboeken ademen allemaal de geest van de moderne histo-risch-kritische bijbeluitleg. Of er in Genesis tot Deuteronomium één woord van Mozes te lezen is, blijft volledig in de mist. De boeken worden "aan Mozes toegeschreven". Het boek Ruth wordt geprezen als een "meesterwerk van Hebreeuwse vertelkunst". Hoeveel dieper gaat de inleiding op het boek Ruth in de Statenvertaling. Daarin lezen we dat de geschiedenis van Ruth een "spiegel is van Gods onbegrijpelijke genade en een voorbeeld van de roeping der heidenen tot de gemeenschap van onze Heere Christus". Met andere woorden, zeggen onze Statenverta-lers, wie wil weten hoe een zondaar tot Christus wordt gebracht, moet het boek Ruth lezen.
Andere vertalingen
Voordat we naar enkele teksten gaan kijken, maken we nog een opmerking vooraf. Opmerkelijk is dat in het achterliggende half jaar nóg twee bijbelvertalingen zijn verschenen. De ene is een editie van de Herziene Willibrordvertaling (HWV) (Uitg. KBS, Den Bosch). Vanuit evangelische kringen bleek nogal wat belangstelling te bestaan voor deze moderne rooms-katholieke bijbel-vertaling. Daarom is er een editie op de markt gebracht zonder inleidingen en verklarende voet-noten. Daarin zat blijkbaar nogal wat 'rooms zuurdesem'. Nu dat eruit is, is er dus een 'Willi-brord voor evangelischen'. Verder verscheen onlangs een bijbelvertaling van de hervormde pre-dikant ds. P. Oussoren. Hij heeft daar meer dan dertig jaar aan gewerkt. Deze vertaling kreeg de (merkwaardige) naam 'Naardense Bijbel' mee (Uitg. Skandalon, Vught). Kenmerk hiervan is dat ds. Oussoren nog letterlijker dan de Statenvertaling wilde vertalen. In zinsopbouw en woordkeuze probeert de predikant het eigene van de grondtalen zo getrouw mogelijk over te brengen. Een voorbeeld: Mozes ligt niet in een biezen kistje, maar in een 'arkje'. In het He-breeuws wordt namelijk hetzelfde woord gebruikt als voor de ark van Noach. Ook woordspelin-gen in het Hebreeuws komen daardoor goed uit de verf.
De vertaling van ds. Oussoren doet best sympathiek aan; de uitgave is zeer fraai. Bezwaren zijn er zeker in te brengen. Gods goedertierenheid, dat is de trouw aan Zijn verbond, heet heel zwak "vriendschap"; Gods "getuigenissen" zijn "overeenkomsten" geworden. De vertaling van de naam HEERE door de ENE berooft de Naam van de Drie-enige Verbondsgod van zijn kracht. Uit twee artikelen achter in de vertaling blijkt dat de Naardense Bijbel ontstaan is binnen een godsdien-stige sfeer die heel ver van ons af staat.
Grondtaal
In het vorige artikel wezen we op de eigenaardigheid van het Hebreeuws in Jesaja 28:10. We horen de dronken profeten hun wartaal als het ware mompelen. "Want het is tsaf latsaf, tsaf la-tsaf, kaf la-kaf, kaf la- kaf ". Opvallend is dat zowel de NBV als de HWV en de Naardense Bijbel deze woorden onvertaald hebben , gelaten. Daarmee komt de woordspeling in de grondtaal goed naar voren. Maar de lezer die geen Hebreeuws kent, snapt de tekst niet meer.
We wezen ook op 1 Samuël 9:17 waar de HEERE over Saul zegt: "Deze zal over Mijn volk heer-sen". De Statenvertalers leggen in de kanttekeningen uit dat het Hebreeuwse woord "terughou-den" betekent. Een koning wordt geroepen, boze mensen terug te houden en te bedwingen. In dit licht heeft de NBV de fraaie vertaling "Hij zal mijn volk beteugelen", terwijl ds. Oussoren ver-taalt: "deze zal mijn gemeente in bedwang houden".
De NBV wil duidelijker zijn dan de Statenvertaling. Flink wat teksten zijn ook gemakkelijker te begrijpen. Daar staan twee zaken tegenover. Als de Statenvertaling moeilijk te begrijpen is, komt dat niet zelden door moeilijke woorden of zinnen in de grondtekst. Mógen we die wel ver-simpelen? Daarbij komt dat de kanttekeningen duidelijke uitleg geven. Op die manier hebben we én een letterlijke vertaling én een goede uitleg. De NBV stopt de uitleg direct in de vertaling. Maar dan weet de bijbellezer niet meer wat er in de oorspronkelijke talen staat. Is deze verta-ling dan nog echt Gods Woord?
Verarming
In een artikel als dit is het onmogelijk om de hele NBV te onderzoeken. De vertaling van enkele centrale bijbelteksten heeft ons doen schrikken. Welke betekenisvolle woorden sprak de HEERE na de zondeval tot de slang: "Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw, tussen uw zaad en tussen haar zaad. Datzelve zal u de kop vermorzelen en gij zult het de verzenen ver-morzelen". Dit zaad, zo merken de kanttekeningen op, is eigenlijk alleen de Heere Christus. De NBV heeft "nageslacht" in plaats van "zaad" en vertaalt dan: "zij verbrijzelen je kop". Dus de nakomelingen van Eva verbrijzelen de: slang. Taalkundig is het op z'n minst merkwaardig dat de NBV het nadrukkelijke enkelvoud in het Hebreeuws zomaar met een meervoud vertaalt. Aangrij-pender is dat de tekst door deze manoeuvre niet meer op Christus ziet. Met zo'n vertaling kun-nen we toch niet in zee gaan? Jammer is dat de HWV "kroost" heeft in plaats van "zaad", waar-mee het zo belangrijke Hebreeuwse woord "zaad" ook verdwenen is. Oussoren vertaalt heel zwak "het zal jou voor het hoofd stoten", in plaats van "vermorzelen".
Nog een voorbeeld. In Romeinen 9:5 lezen we een treffende lofprijzing over de Godheid van Christus: "Dewelke is God boven allen te prijzen in der eeuwigheid". Wie deze tekst aanhaalt als de Jehovah's Getuigen aan de deur komen, vangt bot. Zij hebben vertaald: "God, die boven allen is, zij gezegend in eeuwigheid". Een bewuste vertaling, die samenhangt met loochening van de Godheid van Christus. Verdrietig is het dat de NBV ook dit spoor kiest. 'We Willén niet zeggen dat de vertalers de Godheid van Christus loochenen. Zeker niet, in de NBV-vertaling van 1 Jo-hanno6 5:20 lezen we duidelijk dat Christus de "ware God" is. Wel mogen we het zeer betreuren dat zo'n kerntekst over Christus' Godheid zo onzuiver is vertaald. Daarmee zit de NBV in de hoek van Het Boek. Willibrord en ds. Oussoren hebben Romeinen 9:5 veel zuiverden vertaald.
Kans
Een aangrijpend voorbeeld is ook de vertaling van Handelingen 11:18, waar we in de NBV lezen: "Dan geeft God dus ook de heidenen de kans om tot inkeer te komen en het nieuwe leven te ont-vangen". De Statenvertaling heeft het Grieks letterlijk vertaald met: "Zo heeft dan God ook den heidenen de bekering gegeven ten leven". Bekering is bij het vertaalteam van de NBV geworden "tot inkeer komen". Dat is het zeker, maar bekering is meer! Erger is dat de "gave" van de beke-ring een "kans" is geworden. Wat arm! Dan wordt er niemand bekeerd. De;gave van de "bekering ten leven" tenslotte is geworden de ka" om het nieuwe leven te ontvangen. Een remonstrantsere vertaling van Handelingen 11:18 is bijna niet mogelijk. Het Boek brengt het er in dit geval een stuk beter af en zelfs de Groot Nieuws Bijbel - de GBS noemde deze ooit een ramp voor de kerk - maakt het minder bont. Vanuit de GBS is jaren geleden al ernstige kritiek geleverd op deze vertaling van Handelingen 11:18 en zoveel andere teksten, maar daarmee heeft het NBG blijkbaar weinig gedaan.
Een merkwaardige vertaling tenslotte vinden we in 1 Korinthe 15:6. Daar lezen we over de ver-schijning van de Heere Jezus aan meer dan vijfhonderd broederen op eenmaal. De NBV wilde zogezegd 'inclusief' vertalen. Als in de grondtaal mannen én vrouwen worden bedoeld, dan moet dat in de vertaling uitkomen. In 1 Korinthe 15:6 staat eenvoudig "broeders". De NBV, en trouwens ook ds. Oussoren, vertaalt met "broeders en zusters". Vrouwvriendelijk? Jazeker! Maar ook een misleidende vertaling. Wie de NBV leest, komt tot de overtuiging dat er een gemengde groep van meer dan 500 personen was. Een paar honderd mannen, een paar honderd vrouwen. De lezer zou denken dat dit zo in de grondtaal staat. Maar daar staat eenvoudig "broedersâ€
Ja en dan zijn we weer terug bij af.[i. Hoeveel dieper gaat de inleiding op het boek Ruth in de Statenvertaling. Daarin lezen we dat de geschiedenis van Ruth een "spiegel is van Gods onbegrijpelijke genade en een voorbeeld van de roeping der heidenen tot de gemeenschap van onze Heere Christus". Met andere woorden, zeggen onze Statenverta-lers, wie wil weten hoe een zondaar tot Christus wordt gebracht, moet het boek Ruth lezen.
Helder als glas
De Nieuwe Bijbelvertaling vindt haar weg. Ook onder ons? We kunnen geen andere wens uitspre-ken dan: hopelijk niet. Onlangs hoorde ik een van onze emeritus predikanten zeggen: Vele zaken in Gods Woord zijn misschien zwaar om te verstaan. Maar over de vraag hoe de Heere Zijn volk leidt, is Gods Woord zo helder als glas. Over de NBV moeten we het omgekeerde zeggen. Vele teksten zijn gemakkelijker te verstaan, maar over de vraag hoe de Heere Zijn volk leidt, is de vertaling niet helder, maar troebel.
Middelburg,
ds. J.M.D. de Heer
Daar gaat het immers om.
Dit is belangrijker dan een verstaanbare Boodschap. De Bijbel vooral niet te letterlijk nemen.
Jammer