Ik was er zelf ook heel blij mee.Erasmiaan schreef:Fijn, dat mag ook wel eens gezegd worden! Eerlijk!Unionist schreef:Gistermorgen een prachtige leespreek gehad van Ds. A. Moerkerken over Job 1 en 2. Heldere en originele Schriftuitleg en een heldere lijn van de ashoop naar Getsemane en Golgotha.
Waar ging de preek van afgelopen zondag over?
Doorgaans wel, maar als het ene forumlid een positieve ervaring heeft met een bepaalde predikant, is dat opmerkelijker dan wanneer een ander forumlid dat heeft.refo schreef:Ik heb de indruk dat alle reacties hier fijn en eerlijk zijn.
Ik vond het weleens fijn om iets aardigs over een preek van de genoemde dominee te zeggen.
En Erasmiaan vond het fijn dat ik dat deed, denk ik.
-
Christiaan
- Berichten: 2057
- Lid geworden op: 01 sep 2006, 10:03
- Locatie: Zeeland
Als dat positieve gevoel voortkomt uit de prediking van gisteren,Unionist schreef:Wat een heerlijk positief gevoel allemaal hè...!
En dat op maandagmorgen!
dan mag het de hele week duren.
Als de prediking dan ook de hele week met ons meegaat.
Bij het lezen van de bijbel zijn twee fouten mogelijk: men neemt alles letterlijk of met vergeestelijkt alles (Blaise Pascal)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
De trouwdienst van gisteren ging over:
Psalmen, hoofdstuk: 123
1 Een lied op Hammaaloth. Ik hef mijn ogen op tot U, Die in de hemelen zit.
2 Zie, gelijk de ogen der knechten zijn op de hand hunner heren; gelijk de ogen der dienstmaagd zijn op de hand harer vrouw; alzo zijn onze ogen op den HEERE, onze God, totdat Hij ons genadig zij.
3 Zijt ons genadig, o HEERE! zijt ons genadig, want wij zijn der verachting veel te zat.
4 Onze ziel is veel te zat des spots der weelderigen, der verachting der hovaardigen.
Waar de psalm ons de ware gebedsgestalte leert:
1. De bidder bidt in ootmoed en met bezef van eigen staat.
2. De bidder heeft zichzelf niet op het oog, maar God en Zijn eer. (Het gaat God's volk niet om de hemel of verlossing, maar om de eer van God)
3. God's volk kent deze gebedsgestalte dat de enige gebedsgestalte is die voor God kan bestaan en die noodzakelijk is om tot bekering te komen.
Psalmen, hoofdstuk: 123
1 Een lied op Hammaaloth. Ik hef mijn ogen op tot U, Die in de hemelen zit.
2 Zie, gelijk de ogen der knechten zijn op de hand hunner heren; gelijk de ogen der dienstmaagd zijn op de hand harer vrouw; alzo zijn onze ogen op den HEERE, onze God, totdat Hij ons genadig zij.
3 Zijt ons genadig, o HEERE! zijt ons genadig, want wij zijn der verachting veel te zat.
4 Onze ziel is veel te zat des spots der weelderigen, der verachting der hovaardigen.
Waar de psalm ons de ware gebedsgestalte leert:
1. De bidder bidt in ootmoed en met bezef van eigen staat.
2. De bidder heeft zichzelf niet op het oog, maar God en Zijn eer. (Het gaat God's volk niet om de hemel of verlossing, maar om de eer van God)
3. God's volk kent deze gebedsgestalte dat de enige gebedsgestalte is die voor God kan bestaan en die noodzakelijk is om tot bekering te komen.
-
Christiaan
- Berichten: 2057
- Lid geworden op: 01 sep 2006, 10:03
- Locatie: Zeeland
Eén van de preken ging over Efeze 5 vers 16:
Den tijd uitkopende, omdat de dagen boos zijn,
Vooral als we God hebben mogen leren kennen mogen we tijd voor Hem reserveren. We hebben vrije tijd als nooit eerder, maar hebben steeds tijd te kort.
Wat punten en vragen die aanbod kwamen o.a.
Kunnen wij nog tijd uitkopen?
Misschien wel bij onze verjaardagsvisites waar veel gerodeld wordt.
Of onze tijd die we besteden aan hobbies of MSNen, SMSen, internetten of het lezen van nutteloze boeken.
Tijd vrij maken om iets te doen voor anderen, om God in ons te laten werken door Zijn Woord en Geest.
Ook was een vraag heeft u geen tijd voor het winterwerk, kijkt u dan nog eens of u toch geen tijd kunt uitkopen.
De predikant, zei dat een uur per dag voor God toch niet te veel is?
Den tijd uitkopende, omdat de dagen boos zijn,
Vooral als we God hebben mogen leren kennen mogen we tijd voor Hem reserveren. We hebben vrije tijd als nooit eerder, maar hebben steeds tijd te kort.
Wat punten en vragen die aanbod kwamen o.a.
Kunnen wij nog tijd uitkopen?
Misschien wel bij onze verjaardagsvisites waar veel gerodeld wordt.
Of onze tijd die we besteden aan hobbies of MSNen, SMSen, internetten of het lezen van nutteloze boeken.
Tijd vrij maken om iets te doen voor anderen, om God in ons te laten werken door Zijn Woord en Geest.
Ook was een vraag heeft u geen tijd voor het winterwerk, kijkt u dan nog eens of u toch geen tijd kunt uitkopen.
De predikant, zei dat een uur per dag voor God toch niet te veel is?
Bij het lezen van de bijbel zijn twee fouten mogelijk: men neemt alles letterlijk of met vergeestelijkt alles (Blaise Pascal)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
Exodus 12 vers 13: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan
God stelt het teken van het bloed aan de huizen.
1. Oordeel over Egypte
Mozes gaat in opdracht naar de Farao: laat mijn volk trekken. Farao reageert schamper: wie is de Heere? Dat gaat Farao ervaren in de oordelen over Egypte. Eerst zijn deze matig, als waarschuwingen. Maar ze worden steeds erger omdat het niet komt tot een onvoorwaardelijke overgave. Dan is Gods lankmoedigheid ten einde. Die is groot, maar heeft een grens. God heft Zijn hand op; de 10e plaag komt.
Maar eerst is er een stilte voor de storm, 14 dagen. Israel krijgt de opdracht om op de 10e dag een lam uit te zoeken. Op de 14e dag moet die geslacht worden en het bloed gesmeerd worden op de deurposten. Dat moet een wonderlijk gezicht geweest zijn. Daarna stelt God de avondklok in.
Dat bloed is een teken van de scheiding tussen Israel en Egypte. ‘Ik de Heere’, wat klinkt dat huiveringwekkend. God is schrikkelijk in Zijn toorn. Egypte heeft Gods oogappel aangeraakt. Nu gaat het andersom gebeuren, alle eerstgeborene moeten sterven. De eerstgeborene zijn de kracht van een volk, ze vertegenwoordigen het volk. Een teken van oordeel over Egypte.Egypte is altijd het beeld van het slavenhuis, van de dienst in de zonde. De wereld zoekt eigen eer en glorie. Die wereld met zijn eigen boeken, theorieën en vreugde en zegt; wie is de Heere? De geschiedenis van Egypte/wereld is de geschiedenis van het oordeel. Door het bloed van er scheiding. Door het bloed van het Lam Jezus Christus ook. Daardoor wereld in oordeel vervallen. Bloed: oordeel over Egypte/wereld.
Nou u! Aan welke kant van het bloed staat u/jij? Als je aan de verkeerde kant zit smeek of God u uitleid opdat u schuiling mag vinden achter het bloed
2. Behoud voor Israel.
Israel krijgt een geruststellende toezegging: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Geen gevaar, u voelt wel; geruststellend. Waarom? Ik weet het zegt een kind: omdat het mensen waren die de Heere dienden. Kan me voorstellen dat je dat zegt maar is absoluut niet waar. Er was helaas geen onderscheid. God zegt niet: als ik Egypte sla ga ik jullie vanzelfsprekend voorbij. Nee: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Naambordje op de deur was niet voldoende: hier woont een Israëliet. Het gaat om het naambordje van het offerlam. Alleen daarachter veilig. Dat bloed sprak van schuld en zonde. Zonder schuld was dat bloed niet nodig geweest. De verdrukkingen in Egypte waren nodig omdat Israel zich zo thuis voelde. Jozua moest later zeggen dat Israel net zo goed de goden van Egypte had gediend. Er was geen onderscheid. Maar de Heere zegt: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Dat is het onbegrijpelijke wonder van verkiezende genade en liefde.
Israel heeft het bloed op de posten gesmeerd. Ze zullen gehuiverd hebben. Want ook Israel had het oordeel verdiend. Maar waar bloed aan de deur is daar is het zwaard en de dood al geweest. Daarom zijn ze veilig.
Zo was het met Israel, en met u? Tegen iedereen heel persoonlijk: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Dringt dat tot u door? U en jou voorbijgaan. Met ons is het net als met Israel. Wij zijn niet beter. Het is niet genoeg om het naambordje te hebben: trouw kerkganger/ trouw lid van de GerGem. Misschien kunt u wel van veranderingen spreken. Maar het zal u niet redden. Alleen: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Het moet ons om het naambordje van het lam Jezus Christus te doen zijn. Sommige vinden dat gewoon en vanzelfsprekend. Maar die leren niet Gods rechtvaardigheid en heiligheid kennen. Want dan zie je dat het een wonder wordt om zalig te worden.
Egypte had het teken niet gekregen. Ze hebben het misschien wel gezien maar niet begrpen of er geen waarde aan gehecht. Wij hebben allemaal gehoord van kindsaf aan. Kan zijn dat u dat bloed toch niet kent. Acht, wat blijkt dat ook: geen begeerte. Ipv de bovendorpel in te smeren smeert u de drempel er mee in; om het te treden. Leg uw leven er maar naast, heel persoonlijk: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Dat is de enige mogelijkheid om aan het oordeel te ontkomen. In het verven van dat bloed ligt de belijdenis: wij hebben de door verdiend en hebben geen recht op bewaring.
En u? Is die belijdenis in uw leven waarheid geworden? Hebt u er amen op leren zeggen? Niet uit dode rechtzinnigheid maar uit verbrokenheid? Anders hebt u een afkeer van dat bloed hoor.
Hebt u het in de gaten? Dit is een héél ernstig moment. Hoezo? God klaagt ook ons aan!! Wij liggen onder het doodvonnis. Dat ziet u nergens zo vernietigend als op Golgotha’s kruisheuvel. Omdat u de dood verdient hebt moet Mijn Zoon sterven! Nou zegt er iemand, dat is een harde zaak. Van nature willen we er niet aan. Wij weigeren te erkennen dat wij des doods schuldig zijn. Wil het wel met ons zijn dan moeten wij die aanklacht van het bloed bevindelijk leren kennen. Daarom jong en oud, smeek of u die aanklaagt niet alleen mag horen maar ook bevindelijk mag leren kennen. Al het andere zal niet helpen. Leert uitroepen: wees mij zondaar genadig. Juist in die weg wordt dat bloed dierbaar en onmisbaar. Dat bloed is schuldbetalend bloed en spreekt bij God. O gemeente, als het geloofsoog gericht mag worden op dat bloedoffer wat wordt dat dan dierbaar en nodig om er achter te schuilen. Daarachter kan de wet met zijn vloek en de duivel niet komen. Gods eerstgeborene in onze plaats.
3. Feest voor Gods kinderen.
Gemeente, jong en oud hebt u/jij die aanklaagt van het bloed van Jezus gehoord?! Hebt u die ook mogen aanvaarden? Ik ga een stapje verder: is dat bloed onuitsprekelijk dierbaar geworden? Ik ga nog een stapje verder: door het geloof ook achter het Lam leren schuilen? Met ernst: velen zullen bedrogen uitkomen. Ik zie een man/vrouw zitten die zucht: maak het me niet te zwaar: ik heb wel eens hoop gehad, ik heb wel eens moed mogen scheppen. Maar dat bloed dat ken ik niet. Gemeente het kan u nooit te na worden gekomen (ondervind u geen schade van) u kan niet buiten het bloed; wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Achter het bloed is geen gevaar. Ook niet als de engelen ten laatste zullen uitgaan. In de oordeelsdag blijft alleen het kruis van Christus overeind.
Straks gaat u koffiedrinken, is goed hoor maar ga u eens afvragen jongens en meisjes of er bloed aan de posten van je hart zit! Er gaat een verhaal van 3 generaties die in die dagen in een huis zaten. Opa, die niet meer kon lopen, vroeg steeds: is het bloed al aan de deurposten gestreken. Pas toen ze hem optilden en naar de posten droegen en hij het zelf kon zien was hij gerust. wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Daarom hoor de aanklaagt van het bloed. Dat bloed wat u vanochtend ook aangeboden wordt.
Israel moet achter dat bloed feest gaan vieren. Feestvieren op een kerkhof want Egypte is in rouw. Een feest vol van verwondering over Zijn genade, over de aanbiedingen van het Lam. Zo is het nog. Dan mag je feest vieren op het kerkhof van deze wereld. We gaan zo naar huis. Wat zouden we gaan doen? Zit het bloed daar? Vaders, moeders praat u daar strakts over (met uw kinderen). Als vandaag dat bloed aan je hart gestreken wordt dan kun je straks meezingen in het eeuwige halleluja.
Dan hoop ik dat er niemand van u gemist zal worden.
Amen
God stelt het teken van het bloed aan de huizen.
1. Oordeel over Egypte
Mozes gaat in opdracht naar de Farao: laat mijn volk trekken. Farao reageert schamper: wie is de Heere? Dat gaat Farao ervaren in de oordelen over Egypte. Eerst zijn deze matig, als waarschuwingen. Maar ze worden steeds erger omdat het niet komt tot een onvoorwaardelijke overgave. Dan is Gods lankmoedigheid ten einde. Die is groot, maar heeft een grens. God heft Zijn hand op; de 10e plaag komt.
Maar eerst is er een stilte voor de storm, 14 dagen. Israel krijgt de opdracht om op de 10e dag een lam uit te zoeken. Op de 14e dag moet die geslacht worden en het bloed gesmeerd worden op de deurposten. Dat moet een wonderlijk gezicht geweest zijn. Daarna stelt God de avondklok in.
Dat bloed is een teken van de scheiding tussen Israel en Egypte. ‘Ik de Heere’, wat klinkt dat huiveringwekkend. God is schrikkelijk in Zijn toorn. Egypte heeft Gods oogappel aangeraakt. Nu gaat het andersom gebeuren, alle eerstgeborene moeten sterven. De eerstgeborene zijn de kracht van een volk, ze vertegenwoordigen het volk. Een teken van oordeel over Egypte.Egypte is altijd het beeld van het slavenhuis, van de dienst in de zonde. De wereld zoekt eigen eer en glorie. Die wereld met zijn eigen boeken, theorieën en vreugde en zegt; wie is de Heere? De geschiedenis van Egypte/wereld is de geschiedenis van het oordeel. Door het bloed van er scheiding. Door het bloed van het Lam Jezus Christus ook. Daardoor wereld in oordeel vervallen. Bloed: oordeel over Egypte/wereld.
Nou u! Aan welke kant van het bloed staat u/jij? Als je aan de verkeerde kant zit smeek of God u uitleid opdat u schuiling mag vinden achter het bloed
2. Behoud voor Israel.
Israel krijgt een geruststellende toezegging: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Geen gevaar, u voelt wel; geruststellend. Waarom? Ik weet het zegt een kind: omdat het mensen waren die de Heere dienden. Kan me voorstellen dat je dat zegt maar is absoluut niet waar. Er was helaas geen onderscheid. God zegt niet: als ik Egypte sla ga ik jullie vanzelfsprekend voorbij. Nee: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Naambordje op de deur was niet voldoende: hier woont een Israëliet. Het gaat om het naambordje van het offerlam. Alleen daarachter veilig. Dat bloed sprak van schuld en zonde. Zonder schuld was dat bloed niet nodig geweest. De verdrukkingen in Egypte waren nodig omdat Israel zich zo thuis voelde. Jozua moest later zeggen dat Israel net zo goed de goden van Egypte had gediend. Er was geen onderscheid. Maar de Heere zegt: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Dat is het onbegrijpelijke wonder van verkiezende genade en liefde.
Israel heeft het bloed op de posten gesmeerd. Ze zullen gehuiverd hebben. Want ook Israel had het oordeel verdiend. Maar waar bloed aan de deur is daar is het zwaard en de dood al geweest. Daarom zijn ze veilig.
Zo was het met Israel, en met u? Tegen iedereen heel persoonlijk: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Dringt dat tot u door? U en jou voorbijgaan. Met ons is het net als met Israel. Wij zijn niet beter. Het is niet genoeg om het naambordje te hebben: trouw kerkganger/ trouw lid van de GerGem. Misschien kunt u wel van veranderingen spreken. Maar het zal u niet redden. Alleen: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Het moet ons om het naambordje van het lam Jezus Christus te doen zijn. Sommige vinden dat gewoon en vanzelfsprekend. Maar die leren niet Gods rechtvaardigheid en heiligheid kennen. Want dan zie je dat het een wonder wordt om zalig te worden.
Egypte had het teken niet gekregen. Ze hebben het misschien wel gezien maar niet begrpen of er geen waarde aan gehecht. Wij hebben allemaal gehoord van kindsaf aan. Kan zijn dat u dat bloed toch niet kent. Acht, wat blijkt dat ook: geen begeerte. Ipv de bovendorpel in te smeren smeert u de drempel er mee in; om het te treden. Leg uw leven er maar naast, heel persoonlijk: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Dat is de enige mogelijkheid om aan het oordeel te ontkomen. In het verven van dat bloed ligt de belijdenis: wij hebben de door verdiend en hebben geen recht op bewaring.
En u? Is die belijdenis in uw leven waarheid geworden? Hebt u er amen op leren zeggen? Niet uit dode rechtzinnigheid maar uit verbrokenheid? Anders hebt u een afkeer van dat bloed hoor.
Hebt u het in de gaten? Dit is een héél ernstig moment. Hoezo? God klaagt ook ons aan!! Wij liggen onder het doodvonnis. Dat ziet u nergens zo vernietigend als op Golgotha’s kruisheuvel. Omdat u de dood verdient hebt moet Mijn Zoon sterven! Nou zegt er iemand, dat is een harde zaak. Van nature willen we er niet aan. Wij weigeren te erkennen dat wij des doods schuldig zijn. Wil het wel met ons zijn dan moeten wij die aanklacht van het bloed bevindelijk leren kennen. Daarom jong en oud, smeek of u die aanklaagt niet alleen mag horen maar ook bevindelijk mag leren kennen. Al het andere zal niet helpen. Leert uitroepen: wees mij zondaar genadig. Juist in die weg wordt dat bloed dierbaar en onmisbaar. Dat bloed is schuldbetalend bloed en spreekt bij God. O gemeente, als het geloofsoog gericht mag worden op dat bloedoffer wat wordt dat dan dierbaar en nodig om er achter te schuilen. Daarachter kan de wet met zijn vloek en de duivel niet komen. Gods eerstgeborene in onze plaats.
3. Feest voor Gods kinderen.
Gemeente, jong en oud hebt u/jij die aanklaagt van het bloed van Jezus gehoord?! Hebt u die ook mogen aanvaarden? Ik ga een stapje verder: is dat bloed onuitsprekelijk dierbaar geworden? Ik ga nog een stapje verder: door het geloof ook achter het Lam leren schuilen? Met ernst: velen zullen bedrogen uitkomen. Ik zie een man/vrouw zitten die zucht: maak het me niet te zwaar: ik heb wel eens hoop gehad, ik heb wel eens moed mogen scheppen. Maar dat bloed dat ken ik niet. Gemeente het kan u nooit te na worden gekomen (ondervind u geen schade van) u kan niet buiten het bloed; wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Achter het bloed is geen gevaar. Ook niet als de engelen ten laatste zullen uitgaan. In de oordeelsdag blijft alleen het kruis van Christus overeind.
Straks gaat u koffiedrinken, is goed hoor maar ga u eens afvragen jongens en meisjes of er bloed aan de posten van je hart zit! Er gaat een verhaal van 3 generaties die in die dagen in een huis zaten. Opa, die niet meer kon lopen, vroeg steeds: is het bloed al aan de deurposten gestreken. Pas toen ze hem optilden en naar de posten droegen en hij het zelf kon zien was hij gerust. wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Daarom hoor de aanklaagt van het bloed. Dat bloed wat u vanochtend ook aangeboden wordt.
Israel moet achter dat bloed feest gaan vieren. Feestvieren op een kerkhof want Egypte is in rouw. Een feest vol van verwondering over Zijn genade, over de aanbiedingen van het Lam. Zo is het nog. Dan mag je feest vieren op het kerkhof van deze wereld. We gaan zo naar huis. Wat zouden we gaan doen? Zit het bloed daar? Vaders, moeders praat u daar strakts over (met uw kinderen). Als vandaag dat bloed aan je hart gestreken wordt dan kun je straks meezingen in het eeuwige halleluja.
Dan hoop ik dat er niemand van u gemist zal worden.
Amen
Indringend Kislev!Kislev schreef:Exodus 12 vers 13: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan
toen ik het las moest ik denken aan het gedicht:
'HET BLOED AAN DE DEURPOST'
In de nacht, toen 't volk van Isrel
uit het diensthuis werd gevoerd,
lag een knaapje ziek terneder,
't hoofd bewonden, 't hart ontroerd.
Naast zijn bedsteê zat zijn vader,
diep bewogen .., 't was zijn zoon.
't Was zijn oudste, die daar neerlag.
Vaders trots en moeders kroon!
Hete koortsgloed gloeit door d' ad'ren;
en de koorts steeg altijd weer,
en al zwakker werd de lijder,
haast was er geen hope meer.
Vader had bijna vergeten
't bloed als teken van 't verbond
aan de deurpost aan te brengen,
schoon Gods mond het had verkond'.
't Uur van middernacht kwam nader;
daar waakt uit zijn diepe slaap
plots de knaap op: "O, mijn vader,"
Kermt hij, "dacht u aan 't gebod?
Is het bloed wel aan de deurpost?
Als straks d' Engel komt voorbij,
mist het bloed ..., hij zou mij doden,
mij wegscheuren van uw zij."
"Wees maar stil" was 't kalme antwoord,
"'k droeg het op aan onze buur
't bloed daar buiten aan te brengen
tegen 't middernacht'lijk uur."
Dankbaar lei de knaap zich neder;
nochtans blijkbaar niet voldaan,
want onrustig sliep hij weder,
werd weer wakker, zeer ontdaan.
Angstig vroeg hij: "Lieve vader,
wat u zeide, is dat waar?
Is het bloed wel aan de deurpost,
't teken van 't verbond, wel daar?"
"Kind", sprak vader, "leg je neder,
wees toch rustig, hoor mij aan:
'k zag het bloedig teken glanzen
bij het zilver licht der maan."
Dit bracht 't arme kind tot zwijgen.
Doch maar even ... 't Waakt weer op.
't Woelt en woelt en kermt en kreunt maar,
Gauw stijgt d' onrust tot de top.
't Zal zo aanstonds twaalf uur zijn.
Angstig ziet hij naar de deur ...
En hij wil, maar durft niets zeggen;
van 't gelaat wijkt alle kleur.
Eind'lijk vat hij moed en roept het,
schrééuwt het zijnen vader toe:
"Vader, vader, 't geldt mijn leven,
duld dat ik één vraag nog doe!
Laat mij zien, ik moet het weten
dat het bondsbloed niet ontbreekt.
'k Bid u: laat ik m' overtuigen,
't is uw zo ziek kind, die 't smeekt!"
En de vader, die zijn buurman
op zijn woord steeds had vertrouwd,
moet bemerken, dat hij vrucht'loos
op een schepsel had gebouwd.
't Was wel laat, maar niet té laat nog
om te doen wat God beval;
om het bondsbloed aan te brengen
dat behoud'nis brengen zal.
Vader grijpt een bundel hysop,
doopt die in het bloed van 't lam,
en bestrijkt daarmee de deurpost,
was gereed, eer d' Engel kwam.
En het knaapje werd behouden,
naar de ziel en lichaam beî.
En de ouders riepen dankend:
"Dat de Heer' geprezen zij!"
Vrienden, is het bloed van Christus,
aan de deurpost van uw hart?
't Bloed van Hem, Die zondaars nodigt,
Vreugde brengt in plaats van smart?
't Bloed, dat reinigt van de zonde.
Van de zonde, klein en groot?
't Bloed van Hem, Die licht in duister,
leven wekt, zelfs uit de dood.
Rust niet, als dat Joodse knaapje
voor gij 't bloed gesprenkeld weet
aan de deurpost uwer ziele;
tot de Borg uw schulden kweet.
Een kosbare inhoud. Heel indringend. Heel goed om te plaatsen Kislev. Halleluja!.Kislev schreef:Exodus 12 vers 13: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan
God stelt het teken van het bloed aan de huizen.
1. Oordeel over Egypte
Mozes gaat in opdracht naar de Farao: laat mijn volk trekken. Farao reageert schamper: wie is de Heere? Dat gaat Farao ervaren in de oordelen over Egypte. Eerst zijn deze matig, als waarschuwingen. Maar ze worden steeds erger omdat het niet komt tot een onvoorwaardelijke overgave. Dan is Gods lankmoedigheid ten einde. Die is groot, maar heeft een grens. God heft Zijn hand op; de 10e plaag komt.
Maar eerst is er een stilte voor de storm, 14 dagen. Israel krijgt de opdracht om op de 10e dag een lam uit te zoeken. Op de 14e dag moet die geslacht worden en het bloed gesmeerd worden op de deurposten. Dat moet een wonderlijk gezicht geweest zijn. Daarna stelt God de avondklok in.
Dat bloed is een teken van de scheiding tussen Israel en Egypte. ‘Ik de Heere’, wat klinkt dat huiveringwekkend. God is schrikkelijk in Zijn toorn. Egypte heeft Gods oogappel aangeraakt. Nu gaat het andersom gebeuren, alle eerstgeborene moeten sterven. De eerstgeborene zijn de kracht van een volk, ze vertegenwoordigen het volk. Een teken van oordeel over Egypte.Egypte is altijd het beeld van het slavenhuis, van de dienst in de zonde. De wereld zoekt eigen eer en glorie. Die wereld met zijn eigen boeken, theorieën en vreugde en zegt; wie is de Heere? De geschiedenis van Egypte/wereld is de geschiedenis van het oordeel. Door het bloed van er scheiding. Door het bloed van het Lam Jezus Christus ook. Daardoor wereld in oordeel vervallen. Bloed: oordeel over Egypte/wereld.
Nou u! Aan welke kant van het bloed staat u/jij? Als je aan de verkeerde kant zit smeek of God u uitleid opdat u schuiling mag vinden achter het bloed
2. Behoud voor Israel.
Israel krijgt een geruststellende toezegging: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Geen gevaar, u voelt wel; geruststellend. Waarom? Ik weet het zegt een kind: omdat het mensen waren die de Heere dienden. Kan me voorstellen dat je dat zegt maar is absoluut niet waar. Er was helaas geen onderscheid. God zegt niet: als ik Egypte sla ga ik jullie vanzelfsprekend voorbij. Nee: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Naambordje op de deur was niet voldoende: hier woont een Israëliet. Het gaat om het naambordje van het offerlam. Alleen daarachter veilig. Dat bloed sprak van schuld en zonde. Zonder schuld was dat bloed niet nodig geweest. De verdrukkingen in Egypte waren nodig omdat Israel zich zo thuis voelde. Jozua moest later zeggen dat Israel net zo goed de goden van Egypte had gediend. Er was geen onderscheid. Maar de Heere zegt: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Dat is het onbegrijpelijke wonder van verkiezende genade en liefde.
Israel heeft het bloed op de posten gesmeerd. Ze zullen gehuiverd hebben. Want ook Israel had het oordeel verdiend. Maar waar bloed aan de deur is daar is het zwaard en de dood al geweest. Daarom zijn ze veilig.
Zo was het met Israel, en met u? Tegen iedereen heel persoonlijk: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Dringt dat tot u door? U en jou voorbijgaan. Met ons is het net als met Israel. Wij zijn niet beter. Het is niet genoeg om het naambordje te hebben: trouw kerkganger/ trouw lid van de GerGem. Misschien kunt u wel van veranderingen spreken. Maar het zal u niet redden. Alleen: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Het moet ons om het naambordje van het lam Jezus Christus te doen zijn. Sommige vinden dat gewoon en vanzelfsprekend. Maar die leren niet Gods rechtvaardigheid en heiligheid kennen. Want dan zie je dat het een wonder wordt om zalig te worden.
Egypte had het teken niet gekregen. Ze hebben het misschien wel gezien maar niet begrpen of er geen waarde aan gehecht. Wij hebben allemaal gehoord van kindsaf aan. Kan zijn dat u dat bloed toch niet kent. Acht, wat blijkt dat ook: geen begeerte. Ipv de bovendorpel in te smeren smeert u de drempel er mee in; om het te treden. Leg uw leven er maar naast, heel persoonlijk: wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Dat is de enige mogelijkheid om aan het oordeel te ontkomen. In het verven van dat bloed ligt de belijdenis: wij hebben de door verdiend en hebben geen recht op bewaring.
En u? Is die belijdenis in uw leven waarheid geworden? Hebt u er amen op leren zeggen? Niet uit dode rechtzinnigheid maar uit verbrokenheid? Anders hebt u een afkeer van dat bloed hoor.
Hebt u het in de gaten? Dit is een héél ernstig moment. Hoezo? God klaagt ook ons aan!! Wij liggen onder het doodvonnis. Dat ziet u nergens zo vernietigend als op Golgotha’s kruisheuvel. Omdat u de dood verdient hebt moet Mijn Zoon sterven! Nou zegt er iemand, dat is een harde zaak. Van nature willen we er niet aan. Wij weigeren te erkennen dat wij des doods schuldig zijn. Wil het wel met ons zijn dan moeten wij die aanklacht van het bloed bevindelijk leren kennen. Daarom jong en oud, smeek of u die aanklaagt niet alleen mag horen maar ook bevindelijk mag leren kennen. Al het andere zal niet helpen. Leert uitroepen: wees mij zondaar genadig. Juist in die weg wordt dat bloed dierbaar en onmisbaar. Dat bloed is schuldbetalend bloed en spreekt bij God. O gemeente, als het geloofsoog gericht mag worden op dat bloedoffer wat wordt dat dan dierbaar en nodig om er achter te schuilen. Daarachter kan de wet met zijn vloek en de duivel niet komen. Gods eerstgeborene in onze plaats.
3. Feest voor Gods kinderen.
Gemeente, jong en oud hebt u/jij die aanklaagt van het bloed van Jezus gehoord?! Hebt u die ook mogen aanvaarden? Ik ga een stapje verder: is dat bloed onuitsprekelijk dierbaar geworden? Ik ga nog een stapje verder: door het geloof ook achter het Lam leren schuilen? Met ernst: velen zullen bedrogen uitkomen. Ik zie een man/vrouw zitten die zucht: maak het me niet te zwaar: ik heb wel eens hoop gehad, ik heb wel eens moed mogen scheppen. Maar dat bloed dat ken ik niet. Gemeente het kan u nooit te na worden gekomen (ondervind u geen schade van) u kan niet buiten het bloed; wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Achter het bloed is geen gevaar. Ook niet als de engelen ten laatste zullen uitgaan. In de oordeelsdag blijft alleen het kruis van Christus overeind.
Straks gaat u koffiedrinken, is goed hoor maar ga u eens afvragen jongens en meisjes of er bloed aan de posten van je hart zit! Er gaat een verhaal van 3 generaties die in die dagen in een huis zaten. Opa, die niet meer kon lopen, vroeg steeds: is het bloed al aan de deurposten gestreken. Pas toen ze hem optilden en naar de posten droegen en hij het zelf kon zien was hij gerust. wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan. Daarom hoor de aanklaagt van het bloed. Dat bloed wat u vanochtend ook aangeboden wordt.
Israel moet achter dat bloed feest gaan vieren. Feestvieren op een kerkhof want Egypte is in rouw. Een feest vol van verwondering over Zijn genade, over de aanbiedingen van het Lam. Zo is het nog. Dan mag je feest vieren op het kerkhof van deze wereld. We gaan zo naar huis. Wat zouden we gaan doen? Zit het bloed daar? Vaders, moeders praat u daar strakts over (met uw kinderen). Als vandaag dat bloed aan je hart gestreken wordt dan kun je straks meezingen in het eeuwige halleluja.
Dan hoop ik dat er niemand van u gemist zal worden.
Amen