Oke aannemen dat God echt het beste met je voor heeft zijn bepaalde zaken toch heel moeilijk.
Neem als voorbeeld weer een reorganisatie en een dreigend ontslag en dat je dan niet meer je vaste kosten kunnen betalen, je huis kan gaan verkopen etc etc Dat is voor mij een nachtmerrie
Als je dan 1Kor 10:13 leest zou alles weer goed komen maar mijn vraag is hoe beleven jullie deze tekst
1Kor 10:13 Gij hebt nog geen enkele beproeving doorstaan die de menselijke maat overschrijdt. Maar God is getrouw: Hij zal niet toelaten dat gij boven uw krachten beproefd wordt. Met de beproeving bepaalt Hij al het einde, zodat gij ze kunt doorstaan
Hij heeft het beste met je voor maar toch...
Ik denk dat je die tekst gewoon letterlijk kunt nemen hoor: geen beproeving zal te zwaar voor je zijn.
Ontslag, je huis kwijt, mocht het je overkomen dan is het zaak om God niet de schuld te geven (wat veel mensen doen), maar juist op Hem te vertrouwen. Je moet weten dat God met andere ogen tegen situaties aan kijkt dan mensen. Wij hebben geleerd: je moet school hebben, je moet een baan hebben, je moet een huis hebben, je moet een pensioen hebben, etc. Maar God denkt daar heel anders over. Zet je zekerheden dus niet op de dingen van je dagelijks leven, maar op God, kortom, vertrouw op Hem.
Ten tweede moet je niet bang zijn dat zulke dingen gaan gebeuren. In onze fantasie maken we ernstigere dingen mee dan in de werkelijkheid. Neem het zoals het kom, in vertrouwen op God dat Hij je nooit zal laten vallen. Dat betekent dus dat je in de ogen van je omgeving of van jezelf soms op een volledig dood spoor zit, maar Hij laat je niet vallen.
Bart, als ik je vorige posting in een ander topic nog tevoorschijn mag roepen: is het niet zo dat dat precies hetgene is wat God gedaan heeft in jouw leven de afgelopen tijd. Je raakte op een dood spoor en Hij haalde je uiteindelijk weer terug? Voor zoiets hoef je je niet te schamen of te twijfelen of zo, het maakt je een sterker mens!
Ontslag, je huis kwijt, mocht het je overkomen dan is het zaak om God niet de schuld te geven (wat veel mensen doen), maar juist op Hem te vertrouwen. Je moet weten dat God met andere ogen tegen situaties aan kijkt dan mensen. Wij hebben geleerd: je moet school hebben, je moet een baan hebben, je moet een huis hebben, je moet een pensioen hebben, etc. Maar God denkt daar heel anders over. Zet je zekerheden dus niet op de dingen van je dagelijks leven, maar op God, kortom, vertrouw op Hem.
Ten tweede moet je niet bang zijn dat zulke dingen gaan gebeuren. In onze fantasie maken we ernstigere dingen mee dan in de werkelijkheid. Neem het zoals het kom, in vertrouwen op God dat Hij je nooit zal laten vallen. Dat betekent dus dat je in de ogen van je omgeving of van jezelf soms op een volledig dood spoor zit, maar Hij laat je niet vallen.
Bart, als ik je vorige posting in een ander topic nog tevoorschijn mag roepen: is het niet zo dat dat precies hetgene is wat God gedaan heeft in jouw leven de afgelopen tijd. Je raakte op een dood spoor en Hij haalde je uiteindelijk weer terug? Voor zoiets hoef je je niet te schamen of te twijfelen of zo, het maakt je een sterker mens!
-
england
Inderdaad Madtice, Ik ben het helemaal met je eens...
Weet je, wij denken vaak dat de baan die we hebben de juiste is en dat we niet gemist kunnen worden. Dus als we dan onze baan kwijtraken zeggen we: WAT, hoe kon dat nu, waarom liet God dit toe... Maar misschien was het wel een baan die ons, onbewust, weg trok van Hem en Zijn dienst... Misschien werden we wel zo opgeslokt door onze baan dat we God begonnen te vergeten...
En ons mooie huis...well, misschien moeten we wel leren om het van Hem te verwachten, en tevreden te zijn met wat we hebben...
Wij zijn zo gauw ontevreden... We willen met de 'wereld' meedoen: grote auto, groot huis, luxe meubels, nog grotere auto, want de buren hebben er net een gekocht, nog nieuwere meubels, want wat moet de visite wel niet denken... nog verder op vakantie, etc etc...Zijn we daar niet allemaal een beetje mee beinvloed...?
En als God dan laat zien dat Zijn Woord de Waarheid is: Zoek eerst het koninkrijk van God en ZIJN gerechtigheid...en Al het andere ontvangt u bovendien...
Geloven we dat?
Weet je, wij denken vaak dat de baan die we hebben de juiste is en dat we niet gemist kunnen worden. Dus als we dan onze baan kwijtraken zeggen we: WAT, hoe kon dat nu, waarom liet God dit toe... Maar misschien was het wel een baan die ons, onbewust, weg trok van Hem en Zijn dienst... Misschien werden we wel zo opgeslokt door onze baan dat we God begonnen te vergeten...
En ons mooie huis...well, misschien moeten we wel leren om het van Hem te verwachten, en tevreden te zijn met wat we hebben...
Wij zijn zo gauw ontevreden... We willen met de 'wereld' meedoen: grote auto, groot huis, luxe meubels, nog grotere auto, want de buren hebben er net een gekocht, nog nieuwere meubels, want wat moet de visite wel niet denken... nog verder op vakantie, etc etc...Zijn we daar niet allemaal een beetje mee beinvloed...?
En als God dan laat zien dat Zijn Woord de Waarheid is: Zoek eerst het koninkrijk van God en ZIJN gerechtigheid...en Al het andere ontvangt u bovendien...
Geloven we dat?
Ons leven is gevuld met objecten die de illusie wekken dat wij controle hebben over ons leven. Maar het is een valse zekerheid, die elk moment kan weg vallen: baan kwijt, huis in de fik, etc. Niet dat dat per se moet gebeuren, maar het is toch een erg onzekere zekerheid. God is de rots waarop je je leven zou moeten bouwen, en al het andere als gift zien, maar ook als iets wat je kwijt kunt raken. Zorg ervoor geen emotionele band met objecten te krijgen, dat is mijn devies.
-
Adryan
Het kan soms heel moeilijk zijn. Dat valt niet te ontkennen. Maar ik moest in dit geval denken aan Job 38 en 39. Job die veel heeft meegemaakt. Onbegrepen wegen. Die zelf ook niet begreep waarom. En lees dan Job 38 en 39 maar eens. Waar God zegt: Wie ben je mens dat je tegen God antwoord.
Ik heb het slot even gekopieerd.
37 Zie, ik ben68) te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand69) op mijn mond.
38 Eenmaal70) heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal,71) maar zal niet voortvaren.
Daarom. Wie zijn wij als mensen aan tijd gebonden. En God is van eeuwigheid. Hij ziet alles in het licht vande eeuwigheid en wij zien het maar in het licht van de tijd.
Ik citeer de STV nog even:
1 Kor 10:13 Ulieden heeft geen verzoeking bevangen dan menselijke; doch God is getrouw, Die u niet zal laten verzocht worden boven hetgeen gij vermoogt; maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven, opdat gij ze kunt verdragen.
Mag het dan ook niet eens tot troost zijn? als wij niet meer weten hoe het moet, als wij het niet meer zien zitten, dat God het is die alles regeert en ons nooit meer oplegt dan we kunnen dragen. Want zou onze schepper niet het beste weten wat wij kunnen verdragen?
Ik heb het slot even gekopieerd.
37 Zie, ik ben68) te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand69) op mijn mond.
38 Eenmaal70) heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal,71) maar zal niet voortvaren.
Daarom. Wie zijn wij als mensen aan tijd gebonden. En God is van eeuwigheid. Hij ziet alles in het licht vande eeuwigheid en wij zien het maar in het licht van de tijd.
Ik citeer de STV nog even:
1 Kor 10:13 Ulieden heeft geen verzoeking bevangen dan menselijke; doch God is getrouw, Die u niet zal laten verzocht worden boven hetgeen gij vermoogt; maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven, opdat gij ze kunt verdragen.
Mag het dan ook niet eens tot troost zijn? als wij niet meer weten hoe het moet, als wij het niet meer zien zitten, dat God het is die alles regeert en ons nooit meer oplegt dan we kunnen dragen. Want zou onze schepper niet het beste weten wat wij kunnen verdragen?
-
england
Mee eens!
En denk er wel aan dat door lijden heen onze band metGod versterkt kan worden!
Er is hier een oude predikant die een paar keer ernstig ziek geweest is.
Hij vertelde over schaduwen, en vertelde dat als schooljongen hij thuis kwam met een landschap-tekening. Zijn vader was artiest, en zei:' Jongen, wanneer zul je nou eens leren dat er schaduwen zijn...' Hij nam een verfkwast, en met de zelfde kleuren mengde hij zwart, en maakte schaduwen. Deze predikant vertelde toen dat schaduwen maar niet zwart zijn, nee, het is de zelfde kleur, alleen donkerder...
En denk er wel aan dat door lijden heen onze band metGod versterkt kan worden!
Er is hier een oude predikant die een paar keer ernstig ziek geweest is.
Hij vertelde over schaduwen, en vertelde dat als schooljongen hij thuis kwam met een landschap-tekening. Zijn vader was artiest, en zei:' Jongen, wanneer zul je nou eens leren dat er schaduwen zijn...' Hij nam een verfkwast, en met de zelfde kleuren mengde hij zwart, en maakte schaduwen. Deze predikant vertelde toen dat schaduwen maar niet zwart zijn, nee, het is de zelfde kleur, alleen donkerder...
-
Lieneke
Mee eens Madtice!Origineel geplaatst door Madtice
Ontslag, je huis kwijt, mocht het je overkomen dan is het zaak om God niet de schuld te geven (wat veel mensen doen), maar juist op Hem te vertrouwen. Je moet weten dat God met andere ogen tegen situaties aan kijkt dan mensen. Wij hebben geleerd: je moet school hebben, je moet een baan hebben, je moet een huis hebben, je moet een pensioen hebben, etc. Maar God denkt daar heel anders over. Zet je zekerheden dus niet op de dingen van je dagelijks leven, maar op God, kortom, vertrouw op Hem.
Even een persoonlijke vraag: Jij bent dus niet verzekerd?
[Veranderd op 14/11/02 door Lieneke]
-
Adryan
Nu belandt je in een andere discussie en je zou dan beter een ander item (weet ik veel hoe dat heet) kunnen openen. Ga dan die discussie aan. Altijd heel interessant. Maar als ik voor Madtice mag antwoorden. Nee, ik ben niet verzekerd.
England,
Zeker kan onze band door lijden versterkt worden. MAar dat wil niet zeggen dat we om lijden moeten verlangen. Vind ik ook wel belangrijk om te melden. Want anders zou je gaan zeggen: Laat ik maar lijden om dichter bij God te komen.
Wat dat betreft moeten we ons aan de woorden van Aggur houden: Armoede of rijkdom geef mij niet. Geef mij het brood mijns bescheiden deels. (Vergeef me als ik het niet letterlijk citeer).
England,
Zeker kan onze band door lijden versterkt worden. MAar dat wil niet zeggen dat we om lijden moeten verlangen. Vind ik ook wel belangrijk om te melden. Want anders zou je gaan zeggen: Laat ik maar lijden om dichter bij God te komen.
Wat dat betreft moeten we ons aan de woorden van Aggur houden: Armoede of rijkdom geef mij niet. Geef mij het brood mijns bescheiden deels. (Vergeef me als ik het niet letterlijk citeer).
-
david
En Bart, kun je hier wat mee of zie je door de bomen het bos niet meer. Ik weet het, soms kunnen we wat overweldigend zijn. Maar we bedoelen het goed, dat snap je!Origineel geplaatst door Bart-rk
Oke aannemen dat God echt het beste met je voor heeft zijn bepaalde zaken toch heel moeilijk.
Neem als voorbeeld weer een reorganisatie en een dreigend ontslag en dat je dan niet meer je vaste kosten kunnen betalen, je huis kan gaan verkopen etc etc Dat is voor mij een nachtmerrie
Als je dan 1Kor 10:13 leest zou alles weer goed komen maar mijn vraag is hoe beleven jullie deze tekst
1Kor 10:13 Gij hebt nog geen enkele beproeving doorstaan die de menselijke maat overschrijdt. Maar God is getrouw: Hij zal niet toelaten dat gij boven uw krachten beproefd wordt. Met de beproeving bepaalt Hij al het einde, zodat gij ze kunt doorstaan
Maar ik ben benieuwd naar je reactie.
Groeten,
David
-
Bart-rk
David
Ik lees dat iedereen het lijden op ze iege manier ondergaat maar dat het vertrouwen op God groot is
We zijn mensen en hechten toch onbewust aan aardse dingen maar als ik het echt niet zie zitten dan laat ik het aan God over ookal begrijp ik Hem niet altijd een ding weet er is meer na de dood maar hier op aarde ontkom jeniet aan bepaalde zaken
Ik lees dat iedereen het lijden op ze iege manier ondergaat maar dat het vertrouwen op God groot is
We zijn mensen en hechten toch onbewust aan aardse dingen maar als ik het echt niet zie zitten dan laat ik het aan God over ookal begrijp ik Hem niet altijd een ding weet er is meer na de dood maar hier op aarde ontkom jeniet aan bepaalde zaken
Wel grappig: De Stoïcijnen dachten op nagenoeg dezelfde manier als wij christenen denken. Dit was hun logica:
1. Wij leven onder het juk van de wetten van de natuur (inclusief ziekten en dergelijke).
2. We kunnen de natuur maar in bepaalde mate controleren.
3. De gebieden die we niet kunnen controleren veroorzaken leed.
4. Dit kun je niet tegenhouden, nog er wat aan doen.
5. Waarom dan er over zeuren? Het gebeurt, of je er nu over in zit of niet.
6. Het is zinloos emotioneel te worden van lijden dat je toch wel overkomt.
Wij christenen denken ongeveer op dezelfde wijze, alleen voegen wij nog iets toe: Wij hebben onze hoop op God en weten dat we na ons 'heengaan' bij Hem zullen terechtkomen.
Overigns komt hier ook de uitdrukking "Stoïcijns zijn" vandaan.
1. Wij leven onder het juk van de wetten van de natuur (inclusief ziekten en dergelijke).
2. We kunnen de natuur maar in bepaalde mate controleren.
3. De gebieden die we niet kunnen controleren veroorzaken leed.
4. Dit kun je niet tegenhouden, nog er wat aan doen.
5. Waarom dan er over zeuren? Het gebeurt, of je er nu over in zit of niet.
6. Het is zinloos emotioneel te worden van lijden dat je toch wel overkomt.
Wij christenen denken ongeveer op dezelfde wijze, alleen voegen wij nog iets toe: Wij hebben onze hoop op God en weten dat we na ons 'heengaan' bij Hem zullen terechtkomen.
Overigns komt hier ook de uitdrukking "Stoïcijns zijn" vandaan.
-
Gerrie