Bottenbley en de demonen

[Alexander CD]

Komende zondag gaat in Drachten in de gemeente van Ds Bottenbley, Neil Anderson voor.
De Amerikaan die al vele boeken over duiveluitdrijving heeft geschreven, denkt dat zijn zeven-stappen-techniek zeer effectief is.
Hij beweert dat ook christenen, demonen kunnen hebben zowel in de ziel als in het lichaam, deze demonen staan de verdere ontwikkeling van de christen in de weg, wat denken jullie kan een christen een demon herbergen of is dat laster tegen God?
Ook voor Bottenbley is dit al jaren een hot topic, is dit niet veel meer onzekerheid kweken voor christenen?

[freek]

Dr M.J. Paul heeft in zijn ambtelijke praktijk al vele gevallen meegemaakt van occulte belasting, ondanks het feit dat mensen wedergeboren christenen waren.

[Gian]

Zonder het bijbelse onderscheid tussen ziel en geest begrijpen we deze materie niet.

Misschien is het beter eerst kennis van zaken te nemen alvorens personen ter discussie te stellen.
Zeker geen pleidooi voor dhr. Anderson, gewoon een tip.

[albion]

Komende zondag gaat in Drachten in de gemeente van Ds Bottenbley, Neil Anderson voor.
De Amerikaan die al vele boeken over duiveluitdrijving heeft geschreven, denkt dat zijn zeven-stappen-techniek zeer effectief is.
Hij beweert dat ook christenen, demonen kunnen hebben zowel in de ziel als in het lichaam, deze demonen staan de verdere ontwikkeling van de christen in de weg, wat denken jullie kan een christen een demon herbergen of is dat laster tegen God?
Ook voor Bottenbley is dit al jaren een hot topic, is dit niet veel meer onzekerheid kweken voor christenen?

Dat is toch bijbels? Bij Magdalena werd toch ook vele duivelen uitgeworpen? En bij Gadarenen werd de duivelen toch ook in de zwijnen gevoerd en de mens werd rustig?
Hoe moet ik dat dan zien?

[freek]

Zonder het bijbelse onderscheid tussen ziel en geest begrijpen we deze materie niet.

Misschien is het beter eerst kennis van zaken te nemen alvorens personen ter discussie te stellen.
Zeker geen pleidooi voor dhr. Anderson, gewoon een tip.

En wat is dat onderscheid dan, volgens jou? Ik heb op grond van dit onderscheid ook al hele rare dingen horen zeggen.

[Afgewezen]

Zonder het bijbelse onderscheid tussen ziel en geest begrijpen we deze materie niet.

Misschien is het beter eerst kennis van zaken te nemen alvorens personen ter discussie te stellen.
Zeker geen pleidooi voor dhr. Anderson, gewoon een tip.

Mm, hadden ze in de tijd van Jezus' omwandeling op aarde dan wel begrip van 'deze materie'?
Het boekje van dr. Paul hierover is in elk geval wel een aanrader. En ik ben daar geen ingewikkelde uiteenzettingen over het verschil tussen ziel en geest in tegengekomen (of ik ben ze vergeten ).

[freek]

Het onderscheid komt bij Origenes vandaan. De bijbel lijkt er ook wel ruimte voor te bieden, al vraag ik me anderzijds af of met 'ziel' en 'geest' twee wezenlijk verschillende zaken bedoeld worden in de bijbel. Voor de vraag of christenen ook occult belast kunnen zijn lijkt het mij niet relevant.

[mayflower]

Dr M.J. Paul heeft in zijn ambtelijke praktijk al vele gevallen meegemaakt van occulte belasting, ondanks het feit dat mensen wedergeboren christenen waren.

Dat is wel anders, want er is een verschil tussen een occulte belasting of een demonische invloed in het leven van een christen, of een demon die inwoning zou maken in lichaam van een Christen ofwel bezetenheid.
Het eerste kan natuurlijk, maar naar mijn weten kan het laatste niet, want hoe kan de Heilige Geest door de wedergeboorte samen met een onreine geest samen woning hebben ?

Ik kwam de volgende twee artikelen tegen:
------------------------------------------

Kan een gelovige demonisch bezeten zijn?
Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling 1977 of 20041 en de Textus Receptus2

Eerst iets over “demonen”
De Statenvertaling, tot en met versie 1977, spreekt altijd van “duivelen” alwaar in feite van “demonen” sprake is. In versie 2004 werd dit gecorrigeerd. Hieronder nu een vrij uitgebreid overzicht van de grondwoorden die te maken hebben met demonen, in de Textus Receptus:

Voor het gehele Nieuwe Testament geldt: demon(en)(isch) = daimon…
Mt 7:22; 8:31; 9:33, 34(2x); 10:8; 11:18; 12:24(2x), 27, 28; 17:18; Mk 1:34(2x), 39; 3:15, 22(2x); 5:12; 6:13; 7:26, 29, 30; 9:38; 16:9, 17; Lk 4:33, 35, 41; 7:33; 8:2, 27, 29, 30, 33, 35, 38; 9:1, 42, 49; 10:17; 11:14(2x), 15(2x), 18, 19, 20; 13:32; Jh 7:20; 8:48, 49, 52; 10:20, 21; Hd 17:18, 22; 25:19; 1Ko 10:20(2x), 21(2x); 1Tm 4:1; Jk 2:19; 3:15; Op 9:20; 16:14; 18:2.

demonen als goden, zie Hd 17:18, 22: vreemde goden = xenón daimonión; de goden bijzonder toegewijd = deisidaimonesterous.
godsdienst als demonenaanbidding = deisidaimonias: Hd 25:19.
bezeten(e)(n) = daimonizomenos = lett. gedemoniseerd(e)(n): Mt 4:24; 8:16, 28, 33; 9:32; 12:22; 15:22; Mk 1:32; 5:15, 16, 18; Lk 8:36; Jh 10:21.
Daarnaast zijn er nog andere uitdrukkingen die eveneens demonen aanduiden :

onreine geesten, zie Mk 1:23; 5:1-18; Mk 7:25-30; Lk 4:33; Lk 9:42: pneumati akathartó.
boze geesten, zie Lk 7:21; 8:2, 3; Ef 6:12: pneumatón ponèrón.
afgoden, zie 1Ko 10:19-21: eidólon zijn ook demonen.
verleidende geesten, zie 1 Tim 4:1: pneumasin planois.
waarzeggende geest, zie Hd 16:16: pneuma puthónos (letterlijk “pythongeest”).
stomme geest, zie Mk 9:17: pneuma alalon.
stomme en dove geest, zie Mk 9:25: pneuma to alalon kai kófon.
geest van ziekte / zwakheid, zie Lk 13:11: pneuma echousa astheneias.
engel van satan, zie 2Ko 12:7: aggelos satan.

Nu iets over “bezetenheid” en “bezetene(n)”

Het Nieuwe Testament spreekt eigenlijk niet van bezetenheid of van bezetenen. Er worden daar vier verschillende termen gebruikt om de gedemoniseerde staat te omschrijven:

een demon hebben (echon)
iemand die gedemoniseerd is (daimonizomai: zie hierboven onder punt 4)
iemand met (en) een onreine geest
gekweld (ochloumenous) door onreine geesten
1. Een demon hebben

De meest gebruikte uitdrukking van de demonische staat in het Nieuwe Testament is “iemand die een demon of onreine geest heeft (echon)”. Deze uitdrukking komt zeker 16 keer in het NT voor:

Mattheüs 11:18
Markus 3:30; 5:15; 7:25; 9:17
Lukas 4:33; 7:33; 8:27
Johannes 7:20; 8:48,49,52; 10:20
Handelingen 8:27; 16:16; 19:13
Dit was de manier waarop mensen in de tijd van het Nieuwe testament in het algemeen refereerden naar de demonische staat. Het idee is dat de bezeten persoon de demon binnenin zichzelf draagt, en dat de uiterlijke kenmerken daarvan herkenbaar waren, zoals geestelijke en lichamelijke pijnigingen, waarbij de demon aanzien werd als de oorzaak ervan. Het slachtoffer is daarom onder de controle van de demon.

2. Iemand die gedemoniseerd is

Het woord “gedemoniseerd” - daimonizomai - is de tweede meest gebruikte uitdrukking van de demonische staat in het Nieuwe Testament. Het wordt 13 keer gebruikt in het NT, en komt enkel voor in de Evangeliën:

Mattheüs 4:24; 8:16, 28, 33; 9:32; 12:22; 15:22
Markus 1:32; 5:15, 16, 18
Lukas 8:36
Johannes 10:21
Enkele waarnemingen in deze passages:

Deze term is beperkt tot ongelovigen. Absoluut nergens in de Schrift wordt die term toegepast op echte gelovigen, wedergeborenen.
De term geeft een inwoning aan van een andere persoonlijkheid in de persoon.
De term wijst op besturing van de wil van die persoon door een andere persoonlijkheid.
In elke context waar die term voorkomt bevrijdt Christus de slachtoffers, allemaal.
De Statenvertaling vertaalt daimonizomai met “van de duivel bezeten”, “met duivelen bezeten” of gewoon “bezeten(e)(n)”. Prisma G/N: “daimonozomai: bezeten zijn”. Het woord betekent niet zoiets als demonisch belast, beïnvloed zijn, maar wel degelijk “demonisch bezeten” zijn.

Gelovigen nu kunnen wel beïnvloed maar niet gedemoniseerd, bestuurd worden (take over) door demonen. Paulus gebruikt nooit de terminologie van daimonizomai. Het dichtst dat bij “bezetenheid” aanleunt, in zijn brieven, is zijn concept van “geef de duivel geen plaats” in Ef 4:27, waar het woordje topos staat: plaats, dat ook vertaald kan worden met gelegenheid, mogelijkheid (Prisma G/N).

Vele van de ideeën over gelovigen die demonisch bezeten zijn, komen van verhalen en ervaringen die mensen hadden. Nu is het bijzonder ontheologisch wanneer wij ervaringen en verhalen gebruiken om de Bijbel te verklaren. Het moet juist andersom zijn: De Bijbel verklaart de ervaringen. Dat gelovigen echter beïnvloed kunnen worden door demonische machten, schrijft Paulus duidelijk in Efeziërs 6:10-17.

Het Nieuwe Testament leert dat demonen mensen kunnen beïnvloeden zodat ze betrokken raken in valse leer (1 Tim 4:1), immoraliteit (1 Kor 7:1; 1 Tim 4:1-3), jaloezie, verdeeldheid en trots (Jakobus 3:13-16), maar zulke personen worden in het NT nooit geclassificeerd als “gedemoniseerd”. Gedemoniseerde (bezeten) personen echter werden gezien als gedomineerd en beheerst door de demon die zijn wil uitwerkt door gebruik te maken van zijn slachtoffer. Deze gebruikmaking geeft aan dat gedemoniseerde personen lichamelijk bewoond waren door tenminste één demon. Consequent wordt het taalgebruik “uitwerpen”, “uitgaan”, “ingaan” gebruikt met betrekking tot gedemoniseerde personen (Matt 8:16,32; 9:33; 12:22-24, 45; Mark 1:34; 5:8,13). Deze termen suggereren het idee van een demon die zijn soevereine intrek neemt in het lichaam van de gedemoniseerde persoon.

Dit gebruik van de term “gedemoniseerd” wordt dikwijls over het hoofd gezien bij schrijvers en counselors vandaag. Die term wordt foutief gebruikt voor een waaier van demonische invloeden, te beginnen bij ideeënbeïnvloeding tot aan effectieve “take over” wat wij “demonische bezetenheid” noemen. Maar het Nieuwe Testament hanteert de term gedemoniseerd (daimonizomai) enkel in de nauwe betekenis van demonische bezetenheid.

Het zijn de elementen van inwoning en de onmogelijkheid om aan de wil van de demon te weerstaan, die demonisatie onderscheidt van lagere vormen van demonische beïnvloeding.

3. Iemand met een onreine geest

De beschrijving van de gedemoniseerde staat als “een mens met een onreine geest” wordt slechts tweemaal in het NT gebruikt (Markus 1:23; 5:2). Deze verzen beelden de persoon af als zich onder de dominantie of macht bevindend van een demon. Dus de termen die demonische bezetenheid beschrijven (“bezetenheid” en “een onreine geest hebben”) betekenen eigenlijk hetzelfde. Dit kan heel duidelijk gezien worden in de parallelle verslagen van de bezetene in Gadara (of Gergesa). Mattheüs verwijst naar hem tweemaal als zijnde gedemoniseerd (daimonizomai, Mt 8:28,33). Markus zag hem zowel als gedemoniseerd (Mk 5:15-17) als met (Gr. en) een onreine geest (Mk 5:2). Lukas noemde hem zowel daimonistheis: gedemoniseerd (8:36) als eichen daimonia: een demon hebbend (8:27).

4. Gekweld door onreine geesten

De beschrijving van mensen “door onreine geesten gekweld (ochloumenous)” komt enkel voor in Hand 5:16 en Lukas 6:18 (ochloumenoi). De wonderlijke behandeling van zulke mensen wijst op een gedemoniseerde staat. Dit woord werd ook in de apocriefen gebruikt voor iemand die door een boze geest bezeten was, en in het algemeen voor gekweld of benauwd worden door iets of iemand.

Is er een menselijk mandaat om Satan of zijn demonen te binden?
Na deze voorbereidende bespreking zullen we nagaan wat wij al dan niet moeten doen met betrekking tot Satan en zijn demonen.

Een foute interpretatie van een passage in Mattheüs vormt de basis voor het populaire “binden” van Satan of zijn demonen:

“Of hoe kan iemand in het huis van een sterke inkomen, en zijn vaten ontroven, tenzij dat hij eerst de sterke gebonden heeft?” (Mattheüs 12:29).

Het is nu fout om uit deze passage te concluderen dat Christus hier voor de gelovigen een universeel patroon neerlegt om na te volgen. In plaats daarvan was dit een illustratie van Christus’ persoonlijke macht over Satan, als Zoon van David (12:23), en dat Hij geen verbond met hem aangegaan was. Lees de context.

1 Petrus 5:8-9 leert ons “weerstaat hem, vast zijnde in het geloof”. Jezus Zèlf zal de sterke (Satan) binden ten behoeve van Zijn volgelingen, in de toekomst. Hij gebruikt geen gelovigen om voor Hem op te treden in deze tijd. God zal geen gelovigen gebruiken om Satan op te pakken, buiten werking te stellen door hem te binden. Integendeel, het middel dat God gebruikt is duidelijk weergegeven in Openbaring 20:1: “En ik zag een engel afkomen uit de hemel, hebbende de sleutel van de afgrond, en een grote keten in zijn hand”. Een engel zal in Gods opdracht de klus klaren.

Mogen gelovigen de duivel of zijn demonen bestraffen?
Wij moeten ons realiseren dat gelovigen nooit werd bevolen de duivel of zijn demonen te bestraffen. In het Nieuwe Testament zien wij dat enkel Jezus dit voorrecht heeft, als een uitdrukking van Zijn heerschappij en soevereiniteit over het rijk van de geesten. De enige bestraffing die een gelovige mag uitbrengen is deze waarbij hij een broeder corrigeert die in zonde is gevallen (Luk 17:3; 1 Tim 5:20). Doorheen het hele Nieuwe testament is bestraffing uitsluitend het voorrecht van de Heer. Het is daarom dat Michaël zei, toen hij met de duivel twistte: “De Heere bestraffe u!” (Judas 9).

Een teken van dwaalleraars
Over de dwaalleraars zegt Petrus:

“… die de heerlijkheden [Gr. doxas: heerlijkheden] niet schromen te lasteren; daar de engelen in sterkte en kracht meerder zijnde, geen lasterlijk oordeel tegen hen voor de Heere voortbrengen. Maar dezen, als onredelijke dieren, die de natuur volgen, en voortgebracht zijn om gevangen en gedood te worden, omdat zij lasteren, hetgeen zij niet verstaan, zullen in hun verdorvenheid verdorven worden” (2 Petrus 2:10-12).

Engelen weten wel beter dan zulke dwaze dingen te doen als het bestraffen of uitschelden van andere engelen.

Ook Judas zegt over dwaalleraars:

“Evenzo echter ook dezen, in slaap gebracht zijnde, verontreinigen het vlees, en verwerpen de heerschappij, en lasteren de heerlijkheden [Gr. doxas]. Maar Michaël, de archangel, toen hij met de duivel twistte, en handelde van het lichaam van Mozes, durfde geen oordeel van lastering tegen hem voortbrengen, maar zeide: De Heere bestraffe u! Maar dezen, hetgeen zij niet weten, dat lasteren zij …” (Judas 8-10).

Deze passage zegt ons dat zelfs Michaël, de engel met de hoogste rang, de Satan niet wilde bestraffen, maar vele belijdende christenen vandaag doen het geregeld. De tekst zegt: “durfde niet” hetgeen betekent dat zoiets doen geheel ondenkbaar was voor Michaël. Michaël zei zelfs niet wat wij vandaag regelmatig horen: “Ik bestraf u duivel, in de naam van de Heer!” Michaël zei eenvoudig: “De Heer bestraffe u”. Helemaal anders dan vele moderne “christenen” wist Michaël dat bestraffing enkel het voorrecht was van de Heer!

Waarom doen zij dat dan toch?: “dezen, als onredelijke dieren … lasteren, hetgeen zij niet verstaan” (2 Petrus 2:12). “Maar dezen, hetgeen zij niet weten, dat lasteren zij” (Judas 10).

Strategic Level Spiritual Warefare

De leer met de moeilijke naam “Strategic Level Spiritual Warfare” (SLSW) is een populaire charismatische methode voor het uitwerpen van demonen uit geografische locaties en gebieden.

De meest geciteerde tekst om die leer te onderbouwen is Daniël 10:13, 20, waar geschreven wordt over de strijd tussen de vorst van Perzië en de aartsengel Michaël. Nu zegt men dat de vorst van Perzië een voorbeeld is van een “territoriale geest” die kan verslagen worden met de technieken van SLSW. Peter Wagner schrijft: “Dit verhaal laat er geen twijfel over bestaan dat territoriale geesten het menselijk leven sterk beïnvloeden, in al zijn socio-politieke aspecten” (Warfare Prayer, p. 66).

Maar Daniël 10 biedt geen argumenten voor de sensationele praktijken van SLSW. Er moet gewezen worden op het volgende:

De strijd werd in de hemelse gewesten uitgevochten, niet op aarde.
Bij de strijd was geen enkel mens betrokken: slechts twee engelen en een demon.
de strijd werd geleid door God en Michaël, niet door mensen op aarde.
De Schrift laat inderdaad blijken dat de aanhangers van Satan goed georganiseerd zijn (Efeziërs 6:12), maar de Bijbel zegt niet dat Satan ze heeft aangesteld over élk geografische onderdeel, en nergens geeft de Bijbel een voorbeeld van een gelovige die geografische demonen bestraft of hen het hoofd biedt. Nergens in de Bijbel staat dat wij demonen moeten bevelen hun gebied te verlaten.

Ja, Satan is een krachtige tegenstander (1 Petrus 5:8), maar de Heer Jezus Christus heeft hem al bestreden op het kruis (Kol 2:15) en Hij zal hem op een dag door een engel laten binden en naar de “poel van vuur” sturen (Openb 20:1-10). Judas 8-10 en 2 Petrus 2:10-12 bestraft hen die de geesten verbaal bestraffen. Wij moeten zoiets aan God overlaten. In de tussentijd wordt ons gevraagd weerstand te bieden tegen de Satan door middel van onze geestelijke wapenrusting (Efez 6:10-20).

En het uitdrijven van demonen dan?
Men wijst nogal eens op Paulus die een waarzeggende geest (pneuma puthónos) gebood uit te gaan van een dienstmaagd:

“Ik gebied u in de Naam van Jezus Christus, dat gij van haar uitgaat” (Hand 16:18).

Hieruit concludeert men dat ook wij (geschikte personen in deze tijd) een mandaat hebben om de demonen te gebieden uit te gaan; zie b.v. dr. W.J. Ouweneel in Het Domein van de Slang, p. 360. Nog meer worden de woorden van de Heer Jezus in Markus 16 aangehaald:

“En hen die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen: in Mijn Naam zullen zij demonen uitwerpen; met nieuwe tongen zullen zij spreken; slangen zullen zij oppakken; en als zij iets dodelijks zullen drinken, zal het hun beslist niet schaden; op zieken zullen zij de handen leggen en zij zullen gezond worden” (Mark 16:17-18).

Nu zijn wij niet zoals zovelen die zeggen dat dit Schriftgedeelte niet authentiek zou zijn. Daar is geen enkele reden toe, integendeel. (Zie over de authenticiteit van Markus 16:9-20: DOC of PDF).

In dit gedeelte van Markus hebben wij de opdracht van de opgestane Heer aan zijn discipelen te vergelijken met Matt 28:16-20. Hij droeg hen op om in de ganse wereld het Evangelie te prediken. Christus was immers gekomen om zondaren te redden. Allen die geloven en gedoopt werden, zouden gered worden, wie echter niet gelooft gaat verloren. Het is nu belangrijk het onderscheid te zien met de woorden van de Heer aan het slot van het Mattheüs-Evangelie. Daar zegt Hij dat Hem alle macht in hemel en aarde gegeven is en dat Hij bij ons zal zijn tot de voleinding van de eeuw (Matt 28:18-20). In Markus 16 lezen wij evenwel niet dat de Heer door die tekenen zo lang zou werken.

De tekenen in Markus 16:17-18 gelden niet voor altijd. We zien in de brieven dat die tekenen daadwerkelijk in vervulling gebracht werden tijdens het leven van de apostelen: de uitdrijving van demonen (Hand 16:18), het spreken van vreemde talen (Hand 2:4), het opnemen van slangen (Hand 28:3-6), het opleggen van de handen (Hand 3:7; 5:12). Verder in de tijd reikten die tekenen evenwel niet. Ze gelden maar voor de overgangsperiode, de tijd dat de Joden moesten overtuigd worden totdat zij ofwel in de Kerk zouden ingelijfd worden, ofwel als natie verworpen worden (70 n.C.).

De hedendaagse manifestaties van tekenen en wonderen vallen nu al bijna 2000 jaar buiten Gods schema van handelen tegenover de Joden. En de charismatische manifestaties van die tekenen en wonderen zijn maar een slecht afkooksel van de werkelijke gaven in de eerste eeuw. Zie hierover verder: DOC of PDF. Waar is het bewijs dat de wondergaven bleven bestaan ná de tijd van de apostelen? Verder in de geschiedenis van de Kerk, na de tijd van de apostelen waren er geen wondergaven meer. Ook de geschriften van de Kerk zijn daarvan een getuigenis. De wondergaven vinden we enkel bij Christus en Zijn apostelen; de nep-wondergaven en onjuiste aanspraken vinden wij doorheen de kerkgeschiedenis bij ketterse bewegingen, met een sterke opleving in de pinkster- en charismatische beweging in recente tijden.

Zie verder over het tijdelijke aspect van de tekengaven: DOC of PDF.

En onder De Pinkster- en Charismatische Beweging.

En bevrijding van overgeërfde vloeken?
Wanneer een persoon christen wordt, wordt hij bevrijd van al zijn zonden, inbegrepen zijn occulte zonden. De Bijbel behandelt occulte zonde niet als een aparte categorie van zonden waarvan men na de bekering nog moet verlost worden. Het kruis heeft afgedaan met elke zonde.

Deze zienswijze van “ik erfde van mijn ouders” is ook populair als verklaring voor alle soorten gedrag binnen vele “christelijke” psychologiekringen. Maar het idee dat christenen soms moeten bevrijd worden van een vloek of occulte macht, waarvoor de redding in Christus niet reeds gezorgd heeft, wordt nergens in de Schrift gevonden. In feite is er niet één voorbeeld in de hele Bijbel van een gered persoon die onder een satanische vloek raakt welke moet “verbroken” worden door christelijk exorcisme of bijzondere belijdenis. De enige vloeken die in de Bijbel als effectief behandeld worden zijn deze die door God Zelf worden uitgesproken. Allerlei soorten vloeken kunnen constant over een gelovige geuit worden, gedurende zijn hele leven, maar ze kunnen geen impact hebben op zijn leven. Christus heeft gebeden dat Zijn Vader christenen “bewaart voor de boze” (Joh 17:15). Meer nog, de Bijbel zegt van ware gelovigen: “die uit God geboren is, bewaart zichzelf, en de boze vat hem niet” (1 Joh 5:18).

Sommige bevrijdingsleraars zeggen dat elk christen, die een occult verleden heeft, deze occulte zonden specifiek moet afzweren, want anders zullen zij niet vrij zijn. Het is te zeggen: zij moeten een afzonderlijke bevrijding ondergaan van occulte zonden, na de redding. Maar als dat waar is, dan vergeeft Christus’ werk niet al hun zonden bij de bekering. Als dat waar is dan moet een persoon teruggaan en alle verleden zonden opbiechten om gered te worden of bevrijd te worden van de consequenties van al deze zonden. Dit is geheel in tegenspraak met de leer van de Schrift dat Christus eens en voor altijd stierf voor alle zonden - verleden, tegenwoordige en toekomstige - en dat wij vergeven zijn en bevrijd van al onze zonden op het punt van de redding.

Een tegenwerping in 1 Petrus 5:8?
Sommigen maken het bezwaar dat een gelovige in de loop van zijn geestelijke wandel wel degelijk gedemoniseerd kan worden, zoals Petrus leerde:

“Zijt nuchter, en waakt; want uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een briesende leeuw, zoekende, wie hij zou kunnen verslinden” (1 Petrus 5:8).

Het is zeker zo dat de duivel en zijn trawanten maar al te graag iets willen doen om het geloof van iemand omver te gooien. De vraag is echter: 1° wie heeft hen te vrezen, 2° hoever kunnen zij gaan, en 3° hoe kunnen wij hen mijden? De Schrift lijkt de bekwaamheid van demonen naar beneden te halen als het erom gaat een significant letsel toe te brengen aan ware gelovigen. Johannes schreef:

“Wij weten, dat een ieder, die uit God geboren is, niet zondigt; maar die uit God geboren is, bewaart zichzelf, en de boze vat hem niet. Wij weten, dat wij uit God zijn, en dat de gehele wereld in het boze ligt” (1 Joh 5:18-19).

Johannes zegt duidelijk dat de wereld in de macht van de boze ligt, niet de gelovige. De boze “vat” hem niet (van aptó: vastbinden, vastmaken, vastgrijpen… Prisma G/N). Bedenk dat, omdat wij uit God geboren zijn, wij ook door Hem bewaard worden!

Wat kunnen wij dan doen?
Wat kunnen wij dan doen met betrekking tot demonische aanvallen op gelovigen? Er zijn allerlei soorten dingen die mensen vandaag doen om de demonen te “bestrijden”. Veel van die dingen werden eerder betrokken uit films zoals “Poltergeist” dan uit het Nieuwe Testament. Opnieuw is de Schrift heel duidelijk over deze kwestie:

“Neem daarom de gehele wapenrusting van God aan, opdat u tegenstand kunt bieden in de boze dag en na alles verricht te hebben, stand kunt houden” (Ef 6:13).

“Zo onderwerpt u dan aan God; weerstaat de duivel, en hij zal van u vluchten” (Jak 4:7).

“En weerstaat hem, vast zijnde in het geloof, wetende, dat hetzelfde lijden aan uw broederschap, die in de wereld is, volbracht wordt” (1 Petrus 5:9).

Het operationele woord is eenvoudig “weerstaat”. Wij weerstaan door middel van de wapenrusting van God en een sterke grondvesting in het geloof. Het resultaat van deze geestelijke maatregel is dat de duivel wegvlucht. Ons wordt gezegd dat we er aanspraak op kunnen maken en op kunnen rekenen.

De Schrift geeft niet aan dat gelovigen zich moeten zorgen maken dat Satan een take-over op hen zal plegen. Dit betekent niet dat wij geen ontzag moeten hebben voor de kracht van Satan. Het betekent wel dat wij hem niet moeten vrezen. Onze respons op Satan is hem te weerstaan. Dit is wat de Bijbel leert, en niets anders.

Conclusie
Wanneer de vraag gesteld wordt “kunnen ware gelovigen demonisch bezeten zijn?” kunnen wij die terminologie beter aanpassen als “kunnen ware gelovigen gedemoniseerd zijn?”.

Ware gelovigen kunnen niet gedemoniseerd zijn, omdat:

1. Het woord wordt nergens toegepast op gelovigen in de Schrift.

2. Gedemoniseerd zijn betekent: bestuurd en in eigendom genomen zijn door een demon of meerdere demonen. Gelovigen behoren echter Christus toe.

Kunnen gelovigen beïnvloed zijn door demonen? Ja, de gelovige laat de deur openstaan voor demonische invloeden wanneer hij zonde toelaat in zijn leven.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Neil T. Anderson

Demonische Bezetenheid en de Nieuwe Klinische Bevrijding

Biblical Discernment Ministries

Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling (1977 of HSV).
Vertaling (ingekort), plaatjes en voetnoten door M.V. (25-8-2006)


Een vriend vertelde mij dat “80% van slangenvergif uit proteïne bestaat”. Alhoewel wij dagelijks een hoeveelheid proteïne nodig hebben uit onze voeding, wil dat niet zeggen dat slangenvergif een goede proteïneleverancier is. Die 20% zijn nog steeds fataal! Reeds lang geloof ik dat zij die hoge percentages van waarheid onderwijzen, maar vermengd met een portie leugen, meer schade aanrichten in de kerk dan zij die opvallend dwaling prediken. En het spijt mij te moeten concluderen dat veel van de zienswijzen van dr. Neil T. Anderson over spiritual warfare (geestelijke oorlogvoering) en bevrijding heel dicht de categorie benadert van de subtiele valsheden. Zijn hele constructie is op een fout fundament gebouwd.

Dr. Neil T. Anderson is een aantal jaren pastor geweest, maar vandaag is hij associate professor in praktische theologie aan de Talbot School of Theology. Anderson heeft een aantal boeken geschreven en hij leidt grote seminaries, dikwijls in kerken die normaal nooit iemand zouden binnenhalen die een boodschap brengt over hoe christenen bevrijding kunnen verkrijgen van het demonische. Deze boeken zijn b.v.: The Bondage Breaker; The Bondage Breaker Study Guide, The Seduction of Our Children, van Harvest House Publishers. Ook Victory Over the Darkness (Regal Books); Released From Bondage, en Walking Through the Darkness van Campus Crusade for Christ (Here’s Life Publishers).

Dr. Anderson is snel een van de meest populaire invloeden aan het worden binnen het evangelisch christendom. Zijn boodschap is een mengeling van psychologie, theologie, bijbelverzen, maar nog meer zijn vele verhalen waardoor zijn lezers/luisteraars het vertrouwen moeten krijgen dat weet waarover hij spreekt vanuit de praktijk.

Enkele boeken van Anderson

Alhoewel Anderson zijn boodschap gewoonlijk presenteert in sterk gepsychologiseerde categorieën (d.w.z. self-esteem [zelfliefde], positivisme, Freudiaans onderbewustzijn, enz.), bekritiseert hij dikwijls de psychologie, en geeft hij de valse indruk dat hij over die dingen bijbels kritisch is. Ofschoon hij bij gelegenheid een gefundeerde bijbelse kritiek levert moet de natuur van zijn kriticisme eerder geklasseerd worden als een binnenskamers meningsverschil van rivaliserende psychologische theorieën. (Een voorbeeld is zijn begrip van zogenaamd multiple personality disorder [MPD] in Released:207-10). In dezelfde zin maakt Anderson duidelijk dat hij niet te vinden is voor “direct deliverance encounter” dat op het confronterend uitdrijven van demonen slaat; soms spreekt hij kritisch over zulke praktijken. Maar, niettegenstaande deze kritiek, presenteert Anderson zelf een zeven-stappen bevrijdingsbenadering van “deliverance encounter” (bevrijden van demonen). Zoals we zullen zien moet elke vorm van “deliverance encounter” gebouwd zijn op het geloof dat christenen werkelijk demonisch bezeten kunnen zijn, want anders is er geen behoefte aan deze praktijk.

Neil Anderson’s speciale mix van psychologie, bijbelgebruik, case-studies (d.w.z. verhalen), bij zijn geloof in bevrijding, vormt zijn benadering van wat ik noem “klinische bevrijding”. Zijn gebruik van psychologische categorieën en analyses leveren een klinisch tint voor het praktiseren van zijn bevrijdingsleer. In plaats van te spreken van demonen, zoals in het ouderwetse “direct deliverance”, zoekt Anderson de achtergrondinformatie middels een vragenlijst die algemeen in dokterspraktijken gebruikt wordt om de historiek van een patiënt samen te stellen. Anderson voert dan de “patiënt” door zijn “zeven stappen” van bevrijding, op veelal dezelfde wijze als een counselor met een patiënt zou handelen.

Dr. Anderson’s klinische benadering appelleert beter op de evangelische gemeenschap, die reeds gepsychologiseerd werd, om te geloven dat hun problemen in de eerste plaats het gevolg zijn van wat iemand anders aan hen heeft gedaan in het verleden, eerder dan iets waarvoor zij tegenwoordig verantwoordelijk zijn. In deze voorbeelden overtuigt Anderson hen ervan dat zij slachtoffers zijn van demonische bolwerken, waarvan de “bondage breaker” (bevrijder) hen bevrijding aanbiedt. In plaats daarvan leert de Bijbel dat onze problemen en worstelingen in het leven behandeld worden door normale groei en maturiteit wanneer wij appelleren op de bijbelse leringen over de christelijke levenswijze.

Een bijbelse kijk op demonische bezetenheid

Een beslissende zaak voor alle christenen is na te gaan of een gelovige al dan niet demonisch bezeten kan zijn. De laatste decennia is er een belangrijke ommekeer gekomen bij evangelischen, van het geloof dat christenen niet bezeten kunnen worden, naar een dominante zienswijze dat een kind van God bezeten kan zijn, en dat hij dus desgevallend bevrijding nodig heeft. Neil Anderson gelooft dat christenen bestuurd kunnen worden door een demon (The Bondage Breaker: Harvest House, 1990:171-73. In het Nederlands: De Bevrijder - zie plaatje boven).

Wij moeten starten met een zuiver begrip van wat de Schrift bedoelt wanneer deze refereert naar demonische bezetenheid. Anderson vertrouwt dikwijls op ervaringsgeoriënteerde verhalen, gepresenteerd als “case studies”, die dienen om de indruk te creëren dat christenen gecontroleerd kunnen worden door demonen. Dit “bewijsmateriaal” vormt dan zijn kijk op wat de Bijbel in deze materie te zeggen heeft. In plaats daarvan zouden wij ons denken vanuit de Bijbel moeten ontwikkelen, om zo de ervaring te interpreteren die we tegenkomen.

Zie hier een uitgebreide bespreking “Kan een gelovige demonisch bezeten zijn?”: DOC of PDF

Anderson maakt de fout dat hij een woordbetekenis zoekt in haar etymologie, in plaats van na te gaan hoe het woord eigenlijk in de Bijbel wordt gebruikt. De uitdrukkingen “gedemoniseerd” en “een demon hebben” worden in de Bijbel gebruikt voor het extreme, namelijk innerlijk bestuurd worden door een inwonende demon [zie “Kan een gelovige demonisch bezeten zijn?”]. Deze uitdrukkingen worden nooit gebruikt voor iets minders. Deze termen worden bijvoorbeeld nooit gebruikt voor de activiteit van Satans beschuldiging, verleiding, bedrog of vervolging; ze beschrijven enkel het extreme geval van inwendig bestuurd worden [take over] door een demon.

Bijbelse bezetenheid (gedemoniseerd, een demon hebben) is de directe inwendige controle door demonen (ook “boze geesten” genoemd) van hun slachtoffer door in hem te wonen. Demonische bezetenheid is niet de externe verleiding die uitgevoerd wordt door Satan en zijn demonen. Ik geloof niet dat de Bijbel leert dat een christen kan bezeten worden of bewoond door een demon. Ik geloof echter wel dat christenen [wedergeboren, niet naamchristenen] ernstig kunnen beïnvloed worden of onderdrukt door Satan en het demonische. De sleutelkwesties in deze materie draaien rond de verschillen tussen interne controle en inwoning enerzijds, en externe invloeden anderzijds.

In het voorbeeld dat de Heer Jezus Christus citeerde tegen de Farizeeën, in Mattheüs 12:43 (“En wanneer de onreine geest van de mens uitgegaan is, zo gaat hij door dorre plaatsen, zoekende rust, en vindt ze niet”), zoekt de demon naar een nieuw huis omdat hij uitgedreven werd uit het individu dat hij eens bezette. Dan zegt de huisloze demon: “Ik zal weerkeren in mijn huis, vanwaar ik uitgegaan ben; en komende, vindt hij het leeg, met bezemen gekeerd en versierd” (12:44). De demon en zijn vrienden kunnen enkel het huis binnenkomen wanneer het leeg is en onbezet. In het geval van alle gelovigen is het huis bezet, en de Heilige Geest staat aan haar deur wanneer een herbezetting wordt geprobeerd. Deze passage zegt dat enkel legen huizen - zij die niet tot geloof komen - opnieuw kunnen bezet worden. Daarom kunnen christenen niet (her)bezeten worden. Er zijn verscheidene andere nieuwtestamentische passages die aangeven dat Christus’ overwinning over Satan en het demonische zo groot was dat hij niet kan terugkomen en gelovigen opnieuw kan bezetten (Joh. 17:151; 1 Joh. 5:182).

Een andere reden waarom gelovigen niet gedemoniseerd (bezeten) kunnen worden is dat het Nieuwe Testament nergens zegt dat zij dat kunnen! Evenmin gebruikt het Nieuwe Testament ooit een taal, met het oog op een gelovige, die demonische bezetenheid aangeeft. Waar er ook wordt gesproken over een mens die bezeten is door een demon, geeft de Bijbel aan dat die demon wordt “uitgeworpen” (b.v. Matt. 8:163; Mark. 1:344). “Uitwerpen” geeft duidelijk aan dat wanneer iemand werd bevrijd van demonen, dit een “machtstreffen” was, niet een “waarheidstreffen” (truth encounter) zoals Anderson beweert. Nooit wordt gelovigen gezegd dat zij Satan of demonen moeten beantwoorden door hen uit te werpen, wat altijd de remedie is in het Nieuwe Testament voor een bezeten persoon. In plaats daarvan wordt de gelovige bevolen te staan5, stand te houden, te weerstaan, als zijn houding tegen externe verleiding door Satan en het demonische. Dit ondersteunt het idee dat christenen niet demonisch bezeten kunnen zijn, want hun wordt nooit bevolen of uitgelegd hoe zij gelovigen (of wie dan ook) moeten bevrijden van demonische bezetenheid.

MISLEIDENDE ARGUMENTEN

Neil Anderson en anderen die leren dat christenen demonisch bezeten kunnen zijn proberen hoofdzakelijk hun zienswijze te baseren op de vele verhalen (zij noemen dat case-studies) die zij hebben over christenen die zij kenmerken als gebonden door demonen.

Toen ik luisterde naar de geluidsbandjes van zijn cursus over The Bondage Breaker (De Bevrijder) behandelde hij het onderwerp zelfs niet eens direct. Hij nam gewoon aan dat gelovigen demonisch bezeten kunnen zijn. Anderson neigde naar eenvoudige praat over hen die erin (christenen gebonden door demonen) geloven en zij die er niet in geloven, alsof deze laatsten niet geloven dat Satan en zijn demonen echt bestaan.

Anderson leidde het onderwerp in met een brief van een vrouw met de naam Sheila. Hij ziet haar als een christen die onder “demonische controle” staat; Ik moet bekennen dat ik het moeilijk had om het verschil te maken tussen iemand die zegt dat hij onder demonische controle staat en demonische bezetenheid. Die klinken bij mij allebei gelijk.

Anderson koppelt bezetenheid van een gelovige aan een hoeveelheid zonde die hij in zijn leven opstapelt. Als hij op een bepaald gebied erg zondigt dan geeft dat een sterkere binding dan wanneer hij weinig zondigt. Dit past in Andersons bewering dat demonisatie een kwestie is van gradaties. Maar zelfs als er gradaties bestaan van bezetenheid, dan is men ofwel bezeten ofwel niet bezeten. Demonische bezetenheid willen herdefiniëren, als een kwestie van gradaties, kan het feit niet voorbijgaan dat de Bijbel voor geen enkel soort van demonische bezetenheid bij een gelovige steun biedt.

“Laat mij er snel aan toevoegen”, verklaart Anderson, “dat demonische controle niet satanisch eigendomsrecht betekent” (Breakers :172). Op dit punt creëert Anderson valse categorieën van demonische controle die de leer van de Bijbel niet weerspiegelen. Zoals we hierboven zagen in Mattheüs 12 kan een demon niet binnenkomen bij een persoon die de Heilige Geest heeft inwonen. Anderson zegt dat demonen kunnen terugkeren als “krakers”, terwijl die passage duidelijk maakt dat een demon helemaal niet kan binnenkomen, ongeacht wat voor label men wil plakken op zulk een actie. Ik moet daarom vragen: “Hoe kan gezegd worden van een ‘kraker-demon’ dat hij een gelovige bestuurt, wanneer Christus heeft gebeden voor onze bescherming in zulke zaken (Joh. 17:15), en van onze Heer wordt duidelijk geschreven dat Hij ons beschermt in deze zaken (1 Joh. 5:18; 2 Thess. 3:3)? Het kan gewoon niet gebeuren! Vermits Satan ons niet in eigendom heeft, ons niet bezit, kunnen zijn demonen ons niet controleren.

Dr. Anderson komt dan tot een verbazingwekkende uitleg over onze opties met betrekking tot wie verantwoordelijk is voor zijn daden.

“Zij die zeggen dat een demon een gebied van het leven van een gelovige niet kan controleren, laten ons zitten met slechts twee mogelijke schuldigen voor de problemen die wij voor ogen zien: onszelf òf God. Als wij onszelf de schuld geven dan voelen wij ons hopeloos, omdat wij niets kunnen doen om te stoppen wat wij doen. Als wij God de schuld geven dan wordt ons vertrouwen in Hem als welwillende Vader vernietigd. In beide gevallen hebben wij geen kans om de overwinning te behalen die de Bijbel ons belooft” (Breakers :174).

Dit is een voorbeeld van de invloed van psychologiepraat op dr. Anderson’s theologie. Deze mentaliteit weerspiegelt pragmatisch positivisme in plaats van bijbelse realiteit. Als wij onszelf beschuldigen, en dat is het juiste antwoord op de vraag wie verantwoordelijk is voor de zonde in mijn leven, dan leidt dit niet tot hopeloosheid. Als wij de lessen van de Bijbel leren dan vinden wij daar dat God heeft voorzien in overwinning over zonde, door te groeien in genade als een gelovige in Christus Jezus, zelfs al ben ik verantwoordelijk voor het begaan van zonde. Het zal de groei van een christen verhinderen wanneer hij foutief de duivel de schuld geeft voor zijn zonden, terwijl hij verantwoordelijk is de normale christelijke groeiprincipes toe te passen op het probleem - niet bevrijding.

ZEVEN STAPPEN VAN STRUIKELING
Vermits, volgens Anderson, christenen demonisch bezeten kunnen zijn, hebben zij behoefte aan bevrijding. Niet dat ouderwetse soort waarbij de bevrijdingsbedienaar roept, berispt en de demonen bindt, en hen zendt naar de diepte van de hel, terwijl het subject gewoonlijk uitgeput raakt van die onderneming. In plaats daarvan verdedigt Anderson een klinische bevrijding waar de patiënt doorheen een zeven-stappen proces gaat van zelfbevrijding.

Anderson’s klinische benadering is van bij het begin fout omdat dit het probleem van de christen onjuist diagnosticeert als demonische bezetenheid, in plaats van een gebrek aan groei of gehoorzaamheid. Dus valt het toepassen van een gereserveerde methode, in plaats van een wilde methode, buiten de kwestie.

De Heer Jezus Christus heeft alle gelovigen bevrijd van gebondenheid aan Satan op het tijdstip van hun redding [wedergeboorte]. Als men zegt dat bepaalde zonden uit het verleden specifiek moeten aangepakt worden, omdat het over een bijzonder soort van zonden gaat, dan zou daaruit volgen dat Christus niet echt de overwinning behaalde over alle zonden van de gelovige. Maar aan het kruis werden alle zonden afgehandeld.

De zeven stappen van Anderson’s klinische bevrijdingsbenadering wordt door hem voorgesteld als de sleutel tot een succesvolle christelijke levenswijze. Tenzij men door die zeven stappen is gegaan, bent u bijgevolg niet vrij om te kunnen groeien in Christus. Dat is wel verwarrend omdat deze stappen, gearrangeerd op die manier, uniek door dr. Anderson werden ontwikkeld. Hij benadrukt het belang dat men elke stap volgt en afwerkt opdat vrijheid tot stand komt. Maar dit zou impliceren dat christenen in het verleden niet echt vrij waren om te leven voor Christus!

Deze zeven stappen zijn uniek voor Anderson omdat de Bijbel zo’n systeem niet leert. Nogmaals: indien bevrijding een gepaste sleutel zou zijn tot een goede christelijke levenswijze, dan zouden de Brieven, die geschreven werden om elk christen te leren hoe te leven voor Christus, zo’n systeem zeker aanleren. Maar de stilte hierover spreekt boekdelen.

Dr. Anderson is correct in het benadrukken van onze positie in Christus als een sleutel tot een christelijke levenswijze. Christendom heeft te maken met het in praktijk brengen wat Christus voor ons positioneel tot stand heeft gebracht. Heiliging wordt correct gezien als toegepaste rechtvaardiging. Maar Anderson is fout in het aanwenden van de positie van de gelovige (in Christus) als de basis voor zijn klinische bevrijdingsstappen. Onze positie in Christus, zoals ik hierboven heb aangetoond, voorziet reeds, vanaf het begin, in bescherming van een gelovige tegen demonische bezetenheid.

Onze positie in Christus is de basis voor het leven van een christelijke levenswijze, en dat sluit ook hulp in op het gebied van het weerstaan van de verleidingen van de wereld, het vlees en de duivel.

De derde stap in Anderson’s klinische bevrijdingsbenadering is getiteld “Bitterheid versus Vergiffenis” (Breakers:194). Anderson verdedigt in zijn cursus, en laat blijken in een boek (Released: 174), dat wij God moeten vergeven. Elk idee dat wij als zondige schepselen onze zondeloze God zouden moeten vergiffenis schenken is godslasterlijk. God heeft nooit iets verkeerds gedaan zodat Hij ook geen vergiffenis nodig heeft. Vergiffenis is iets dat gegeven wordt aan iemand die onrecht heeft begaan tegen iemand. Tegen wie heeft God onrecht begaan opdat Hij vergiffenis nodig heeft?

DELIVERANCE -- A TRUTH ENCOUNTER

Dr. Anderson contrasteert graag zijn klinische bevrijding tegen de traditionele bevrijdingsbenadering van direct conflict met de demonen, door te zeggen: “Ik zie de strijd niet als een machtstreffen maar eerder als een waarheidstreffen. Ik geloof dat de waarheid ons vrijmaakt” (Released: 183). In Joh. 8:32, waar de Heer: “en u zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u vrijmaken”, sprak Hij met de Joden die zeiden dat zij “nooit slaaf van iemand geweest” waren (8:34). Het is daar evenwel in de context duidelijk dat Christus spreekt over vrijheid van zonde, geen vrijheid van demonen.

Als het Nieuwe Testament over bevrijding van demonen spreekt, dan zien wij een machtstreffen! Christus hield geen discussie met de demonen over de waarheid. Hij wierp ze uit en gebruikte Zijn macht als God. Christus beval hen uit te gaan omdat Hij machtig genoeg was de sterke te binden.

Anderson’s dwaling is zijn geloof dat christenen gedemoniseerd (bezeten) kunnen zijn, terwijl dat in werkelijkheid niet zo is. Ook is elk machtstreffen met de demonen fout, omdat [ware] christenen niet demonisch bezeten kunnen raken. Dr. Anderson weet dat de nadruk in de Brieven ligt op het leren en toepassen van waarheid door de gelovige. De Brieven leren geen “waarheidstreffen” voor bevrijding - ze leren waarheid, gekoppeld aan gehoorzaamheid, voor geestelijke maturiteit.

CONCLUSIE

Dr. Anderson gelooft dat een van de grootste problemen in het evangelicalisme bestaat uit hen die geloven dat christenen niet onderdrukt kunnen worden door demonen

“Het overheersende geloof onder evangelicals vandaag is dat christenen niet ernstig verdrukt kunnen worden door demonen … Niets heeft grotere schade verricht aan het diagnosticeren van geestelijke problemen dan deze onwaarheid … Zij die de vijand zijn potentieel voor destructie ontkennen zijn er het meest kwetsbaar voor” (Bondage: 21).

Juist het omgekeerde van wat Anderson zegt is waar, vermits [ware] christenen niet onderworpen zijn aan het type demonische verdrukking die hij en anderen zoals hij verkondigen. Het echte potentieel voor destructie in het christelijk leven ligt in het toewijzen van de problemen aan demonen, en het veronachtzamen van normale christelijke groei en maturiteit. Het is dit gebrek aan maturiteit in de levens van vele gelovigen, en het daarbij uitkijken naar de snelle oplossing (“quick fix”) van Anderson’s bevrijding, die op termijn zal bewijzen de grootste schade te verrichten.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
NEIL T. ANDERSON

Op weg naar de vrijheid in Christus
Miles J. Stanford
Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling 1977 of 2004.
Vertaling (dd. 7-06-2006), plaatjes en voetnoten door M.V.

Voorwoord door vertaler:

Dit artikel bevat oorspronkelijk de bespreking van twee boeken van Neil T. Anderson1:

1. Setting your Church Free, 1994.

2. Living Free in Christ, 1993, of in de Nederlandse uitgave: Op weg naar de vrijheid in Christus, met als ondertiteling: Stappen naar bevrijding van zonde en gebondenheid.


Vermits het eerste boek in onze landen niet zo bekend is, beperk ik me tot het vertalen van het tweede gedeelte, dat gaat over het bekende boekje Op weg naar de vrijheid in Christus (foto hiernaast rechts). De bespreking van het eerste boek (foto hiernaast links) kan u HIER vinden.



Zie ook: NEIL T. ANDERSON - THE BONDAGE BREAKER -- VICTORY OVER THE DARKNESS
In het Nederlands heten deze boeken resp. De Bevrijder en Overwinning over de duisternis (foto’s hiernaast).


Op weg naar de vrijheid in Christus
Hierbij iets over Dr. Andersons boek: Living Free in Christ, of in het Nederlands: Op weg naar de vrijheid in Christus.

Ook dit boek is gediskwalificeerd, ondanks de waarheid die het bevat, omdat het “eigen ik” (“self”) wordt gesubstitueerd door Satan, en de essentie van de Christen zijn vrijheid van slavernij werd weggelaten: het Kruis van onze Heer Jezus Christus (Gal. 2:20a2)! Vandaar dat het nodig is om niet-charismatische leiders te waarschuwen die dit materiaal in hun kerken gebruiken:

Beste pastor,

Een aantal van de Bible Church-mensen gebruikt Neil Andersons Living Free in Christ (Op weg naar de vrijheid in Christus) boek en/of video voor onderwijzing in hun kerken.

Ik weet dat u zich wel bewust bent en bezorgd over wat charismatische tongen hebben gedaan, en nog verrichten in de Kerk. Maar al deze verwoesting in levens verbleekt in het zicht van de huidige vloed van zogenaamde demonisatie. Gelovigen hebben alle herderlijke zorg nodig die ze maar kunnen krijgen om hen vrij te houden van deze plaag.

Vele niet-charismaten denken dat dit Living Free (leef vrij) -materiaal erg goed is. Sommigen zijn zover gegaan me te vertellen dat Neil dezelfde dieper leven -waarheid leert als ik. Als dat zou waar zijn dan zou ik zonder aarzelen mijn bediening beëindigen.

De belangrijkste focus in de bediening van deze “bevrijdings”-leiders is niet Christus, maar veeleer Satan en zijn demonen, terwijl zij waar nodig hun charismatische “Jezus” erbij betrekken. Satan is het belangrijkste subject van hun lering, zowel in de bediening als in publicaties. De titels ervan vertellen het verhaal: The Bondage Breaker, Release From Bondage, Walking Through Darkness, The Adversary, Defeating Dark Angels, The Handbook of Spiritual Warfare, Engaging the Enemy, Breaking Strongholds, om er maar enkele te noemen.

Neil loopt met deze mensen mee en wordt door hen volledig geaccepteerd. Hij beveelt hun bedieningen aan en distribueert hun boeken. De verhalen die hij vertelt en schrijft zijn niet minder psychotisch en bizar dan die van de anderen. Een “demon” beet Neil in de hand!

Een aantal van deze demoniseerders, inbegrepen Neil, hebben de zogezegde dieper leven waarheden opgepikt, en gebruiken ze als een uithangbord voor hun eigenlijke bediening. Voor hen geldt zeker niet: “Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u, dan Jezus Christus, en Die gekruisigd” (1 Kor. 2:2).

Neils Living Free kan een uitzondering lijken, maar dat is niet zo. Ieder die echt weet wie, en waar, en wat hij is in Christus zou nooit iets bedienen en publiceren wat deze demoniseerders onder gelovigen verspreiden; zij zouden nooit de goedgelovige Kerk overstromen met hun charismatische plaag.

Nu, wat is er zo gevaarlijk en onaanvaardbaar aan dit Living Free materiaal?

Neil tracht de gelovigen te leiden in hun positie in Christus, en alles wat dat met zich meebrengt. Maar hij frustreert en ontgoochelt hen, en zorgt ervoor dat zij gedesillusioneerd worden en bitter over het zo genoemde dieper leven - niettegenstaande de getuigenissen die hij meedeelt.

Hoezo? Hij weet niets van het Schriftuurlijke antwoord op de inwonende eerste Adam, en er is niets te bespeuren van deze sleutelmaterie in zijn bediening. Wanneer hij een poging doet om de gelovige te leiden, doet het oude ik alles teniet.

Hij heeft het eigen ik (“self”), het inwonende leven van de eerste Adam, gesubstitueerd door Satan, terwijl het eigen ik vrijuit gaat om alles tegen te gaan. Hij tracht gelovigen te bevrijden van veronderstelde Satanische en demonische gebondenheid, terwijl de Schrift duidelijk leert en het antwoord geeft op gebondenheid als gevolg van het Adamitische leven binnenin.

Zonder het Schriftuurlijke antwoord op gebondenheid door de zonde, zoals gepersonifieerd in de oude mens, is er weinig geestelijke vooruitgang of groei - het is continu Romeinen 7. Men kan niet om het Kruis heen in het leven van de gelovige om het opgestane leven te ervaren - want dit komt pas op vanuit de kruisdood. “…altijd in de dood overgegeven om Jezus’ wil; opdat ook het leven van Jezus in ons sterfelijk vlees [lichaam] zou geopenbaard worden” (2 Kor. 4:11).

Wanneer enig deel van deze Satan-georiënteerde bedieningen aanvaardbaar en goed lijkt, en ook aanbevolen en gepromoot wordt, dan zullen nietsvermoedende gelovigen geïnteresseerd raken en op hun leider vertrouwen - en daarmee is de demonische haak ingeslagen, en de rest van hun materiaal komt in het spel. Weer een leven geruïneerd in de draaikolk van Charismatisch subjectivisme.

Dit soort materiaal centreert de gelovige op Satan, de demonen en op zichzelf. Hij wordt opgezadeld met “oorlogvoering”, en zijn mogelijke bevrijding en overwinning, in plaats van de verheerlijkte Bron van alle Christelijk leven.

Veel gaat over Satan in dit Living Free materiaal. Neil verdedigt “zuivering” (“cleansing”) van het huis van Satanische vloeken en demonische invloeden - het meubilair inbegrepen. Hij leert ook de “voorouderlijke overdracht”-dwaasheid.

Geen gelovige die iets weet over het Kruis en zijn positie zou ooit denken van naar Neil te gaan of iemand anders van deze “oorlogvoering”-mensen, om te leren over zijn bevrijding uit de gebondenheid van Adam en zijn vrijheid in de Heer Jezus Christus, zijn Leven in het Allerheiligste!

Ik weet dat u dat ook niet zou doen, beste broeder.

Rustend in Hem,

Miles

De demoniseerders schenken meer geloof aan de kracht van Satan dan aan hun oninneembare positie in Christus voor de troon van God! Maar Satan is gewoon het gereedschap van onze Soevereine Vader; “En wij weten, dat hun, die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede, namelijk hun, die naar Zijn voornemen geroepen zijn” (Romeinen 8:28).

Het is iets wonderlijks te zien hoe, door de overheersende kracht van de Vader, de pogingen van Satan tegen Zijn volk, hen enkel meer in hun eigen plaats van zegen brengen . - J.N. Darby.

Ons wordt gezegd: “onderwerpt u dan aan God; weerstaat de duivel, en hij zal van u vluchten” (Jakobus 4:7). Ons wordt niet gezegd hem te overwinnen (dat zouden we nooit kunnen), maar wanneer hij geconfronteerd wordt met het volbrachte werk van het Kruis, waarop wij staan, dan kan hij dat niet uitstaan - hij moet vluchten. - A. Saphir.

Satan kan allerlei soorten vragen opwerpen over wat ik ben en wat ik heb gedaan, maar hij kan nooit de aanvaarding van de Ene, Die mijn Leven is, in vraag stellen.

De mens die vergiffenis heeft gekregen staat in een geheel nieuwe positie voor de Vader; hij staat op de grond van genade - genade die verklaard is in de verheerlijkte Heer Jezus Christus, vol van genade en waarheid. Dit te vatten betekent verlossing, en het positioneert ons buiten het bereik van de onderdrukking van de verslagen vijand. - Geselecteerd.

Miles
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[Alexander CD]

Een paar duidelijk stukken Mayflower ook helemaal mee eens, het tweede gedeelte al eens in het engels gelezen.
Een kind van God kan niet bestuurd worden door een demonische kracht, hij behoort God toe wel kan demonsche krachten een christen opjagen.
Demonen zijn vooral misleiders daar ligt hun macht en door bepaalde films wordt de macht van de demonen te ver overdreven, demonen spelen vooral in op angst.
Volgens mij wordt de angst door deze mensen(Anderson, Bottenbley en Paul) aangewakkerd waardoor het effect de satan in de hand werkt.
Het is een vorm van charismatisme en misschien wel in een extreme vorm.

[Marnix]

Jaja, als je aandacht geeft aan het Bijbelse feit dat er demonen bestaan en dat ze mensen kunnen bezitten en dat God hen kan bevrijden, wakker je angst aan omdat je er aandacht aan geeft?

Waarom sprak Jezus eigenlijk over demonen en waarom werpt Hij ze uit? Waarom vertelt Hij een gelijkenis van iemand die bezeten is, daar van los komt en later er meerdere demonen terugkomen en bezit van die persoon nemen?

Om angst aan te wakkeren? Moeten we het maar negeren omdat we er bang van kunnen worden?

[freek]

Jaja, als je aandacht geeft aan het Bijbelse feit dat er demonen bestaan en dat ze mensen kunnen bezitten en dat God hen kan bevrijden, wakker je angst aan omdat je er aandacht aan geeft?

Waarom sprak Jezus eigenlijk over demonen en waarom werpt Hij ze uit? Waarom vertelt Hij een gelijkenis van iemand die bezeten is, daar van los komt en later er meerdere demonen terugkomen en bezit van die persoon nemen?

Om angst aan te wakkeren? Moeten we het maar negeren omdat we er bang van kunnen worden?

Volgens mij is de vraag niet of mensen bezet kunnen zijn door een demon, maar of wedergeboren christenen ook nog bezet kunnen zijn door een demon.

Mayflower, wat is het verschil tussen occulte belasting en demonische invloed?

[Alexander CD]

Jaja, als je aandacht geeft aan het Bijbelse feit dat er demonen bestaan en dat ze mensen kunnen bezitten en dat God hen kan bevrijden, wakker je angst aan omdat je er aandacht aan geeft?

Waarom sprak Jezus eigenlijk over demonen en waarom werpt Hij ze uit? Waarom vertelt Hij een gelijkenis van iemand die bezeten is, daar van los komt en later er meerdere demonen terugkomen en bezit van die persoon nemen?

Om angst aan te wakkeren? Moeten we het maar negeren omdat we er bang van kunnen worden?

Volgens mij is de vraag niet of mensen bezet kunnen zijn door een demon, maar of wedergeboren christenen ook nog bezet kunnen zijn door een demon.

Mayflower, wat is het verschil tussen occulte belasting en demonische invloed?

De demonen keerde terug in een LEEG huis, niet in een tempel van de Heilige Geest, let wel daarop!
Je hoeft geen angst te hebben als je God kent en weet van Zijn wonderbare macht, waarbij demonen niks voorstellen en niks betekenen.
God bepaald de uiteindelijke uitkomst, die is in geen geval onzeker, maar 't is trouw al wat Hij ooit beval.
De duivel en de demonen zijn ook maar schepselen van God.

[mayflower]

Mayflower, wat is het verschil tussen occulte belasting en demonische invloed?

Beste Freek,

Ik denk dat er geen verschil is maar dat we het zelfde kunnen noemen.
Natuurlijk kan een onbekeerd persoon demonische bezeten zijn, maar een wederomgeboren kan niet bezeten zijn wel demonish beinvloed.

[freek]

Mayflower, wat is het verschil tussen occulte belasting en demonische invloed?

Beste Freek,

Ik denk dat er geen verschil is maar dat we het zelfde kunnen noemen.
Natuurlijk kan een onbekeerd persoon demonische bezeten zijn, maar een wederomgeboren kan niet bezeten zijn wel demonish beinvloed.

Oké, ik begrijp wat jij bedoelt en ben het met je eens.