memento schreef:
Anderzijds, mis ik een aantal elementen bij de anderen:
1. Er is een wezenlijk verschil tussen de apostolische tijd en de tijd nu. In de tijd van de apostelen sprak God vaak direct. Zijn openbaring was nog niet af.
2. Nu de canon gesloten is, is het Gods gewone weg om te spreken door het geschreven woord.
Je combineert hier twee feiten die op zichzelf waar zijn, maar je legt een causaal verband dat je niet onderbouwt. De canon is gesloten,
dus is het Gods gewone weg enz...
memento schreef: Gods gewone weg is niet om "teksten te geven" (die bij onderzoek vaak geheel uit hun verband gerukt zijn), maar om bijzonder licht te laten vallen op een Bijbelgedeelte wat (in context!) Gods wil openbaart. Ik bedoel dan een bepalen bij bv de roepstem uit Macadonië, of juist een gedeelte dat spreekt over het wachten op Gods tijd. Dat hoeft helemaal niet met diepe emoties gepaard te gaan, maar is wél zodanig, dat de persoon in kwestie daarin de leiding van Gods Geest herkent.
Wie bepaalt nu wat Gods 'gewone weg' is? Welk criterium leg je aan of wie neem je als maatstaf?
Toen Paulus schipbreuk leed, kreeg hij van Jezus Zelf te horen dat hij behouden zou worden en de bemanning mét hem. Kan de Heere Jezus nu zulke dingen niet meer tegen Zijn kinderen zeggen, omdat de 'canon afgesloten is' of omdat het 'Gods gewone weg niet is'?
Er worden zoveel stelligheden geponeerd, zonder enige onderbouwing. Het is zus en zo, en daarom dit en dat en zus en zo. Hoe weet je dat allemaal zo zeker? God is God en Hij doet wat Hém behaagt, ook al vinden wij het wellicht heel ongewoon.
memento schreef:3. Bijzondere openbaringen kunnen in uitzonderlijke gevallen voorkomen. Dit is echter niet Gods gewone weg, en hier moet niet naar gestaan worden.
Opnieuw: waar is het bewijs?
memento schreef:4. God zal, ook bij bijzondere openbaringen, altijd in overeenstemming met de Schrift spreken. Wie een bijzondere openbaring krijgt, moet dus voor zichzelf onderzoeken of het wel uit God is, namelijk door na te gaan of het overeenstemt met de Schrift, en als het een tekst betreft: of deze dan in zijn context dezelfde betekenis heeft als die men meent in een openbaring te hebben ontvangen. Zo nee, dan is het niet uit God.
Wees toch voorzichtig met je conclusies. God kan heel veel wat wij Hem niet na zouden doen.
memento schreef:5. Een bijzondere ervaring is niet bindend voor anderen, en moet stilgehouden worden als de mogelijkheid bestaat dat de bekendheid van het verhaal anderen (die bv de beslissing moeten nemen te beroepen oid) kunnen beïnvloeden.
Wederom: welk bewijs heb je hiervoor?
memento schreef:6. Satan is machtig, en kan een mens ook teksten ingeven, en openbaringen doen zien. Maar nog veel erger is ons eigen hart. Onze psyche, in haar ondergrondelijke processen, is in staat om als zij iets graag wil, teksten in te geven en ons gemoed hierbij te bewegen. De kans is zeer nadrukkelijk aanwezig dat wij iets als openbaring van God zien, terwijl het niet van Hem afkomstig is. Onze beslissing moet daarom niet gebaseerd zijn op een gevoelen of een invallende tekst, maar op het woord Gods, in haar context. Want gevoel verdwijnt, en invallende teksten blijken soms wat anders te zeggen dan aanvankelijk gedacht, maar het Woord van God is een vaste grond, waar we ook na het nemen van de beslissing op terug kunnen vallen, en God op kunnen en mogen wijzen.
Natuurlijk, alles kan. De satan kan ook wonderen doen. Denk eens aan Mozes en de Egyptische tovenaars. Mozes een staf in een slang veranderen, nou, de tovenaars kunnen het ook! Was het wonder door Mozes verricht, dan niet uit God? Had God Mozes dat wonder dan maar niet moeten laten verrichten, want ja, de satan kan het ook?
memento schreef:Ten laatste nog een invallende gedachte aan een predikant (GG), die vaak plachtte te zeggen aangaande Gods weg met de mens: "Hoe bijzonderder het verhaal, des te minder ik er van geloof..."
Nee, dat is nog eens stevige grond: de uitspraak van een GG-predikant...