memento schreef:Wat mij opvalt, is dat somber en naargeestig doen door velen als teken van rechtzinnigheid gezien wordt. Terwijl de Bijbel ons leert: Zelfs al ga ik door een dal van doodsschaduwen, ik zal niet vrezen, want U bent met mij...
Wat mij opvalt, is dat de prediking die gewoon Gods Woord uitlegt en toepast, door velen als ongeestelijk gezien wordt. Men heeft liever een prediking waarin men allemaal bekende klanken hoort, dan gewoon een prediking die gaat over wat God in een betreffend tekstgedeelte zegt.
Er is veel mis in NL. Het zal waar wezen. Zolang Gods Woord nog gepredikt wordt (dat is: uitleggen wat er staat!), wat is er dan reden tot somberen? God is en blijft dezelfde. Ik ken nog wel gemeenten waar Gods Woord gewoon gepredikt wordt, zonder schema's, en waar het vrucht draagt onder oud en jong. Als het in iemands gemeente of kerkgenootschap donker is, dan ligt het niet aan God. Laten we maar eerlijk de vraag stellen: Wordt het Woord nog gepreekt? Of staan mensenwoorden centraal?
Hier weer een misverstand. Heb je ooit een mens gezien die meer blijdschap proefde als juist een kind van God? Dat is een blijdschap de de wereld niet kent. Ook niet ziet vaak,omdat die ook niets verstaat dat het zalig is om te treuren. Wat zouden we goed mee zijn om eens een plekje in het stof aan de voeten van Jezus te mogen krijgen.
Mijn opa werd in zijn woonplaats vroeger al nooit begrepen als hij zei: Het is beter om naar een begrafenis te gaan dan om naar een bruiloft te gaan... Daarin had hij de Schrift wel mee. maar niet de mensen.
Geloof me, als er één mens is die weet wat blijdschap is, dan is het een kind van God. Ook zal ziet de wereld meewarig op zo iemand neer, dat het lijkt dat ie altijd maar droevig is, en overal 'tegen' is...
Gij hebt mijn in het hart meer vreugde gegeven, dan anderen smaken in een tijd als zij, door aards geluk verheven, bij koren en most wellustig leven, in hun overvloed verblijd.
Dit is wat de wereld niet begrijpt. Wat de godsdienst ook niet begrijpt. Dat is ECHT geen naargeestigheid hoor! Weet je wat naargeestig is? Dat we dit niet meer verstaan en niet missen, en daarom er ook geen gemis meer gevoeld wordt. Velen zijn rijk en verrijkt geworden, en beleven genoegen in hun 'godsdienst'.
Een bijbelgedeelte moet practisch en bevindelijk verklaard worden. Gebeurt dat niet, dan komen er dwalingen. Sluipen langzaan in, zodat de gemeenten het over het algemeen gesproken niet merken.... Dat mogen we ook wel als een oordeel aanmerken, dat alles maar doorgaat, dat God ons niet meer tegenkomt. Misschien (ik weet dat het niet naar de mens is) willen we dat ook niet, want om op je plek gezet te worden kan zo pijnlijk zijn voor het vlees.
Veel mensen in onze kringen zijn inderdaad zo vertrouwd geworden met bepaalde klanken en uitdrukkingen. Soms vrees ik wel eens dat die erbij gezegd moeten worden om wat gewicht in de schaal te leggen. Nee, het zit hem niet in die vaste termen of uitdrukkingen. Wat anders is dat die wel het leven en de bevinding van de Kerk zo treffend kunnen verwoorden. Maar nogmaals, als je alleen op geijkte termen af gaat zou je best makkelijk het spoor bijster kunnen worden.
Het Woord Gods is geestelijk, en kan alleen geestelijk verstaan worden. Ons verstand, onze ratio gaat dit te boven. En het ongelukkige is dat we tegenwoordig alles willen kunnen verklaren met ons verstand. (Denk ook aan het topic van vorige week, wat een ongeestelijk gehakketak).