blijmoedig schreef:Eveneens ter lezing aanbevolen:
Reitsma, J.G. 2006. Wie is onze God?* Arabische christenen, Israel en de aard van God. Zoetermeer: Uitgeverij Boekencentrum.
Van de achterflap:
Door het ontstaan van de staat Israel in 1948 is de kerk in het Westen steeds meer haar eigen wortels gaan ontdekken. In het Midden-Oosten heeft zich een omgekeerd proces voltrokken: christenen daar zijn juist van hun oudtestamentische wortels vervreemd, omdat ze met een beroep op het Oude Testament van hun land verdreven werden of in de staat Israel geconfronteerd werden met een militaire, economische en politieke tegenstander.
De theoloog Bernhard Reitsma woonde en werkte jarenlang onder de christenen in het Midden-Oosten. Hij is deelgenoot geworden van hun vragen en moeiten en werd uitgedaagd de theologie van Israel opnieuw te doordenken. Alles draait daarbij om de vraag: wie is onze God? Als Hij de God is van de moderne staat Israel, wie is Hij dan voor de Palestijnen? Hoe kan de God die opdracht geeft Jericho volkomen uit te roeien nu dezelfde God zijn als de Vader van Jezus Christus? Is God voor Israel en tegen de Arabieren, inclusief de Arabische christenen? Om deze vragen te kunnen beantwoorden, neemt de auteur zijn uitgangspunt in Gods openbaring in Jezus Christus. Daarbij komt ook aan de orde wat het betekent dat Jezus een Jood was en hoe zich Gods openbaring in Christus verhoudt tot zijn openbaring in de Torah. Vervolgens gaat Reitsma in op de vraag of Israel vandaag nog steeds het volk van God is en hoe we de aanwezigheid van Israel in het land moeten interpreteren. Daarbij speelt de uitleg van Romeinen 9-11 een grote rol. Zo ontwikkelt hij een christelijke benadering van het Oude Testament, die christenen zowel in het Midden-Oosten als in het Westen kan helpen dit deel van de bijbel als openbaring van God te blijven vestaan.
Tot slot formuleert Reitsma een aantal heilzame theologische principes zowel voor het moderne Israel als voor christenen in het Midden-Oosten; daarbij zijn 'verzoening', 'liefde' en 'dienstbaarheid' kernbegrippen.
Dr. Bernhard J.G. Reitsma (1965) werkte bijna 8 jaar in Libanon als stafwerker van IFES en als docent aan de Near East School of Theology en het Arab Baptist Theological Seminary in Beirut.
Het kan van belang zijn om van dit boek kennis te gaan nemen; het zal gaan plaatsvinden.
Niettemin is er reden voor grote voorzichtigheid, bij het in aanmerking nemen van de visie van Arabische christenen over Israël. Immers, Arabische christenen in moslimlanden hebben het niet eenvoudig; ze zijn in het gunstigste geval tweederangsburgers, hebben geen echte rechten,alleen op papier, altijd gaat de moslim voor; ze betalen er een extra belasting voor om er te mogen zijn, ze worden geduld zolang het de moslims uitkomt. Hetgeen meebrengt dat ze veelal gedwongen zijn, om in de gunst van de moslims te blijven, door zich bepaald niet positief op te stellen als het over Israél gaat. Wat past daar beter bij dan het aanhangen en uitdragen van de vervangingstheologie? Dat is namelijk hetgeen de Arabische christenen overwegend doen. Zo kunnen ze op vermeende christelijke maar onjuiste gronden, anti Israél zijn, dat rechtvaardigen met de vervangingstheologie, en hun zorgen voortspruitend uit de moslimoverheersing verleggen naar Israél als -weer- de schuldige. Als altijd.
Overigens, hoe "goed " christenen het hebben in moslimlanden, blijkt bijvoorbeeld bij het eens in ogenschouw nemen hoe het was en hoe het is in Ramallah en in Bethlehem. Christenen in Ramallah zijn nu een kleine minderheid; en in Bethlehem - voorheen overwegend christelijk - is het nu niet veel beter. Arabische christenen, indien het aan hen mogelijk is, trekken weg juist uit die gebieden. Dat is de realiteit. Was het maar anders.
Thomas