Fjodor schreef:caprice schreef:Afgewezen schreef:
Mja, nu ga je het ook weer ingewikkeld maken. De inwendige roeping is niets anders dan dat de uitwendige roeping het hart binnen gaat, wanneer "de Heilige Geest in onze harten ontsteekt een oprecht geloof, hetwelk Jezus Christus met al Zijn verdiensten omhelst, Hem eigen maakt, en niets anders meer buiten Hem zoekt" (NGB art. 22).
Nee, het onderscheid tussen uit- en inwendige roeping is wel zeer van belang. Het is de Heilige Geest, aan het Woord gepaard Die de weldaden van het genadeverbond toepast in het hart van de zondaar.
Voor de discussie is die niet van groot belang. Want de vraag is het tot geloof komen van iemand een daad is of niet. Dan kan je wel met de inwendige roeping aankomen, maar ook juist in de inwendige roeping is er een aannemen van onze kant.
Het is absoluut een daad als iemand tot geloof komt. En wel een Godsdaad. Want een mens kan uit zichzelf nooit kiezen dan alleen kwaad, en vijandschap tegen God. Dus als het geloof (een gave Gods) gewerkt wordt in het hart van de zondaar, geschiedt dat als de uitwendige roeping (prediking) gepaard gaat met de inwendige roeping, dat is, als Gods Geest (ook wel de Werkmeester van het geloof genoemd,) het geloof werkt in het hart.
Het is dus van groot belang om het onderscheid hierin tussen uit- en inwendige roeping vast te houden.
Hellenbroek heeft het helder verwoord, als hij in zijn vragenboekje zegt hoe de zondaar in het genadeverbond overgaat:
"God nadert eerst tot hem, als Hij de zondaar vriendelijk nodigt en bidt, met veel ernst en oprechtheid, en al zijn moeilijkheden oplost.”
En op de vraag: „Wat is het gevolg van zo een nodiging?
Hosea 11:4a: Ik trok ze met mensenzelen, met touwen der liefde.”
En dan vervolgens: „Wat doet de geroepen zondaar van zijn kant?
Hij neemt de Heere aan tot zijn God en geeft zich aan Hem over ten eigendom.Gewetensbezwaarde trouwambtenaar - 'De totalitaire staat werpt het geweten van haar burgers weg als een waardeloos vod'
Dr. J.H. Bavinck
