Fjodor schreef:
Ik ben ook even in dat artikel aan het lezen.
Willem, wat vind je van dit stukje?:
Een andere genade die een mens nodig heeft tot de zaligheid is schuldvergevende genade. Het is evenzeer onmogelijk dat op een dergelijke wijze schuldvergevende genade aan allen wordt aangeboden, daar ik er dan onvermijdelijk toe moet komen om te zeggen: er is voor u allen voldaan. Voelt ge niet aan dat ik met zulk een prediking van genade als vanzelf bij de algemene verzoeningsleer terecht kom? Als echter schuldvergevende genade wordt gepredikt, betekent dat een aankondiging van schuld. En wie neemt nu zijn schuld recht over? De term aanbod van genade mag dus niet opgevat in de zin van een aanbieding die men naar eigen believen kan aanvaarden of afslaan. Om dit misbruik gebruikte dr. Steenblok de term aanbieding van genade liever niet. Wilde men echter aan deze term vasthouden, dan benadrukte hij altijd dat zulk een aanbieding dan altijd voorwaardelijk is.
Zie het onderstreepte. Dat lijkt me prima verwoord. In andere woorden zei Ds. Kok gewoon hetzelfde:
Kok erkende bijvoorbeeld dat Steenblok gelijk had als hij met "voorwaardelijk" bedoelde dat men moest geloven om zalig te worden, hoewel hij er tegelijk op wees dat het woord "onvoorwaardelijk" óók op gereformeerde wijze gebruikt kan worden.
Dus, zals reeds eerder gezegd, men wilde Dr. Steenblok niet begrijpen.
Fjodor schreef:Wordt de schuldvergeving niet aan allen aangeboden? Ik begrijp niet hoe ds. Mallan dit soort dingen zegt en dan net doet alsof hij in lijn staat met de puriteinen als de Erskines. Want die zeiden echt wel dingen als 'Er is een gestorven Christus voor u' (Boston), en meer van zulks.
Dan krijgen we weer een ander woord wat blijkbaar hetzelfde moet beduiden als "algemeen welmenend aanbod van genade" namelijk "schuldvergeving". Men maakt bewust troebel water. Men kan best zeggen dat "'Er is een gestorven Christus voor u" met bevel van bekering en geloof. Dat wordt dan hier bedoeld met "voorwaarde". En dat leert de GG en de GGiN. En Erskine en Boston. Of wil je suggereren dat volgens Boston bekering en geloof niet nodig is?
Fjodor schreef:Maargoed, zoals uit de laatste geciteerde zin al duidelijk wordt accepteert Mallan dan toch een aanbod, als dat aanbod dan maar voorwaardelijk is. En de voorwaarde is het met lege handen aannemen van die genade. De genade is er voor de 'arme zondaar' (en niet slechts voor 'de zondaar'):
We hebben te prediken dat Jezus voor zulke arme en verloren zondaren is gekomen. Hij doet Zijn werk al door door Zijn Geest mensen tot zulke arme zondaren te maken. Hij is een volkomen Zaligmaker en past ook de zaligheid volkomen toe. Hij rijdt op het witte paard Zijner overwinning, en gaat het huis van de sterkgewapende in en ontrooft hem zijn vaten. Zó doet Hij Zijn werk aan een geestelijk dode zondaar. Dan kent zo'n zondaar echter Christus nog niet en weet ook niet dat dat het zaligmakende werk van Christus is en er is ook zo nog maar geen plaats voor Christus in het hart. Er moet plaats voor Hem gemaakt worden door de ontdekkende bearbeidingen van Zijn Geest. Zó heb ik het Evangelie aan allen te prediken. Wilt ge dat de aanbieding van genade noemen, heb ik daar geen bezwaar tegen.
Maar dat is nu juist niet de prediking van de Erskines! Alle mensen die Christus niet kennen zijn arme zondaren. Lees R. Erskine maar over Jesaja 55. Volgens mij is de kritiek van de GG hierop terecht dat men het aanbod van genade overschakelt naar de inwendige roeping. Alsof enkel de levendgemaakten het aanbod van de genade ontvangen. Maar in lijn met de Erskines staat Mallan hier toch echt niet.
Ik vind dit lastig discusseren. Evenals Calvijn een aantal aspecten veel scherper neerzette als Augustinus - om dwalingen te weerspreken - is het m.i. niet terecht om met inachtneming van bovenstaande hier te stellen dat Mallan echt iets anders zegt dan Erskines. Ook de Erskines hebben geleerd: Er is genade voor zondaren, "Bekeerd u en gelooft het Evangelie".
De Erskines hebben niet geleerd dat de zaligheid te verkrijgen is buiten het geloof en bekering om. Dus de constatering dat Mallan niet in de lijn van de Erskines staat is m.i. eerder een "gevoels" argument dan dat het niet zo is.
Verder nog even aandacht voor het volgende punt:
Als Harinck ten slotte suggereert dat Steenblok met "voorwaardelijk" een "geschiktheid van de mens" bedoelde, en niet de conditie van geloof en bekering, vertroebelt hij de discussie door Steenbloks woorden niet naar hun bedoeling te interpreteren. Het schijnt dat hij niet geleerd heeft van dergelijke fouten in de discussie rond 1953. De spraakverwarring handhaaft zich.
Verder m.b.t. tot de opmerking over verschil in prediking:
Afgewezen schreef:Er is wel verschil. Ik voel een duidelijk verschil in geestelijk klimaat tussen GGiN en GG. Al kan ik dat op dit moment niet met concrete feiten aantonen, het is er wel degelijk. Bij de GGiN wordt toch meer uitgegaan van de gedachte dat het Evangelie voor de verworpenen niet welgemeend is, maar uitsluitend tot hun verontschuldiging. Zoiets is merkbaar en voelbaar.
(Mogelijk is dat wat wordt verwoord met 'preken vanuit het welbehagen'.)
Ik heb toch stellig de indruk dat het gevoelde "verschil' niet veroorzaakt wordt door het vermeende leergeschil of het geestelijke klimaat. m.i. is het eerder een gevoel van "ouderwetsheid". en/of verschil in "cultuur". Er zijn predikanten genoeg aan te wijzen van voor 1953 - van voor de scheuring - die dezelfde preektrant hadden als sommige latere GGiN predikanten die nu als worden betitelt als preken vanuit een ander geestelijk klimaat.
En de stelling dat dat mischien wordt verwoord met 'preken vanuit het welbehagen' is ook wat kort door de bocht. Dat wordt ook hedentendage gewoon door GG predikanten onderschreven. (Ds. van Eckeveld)
Dus ik hou staande dat men Dr. Steenblok destijds niet wilde verstaan. En dat om de natuurlijke mens het vermogen te geven om tot God te roepen. Want men gelooft blijkbaar al dat het geloof ook een onderdeel is van het aanbod van genade en dat het roepen van een natuurlijk mens God verplicht het geloof en de beloften te schenken.
Verder moet ik constateren dat men - zoals uit dit topic wel blijkt - allerlei leerstellige varianten kan aanhangen, zoals o.a. aanbieding ook van geloof, enerlei roeping met verschillende uitwerking, het wegpoetsen van de soevereiniteit van God enz. enz. zonder dat dit verder tot discussie leidt.
Maar al deze "verschillende" denkers zijn opvallend eensgezind als het gaat om het veroordelen van Dr. C. Steenblok, meestal op grond van allerlei karikaturen die in omloop zijn gebracht omtrent zijn opvattingen. Dit lijkt me wel een punt om eens goed over na te denken.
