Misbruik

[gallio]

Even iets anders, maar wel gerelateerd aan een mogelijk terughoudende houding van een ambtsdrager: het komt ook wel voor dat er mensen bij je komen die zo'n verhaal wél verzinnen. Ik heb dat wel eens gehoord over een leraar die deze beschuldiging van leerlingen kreeg. Hij was totaal onschuldig, maar stond voor zijn gevoel direct gebrandmerkt als schuldigen. Ook toen duidelijk was gemaakt dat hij onschuldig was, bleef dat gevoel. Ik weet dat ook dit voorbeeld geen uitzondering is, ook dit gebeurt.

Dat is natuurlijk op geen enkele manier een goed praten van de totaal verkeerde houding van deze ouderling. Maar ik kan me wel voorstellen dat het lastig is... Welke keuze moet je maken als ambtsdrager? Voorop staat dat deze reactie hoe dan ook fout is. Maar geloof je de kinderen op hun woord en schakel je de politie in (met bij verkeerd bericht de 'brandmerking')? Of neem je eerst contact op met de betrokkenen zelf (met alle mogelijke erge gevolgen van dien)? Het lijkt me allebei niet direct begaanbaar.
Of ziet iemand nog een andere weg?

Ik zou zeggen: Niet zelf gaan hobbyen, maar overlaten aan professionals. De afdeling zeden van de politie is erin getraind om een eventueel liegend "slachtoffer" te herkennen. Zo'n onderzoek door zeden kan heel discreet, zeker zolang het misbruik nog niet vaststaat.

Daarbij komt: Weten van misbruik, maar geen aangifte doen terwijl het slachtoffer mogelijk nog wel gevaar loopt, is strafbaar. Ook voor ambtsdragers.

In het eerste relaas was er sprake van ontkenning door de ouderling na politie onderzoek en veroordeling. Dat lijkt meer op willens en wetens de feiten ontkennen dan het niet zeker te weten. Moet enorm pijnlijk zijn voor de slachtoffers.

[gallio]

DNA test...

Ik denk dat DNA testen alleen maar werkt als er een kind verwekt is of als het slachtoffer binnen een halve dag aangifte doet.

[JolandaOudshoorn]

Misschien is het een dooddoender, nou ja eigenlijk niet. Ik weet dat het veel voor zulke slachtoffers een troost is dat er eenmaal recht zal gesproken worden. Niet door een mens, maar door de Hoogste Rechter zelf! En van een aantal slachtoffers weet ik dat zij bidden dan deze rechtspraak voor de dader niet te laat zal zijn.

[Bert Mulder]

DNA test...

Ik denk dat DNA testen alleen maar werkt als er een kind verwekt is of als het slachtoffer binnen een halve dag aangifte doet.

Dat was ook niet werkelijk mijn antwoord, maar hetgeen er op volgde...

[Lourens]

Even iets anders, maar wel gerelateerd aan een mogelijk terughoudende houding van een ambtsdrager: het komt ook wel voor dat er mensen bij je komen die zo'n verhaal wél verzinnen. Ik heb dat wel eens gehoord over een leraar die deze beschuldiging van leerlingen kreeg. Hij was totaal onschuldig, maar stond voor zijn gevoel direct gebrandmerkt als schuldigen. Ook toen duidelijk was gemaakt dat hij onschuldig was, bleef dat gevoel. Ik weet dat ook dit voorbeeld geen uitzondering is, ook dit gebeurt.

Dat is natuurlijk op geen enkele manier een goed praten van de totaal verkeerde houding van deze ouderling. Maar ik kan me wel voorstellen dat het lastig is... Welke keuze moet je maken als ambtsdrager? Voorop staat dat deze reactie hoe dan ook fout is. Maar geloof je de kinderen op hun woord en schakel je de politie in (met bij verkeerd bericht de 'brandmerking')? Of neem je eerst contact op met de betrokkenen zelf (met alle mogelijke erge gevolgen van dien)? Het lijkt me allebei niet direct begaanbaar.
Of ziet iemand nog een andere weg?

Ik zou zeggen: Niet zelf gaan hobbyen, maar overlaten aan professionals. De afdeling zeden van de politie is erin getraind om een eventueel liegend "slachtoffer" te herkennen. Zo'n onderzoek door zeden kan heel discreet, zeker zolang het misbruik nog niet vaststaat.

Daarbij komt: Weten van misbruik, maar geen aangifte doen terwijl het slachtoffer mogelijk nog wel gevaar loopt, is strafbaar. Ook voor ambtsdragers.

Helemaal mee eens. En het is een feit dat er vaak een valse aangifte gedaan wordt.
Ook bijv van verkrachting. Meisje is stiekum nacht weg gebleven of te laat thuis gekomen en verzint dan zo'n verhaal.
Of uit wraak tegen ex of inderdaad docenten

[BJD]

Over misbruik in orthodoxe kring.. kijk de uitzending bij de eo, programma de vijfde dag, uitzending 16 febr.. schokkend....

[dennis]

Even iets anders, maar wel gerelateerd aan een mogelijk terughoudende houding van een ambtsdrager: het komt ook wel voor dat er mensen bij je komen die zo'n verhaal wél verzinnen. Ik heb dat wel eens gehoord over een leraar die deze beschuldiging van leerlingen kreeg. Hij was totaal onschuldig, maar stond voor zijn gevoel direct gebrandmerkt als schuldigen. Ook toen duidelijk was gemaakt dat hij onschuldig was, bleef dat gevoel. Ik weet dat ook dit voorbeeld geen uitzondering is, ook dit gebeurt.

Dat is natuurlijk op geen enkele manier een goed praten van de totaal verkeerde houding van deze ouderling. Maar ik kan me wel voorstellen dat het lastig is... Welke keuze moet je maken als ambtsdrager? Voorop staat dat deze reactie hoe dan ook fout is. Maar geloof je de kinderen op hun woord en schakel je de politie in (met bij verkeerd bericht de 'brandmerking')? Of neem je eerst contact op met de betrokkenen zelf (met alle mogelijke erge gevolgen van dien)? Het lijkt me allebei niet direct begaanbaar.
Of ziet iemand nog een andere weg?

Ik zou zeggen: Niet zelf gaan hobbyen, maar overlaten aan professionals. De afdeling zeden van de politie is erin getraind om een eventueel liegend "slachtoffer" te herkennen. Zo'n onderzoek door zeden kan heel discreet, zeker zolang het misbruik nog niet vaststaat.

Daarbij komt: Weten van misbruik, maar geen aangifte doen terwijl het slachtoffer mogelijk nog wel gevaar loopt, is strafbaar. Ook voor ambtsdragers.

Helemaal mee eens. En het is een feit dat er vaak een valse aangifte gedaan wordt.
Ook bijv van verkrachting. Meisje is stiekum nacht weg gebleven of te laat thuis gekomen en verzint dan zo'n verhaal.
Of uit wraak tegen ex of inderdaad docenten

Dit is m.i. toch een veel te simplistische voorstelling van zaken. Het komt heus wel eens voor dat er een valse aangifte plaatsvind. - Of dat vaak gebeurd waag ik te betwijfelen - maar dat mag NOOIT leiden tot twijfel aan iemand die - misschien na veel strijd - vertelt dat zij (of hij) misbruikt is.
Het is vreselijk als mensen eindelijk die stap kunnen maken, en dan niet geloofd worden.

[memento]

Even iets anders, maar wel gerelateerd aan een mogelijk terughoudende houding van een ambtsdrager: het komt ook wel voor dat er mensen bij je komen die zo'n verhaal wél verzinnen. Ik heb dat wel eens gehoord over een leraar die deze beschuldiging van leerlingen kreeg. Hij was totaal onschuldig, maar stond voor zijn gevoel direct gebrandmerkt als schuldigen. Ook toen duidelijk was gemaakt dat hij onschuldig was, bleef dat gevoel. Ik weet dat ook dit voorbeeld geen uitzondering is, ook dit gebeurt.

Dat is natuurlijk op geen enkele manier een goed praten van de totaal verkeerde houding van deze ouderling. Maar ik kan me wel voorstellen dat het lastig is... Welke keuze moet je maken als ambtsdrager? Voorop staat dat deze reactie hoe dan ook fout is. Maar geloof je de kinderen op hun woord en schakel je de politie in (met bij verkeerd bericht de 'brandmerking')? Of neem je eerst contact op met de betrokkenen zelf (met alle mogelijke erge gevolgen van dien)? Het lijkt me allebei niet direct begaanbaar.
Of ziet iemand nog een andere weg?

Ik zou zeggen: Niet zelf gaan hobbyen, maar overlaten aan professionals. De afdeling zeden van de politie is erin getraind om een eventueel liegend "slachtoffer" te herkennen. Zo'n onderzoek door zeden kan heel discreet, zeker zolang het misbruik nog niet vaststaat.

Daarbij komt: Weten van misbruik, maar geen aangifte doen terwijl het slachtoffer mogelijk nog wel gevaar loopt, is strafbaar. Ook voor ambtsdragers.

Helemaal mee eens. En het is een feit dat er vaak een valse aangifte gedaan wordt.
Ook bijv van verkrachting. Meisje is stiekum nacht weg gebleven of te laat thuis gekomen en verzint dan zo'n verhaal.
Of uit wraak tegen ex of inderdaad docenten

Dit is m.i. toch een veel te simplistische voorstelling van zaken. Het komt heus wel eens voor dat er een valse aangifte plaatsvind. - Of dat vaak gebeurd waag ik te betwijfelen - maar dat mag NOOIT leiden tot twijfel aan iemand die - misschien na veel strijd - vertelt dat zij (of hij) misbruikt is.
Het is vreselijk als mensen eindelijk die stap kunnen maken, en dan niet geloofd worden.

Beiden komt voor. Daarom ook het advies: Meldt het altijd bij de afdeling zeden van politie. Die hebben mensen die speciaal hierop getraind zijn, en die zulke zaken vaker hebben meegemaakt. Ga niet zelf beoordelen dat het vast wel gelogen is, maar laat dat oordeel over aan mensen die ervoor geleerd hebben. Niet alleen is een foute inschatting (ook als ambtsdrager) een overtreding van de wettelijke meldplicht, maar ook voor het slachtoffer kan het betekenen dat het laatste beetje vertrouwen in de mensheid geknakt wordt en het misbruik ongestoord verder kan gaan.

[Barmhartigheid]

Beiden komt voor. Daarom ook het advies: Meldt het altijd bij de afdeling zeden van politie. Die hebben mensen die speciaal hierop getraind zijn, en die zulke zaken vaker hebben meegemaakt. Ga niet zelf beoordelen dat het vast wel gelogen is, maar laat dat oordeel over aan mensen die ervoor geleerd hebben. Niet alleen is een foute inschatting (ook als ambtsdrager) een overtreding van de wettelijke meldplicht, maar ook voor het slachtoffer kan het betekenen dat het laatste beetje vertrouwen in de mensheid geknakt wordt en het misbruik ongestoord verder kan gaan.

Laten we er inderdaad maar niet vanuit gaan dat het verhaal gelogen is. Ik denk dat de beschuldigde eerder zal liegen door te zeggen dat het niet gebeurd is dan dat de aanklager gelogen zou hebben met zijn of haar aanklacht.
Zeker als een kind zijn ouders aanklaagd over mishandeling en/of misbruik. Een kind klaagt zijn ouders niet op leugenachtige gronden aan. Dit heeft te maken met een stukje natuurlijke loyaliteit.
Er wordt meer gezwegen door een kind dan aangeklaagd, helaas...

[dennis]

Beiden komt voor. Daarom ook het advies: Meldt het altijd bij de afdeling zeden van politie. Die hebben mensen die speciaal hierop getraind zijn, en die zulke zaken vaker hebben meegemaakt. Ga niet zelf beoordelen dat het vast wel gelogen is, maar laat dat oordeel over aan mensen die ervoor geleerd hebben. Niet alleen is een foute inschatting (ook als ambtsdrager) een overtreding van de wettelijke meldplicht, maar ook voor het slachtoffer kan het betekenen dat het laatste beetje vertrouwen in de mensheid geknakt wordt en het misbruik ongestoord verder kan gaan.

Laten we er inderdaad maar niet vanuit gaan dat het verhaal gelogen is. Ik denk dat de beschuldigde eerder zal liegen door te zeggen dat het niet gebeurd is dan dat de aanklager gelogen zou hebben met zijn of haar aanklacht.
Zeker als een kind zijn ouders aanklaagd over mishandeling en/of misbruik. Een kind klaagt zijn ouders niet op leugenachtige gronden aan. Dit heeft te maken met een stukje natuurlijke loyaliteit.
Er wordt meer gezwegen door een kind dan aangeklaagd, helaas...

Helemaal mee eens. Laten we daarom een open oor en hart hebben.

[Barmhartigheid]

Beiden komt voor. Daarom ook het advies: Meldt het altijd bij de afdeling zeden van politie. Die hebben mensen die speciaal hierop getraind zijn, en die zulke zaken vaker hebben meegemaakt. Ga niet zelf beoordelen dat het vast wel gelogen is, maar laat dat oordeel over aan mensen die ervoor geleerd hebben. Niet alleen is een foute inschatting (ook als ambtsdrager) een overtreding van de wettelijke meldplicht, maar ook voor het slachtoffer kan het betekenen dat het laatste beetje vertrouwen in de mensheid geknakt wordt en het misbruik ongestoord verder kan gaan.

Laten we er inderdaad maar niet vanuit gaan dat het verhaal gelogen is. Ik denk dat de beschuldigde eerder zal liegen door te zeggen dat het niet gebeurd is dan dat de aanklager gelogen zou hebben met zijn of haar aanklacht.
Zeker als een kind zijn ouders aanklaagd over mishandeling en/of misbruik. Een kind klaagt zijn ouders niet op leugenachtige gronden aan. Dit heeft te maken met een stukje natuurlijke loyaliteit.
Er wordt meer gezwegen door een kind dan aangeklaagd, helaas...

Helemaal mee eens. Laten we daarom een open oor en hart hebben.

Inderdaad!
Door te spreken raakt het slachtoffer veel kwijt.
Door een open oor en hart te ontvangen krijgt hij/zij veel terug.
Als het slachtoffer daarentegen afwijzing ontvangt... raakt hij/zij nog meer kwijt! Als daardoor het misbruik bij een jong slachtoffer doorgaat is mijns inziens de volwassene waar het slachtoffer (eindelijk!!!) eens durfde te spreken, ook medeschuldig aan dit doorgaande misbruik. Een hele verantwoording...

[Jongere]

Een kind klaagt zijn ouders niet op leugenachtige gronden aan.

Ik ben het eens met wat je wilt zeggen in je post, maar dit kun je gewoon niet zeggen. Omdat het voorkomt.
Ik denk dat memento's advies het beste is, om in alle gevallen aangifte te doen bij een team dat dit op een integere manier kan onderzoeken.
Het is niet aan een ambtsdrager om zo'n verhaal van een kind te beoordelen op waarheid. Maar mijn punt is juist dat de ambtsdrager dat dan ook niet te snel moet overnemen, maar beter kan overlaten.

Mijn vraag is wel hoe memento's advies kan samengaan met het volgen van de kerkelijke weg? Want een ambtsdrager hoort wel aangifte te doen, maar is zelf verantwoordelijk voor een proces dat in de kerkelijke gemeente moet plaatsvinden.

[memento]

Een kind klaagt zijn ouders niet op leugenachtige gronden aan.

Ik ben het eens met wat je wilt zeggen in je post, maar dit kun je gewoon niet zeggen. Omdat het voorkomt.
Ik denk dat memento's advies het beste is, om in alle gevallen aangifte te doen bij een team dat dit op een integere manier kan onderzoeken.
Het is niet aan een ambtsdrager om zo'n verhaal van een kind te beoordelen op waarheid. Maar mijn punt is juist dat de ambtsdrager dat dan ook niet te snel moet overnemen, maar beter kan overlaten.

"Aangifte doen" klinkt zo veroordelend, en iets waaraan het slachtoffer vaak niet mee wil werken. Ik denk dat het wijzer is om andere bewoordingen te kiezen. Geen aangifte doen, maar eerst gewoon eens vrijblijvend met het slachtoffer praten met iemand van de afdeling zeden van politie.

Mijn vraag is wel hoe memento's advies kan samengaan met het volgen van de kerkelijke weg? Want een ambtsdrager hoort wel aangifte te doen, maar is zelf verantwoordelijk voor een proces dat in de kerkelijke gemeente moet plaatsvinden.

Ik zou het proces van kerkelijke tucht opschorten, totdat de politie aangeeft serieus vermoedens van misbruik door "persoon X" te hebben. Wel intussentijd even die persoon niet op het lijstje van ambtsdragers, kinderclubs, etc zetten, en indien hij daarin betrokken is tijdelijk op non-actief stellen totdat de zaak is uitgezocht (zonder dit ruchtbaarheid te geven). Dus zolang er onduidelijkheid is over de schuldvraag, stelt een kerkeraad zich neutraal op, maar neemt wel haar verantwoordelijkheid door de persoon in kwestie geen taken in de gemeente te laten vervullen. Tijdens deze periode (maximaal enkele weken, vaak dagen, de zedenpolitie werkt snel en neemt zulke gevallen erg serieus) nog geen kerkelijke tucht, daarna (indien schuldig bevonden) wel de kerkelijke tucht in werking stellen. Afhankelijk van de openbaarheid van de strafzaak, betekent dat meteen publiekelijk onder tucht zetten (dus met aflezen van de naam en zonde).

Pastoraal lijkt het me verstandig om de dader te laten bezoeken door een predikant of ouderling uit een andere gemeente in de classis. Zodat er duidelijk een scheiding is tussen pastorale begeleiding van het slachtoffer en van de dader, en om te voorkomen dat er in de kerkenraad verdeeldheid ontstaat tussen hen die de dader, en hen die het slachtoffer begeleiden. En ook richting het slachtoffer, dat de gemeente/kerkenraad 100% achter hem/haar staat.

[Barmhartigheid]

Een kind klaagt zijn ouders niet op leugenachtige gronden aan.

Ik ben het eens met wat je wilt zeggen in je post, maar dit kun je gewoon niet zeggen. Omdat het voorkomt.
Ik denk dat memento's advies het beste is, om in alle gevallen aangifte te doen bij een team dat dit op een integere manier kan onderzoeken.
Het is niet aan een ambtsdrager om zo'n verhaal van een kind te beoordelen op waarheid. Maar mijn punt is juist dat de ambtsdrager dat dan ook niet te snel moet overnemen, maar beter kan overlaten.

Mijn vraag is wel hoe memento's advies kan samengaan met het volgen van de kerkelijke weg? Want een ambtsdrager hoort wel aangifte te doen, maar is zelf verantwoordelijk voor een proces dat in de kerkelijke gemeente moet plaatsvinden.

Het is niet normaal als een kind dat doet. Er is dan in ieder geval wel iets alarmerends aan de hand. Een ambtsdrager hoeft zich niet als een prof. of rechter te gedragen. Gewoon ambtsdrager blijven en daarnaast het slachtoffer naar deskundigen verwijzen! Het is belangrijk dat er ook door deskundigen ernaar gekeken moet worden.

[Barmhartigheid]

Pastoraal lijkt het me verstandig om de dader te laten bezoeken door een predikant of ouderling uit een andere gemeente in de classis. Zodat er duidelijk een scheiding is tussen pastorale begeleiding van het slachtoffer en van de dader, en om te voorkomen dat er in de kerkenraad verdeeldheid ontstaat tussen hen die de dader, en hen die het slachtoffer begeleiden. En ook richting het slachtoffer, dat de gemeente/kerkenraad 100% achter hem/haar staat.

Lijkt me heel verstandig!