Zwijgzaamheid christen

[Erasmiaan]

http://www.refdag.nl/opinie/zwijgzaamhe ... g_1_627810

Een opvallend krantenbericht wat eigenlijk precies mijn gedachten vertolkt. Ik moet eerlijk zeggen hier zelf veel, zeer veel in te kort te komen. Van wijlen ds. M. Blok (die vroeger onkerkelijk was) is bekend dat hij door een christelijke collega er telkens voordat hij ging eten op gewezen werd dat hij moest bidden voor zijn eten. Op een dag sloeg dit bij hem naar binnen en ging hij door deze eenvoudige, telkenmale herhaalde vraag, God zoeken. Je merkt wel dat er soms ruimte is om er over te spreken bij sterfgevallen, geboortes of n.a.v. vragen over bid- of dankdagen. Dan liggen er soms mooie openingen. Ook komt er weleens een gesprek als het gaat over het afwijzen van televisie, het eren van het zevende gebod, enz., maar dan begint het vaak met een negatieve insteek. Ik heb weleens een predikant uit horen drukken dat zoals je onkerkelijke collega's maandagsmorgens de sportuitslagen bespreken, jij eigenlijk wat zou moeten zeggen over hoe het zondag in de kerk was. Hoe zit dat bij jullie? (ik ben overigens blij dat de auteur het niet over een soort wet heeft, dat we moeten 'getuigen', want m.i. is dat een eenzijdige daad die mensen enkel aan moeten horen)

[J.C. Philpot]

Dit is iets wat mij ook erg bezig houd. Ik ben ook zo'n zwijger vaak in mijn omgeving...

[-DIA-]

Ik werk meestal solitair.. Maar in de pauze vang ik ook wel eens wat op.
Onze stad stond bekend als een behoudende stad...
Maar waar hoor ik mijn collega's over? Meest jonge mensen, supermarktmedewerkers.
Als ik wat opvang is het vaak: Ga je ook naar Lucky? Of over de bios.
Soms over volleyball en voetbal. Maar eerlijk gezegd nooit iets gemerkt dat er nog
christenen onder zijn.
Toch zullen zeker in een stad als de onze de meeste mensen wel gedoopt zijn.
Om er zelf over te beginnen, het zou kunnen, maat het ligt wat minder voor de
hand omdat ik meest buiten de gesprekken sta, en het van een afstandje beluister...

Wat me ook opvalt: Soms kom in de kantine, terwijl men net de maaltijd begint.
Ik zie ook dat veruit de meesten niet bidden voor het eten
Sommigen wel. maar vooral in een kleine groep, maar dat staat dan weer in contras
met wat ik verder hoor: die dan nog bidden maken wel plannen om naar de bios te
gaan..

[vragensteller]

Toen ik in een onchristelijke organisatie werkte en tijdens m`n studie was m`n kledingkeuze de eerste aanleiding tot een gesprek. Meestal vond men m`n ideeën wel interessant, maar goed, dat is niet wat je hoofdzakelijk wilt bereiken natuurlijk. Ik zie mezelf niet als een zwijger, maar breng het m.i. nog teveel met een kwinkslag, terwijl het om serieuze zaken gaat. Verder denk ik dat het met name aankomt op voorleven. Ik vind dat nog best lastig, zeker gezien het feit dat in mijn optiek veel wereldse mensen qua omgang met elkaar een voorbeeld zijn voor de kerk, terwijl dat eigenlijk andersom zou moeten zijn.

[Simon]

Ik werk meestal solitair.. Maar in de pauze vang ik ook wel eens wat op.
Onze stad stond bekend als een behoudende stad...
Maar waar hoor ik mijn collega's over? Meest jonge mensen, supermarktmedewerkers.
Als ik wat opvang is het vaak: Ga je ook naar Lucky? Of over de bios.
Soms over volleyball en voetbal. Maar eerlijk gezegd nooit iets gemerkt dat er nog
christenen onder zijn.
Toch zullen zeker in een stad als de onze de meeste mensen wel gedoopt zijn.
Om er zelf over te beginnen, het zou kunnen, maat het ligt wat minder voor de
hand omdat ik meest buiten de gesprekken sta, en het van een afstandje beluister...

Wat me ook opvalt: Soms kom in de kantine, terwijl men net de maaltijd begint.
Ik zie ook dat veruit de meesten niet bidden voor het eten
Sommigen wel. maar vooral in een kleine groep, maar dat staat dan weer in contras
met wat ik verder hoor: die dan nog bidden maken wel plannen om naar de bios te
gaan..

Zoals de apostel al zei: besneden zijn of niet besneden zijn, betekent niets, maar of men een nieuwe schepping is.(doop ipv besneden)
En persoonlijk bid ik ook niet in een rumoerige kantine, maar slechts ''in de beslotenheid der binnenkamer''.
competetieve sporten, waarbij de ene mens altijd beter zal presteren dan de andere mens, doen me ook niets.
banaal verwerpelijk eerbetoon)
net zo min als dat de ene predikant beter zal zijn dan de andere predikant.
Niet de predikant is daar méér door, maar het is God die dat in Hem werkt.
De juiste predikant zal het ook beslist niet willen.
NOOIT iemand op een voetstuk zetten dus.
(en daarom vind ik ook de nicknames en avatars hier die naar al dan niet al overleden predikanten wijzen, verwerpelijk)
Want niet die predikant, maar God die door deze man werkte, komt eer toe.
Zie het als de geestelijke vorm van ''geen beeltenis maken van''.

[JolandaOudshoorn]

Toen ik in een onchristelijke organisatie werkte en tijdens m`n studie was m`n kledingkeuze de eerste aanleiding tot een gesprek. Meestal vond men m`n ideeën wel interessant, maar goed, dat is niet wat je hoofdzakelijk wilt bereiken natuurlijk. Ik zie mezelf niet als een zwijger, maar breng het m.i. nog teveel met een kwinkslag, terwijl het om serieuze zaken gaat. Verder denk ik dat het met name aankomt op voorleven. Ik vind dat nog best lastig, zeker gezien het feit dat in mijn optiek veel wereldse mensen qua omgang met elkaar een voorbeeld zijn voor de kerk, terwijl dat eigenlijk andersom zou moeten zijn.

Voorleven, we vinden het vaak moeilijk omdat we het zelf niet willen.
Voorbeeldje:
"Het is wat, die crisis. Hoe moet dat in de toekomst?"
"Crisis? Toekomst? O, daar maak ik mij niet druk over."
"Huh? Jij maakt je daar niet druk over?"
"Nee."
"Je bent gek. Straks moeten we tot onze 70e werken en hebben de nog niets in handen."
"Ach, mijn Hemelse Vader zorgt voor mij."
"Je wattes?? Je bent gek!"

Tsja.... en het zou zo maar een gesprek kunnen zijn tussen 2 kerkmensen.

[Simon]

Toen ik in een onchristelijke organisatie werkte en tijdens m`n studie was m`n kledingkeuze de eerste aanleiding tot een gesprek. Meestal vond men m`n ideeën wel interessant, maar goed, dat is niet wat je hoofdzakelijk wilt bereiken natuurlijk. Ik zie mezelf niet als een zwijger, maar breng het m.i. nog teveel met een kwinkslag, terwijl het om serieuze zaken gaat. Verder denk ik dat het met name aankomt op voorleven. Ik vind dat nog best lastig, zeker gezien het feit dat in mijn optiek veel wereldse mensen qua omgang met elkaar een voorbeeld zijn voor de kerk, terwijl dat eigenlijk andersom zou moeten zijn.

Voorleven, we vinden het vaak moeilijk omdat we het zelf niet willen.
Voorbeeldje:
"Het is wat, die crisis. Hoe moet dat in de toekomst?"
"Crisis? Toekomst? O, daar maak ik mij niet druk over."
"Huh? Jij maakt je daar niet druk over?"
"Nee."
"Je bent gek. Straks moeten we tot onze 70e werken en hebben de nog niets in handen."
"Ach, mijn Hemelse Vader zorgt voor mij."
"Je wattes?? Je bent gek!"

Tsja.... en het zou zo maar een gesprek kunnen zijn tussen 2 kerkmensen.

uhm... de laatste persoon een kerkmens?

[vragensteller]

Toen ik in een onchristelijke organisatie werkte en tijdens m`n studie was m`n kledingkeuze de eerste aanleiding tot een gesprek. Meestal vond men m`n ideeën wel interessant, maar goed, dat is niet wat je hoofdzakelijk wilt bereiken natuurlijk. Ik zie mezelf niet als een zwijger, maar breng het m.i. nog teveel met een kwinkslag, terwijl het om serieuze zaken gaat. Verder denk ik dat het met name aankomt op voorleven. Ik vind dat nog best lastig, zeker gezien het feit dat in mijn optiek veel wereldse mensen qua omgang met elkaar een voorbeeld zijn voor de kerk, terwijl dat eigenlijk andersom zou moeten zijn.

Voorleven, we vinden het vaak moeilijk omdat we het zelf niet willen.
Voorbeeldje:
"Het is wat, die crisis. Hoe moet dat in de toekomst?"
"Crisis? Toekomst? O, daar maak ik mij niet druk over."
"Huh? Jij maakt je daar niet druk over?"
"Nee."
"Je bent gek. Straks moeten we tot onze 70e werken en hebben de nog niets in handen."
"Ach, mijn Hemelse Vader zorgt voor mij."
"Je wattes?? Je bent gek!"

Tsja.... en het zou zo maar een gesprek kunnen zijn tussen 2 kerkmensen.

Misschien versta ik iets anders onder voorleven. Bijvoorbeeld je eerste zin komt op mij al ietwat concluderend over mbt mijn situatie. Zoiets zie ik in de kerk meer gebeuren dan in de wereld.

[Desiree]

Poeh.. een lastige.

Uh... ik 'klaagde' daar onlangs over tegen een man, die ik soms zie. Die man was verbaasd... hij zei, maar jij houdt het echt niet voor jezelf, toch?

Soms zwijg ik, maar dat is knap met mijn karakter. Ik zwijg vooral bij kerkelijke mensen. Krijg je weer het etiket van evangelisch.. geen zin in. Tenzij het natuurlijk vrienden zijn of familie of kennissen.. want dan ben ik mezelf.

Op 't werk gaat het vaak een beetje met humor. Jongens... ssst... of iets. Of nu even een ander punt... ik wil graag even bidden. maar ja, er werken meer christenen dus is het hier helemaal gerespecteerd/accepteerd.

Op onze bruiloft waren een paar rooms katholieken en onkerkelijken bij de kerkdienst. Hun kinderen zaten erg stil bij de dienst, dat was wel grappig.
Je krijgt natuurlijk wel vragen.. maar dat geeft niks.

Wij spreken met Jehova's getuigen.. en dan ben ik echt gastvrouw, bakkie koffie erbij en koekje.. maar ja.. zij komen natuurlijk zelf.

Vroeger heb ik aan evangelisatie gedaan.. maar ik doe het nu niet.. omdat ik twijfel. Ik wil mensen niets opdringen.. gelijk met een folder komen.. eerst eens iets aards doen met elkaar, en dan praten, dat sluit meer bij mij aan hoe ik ben. Als ze weer vragen of ik wil helpen, is het niet omdat ik niet wil of geen tijd vrij wil maken, maar omdat ik twijfel aan de manier van evangelisatie voor mij. Ik laat het nu voorbij gaan.. tja.

Na een loonsverhoging sprak ik ooit een keer een directeur aan.. vanwege het vloeken. Beetje uitgelegd. Hij heeft het toen altijd gewaardeerd.

Ik zwijg toch niet soms, maar ook... ik denk dat ik dat toch nog het meeste doe. Omdat je mensen niet kent en niet gelijk daarover wilt beginnen. Het heeft bij mij echt een aanleiding nodig.

Behalve hier op het refoforum... worden jullie mij niet zat?

[-DIA-]

Poeh.. een lastige.

Uh... ik 'klaagde' daar onlangs over tegen een man, die ik soms zie. Die man was verbaasd... hij zei, maar jij houdt het echt niet voor jezelf, toch?

Soms zwijg ik, maar dat is knap met mijn karakter. Ik zwijg vooral bij kerkelijke mensen. Krijg je weer het etiket van evangelisch.. geen zin in. Tenzij het natuurlijk vrienden zijn of familie of kennissen.. want dan ben ik mezelf.

Op 't werk gaat het vaak een beetje met humor. Jongens... ssst... of iets. Of nu even een ander punt... ik wil graag even bidden. maar ja, er werken meer christenen dus is het hier helemaal gerespecteerd/accepteerd.

Op onze bruiloft waren een paar rooms katholieken en onkerkelijken bij de kerkdienst. Hun kinderen zaten erg stil bij de dienst, dat was wel grappig.
Je krijgt natuurlijk wel vragen.. maar dat geeft niks.

Wij spreken met Jehova's getuigen.. en dan ben ik echt gastvrouw, bakkie koffie erbij en koekje.. maar ja.. zij komen natuurlijk zelf.

Vroeger heb ik aan evangelisatie gedaan.. maar ik doe het nu niet.. omdat ik twijfel. Ik wil mensen niets opdringen.. gelijk met een folder komen.. eerst eens iets aards doen met elkaar, en dan praten, dat sluit meer bij mij aan hoe ik ben. Als ze weer vragen of ik wil helpen, is het niet omdat ik niet wil of geen tijd vrij wil maken, maar omdat ik twijfel aan de manier van evangelisatie voor mij. Ik laat het nu voorbij gaan.. tja.

Na een loonsverhoging sprak ik ooit een keer een directeur aan.. vanwege het vloeken. Beetje uitgelegd. Hij heeft het toen altijd gewaardeerd.

Ik zwijg toch niet soms, maar ook... ik denk dat ik dat toch nog het meeste doe. Omdat je mensen niet kent en niet gelijk daarover wilt beginnen. Het heeft bij mij echt een aanleiding nodig.

Behalve hier op het refoforum... worden jullie mij niet zat?

Eén ding: Jij bent geen huichelaar!

[JolandaOudshoorn]

Poeh.. een lastige.

Uh... ik 'klaagde' daar onlangs over tegen een man, die ik soms zie. Die man was verbaasd... hij zei, maar jij houdt het echt niet voor jezelf, toch?

Soms zwijg ik, maar dat is knap met mijn karakter. Ik zwijg vooral bij kerkelijke mensen. Krijg je weer het etiket van evangelisch.. geen zin in. Tenzij het natuurlijk vrienden zijn of familie of kennissen.. want dan ben ik mezelf.

Op 't werk gaat het vaak een beetje met humor. Jongens... ssst... of iets. Of nu even een ander punt... ik wil graag even bidden. maar ja, er werken meer christenen dus is het hier helemaal gerespecteerd/accepteerd.

Op onze bruiloft waren een paar rooms katholieken en onkerkelijken bij de kerkdienst. Hun kinderen zaten erg stil bij de dienst, dat was wel grappig.
Je krijgt natuurlijk wel vragen.. maar dat geeft niks.

Wij spreken met Jehova's getuigen.. en dan ben ik echt gastvrouw, bakkie koffie erbij en koekje.. maar ja.. zij komen natuurlijk zelf.

Vroeger heb ik aan evangelisatie gedaan.. maar ik doe het nu niet.. omdat ik twijfel. Ik wil mensen niets opdringen.. gelijk met een folder komen.. eerst eens iets aards doen met elkaar, en dan praten, dat sluit meer bij mij aan hoe ik ben. Als ze weer vragen of ik wil helpen, is het niet omdat ik niet wil of geen tijd vrij wil maken, maar omdat ik twijfel aan de manier van evangelisatie voor mij. Ik laat het nu voorbij gaan.. tja.

Na een loonsverhoging sprak ik ooit een keer een directeur aan.. vanwege het vloeken. Beetje uitgelegd. Hij heeft het toen altijd gewaardeerd.

Ik zwijg toch niet soms, maar ook... ik denk dat ik dat toch nog het meeste doe. Omdat je mensen niet kent en niet gelijk daarover wilt beginnen. Het heeft bij mij echt een aanleiding nodig.

Behalve hier op het refoforum... worden jullie mij niet zat?

Wat jij hier stelt is herkenbaar voor mij. Dank je voor het delen.

[JolandaOudshoorn]

Toen ik in een onchristelijke organisatie werkte en tijdens m`n studie was m`n kledingkeuze de eerste aanleiding tot een gesprek. Meestal vond men m`n ideeën wel interessant, maar goed, dat is niet wat je hoofdzakelijk wilt bereiken natuurlijk. Ik zie mezelf niet als een zwijger, maar breng het m.i. nog teveel met een kwinkslag, terwijl het om serieuze zaken gaat. Verder denk ik dat het met name aankomt op voorleven. Ik vind dat nog best lastig, zeker gezien het feit dat in mijn optiek veel wereldse mensen qua omgang met elkaar een voorbeeld zijn voor de kerk, terwijl dat eigenlijk andersom zou moeten zijn.

Voorleven, we vinden het vaak moeilijk omdat we het zelf niet willen.
Voorbeeldje:
"Het is wat, die crisis. Hoe moet dat in de toekomst?"
"Crisis? Toekomst? O, daar maak ik mij niet druk over."
"Huh? Jij maakt je daar niet druk over?"
"Nee."
"Je bent gek. Straks moeten we tot onze 70e werken en hebben de nog niets in handen."
"Ach, mijn Hemelse Vader zorgt voor mij."
"Je wattes?? Je bent gek!"

Tsja.... en het zou zo maar een gesprek kunnen zijn tussen 2 kerkmensen.

Misschien versta ik iets anders onder voorleven. Bijvoorbeeld je eerste zin komt op mij al ietwat concluderend over mbt mijn situatie. Zoiets zie ik in de kerk meer gebeuren dan in de wereld.

Het was niet mijn bedoeling om conclusies te trekken over jouw situatie, het was meer algemeen bedoelt. Onhandig van mij om jou te quoten.