wesha schreef:In de prediking van Ds Harinck (en bijv ds van Gelder) hoor je duidelijk hun liefde voor de prediking van de Schotse oudvaders. Dit alleen al werpt een bepaald accent op hun prediking. Ik zie het als een verrijking dat zulke predikanten mogen voorgaan in de GG. Desalniettemin zie ik de lijn(en) van ds Kersten en ds van Rhenen meer in predikanten in de rechterflank van de GG, zoals ds Mouw en ds van Krimpen. En toch kan ik naar alle 4 goed luisteren, ondanks de behoorlijke verschillen in stijl en accenten.
Naar mijn gevoel is er zo'n groot verschil tussen eerstgenoemde predikanten en de laaste! Bij de eerste zou ik me nooit thuis kunnen voelen (en nee, dat is geen gevoel!) bij de laatste zou ik me goed thuis voelen. Deze predikers separeren en passen toe, dat mis ik bij de eestgenoemde. En een nauwe separatie en een goede toepassing is nodig (voor mij altans) omdat ik zo'n bedriegelijk hart heb.
GJdeBruijn schreef:De voorwaarde zoals bedoeld heeft betrekking op het mogen eigenen zonder ellendekennis.
Dat is waar de 'gestolen Jezus'-uitdrukking op van toepassing is. En die uitdrukking is toch echt aanwijsbaar en te herleiden naar een andere dogmatische bril dan ds. Harinck in de geschriften van de Puriteinen en reformatoren heeft aangetroffen.
@DIA, wat bedoel jij met separeren en wat zou het doel daarvan moeten zijn?
Een goede separatie is dit: Dat alles wat geen grond voor de eeuwigheid is onder je voeten wordt weggeslagen. Maar aan de andere kant ook noemen wat het werk van God wél is.
Wilhelm schreef:Beste Anker, ik snap je vraag. Maar het is een herhaling van zetten.
Een heel concreet citaat is vaak niet verstandig en kan ook weer anders geinterpreteerd worden.
Het gaat om een verkondiging waar weinig ruimte is voor het veelkleurige werk van de Heilige Geest. Waarin elke keer dezelfde belevingen zo worden uitgeschilderd dat een hoorder daardoor zo in de nood kan komen omdat hij het in zijn eigen hart niet precies zo ervaart. Het gaat om een prediking waar bij elke tekst een zelfde soort bekeringsweg verkondigd wordt, en waar dan meer nadruk gelegd wordt op het stuk der ellende en de boetvaardigheid dan op het stuk van de verlossing en dankbaarheid. Waar een bekering gewerkt door wettische overtuigingen als standaard wordt gezien en waar velen die onder de waarheid opgroeien en getrokken worden door de liefde van Christus geen herkenning vinden in wat er van de kansel wordt gepreekt.
Zekerheid wordt als verdacht gesteld en twijfel als het kenmerk van het ware.
Naturlijk zet ik het nu ook wat zwart wit neer, maar zo wordt het wel duidelijk.
Vele mensen kunnen zo blokkades ervaren als ze van de kansel een weg horen verklaren die ze zelf niet precies zo ervaren in hun eigen leven.
En zeker als het beleven van boetvaardigheid week in week uit uitgeschilderd wordt in concrete voorbeelden als "het vlees blijft kleven aan de deurposten" "nachten wakker" " geduriglijk wenen" "van kamer tot kamer gaan " "op de grond liggen van verslagenheid" of in het beschrijven van een andere crisis ervaring.
Allemaal zaken die zeker voor kunnen komen in het leven van hen die iets te zien krijgen van de heiligheid en de rechtvaardigheid van God. Maar velen leren dit op een geleidelijkere, minder heftige en liefelijkere wijze. En deze groep, die de meerderheid vormt van hen die onder de waarheid zijn opgegroeid, zo schrijven veel oudvaders, herkennen zich dan niet in de bevinding die dan gepreekt wordt. En dan kan de prediking als een blokkade ervaren worden. Men wacht dan op iets, wat men allang ontvangen heeft.
Ik vind zulke opmerkingen altijd tekort doen aan het werk van de Heere. Als men allang wat ontvangen heeft, zal de Heere dat ook bevestigen in het leven en zal geen kind van God dat af laten pakken door een bepaalde prediking. In elke geloofsoefening ligt zekerheid, dan is er herkenning van wat gepredikt wordt en niet een gedurig vragen of het dan wel klopt. Wat wel veel voorkomt is dat mensen zich afvragen of ze zich niet bedriegen. Niet omdat ze op de preekstoel onherkenbare dingen horen maar omdat ze geleerd hebben dat ze een bedrieglijk hart hebben.
-DIA- schreef:Deze predikers separeren en passen toe, dat mis ik bij de eestgenoemde. En een nauwe separatie en een goede toepassing is nodig (voor mij altans) omdat ik zo'n bedriegelijk hart heb.
DIA, je mag wat mij betreft best kritisch zijn. Maar dit is echt kolder. Je kunt ds. Harinck wellicht van alles verwijten vanuit jouw oogpunt, maar ik heb zelden zulke separerende preken gehoord.
Dat geldt ook voro ds. Van Gelder overigens. En hij heeft heel veel gunning in zijn preken.
Als het gaat om separeren dan is toch mijn indruk dat de orthodoxe predikanten er minder op uit zijn mensen rust te geven in allerlei toeleidende wegen dan de rechtse predikanten. Dus wat dat betreft wordt er in de linkerflank wellicht nog wel heel wat meer gesepareerd. Maar misschien missen de toehoorders wel de separatie voor de buurman.
Ik vind overigens dat beide lijnen in de GG vanaf het begin te vinden zijn, het is echt onjuist om een onderscheid te maken in de lijn tot 1953 en daarna. Het valt me op dat van de periode tussen de wereldoorlogen ook altijd maar enkele predikanten als maatgevend worden geciteerd door de rechtse broeders. En dan ook soms nog wel in een gekuiste versie, want veel preken van ds. G.H. Kersten zijn nog bewerkt door dr. Steenblok voordat ze in de huidige vorm werden uitgegeven, begreep ik onlangs. Ze vergetem dat er oorspronkelijk ook drieverbondenpredikanten waren in de GG, bijvoorbeeld.
En overigens zijn er ook heel zware predikanten met een ruim evangelie-aanbod. Mijn hoofdpunt is dat het echt te gek voor woorden is om elkaar voor zulke minieme verschillen voor onrechtzinnig uit te maken. Als je het vergelijkt met de Koptische kerk dan zijn de verschillen binnen de Gereformeerde Gemeenten miniem.
En het vervelende is ook nog dat predikanten zonder sterke persoonlijkheid zich ook nog door zulke wanoordelen laten leiden ook en soms historiserend gaan praten (wat voor de minder taalvaardigen al gauw tot belachelijke taalfouten leidt) of niet normaal durven te zeggen wat ze vinden.
Ik denk dat ds. Harinck terecht aandacht heeft gevraagd voor bepaalde aspecten. Daarbij denk ik aan de verantwoordelijkheid ten aanzien van de hoorders van het evangelie, het niet blijven hangen in de 3e persoon als het gaat om bevinding maar dit ook op de hoorder persoonlijk toe te passen. Dat is dan vooral bedoeld als een soort intervisie voor broeders predikanten.
Wat de problemen heeft opgeleverd is dat het met naam en toenaam is gegaan. Ik ken de aanleiding daarvoor niet, maar dat is wel iets dat dusdanig effect heeft dat de verdere boodschap niet meer gehoord wordt.
Al kan ik een heel eind met de visie van Anker mee. In de praktijk lijkt ds. Roos wel op ds. Harinck en bepaalde uitspraken van ds. Malan over een al te gestaltelijke weergave van de heilsorde en bevinding zou zo door ds. Harinck gezegd kunnen zijn.
Dat de dogmatische standpunten wat verschillen blijft ondertussen een feit. De argumenten die dr. Steenblok en drs. A. Vergunst hebben uitgewisseld zijn niet veranderd. En ik kan eerlijk gezegd geen verschil tussen ds. A. Vergunst en ds. C. Harinck ontdekken.
En dat is natuurlijk nog altijd een lastig glad te strijken punt. In de praktijk kun je zaken nuanceren, maar in de leer niet. En dan komen toch de verschillen openbaar. En dan meen ik dat ds. C. Harinck de leer van de reformatie, de schotse puriteinen en de nederlandse vaderen laat horen. In leer en in bijbels-bevindelijke taal, beide.
Wat separeren betreft mis ik in deze discussie de ware onscheiding: In Christus of buiten Christus.
Kun je alleen op grond van bevinding dit onderscheiden? Zo lijkt het nu wel?
Maar we weten toch dat de bevinding geen grond voor wat dan ook is? Dus ook niet ten aanzien van de zekerheid of iemand in of buiten Christus is.
Kortom: separeren op grond van ervaren van Gods toepassende werk (mening DIA) is onmogelijk. (Overigens ga ik er vanuit dat we het hebben over separeren van staat en niet van stand, want dat is altijd IN Christus).
Wat wel mogelijk is: separeren op grond van wat Gods toepassende werk teweeg brengt.
En dan volstaat een weergave van wat Gods volk allemaal beleeft niet meer. Dan moet er nog veel meer bij komen. Het gaat in de prediking niet maar slechts over Gods volk, maar het is persoonlijk gericht, het komt tot mij, de hoorder. Ik, de zondaar die onder de klanken van Gods Woord verkeer.
Wet! Dat wijst de zondaar aan, de schuldige, de staat buiten God; Hier verbrijzelt de wet en doet de zondaar uitzien naar de Losser.
Evangelie! Dat wijst de verlossing aan voor zondige, schuldige mensen buiten God.;Hier komt het aanbod van genade (Luther, voorwoord Galatenbrief).
En dat zijn de punten die ds. Harinck heeft terug willen brengen in haar volle omvang. Niet even als afsluitende zin van een preek, maar centraal, dwz Christocentrisch. En dan niet ten koste van de schriftuurlijk-bevindelijke prediking, maar als centrum daarvan.
Is ds. Van Gelder van kamp gewisseld? Het lijkt erop dat hij nu 'ingelijfd' wordt door een 'ligging' waardoor hij in zijn Goudse periode fel bestreden is. Dit schrijf ik niet om het denken in 'kampen' te bevorderen, maar om aan te geven dat het allemaal wat minder zwart-wit is dan soms gesuggereerd wordt.
GJdeBruijn schreef:Wat separeren betreft mis ik in deze discussie de ware onscheiding: In Christus of buiten Christus.
Kun je alleen op grond van bevinding dit onderscheiden? Zo lijkt het nu wel?
Maar we weten toch dat de bevinding geen grond voor wat dan ook is? Dus ook niet ten aanzien van de zekerheid of iemand in of buiten Christus is.
Kortom: separeren op grond van ervaren van Gods toepassende werk (mening DIA) is onmogelijk. (Overigens ga ik er vanuit dat we het hebben over separeren van staat en niet van stand, want dat is altijd IN Christus).
Wat wel mogelijk is: separeren op grond van wat Gods toepassende werk teweeg brengt.
En dan volstaat een weergave van wat Gods volk allemaal beleeft niet meer. Dan moet er nog veel meer bij komen. Het gaat in de prediking niet maar slechts over Gods volk, maar het is persoonlijk gericht, het komt tot mij, de hoorder. Ik, de zondaar die onder de klanken van Gods Woord verkeer.
Wet! Dat wijst de zondaar aan, de schuldige, de staat buiten God; Hier verbrijzelt de wet en doet de zondaar uitzien naar de Losser.
Evangelie! Dat wijst de verlossing aan voor zondige, schuldige mensen buiten God.;Hier komt het aanbod van genade (Luther, voorwoord Galatenbrief).
En dat zijn de punten die ds. Harinck heeft terug willen brengen in haar volle omvang. Niet even als afsluitende zin van een preek, maar centraal, dwz Christocentrisch. En dan niet ten koste van de schriftuurlijk-bevindelijke prediking, maar als centrum daarvan.
Hoe zou een prediker kunnen separeren buiten de Schrift om? Dat lees ik hierboven, maar zoals dat daar staat zie ik toch echt niet. Separatie moet niet naar eigen gevoel of 'bevinding' maar naar het Woord.
refo schreef:Als je te veel separeert houd je alleen bloed en botten over.
De patient is dan overleden.
En als je niet separeert heb je in de korste keren een oppervlakkige prediking waar velen zich rijk rekenen en aan het H. Avondmaal stromen... Dat is een zichtbare praktijk. Naar mijn vaste overtuiging moet er wel degelijk goed gesepareerd worde.
refo schreef:Als je te veel separeert houd je alleen bloed en botten over.
De patient is dan overleden.
En als je niet separeert heb je in de korste keren een oppervlakkige prediking waar velen zich rijk rekenen en aan het H. Avondmaal stromen... Dat is een zichtbare praktijk. Naar mijn vaste overtuiging moet er wel degelijk goed gesepareerd worde.
Zoals Johannes separeerde in zijn eerste zendbrief ? "12 Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft , die heeft het leven niet." Scherper en duidelijker kan de separatie niet zijn toch ?
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
refo schreef:Als je te veel separeert houd je alleen bloed en botten over.
De patient is dan overleden.
En als je niet separeert heb je in de korste keren een oppervlakkige prediking waar velen zich rijk rekenen en aan het H. Avondmaal stromen... Dat is een zichtbare praktijk. Naar mijn vaste overtuiging moet er wel degelijk goed gesepareerd worde.
Hoe separerender en minder oppervlakkig de prediking, hoe minder avondmaalgangers............
De overtuiging door de Heilige Geest van de zonden tegen de Wet is ongenoegzaam. Een mens zal (tot zaligheid) ook moeten worden overtuigd van de zonden tegen het Heilig Evangelie: de grootste zonde. De zonde van het ongeloof. Wanneer de mens hieraan wordt ontdekt, gaat hij als het ware voor God opzij. Wat God hem doet is goed, hij sterft aan zijn eigen gerechtigheid. In dat punt des tijds wordt zo’n (geestelijk) dode zondaar, verlorene, Christus aan zijn ziel geopenbaard.
Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: De ure komt, en is nu, wanneer de doden zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen leven.
Ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus; (uit genade zijt gij zalig geworden)
Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft , die heeft het leven niet
