De werking van Gods Geest in de 3 formulieren van enigheid

[SecorDabar]

Bij de bepaling en inrichting van de gereformeerde eredienst laten wij ons naast Gods Woord ons leiden door de nagelaten formulierenschat in de drie formulieren van Enigheid. Ze zijn, ondanks alle pogingen daartoe, nog door geen andere of betere overtroffen.
Wars van alle valse traditie- (overlevering) geloof, willen wij juist in deze na-dagen der kerkhervorming dichtbij deze ons toevertrouwde tekenen en bewijzen der gereformeerde vroomheid en kerkelijk denken van onze vaderen blijven. Daarbij gedachtig aan Paulus vermaning aan de jeugdige Timotheüs: “Maar blijft gij in hetgeen gij geleerd zijt, wetende van wie gij het geleerd hebt!”.

In de tweede plaats kunnen en mogen wij nooit volstaan met het bezit van wat onze vaderen nalieten. Het dient ook ons persoonlijk geloofsbezit en –eigendom te zijn of te worden. Velen stellen zich namelijk met de overgeleverde vormen en spreekwijzen tevreden, en vragen zelfs niet naar de betekenis er van. Er heerst alom een huiveringwekkende verstarring in het kerkelijke en godsdienstige leven. Wanneer er maar niets “verandert”, en alles “bij het oude”blijft, is men meer dan tevreden.


Voor de reformatorische belijder geldt het Schriftwoord: de Geest is het, Die levend maakt.
De Heilige Geest dient te waaien door de woorden en letters van onze belijdenisgeschriften en formulieren en haar gebeden, zullen we niet voorbijzien en voorbijleven aan de “religie der vaderen”. Want zij hebben de Geest van Christus in niet geringe mate mogen bezitten.


En nu kan van sommiger zijde wel beweerd worden, dat Gods Geest van de kerk geweken is, zodat er ook nergens meer (een zuivere) bediening te bespeuren valt, meer dan een menselijk, en dus kortzichtig, oordeel mag dit niet heten. Hier gaat men kwasi-vroom-menselijke opvattingen stellen boven de duidelijke uitspraken der Heilige Schrift zelf, ja boven die van de Zaligmaker in hoogsteigen persoon, waar Deze toch heeft toegezegd inzake de door Hem verworven en uitgestorte Pinkstergeest: “Die zal bij u blijven tot in eeuwigheid!”

Het merkwaardige feit doet zich dus voor, dat wij enerzijds van de zuivere letter der belijdenis(geschriften) verwezen worden naar de Geest, Die levend maakt, en anderzijds niet alles wat zich “geestelijk” aandient, als zodanig zonder enige kritiek mogen aanvaarden, maar dat hebben te toetsen aan het geschreven Woord. Want, zo zij niet spreken naar dat Woord, het zal zijn dat ze geen dageraad hebben.


Daarom mag men eigen “geest” en eigen inzicht niet zonder meer vereenzelvigd worden met de lering en onderwijzing van de Heilige Geest. De Geest van God verandert niet.
En Jezus Christus, de Zaligmaker is gisteren en heden Dezelfde en tot in der eeuwigheid.
En van God Zelf, de Vader der lichten, belijden wij, dat er bij Hem geen verandering is, noch schaduw van omkering.

Het behoeft dus geen schande voor ons te betekenen, en we behoeven er dus allerminst voor te schamen, wanneer wij, in onze verlichte 21e eeuw, nog op dezelfde wijze begeren, ja dienen zalig te worden als ons godvrezend voorgeslacht, en als de kerk van alle eeuwen en plaatsen. Al de roep om verandering van de eredienst en om verkorting van de prediking, wijziging van de liturgie en het sneller en anders zingen der psalmen, enz.,enz. hangt naar we vrezen meer samen met de “tijd”en de “tijdgeest”, waarin wij leven, dan dat het is een eis, een gebod onmiddellijk voortspruitend uit de Schriften. Ook voor de huidge christen staat Paulus’waarschuwing geschreven: “en wordt deze wereld niet gelijkvormig”.


Bepaalde vormen en onderdelen van de eredienst vallen stellig onder wat de Heilige Schrift noemt de “vrijheid” van de christen, zodat er – ook temidden van de kerken der Reformatie – een gewettigde verscheidenheid mogelijk is, maar het verschijnsel, dat wij bejammeren, doet zich voor, dat men het zo voorstelt, alsof met het veranderen van de onderdelen en de orde in de eredienst het “leven” en het werken van Gods Geest ons gegarandeerd wordt.

Niets kan minder waar heten. Wij signaleren het hoogst bedenkelijke feit, dat men dank- zij een bepaalde manier van kerkdienst over de aanwezigheid van de Heilige Geest meent te kunnen beschikken. Die gedachte huldigt intussen geen enkele gezonde gelovige.
De Geest des Heeren is vrij, soeverein, al ligt daar de belofte van Christus vast verankerd in Zijn Woord: “Waar twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn, ben Ik in het midden van hen”.
Reden waarom onze Heidelberger naar aanleiding van Christus’ hemelvaart opmerkte, dat Hij weliswaar naar Zijn lichaam niet meer op de aarde verkeert, maar dat Hij naar Zijn godheid, genade, majesteit en Geest nimmermeer van ons wijkt.
Een rijke belofte van een ten hemel varende Zaligmaker, Die als Koning van Zijn kerk triomfeert over alle machten en vijanden, en als Koning van het ganse heelal het zegt:
“Ziet, Ik ben met ulieden al de dagen, tot aan het einde der wereld”.


Neen, de Geest is niet van Sions muren en burgers geweken, maar wel, vanwege ons onderlinge verscheurd-zijn, wereldgelijkvormig-zijn, enz., worden die Geest van Christus vele smarten berokkend. “Neem Uw Heilige Geest niet van mij”(van ons), mag een verootmoedigde christen en een kerk wel bidden.
Want Die kan alleen in het rechte spoor ons/mij leiden.
Bij de beoordeling van wat de rechte (gereformeerde) eredienst mag heten, kan alleen de Heilige Geest ons uitsluitsel geven. Letten we dan op hetgeen die Geest gesproken heeft, en op wat Hij telkens weer bevestigen wil aan Zijn kerk en kinderen.

[refo]

Ingewikkeld.
Hoe ga je dat aanpakken?

[Mara]

Met een storend foutje in de topictitel

[WimA]

Ingewikkeld.
Hoe ga je dat aanpakken?

De eerste stap is het zich voegen onder de daartoe verordineerde middelen.

[Simon]

Met een storend foutje in de topictitel

ik zie het niet.

[-DIA-]

Met een storend foutje in de topictitel

ik zie het niet.

De tekst is aangepast.

[Simon]

Enfin, de werking van Gods Geest in de 3 Formulieren van Enigheid.
Hoe verklaren we dat ondanks dit woord ''enigheid'', er zich nog nooit zo veel scheuringen en splitsingen hebben voltrokken als sinds de opstelling ervan?
Want Gods Geest is Liefde, eenheid, vrede, nederigheid en zachtmoedighied.

[-DIA-]

Het stukje is duidelijk en herkenbaar.
Het is voor ons allen een persoonlijke zaak.
Maar ik herken ook wel dat men zich meer en meer tegen de (te?)
duidelijke uitspraken van onze belijdenisgeschriften verzet.
Het Geesteswerk word meer en meer als een verdachte zaak
gezien, en we houden mensenwerk voor Geesteswerk.
Wat zou de oorzaak kunnen zijn?
Laten we eerst bij onszelf beginnen.
Wat gaat er van de levende kerk uit? Veelal is de Kerk voor
mensen niet zo zichtbaar, maar mensen met een eigen vrome
godsdienst mijden deze mensen wel. Ze kunnen niet tegen de
woorden des Geestes in. En dat maakt hen wrevelig.
Dat is het wat betreft het uitwendige.
De oorzaak ligt dieper en die ligt niet zo ver van een ieder van ons.
Ik herinner me wat ik eens las: Waar is het begonnen?
Dan niet te ver weg gaan: Het is begonnen bij ons aan de keukentafel.
In onze gezinnen.
Ik meen dat het een citaat was van dhr. C.S.L. Janse.