Schuldbelijdenis

[marinusjen]

Wie kan mij daar een antwoord op geven .

Als je schuldbelijdenis gedaan heb ik de GGIN mag je dan weer trouwen in de kerk ???

De een zegt van wel

De ander zegt van niet

Wie kan mij daar echt een eerlijk antwoord op geven ......

[ejvl]

Schuldbelijdenis waarvan?

[1907]

Natuurlijk mag je trouwen als je je schuld beleden hebt.

Een ander geval is het wanneer je je schuld wel beleden hebt, maar gewoon doorgaat met je schuldig maken aan iets.
Wanneer bijvoorbeeld iemand een echtscheiding aanvraagt, daar later spijt van krijgt en schuld belijdt, maar wel gescheiden van zijn/haar echtgeno(o)t(e) blijft leven, mag niet trouwen zolang je gescheiden bent. En als je niet meer gescheiden bent, ben je weer gehuwd en is er dus geen sprake meer van een nieuw huwelijk.

Wanneer je echter de zonden bekent én laat, mag je gewoon trouwen

[marinusjen]

Natuurlijk mag je trouwen als je je schuld beleden hebt.

Een ander geval is het wanneer je je schuld wel beleden hebt, maar gewoon doorgaat met je schuldig maken aan iets.
Wanneer bijvoorbeeld iemand een echtscheiding aanvraagt, daar later spijt van krijgt en schuld belijdt, maar wel gescheiden van zijn/haar echtgeno(o)t(e) blijft leven, mag niet trouwen zolang je gescheiden bent. En als je niet meer gescheiden bent, ben je weer gehuwd en is er dus geen sprake meer van een nieuw huwelijk.

Wanneer je echter de zonden bekent én laat, mag je gewoon trouwen

Als ik nu bvb volgend jaar wil trouwen,mag ik dan wel trouwen in de van de GGIN ??

[1907]

Natuurlijk mag je trouwen als je je schuld beleden hebt.

Een ander geval is het wanneer je je schuld wel beleden hebt, maar gewoon doorgaat met je schuldig maken aan iets.
Wanneer bijvoorbeeld iemand een echtscheiding aanvraagt, daar later spijt van krijgt en schuld belijdt, maar wel gescheiden van zijn/haar echtgeno(o)t(e) blijft leven, mag niet trouwen zolang je gescheiden bent. En als je niet meer gescheiden bent, ben je weer gehuwd en is er dus geen sprake meer van een nieuw huwelijk.

Wanneer je echter de zonden bekent én laat, mag je gewoon trouwen

Als ik nu bvb volgend jaar wil trouwen,mag ik dan wel trouwen in de van de GGIN ??

Ik ben geen kerkenraadslid, dus wat ik zeg kan onjuist zijn. Maar ik ben er vrijwel van overtuigd dat mijn kerkenraad (GGiN) zou handelen zoals hieronder beschreven.

Ik ken uw situatie natuurlijk niet, maar als u op dit moment nog steeds gescheiden bent en wil trouwen met iemand anders, terwijl degene van wie u eerst gescheiden bent nog leeft, weet ik niet of u mag/kan trouwen. Maar wanneer u ook schuldbelijdenis hebt afgelegd, zal trouwen naar alle waarschijnlijkheid wel kunnen. Anders was de desbetreffende kerkenraad denk ik ook niet akkoord gegaan met uw schuldbelijdenis.

Er zijn wel twee uitzonderingen: 1) overspel en 2) ongeloof in Gods Woord van uw vorige echtgeno(o)t(e). In deze gevallen is echtscheiding geoorloofd en mag u opnieuw trouwen (ook in de GGiN)

[Tannievanv]

ik spreek het volgende uit eigen ervaring.
het is vrijwel onmogelijk om in de ggin te hertrouwen na echtscheiding.
de twee punten die 1907 noemt worden formeel gehanteerd maar in de praktijk geldt het volgende: een scheiding komt nooit van 1 kant maar komt door beide partijen. zo wordt dat ook door ambtsdragers gezegd. er moet wel iets heel ernstigs gebeurd zijn, waarbij andere partij de schuldige is, wil je kunnen hertrouwen.
alleen als het de hele gemeente wist en zag dat iemand bijvoorbeeld openlijk overspel pleegt wil de consulent soms wel trouwen.

enerzijds jammer, anderzijds stimuleert het mensen wel om naar een therapeut te gaan.
maar laten we eerlijk zijn: dan is het vaak al te laat. en het is niet goed als een mens alleen is.


groeten,
een meelezer van dit forum

[Panny]

Ik ken je situatie natuurlijk niet. Je geeft daarvoor te weinig informatie.
Bijvoorbeeld waarom ben je gescheiden, en ga je nu met iemand anders trouwen?

Maar in de eerste plaats gaat het er ook niet om of je van een kerkverband na een scheiding mag trouwen met een ander.
In de eerste plaats moet je luisteren naar wat God tot je zegt in Zijn Woord.
Leg je het voor God neer en kun je het voor God verantwoorden?

[Tiberius]

Van de GGiN zou ik het niet weten, maar bij de GG geldt het volgende. Ik verwacht dat het bij de GGiN niet veel anders is.

Richtlijn is het rapport 'De heilige huwelijkse staat' dat een paar jaar geleden door de generale synode is aanvaard. De conclusie in dat rapport is, dat overspel de enige Bijbelse grond is voor scheiding. (Uiteraard alleen voor de partner die zich niet aan het overspel schuldig heeft gemaakt). Elke andere reden is niet Bijbels.
Het voert denk ik te ver om precies aan te geven wat Bijbels gezien onder overspel verstaan wordt. Het rapport is daar vrij duidelijk in. Het is in ieder geval niet zo, als iemand één keer een pornosite bezoekt, dat er dan sprake is van overspel en gescheiden mag worden.

Wat hertrouwen betreft: alleen als er sprake is van deze Bijbelse grond (overspel dus), staat de weg tot hertrouwen open.
Het afleggen van schuldbelijdenis over de zonde staat hier los van. De weg van zonde belijden en laten staat altijd voor iedereen open; ook voor degene die het overspel gedaan heeft.

Nu is deze richtlijn gemakkelijker opgesteld dan gecontroleerd. Daarom worden er in de praktijk een aantal vragen gesteld, namelijk:
1. Of er sprake was van overspel ten tijde van de scheiding. (Dus niet, wanneer de ex-partner naderhand weer een nieuwe relatie heeft).
2. Of betrokkene er alles aan heeft gedaan om de scheiding tegen te houden. (Dus zeker niet actief op de scheiding aangestuurd heeft).
3. Of de weg naar de vorige partner nu dicht is. (Hier dus wel of de ex-partner inmiddels een relatief duurzame relatie heeft).

Deze vragen worden "voor Gods aangezicht" beantwoord, dat wil zeggen dat hij/zij feitelijk een (kerkelijke) eed aflegt.
Wellicht ten overvloede: om toestemming te krijgen moet ofwel vraag 1 ofwel vraag 2 EN 3 positief beantwoord kunnen worden.

Daarna volgt nog de weg van kerkelijke approbatie, dat wil zeggen, dat het voorgenomen huwelijk in de gemeente aangekondigd wordt en de gemeenteleden bezwaren kunnen indienen.
Het is verstandig om deze aankondiging bij een 2e huwelijk ruim van te voren (bijvoorbeeld 2 maanden) te doen, zodat de kerkenraad voldoende tijd heeft om eventueel ingekomen bezwaren te onderzoeken.

[Zonderling]

Als ik nu bvb volgend jaar wil trouwen,mag ik dan wel trouwen in de van de GGIN ??

Wanneer sprake is van een ongeoorloofde echtbreuk / echtscheiding, kan er niet zonder meer sprake zijn van een tweede huwelijk. Schuldbelijdenis kan ook inhouden dat iemand de (soms noodzakelijke) weg moet gaan om ongehuwd te blijven.

Verder ben ik het met Panny eens dat het niet gaat om de regels van het kerkverband, maar om de vraag wat Gods Woord hiervan zegt - alsook hetgeen vanouds (oude kerk, Reformatie, Nadere Reformatie) als uitleg gegolden heeft.

[Zonderling]

Er zijn wel twee uitzonderingen: 1) overspel en 2) ongeloof in Gods Woord van uw vorige echtgeno(o)t(e). In deze gevallen is echtscheiding geoorloofd en mag u opnieuw trouwen (ook in de GGiN)

De tweede reden is pertinent onjuist. Het ongeloof in Gods Woord van een echtgeno(o)t(e) is GEEN geoorloofde grond om te scheiden en dus ook niet om te hertrouwen, ook niet in de GGiN. Dat zou namelijk rechtstreeks strijden tegen Gods Woord.

Iets anders is het wanneer een echtgeno(o)t(e) vanwege het geloof zélf besluit om te scheiden. In zo'n geval is de gelovige man/vrouw na de scheiding niet langer aan deze echtgeno(o)t(e) gebonden en zou kunnen hertrouwen. Echter, hierover bestaan wel verschillende opvattingen; als grond voor hertrouwen wordt dit niet altijd toegestaan (wel door diverse oudvaders, maar bv. niet in de Ger. Gem.).

[Tiberius]

Er zijn wel twee uitzonderingen: 1) overspel en 2) ongeloof in Gods Woord van uw vorige echtgeno(o)t(e). In deze gevallen is echtscheiding geoorloofd en mag u opnieuw trouwen (ook in de GGiN)

De tweede reden is pertinent onjuist. Het ongeloof in Gods Woord van een echtgeno(o)t(e) is GEEN geoorloofde grond om te scheiden en dus ook niet om te hertrouwen, ook niet in de GGiN. Dat zou namelijk rechtstreeks strijden tegen Gods Woord.

Iets anders is het wanneer een echtgeno(o)t(e) vanwege het geloof zélf besluit om te scheiden. In zo'n geval is de gelovige man/vrouw na de scheiding niet langer aan deze echtgeno(o)t(e) gebonden en zou kunnen hertrouwen. Echter, hierover bestaan wel verschillende opvattingen; als grond voor hertrouwen wordt dit niet altijd toegestaan (wel door diverse oudvaders, maar bv. niet in de Ger. Gem.).

Klopt.

Over deze zogenoemde "religionis causa" schrijft ds. W. Silfhout het volgende:

Een ongeoorloofde echtscheiding is een echtscheiding die niet gefundeerd is op Gods Woord. Of om het anders te zeggen: een ongeoorloofde echtscheiding is een echtscheiding die om andere redenen dan overspel en religionis causa wordt uitgesproken. Echtscheiding na overspel is overigens niet geboden, wel geoorloofd. Man en vrouw kunnen binnen het huwelijk verder als er schuldbelijdenis plaatsvindt en vergeving wordt geschonken. Door deze beide daden wordt wat kapot gemaakt is, weer hersteld.
In 1 Korinthe 7 vers 15 gaat Paulus in op de situatie dat er in zijn dagen heidense mannen zijn die hun vrouwen wegsturen, omdat ze christin zijn geworden. Die mannen willen het huwelijk met de christenvrouw niet voortzetten. Uit deze tekst heeft men in de tijd van de Reformatie afgeleid, dat zo'n vrouw vrij was om een nieuw huwelijk aan te gaan. Om der wille van de godsdienst (religionis causa) heeft de man metterdaad zijn huwelijk met zijn vrouw ontbonden. Zij is weggestuurd. Hij wil niet langer met haar samenleven, noch voor haarzorgen. Het is niet zo dat Paulus hiermee de Heere Jezus, Die overspel als de enige grond voor huwelijksontbinding heeft aangewezen, wil corrigeren. (Ik formuleer het uitdrukkelijk zo, want door overspel wordt het huwelijk feitelijk ontbonden; de officiële echtscheiding is de bezegeling daarvan.) Paulus geeft een aanvulling.
Deze tekst wordt algemeen aangehaald als een motief voor de stelling dat wanneer een man zijn vrouw verlaat of een vrouw haar man om godsdienstige redenen, echtscheiding geoorloofd is. En daarmee mijns inziens dus ook een tweede huwelijk van de verlatene. Prof. Van Bruggen tekent hierbij aan: „We moeten hier denken aan de gevallen waarin een ongelovige weigert om een huwelijk met een christen voort te zetten: de gelovige wordt voor de keus gesteld om het geloof de deur uit te zetten of zelf de deur uit te gaan... Christenen verlaten hun echtgenoten niet, maar zullen het soms wel te dragen krijgen, dat deze hen verlaten". Als iemand voortdurend voor de keus wordt geplaatst tussen God en de eigen man of vrouw, kan dat de verwoesting en ontbinding van het huwelijk ten gevolge hebben.

Uit: Silfhout, W., Kerkrechtelijke aspecten bij echtscheiding, 1998

[Zonderling]

@Tiberius, weet jij waarom dan toch de Ger. Gem. hertrouwen in deze situatie niet toestaat, terwijl in de Reformatie en Nadere Reformatie hertrouwen in deze situatie wél werd toegestaan?

[Tiberius]

@Tiberius, weet jij waarom dan toch de Ger. Gem. hertrouwen in deze situatie niet toestaat, terwijl in de Reformatie en Nadere Reformatie hertrouwen in deze situatie wél werd toegestaan?

Volgens mij is het wel toegestaan.

Want ds. Silfhout zegt hierover: Deze tekst wordt algemeen aangehaald als een motief voor de stelling dat wanneer een man zijn vrouw verlaat of een vrouw haar man om godsdienstige redenen, echtscheiding geoorloofd is. En daarmee mijns inziens dus ook een tweede huwelijk van de verlatene

En Silfhout heeft ook een groot aandeel in het rapport 'De heilige huwelijkse staat' gehad. Maar dat rapport is er wel uitgebreider over; heb ik helaas hier niet bij de hand.

[Zonderling]

@Tiberius, weet jij waarom dan toch de Ger. Gem. hertrouwen in deze situatie niet toestaat, terwijl in de Reformatie en Nadere Reformatie hertrouwen in deze situatie wél werd toegestaan?

Volgens mij is het wel toegestaan.

Want ds. Silfhout zegt hierover: Deze tekst wordt algemeen aangehaald als een motief voor de stelling dat wanneer een man zijn vrouw verlaat of een vrouw haar man om godsdienstige redenen, echtscheiding geoorloofd is. En daarmee mijns inziens dus ook een tweede huwelijk van de verlatene

En Silfhout heeft ook een groot aandeel in het rapport 'De heilige huwelijkse staat' gehad. Maar dat rapport is er wel uitgebreider over; heb ik helaas hier niet bij de hand.

Op blz. 69 wordt geconcludeerd dat hertrouwen na echtscheiding wegens de causa religionis op schriftuurlijke gronden niet mogelijk is. Scheiding kan wel, volgens dit rapport, maar hertrouwen niet zolang de andere partner leeft. Ook beperkt de commissie de causa religionis tot het geval dat twee mensen als heiden getrouwd zijn (dus niet de situatie dat er bv. kerkelijk getrouwd is). Er worden wel argumenten genoemd, maar persoonlijk vraag ik mij af of daarmee de opvattingen van Reformatie en Nadere Reformatie voldoende weerlegd zijn. M.i. niet.

[Tiberius]

Daar kan ik zo 1-2-3 geen antwoord op geven; moet ik nazoeken.

Ik kan me voorstellen, dat de religionis causa gezien wordt als aanvulling van Paulus op de regel die de Heere Jezus geeft. En dat daarmee scheiden wel toegelaten wordt, maar hertrouwen niet (dat doet Paulus immers ook niet).
Ook zou het kunnen zijn, gezien het heel weinig voorkomt, dat men het alleen even voor de compleetheid heeft willen noemen. De scope van het rapport ligt daar in ieder geval niet.

Maar nogmaals, dat zou ik moeten nazoeken.