Prediking is Christusprediking?

[RefoCalvinist]

Precies. Het gaat over termen als rechtshandeling en tralien des woords en het punt der rechtvaardigmaking waar de discussie over gaat.

Dat DIA stelt dat de zonde en ellende beleeft moet worden maakt niemand een probleem van. Wel om het in een systeem te duwen en dit bevinding te noemen. Met name wat je zegt over wedergeboren en liefde tot Christus maar met een openstaande schuld en dergelijke.
Want dat wordt nu in bepaalde kerken volop geleerd.

Maar deze discussie is onlangs toch al ruimschoots gevoerd op dit forum? Wanneer het punt van de rechtvaardigmaking is?
En daarnaast het woord systeem vind ik een negatieve klank in zich hebben. Ik kan DIA hierin goed volgen. Er moet wat beleefd zijn en het moet op het punt komen dat wij niks meer hebben, dan rechteloos te zijn. Een in zichzelf verloren Adamskind te zijn, waar het recht van God gebillijkt en geliefd wordt. En daar krijgt Christus de schittering die Hem waardig is. Genade door Recht. Christus is verborgen achter het Recht.

Een lezenswaardig gedeelte van Ds. M. Pronk:

Er zal een wonder moeten gebeuren, een wonder bij God vandaan. Het zal er maar op aankomen, lezer en
lezeres, of het werk Gods in de
ziel aanwezig is. God ziet alleen Zijn eigen werk aan. Het komt erop aan, of
genade in de ziel verheerlijkt is; alleen genade brengt de Kerk boven. Het komt erop aan, of we het bloed van die
dierbare Immanuël hebben leren kennen; dat bloed alleen reinigt v
an alle zonden. Is dat bloed voor ons
noodzakelijk, dierbaar, gepast en onmisbaar? De Heere heeft het gesproken: Als Ik dat bloed zal zien, dan zal Ik
ulieden voorbijgaan. De Heere mocht ons bedienen met armmakende en ontdekkende genade. Het is de vrucht
van wederbarende genade, dat we gaan leren inleven dat we sterven moeten en niet kunnen. Dan krijgen we een
hartelijke kennis van onze doodstaat en ellende. Uit het Godsgemis gaat zo''n ziel roepen tot God. Mijn ziel,
doorziet gij uw lot, hoe zult gij recht
vaardig verschijnen voor God? Onze ziel zal gered moeten
worden; we moeten van onze zonden af. Dat kan alleen door die dierbare Borg en Middelaar. De Heere mocht
maar bij de aanvang en bij de voortgang voor Hem plaats maken. Christus ligt verborgen achter
het recht Gods
des Vaders en wordt vanachter dat recht weggeschonken aan gans ellendigen en verlorenen.

[Johann Gottfried Walther]

Je kent de kritiek van Koelman ten aanzien van Shephard op dit punt, neem ik aan? Niet handig als argument in deze discussie om een afwijkend geluid dat door onze eigen vaderen is afgekeurd op te voeren.

Verder: Huntington en Philpot zijn niet echt reformatorisch te noemen. In de theologie staan ze te boek als hypercalvinisme vanwege hun te eenzijdige nadruk op de ervaring met daaruit voortvloeidende afwijzing van de kinderdoop.
Deze schrijvers worden welliswaar (door een klein deel van de reformatorische gezindte) gewaardeerd maar, niet en nooit op alle punten; Ook niet echt een argument in deze discussie.
Heb je trouwens geen voorbeelden van de hoofdstroom van de reformatie, of vanuit de nederlandse nadere reformatie?

Overigens, het gaat ergens anders over in deze discussie. Niet in de mate waarin de ellende wordt beleefd alvorens een mens tot Christus wil en zal(!) vluchten. Het gaat ook niet over de afsterving in beleving na de rechtvaardiging in het stuk der heiligmaking waar alles weer kwijt kan lijken te zijn, maar waar toch een beginsel van de kennis van vergeving aanwezig blijft.
Het gaat over de opvatting dat een eerst beginnend geloof dat tot Christus vlucht en daar vrede in vindt nog niet de rechtvaardigmaking zou kennen en dat de schuld nog open zou staan in beleving. In deze opvatting komen de termen naar voren die DIA aanhaalde.
En dat leren ook Huntington, Philpot e.a. niet!

Wat betreft de kritiek op Shepard ben ik op de hoogte. Overigens herken ik mij daar zelf niet in. En vind ik het legitiem om hem op te voeren als waardig argument.

Hypercalvinisme wordt de laatste tijd overal opgeplakt. Philpot en Huntington wil ik daar niet onderscharen. Om ze nu af te wijzen op de kinderdoop is niet fair, aangezien er meerdere hooggewaardeerde vaderen geweest zijn dit het niet voorstonden. En daarnaast de ervaring bij Huntington een grote plaats? Daar ben ik het niet geheel met je eens. Juist Huntington stond een afsnijdende prediking voor, waar God door recht en gerechtigheid aan Zijn eer komt.

Bedankt voor de verheldering. Het was mij niet geheel duidelijk, omdat er verschillende lijnen door elkaar heen leken te lopen. Wat betreft geloof in Christus, maar nog geen rechtvaardigmaking. Tsja dat is een moeilijk punt. Ikzelf ben dit eenmaal tegengekomen in een preek over de 4 vrienden en de zieke. Daar kwam dit naar voren, maar dat was niet van een onzer vaderen, maar van een hedendaagse predikant. Qua exegese zou het bij de tekst kunnen, maar goed daar zal niet iedereen het over eens zijn.

Koelman was niet de enige met kritiek op Shepard, het punt is mag je eisen van mensen dat ze onverschillig laat als God ze naar de hel zou sturen, dus plat gezet moet je naar de hel willen om naar de hemel te kunnen gaan dat mag men niet eisen en daar heeft Koelman een duidelijk punt. Dat je beleid dat je de dood en het oordeel verdient hebt is van andere orde. De zaak zoals bij Shepard kom je bij oudvaders nauwelijks tegen.
Hier in het topic worden duidelijk ook nog andere zaken geëist en dat doet Gods woord niet.

Philpot heeft geen woord voor de ongelovige is duidelijk een hypercalvinist.
Hyperclavinisten maken een vreemd onderscheid de wet is voor iedereen maar het evangelie voor de gelovigen.

Als Christus recht gepreekt wordt dan is er ook Bijbelse afsnijding van alles wat buiten Christus is. Maar niet in het wilde weg, maar op Bijbelse wijze moet er separatie en afsnijding zijn. Als het is Christus én dan zou Christus niet genoeg zijn en daarom moet er gesepareerd worden.

[-DIA-]

Reageren heeft geen zin. Er zijn er onder die zich zo vastbijten tegen en alle bevinding wantrouwen, dat ik niet meer de vrijmoedigheid heb om verder te gaan.
Ten tweede moet men niet aannemen dat ik over al de gevraagde boeken de beschikking heb.
De vraag komt weer boven: Kennen we de reformatorische leer nog wel? Ik bedoel de praktijk.
Dan gaan niet uit van een verstandelijke kennis, want ons verstand is verduisterd, en dan kom je ook vanzelf tot een selectief gebruik van de oudvaders.

Het spijt me zeer dat ik dit weer moet voelen. Ik zou haast zeggen: Ik kan niet op tegen deze grote menigte, maar gelukkig is er toch iets wat ik -als ik me niet vergis- wel doorzie. Dat maakt dat antwoorden hier geen zin heeft, want we willen slechts één kant horen.

[Marco]

@marco: Ik ben het zeer oneens met jouw visie. Wat ds. Barth schrijft is zeker reformatorisch te noemen. Er zijn genoeg geschriften te lezen uit de tijd van de reformatie en de nadere reformatie waarin eenzelfde lijn in waar te nemen is. Waar ds. Barth tegen strijdt is het verstandsgeloof waar Calvijn al heel scherpe uitspraken over gedaan heeft. Luther idem.
We vinden bij alle oudvaders de afsnijding, de beleving van rechteloos te zijn en niet meer dan de dood verdiend te hebben en helemaal niets te zijn voor God. Vanuit die gestalte krijgt Christus waarde. Op dit punt is DIA voluit reformatorisch!

Volgens mij heb je niet door wat mijn visie is. Ik ben absoluut niet voor verstandsgeloof, niet tegen de beleving van rechteloos zijn. Ik ben het echter niet eens met de manier waarop hij erover schrijft. Daarmee drijft hij mensen weg bij Christus die er wel horen te zijn. De manier waarop hij - en anderen - oordeelt over het geloof van anderen is niet op zijn plaats.

Daarnaast wordt de zondaar volgens Barth gedwongen tot het uiterste te gaan in eigenverlossing voordat hij kennelijk naar Christus zou kunnen komen. Het punt dat Jesaja juist maakt is dat het volk dat niet moet doen: ze moeten hun verlossing meteen bij Hem zoeken met een eerlijk hart.

Een kanttekening bij het inbrengen van de meditatie van ds. Bart zou kunnen zijn (als ik DIA goed begrijp in deze discussie) dat DIA er vanuit gaat dat er wedergeboren kinderen van God zijn die nog voor deze zaak staan. Om dat te duiden werden de 'vreemde termen' opgevoerd.
Om te onderscheiden tussen wel wedergeboren, wel liefde tot Christus maar geen vergeving van zonden te kennen.
Dat is een andere discussiepunt en zover ik het begrijp was dat de aanleiding van het onbegrip dat DIA hier ontmoette.

Daarbij wil ik aanvoeren dat deze opvatting geen oude papieren heeft maar pas in de 18e eeuw alleen in Nederland in bepaalde kringen voorkwam die al voor de afscheiding zich hadden afgescheiden van de kerk! De zgn conventikels waarin o.a. Koelman in de beginperiode in voorging toen het nog niet scheefgegroeid was.

Ik vraag mij af of Dia de wedergeboorte zo nauwkeurig plaatst. Het kan wel een gevolg van dit denken zijn

[Marco]

Reageren heeft geen zin. Er zijn er onder die zich zo vastbijten tegen en alle bevinding wantrouwen, dat ik niet meer de vrijmoedigheid heb om verder te gaan.
Ten tweede moet men niet aannemen dat ik over al de gevraagde boeken de beschikking heb.
De vraag komt weer boven: Kennen we de reformatorische leer nog wel? Ik bedoel de praktijk.
Dan gaan niet uit van een verstandelijke kennis, want ons verstand is verduisterd, en dan kom je ook vanzelf tot een selectief gebruik van de oudvaders.

Het spijt me zeer dat ik dit weer moet voelen. Ik zou haast zeggen: Ik kan niet op tegen deze grote menigte, maar gelukkig is er toch iets wat ik -als ik me niet vergis- wel doorzie. Dat maakt dat antwoorden hier geen zin heeft, want we willen slechts één kant horen.

Niemand kan van je vragen, alle oudvaders op ieder moment van de dag van stal te halen.

Op de vraag, of we de reformatorische leer nog wel kennen, kan ik geen antwoord geven. Ik denk dat er op dit punt niet echt een reformatorische leer is, of het moet inderdaad gaan over het moment van de wedergeboorte. Wat ik alleen jammer vind, en volgens mij sta ik daar niet alleen in, is dat je zodra je tegengas krijgt, begint over het verduisterde verstand. Het klopt dat het verstand verduisterd is, maar dat betekent niet dat we geen uitspraken kunnen doen. God heeft Zijn Woord gegeven, als een licht voor onze voeten, en dat mogen we gebruiken. Gebruik het verduisterde verstand bovendien niet als stopper: als je geen argumenten hebt, komt het verduisterde verstand aan de orde, als het einde van alle argumentatie. Dat is niet goed, en ook niet nodig. Het slaat bovendien net zo hard op jezelf als op anderen: ook jouw verstand is verduisterd, en ook jij bent geneigd, de oudvaders selectief te gebruiken. Reden voor ons allemaal om weliswaar van oudvaders en reformatoren en anderen te leren, maar er nooit mee te dwepen.

Bedenk daarbij ook, dat niet alleen ons verstand verduisterd is, ook ons geweten en ons gevoel zijn besmet. Daarmee *dus* ook onze bevinding. Wij zijn zondige mensen, in al ons doen, laten, voelen en denken. Het enige houvast dat wij hebben is het Woord. Daaraan zullen we alles moeten toetsen. En we mogen elkaar daarin ook helpen, zodat we samen verder komen. Ook als we het niet met elkaar eens zijn.

[Ad Anker]

Een kanttekening bij het inbrengen van de meditatie van ds. Bart zou kunnen zijn (als ik DIA goed begrijp in deze discussie) dat DIA er vanuit gaat dat er wedergeboren kinderen van God zijn die nog voor deze zaak staan. Om dat te duiden werden de 'vreemde termen' opgevoerd.
Om te onderscheiden tussen wel wedergeboren, wel liefde tot Christus maar geen vergeving van zonden te kennen.
Dat is een andere discussiepunt en zover ik het begrijp was dat de aanleiding van het onbegrip dat DIA hier ontmoette.

Daarbij wil ik aanvoeren dat deze opvatting geen oude papieren heeft maar pas in de 18e eeuw alleen in Nederland in bepaalde kringen voorkwam die al voor de afscheiding zich hadden afgescheiden van de kerk! De zgn conventikels waarin o.a. Koelman in de beginperiode in voorging toen het nog niet scheefgegroeid was.

Ik vraag me af of dat zo is. Inderdaad wordt de zekerheid van de vergeving van zonden in sommige kringen voorbehouden aan sommigen en lijkt het soms dat die wetenschap niet noodzakelijk is om zalig te worden. Ik lees overigens in de Wachter van deze week een mooie meditatie over dit onderwerp. 'De Heere geve dat we geen rust zouden hebben voordat we die vrijspraak hebben ontvangen.' Ik las onlangs een preek van ds. Hellenbroek die ook aangeeft dat iemand die de zekerheid mist dat Christus als zijn Verlosser wel een ware gelovige kan zijn. In tegenstelling van wat nu soms lijkt zegt Hellenbroek wel dat de meeste gelovigen verzekerd zijn en weinigen die zelden verzekerd zijn.

[DDD]

Als iemand Philpot geen hypercalvinist noemt, dan mist het hele woord betekenis, en kan deze persoon dat ook niet meer definiëren, of hooguit kan hij er een eigen definitie aan geven.

[Johann Gottfried Walther]

Een kanttekening bij het inbrengen van de meditatie van ds. Bart zou kunnen zijn (als ik DIA goed begrijp in deze discussie) dat DIA er vanuit gaat dat er wedergeboren kinderen van God zijn die nog voor deze zaak staan. Om dat te duiden werden de 'vreemde termen' opgevoerd.
Om te onderscheiden tussen wel wedergeboren, wel liefde tot Christus maar geen vergeving van zonden te kennen.
Dat is een andere discussiepunt en zover ik het begrijp was dat de aanleiding van het onbegrip dat DIA hier ontmoette.

Daarbij wil ik aanvoeren dat deze opvatting geen oude papieren heeft maar pas in de 18e eeuw alleen in Nederland in bepaalde kringen voorkwam die al voor de afscheiding zich hadden afgescheiden van de kerk! De zgn conventikels waarin o.a. Koelman in de beginperiode in voorging toen het nog niet scheefgegroeid was.

Ik vraag me af of dat zo is. Inderdaad wordt de zekerheid van de vergeving van zonden in sommige kringen voorbehouden aan sommigen en lijkt het soms dat die wetenschap niet noodzakelijk is om zalig te worden. Ik lees overigens in de Wachter van deze week een mooie meditatie over dit onderwerp. 'De Heere geve dat we geen rust zouden hebben voordat we die vrijspraak hebben ontvangen.' Ik las onlangs een preek van ds. Hellenbroek die ook aangeeft dat iemand die de zekerheid mist dat Christus als zijn Verlosser wel een ware gelovige kan zijn. In tegenstelling van wat nu soms lijkt zegt Hellenbroek wel dat de meeste gelovigen verzekerd zijn en weinigen die zelden verzekerd zijn.

Romeinen 5 vers 1: Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus;

Het geloof dient zich te richten op de feiten van Gods woord. Zekerheid groeit niet op eigen akker, zekerheid van het heil is eigen aan het geloof.
Twijfel is zonde, en ja gelovige kunnen van het pad raken en het zicht kwijt raken. Maar de zekerheid ligt in God door Christus.
Zoals Romeinen 8 dat is geen onhaalbare toonhoogte maar dat wil God werken, IK ben verzekerd....
in jezelf? door jezelf? Nee! Maar door het zicht op het offer van Christus.

Ja er zijn gelovige mensen die dat zicht missen, maar dit kan ook door de prediking komen. Als Christus niet op Bijbelse wijze gepreekt wordt, en er voorwaarden worden geschapen, en weggetjes en obstakels komen dan heeft dat zijn weerslag op andere leerstukken.

Daarom blijf ik erop hameren dat Christus in Zijn rijkdom en gewilligheid moet gepreekt worden en Zijn offer uitgeschilderd.
En terecht wordt soms hier gezegd dat vele predikanten maar nachtkaarsjes zijn bij veel Oudvaders nou laten we dan leren van die Oudvaders.

Gal4v19 Mijn kinderkens, die ik wederom arbeide te baren, totdat Christus een gestalte in u krijge.

Christus dient gestalte te krijgen in de gelovige, door de prediking die de Heilige Geest gebruikt.

Ik bemerkt toch wel af en toe bij gelovigen die ik spreek en tegenkom dat er een bepaalde gelatenheid is en tevredenheid met het weinige dat er is, terwijl wij moeten en mogen staan naar overvloed, meer kennis van Christus, wel ten volle die zekerheid mogen kennen...

Terugkomend op zekerheid ook daar moet de vinger op de zere plek worden gelegd! Niet om gelovigen die troost niet kennen een schop na te geven maar opdat ze zullen bidden en staan naar die zekerheid die buiten ons ligt in Christus. In Zijn offer in Zijn wonden en in Zijn naam.
Dat ze door de Heilige Geest, God Vader zullen noemen en leven in afhankelijkheid van en zicht op de drie-enige God.

[RefoCalvinist]

[Wat betreft de kritiek op Shepard ben ik op de hoogte. Overigens herken ik mij daar zelf niet in. En vind ik het legitiem om hem op te voeren als waardig argument.

Hypercalvinisme wordt de laatste tijd overal opgeplakt. Philpot en Huntington wil ik daar niet onderscharen. Om ze nu af te wijzen op de kinderdoop is niet fair, aangezien er meerdere hooggewaardeerde vaderen geweest zijn dit het niet voorstonden. En daarnaast de ervaring bij Huntington een grote plaats? Daar ben ik het niet geheel met je eens. Juist Huntington stond een afsnijdende prediking voor, waar God door recht en gerechtigheid aan Zijn eer komt.

Bedankt voor de verheldering. Het was mij niet geheel duidelijk, omdat er verschillende lijnen door elkaar heen leken te lopen. Wat betreft geloof in Christus, maar nog geen rechtvaardigmaking. Tsja dat is een moeilijk punt. Ikzelf ben dit eenmaal tegengekomen in een preek over de 4 vrienden en de zieke. Daar kwam dit naar voren, maar dat was niet van een onzer vaderen, maar van een hedendaagse predikant. Qua exegese zou het bij de tekst kunnen, maar goed daar zal niet iedereen het over eens zijn.

Koelman was niet de enige met kritiek op Shepard, het punt is mag je eisen van mensen dat ze onverschillig laat als God ze naar de hel zou sturen, dus plat gezet moet je naar de hel willen om naar de hemel te kunnen gaan dat mag men niet eisen en daar heeft Koelman een duidelijk punt. Dat je beleid dat je de dood en het oordeel verdient hebt is van andere orde. De zaak zoals bij Shepard kom je bij oudvaders nauwelijks tegen.
Hier in het topic worden duidelijk ook nog andere zaken geëist en dat doet Gods woord niet.

Philpot heeft geen woord voor de ongelovige is duidelijk een hypercalvinist.
Hyperclavinisten maken een vreemd onderscheid de wet is voor iedereen maar het evangelie voor de gelovigen.

Als Christus recht gepreekt wordt dan is er ook Bijbelse afsnijding van alles wat buiten Christus is. Maar niet in het wilde weg, maar op Bijbelse wijze moet er separatie en afsnijding zijn. Als het is Christus én dan zou Christus niet genoeg zijn en daarom moet er gesepareerd worden.

Heeft Koelman echt een duidelijk punt? Dat waag ik te betwijfelen. Het gaat hier niet om "onverschilligheid", het gaat hier om "ootmoedigheid". En ja het is een groot stuk, maar het is noodzakelijk daarvan iets te leren. Het zou naar recht zijn als God ons voor Zijn Aangezicht weg zou doen. Wij hebben nergens recht op, wij hebben alles verzondigd. En daarom het zou naar recht zijn als God ons in de hel zou gooien (!). En dat is niet hard en ook niet onverschillig, maar een vreselijke waarheid! En tegenover deze waarheid, die zielsbevindelijk MOET geleerd zijn, wil God in Christus Zijn genade aan doemwaardige en helwaardige zondaren wegschenken door Gods lieve Geest. Dan wordt het wonder van zalig worden zo groot!

Dat Philpot geen woord heeft voor de ongelovige, hoezo niet? Kan je het bewijzen?

Wellicht moet je de "zogenaamde" hypercalvinisten eens zonder vooroordeel lezen? Van de GerGemInNed wordt ook beweerd dat men hypercalvinistisch is. Maar als ikpreken beluister of lees, dan gaat het Woord open en wordt de Christus aangeboden en gepredikt. Maar goed waarschijnlijk verschillen wij daarover van mening en dat mag

[-DIA-]

Neem "de bijna Christen ontdekt"

Maar indien, gelijk de Apostel zegt, de prediking Christi der wereld eene dwaasheid is, dan is het niet vreemd dat de discipelen van Christus dwazen voor de wereld zijn (1 Korinthe 1 vers 18).
In een goeden zin nochtans is het waar. Want de gansche godzaligheid is een verborgenheid (1 Tim. 3 vers 16).
Een mensch moet sterven, zal hij leven; hij moet ledig zijn, zal hij vol worden; hij moet verloren zijn, zal hij gevonden worden; hij moet niets hebben, die alle dingen deelachtig wezen; hij moet blind zijn, die verlichting wil hebben; hij moet gevonnisd wezen, zal hij pardon verkrijgen; en zo moet hij ook een dwaas zijn, die een christen wil wezen. Indien iemand onder u wijs schijnt te zijn, dat hij dwaas worde opdat hij wijs mag wezen."

Dat is niet wat DIA beschrijft. Ook preekt Meade op andere plaatsen Christus zeer duidelijk en niet op de beschreven wijze van DIA.

Maar ik ben het er wel mee eens met Matthew Meade. Ik denk ook dat niemand daar iets tegen kan hebben.

[Johann Gottfried Walther]

[Wat betreft de kritiek op Shepard ben ik op de hoogte. Overigens herken ik mij daar zelf niet in. En vind ik het legitiem om hem op te voeren als waardig argument.

Hypercalvinisme wordt de laatste tijd overal opgeplakt. Philpot en Huntington wil ik daar niet onderscharen. Om ze nu af te wijzen op de kinderdoop is niet fair, aangezien er meerdere hooggewaardeerde vaderen geweest zijn dit het niet voorstonden. En daarnaast de ervaring bij Huntington een grote plaats? Daar ben ik het niet geheel met je eens. Juist Huntington stond een afsnijdende prediking voor, waar God door recht en gerechtigheid aan Zijn eer komt.

Bedankt voor de verheldering. Het was mij niet geheel duidelijk, omdat er verschillende lijnen door elkaar heen leken te lopen. Wat betreft geloof in Christus, maar nog geen rechtvaardigmaking. Tsja dat is een moeilijk punt. Ikzelf ben dit eenmaal tegengekomen in een preek over de 4 vrienden en de zieke. Daar kwam dit naar voren, maar dat was niet van een onzer vaderen, maar van een hedendaagse predikant. Qua exegese zou het bij de tekst kunnen, maar goed daar zal niet iedereen het over eens zijn.

Koelman was niet de enige met kritiek op Shepard, het punt is mag je eisen van mensen dat ze onverschillig laat als God ze naar de hel zou sturen, dus plat gezet moet je naar de hel willen om naar de hemel te kunnen gaan dat mag men niet eisen en daar heeft Koelman een duidelijk punt. Dat je beleid dat je de dood en het oordeel verdient hebt is van andere orde. De zaak zoals bij Shepard kom je bij oudvaders nauwelijks tegen.
Hier in het topic worden duidelijk ook nog andere zaken geëist en dat doet Gods woord niet.

Philpot heeft geen woord voor de ongelovige is duidelijk een hypercalvinist.
Hyperclavinisten maken een vreemd onderscheid de wet is voor iedereen maar het evangelie voor de gelovigen.

Als Christus recht gepreekt wordt dan is er ook Bijbelse afsnijding van alles wat buiten Christus is. Maar niet in het wilde weg, maar op Bijbelse wijze moet er separatie en afsnijding zijn. Als het is Christus én dan zou Christus niet genoeg zijn en daarom moet er gesepareerd worden.

Heeft Koelman echt een duidelijk punt? Dat waag ik te betwijfelen. Het gaat hier niet om "onverschilligheid", het gaat hier om "ootmoedigheid". En ja het is een groot stuk, maar het is noodzakelijk daarvan iets te leren. Het zou naar recht zijn als God ons voor Zijn Aangezicht weg zou doen. Wij hebben nergens recht op, wij hebben alles verzondigd. En daarom het zou naar recht zijn als God ons in de hel zou gooien (!). En dat is niet hard en ook niet onverschillig, maar een vreselijke waarheid! En tegenover deze waarheid, die zielsbevindelijk MOET geleerd zijn, wil God in Christus Zijn genade aan doemwaardige en helwaardige zondaren wegschenken door Gods lieve Geest. Dan wordt het wonder van zalig worden zo groot!

Dat Philpot geen woord heeft voor de ongelovige, hoezo niet? Kan je het bewijzen?

Koelman heeft echt een punt en bestrijd de leer van Shepard en Hooker ook uitgebreid op dit punt.

Bewijs maar dat Philpot wel evangelie, woorden voor ongelovigen hebben...

[Panny]

In het boek van John Bunyan "Komen tot Jezus Christus" staan ook een paar tegenwerpingen van een gelovige die alleen tot Christus komt om het leven te ontvangen. En niet in de eerste plaats om Gods eer of andere hogere bedoelingen. En is daarom bang dat zijn komen niet oprecht is. John Bunyan schrijft dat Jezus Zelf zegt dat we tot Hem moeten komen om het leven in Hem te ontvangen. Hij vraagt niet meer. Als we tot Hem komen dan belijden we daarmee dat in onszelf de dood is en dat we geloven dat Hij de macht heeft ons te verlossen.

We kunnen het heel ingewikkeld maken, maar de kern is heel eenvoudig.
Het is God die ons nodigt om ons af te keren van onze zonden en terug te keren naar Hem,
Gods Woord waarschuwt ons voor de gevaarlijke toestand waar we in verkeren. Dat we door onze zonden vervloekt zijn, dat God rechtvaardig is en wij om onze zonden de eeuwige straf verdienen.
Maar God openbaart Zich ook juist als een genadig en barmhartig God en verkondigd ons dat er vergeving van zonden aangebracht is door Jezus Christus. Voor een ieder die in Hem gelooft.

In Gods Woord staat dat we God moeten liefhebben met ons gehele hart.
En de prediking moet dus ook als doel hebben dat God, dat Christus zo heerlijk wordt gepredikt dat de liefde in de harten van de hoorders tot God gaat branden.
Dat God zo onbegrijpelijk genadig is dat Hij ons dit Evangelie laat verkondigen. Dat Hij zo trouw is voor zulke slechte mensen.
Zelfs de prediking van Wet en het oordeel is zo liefelijk omdat het tot doel heeft dat zondaren tot bekering komen.

En ja dit alles gaat in een weg dat we sterven aan onszelf en steeds meer gaan leven uit Christus.
Want we gaan leren dat we er zelf steeds niets van terecht brengen, dat we zo dwaalziek zijn, dat we zo zwak zijn in de strijd tegen de zonde, elke dag weer zondigen tegen zo'n goede God, dat we zelf geen geloof of liefde tot God kunnen opbrengen maar dat God dit ons steeds weer moet geven.
Zo worden we steeds meer in onszelf arme zondaren die niets verdienen. Maar toch ook steeds meer leven uit Christus, uit Zijn genade, in Zijn kracht.
Arme zondaren, maar gewassen in Zijn bloed!
En dat is toch de beste plek. Hoe pijnlijk het ook kan zijn als we steeds weer afdwalen, steeds weer zondigen, steeds weer door eigen schuld in het donker terecht komen.... Maar toch wordt zo Gods trouw en genade steeds heerlijker.

We kunnen er een heel wetenschappelijk verhaal van maken, maar de praktijk is zo eenvoudig.

[Hendrien]

Even een vraagje. Ds. Schot, vandaag in het RD, noemt het preken van de functie van de wet adventsprediking en het aanvaarden van Gods recht lijdensprediking. Hoe zit dit precies en wat is jullie visie hierop? En is dat inderdaad de bedoeling van de Adventstijd en Lijdenstijd?

[J.C. Philpot]

Even een vraagje. Ds. Schot, vandaag in het RD, noemt het preken van de functie van de wet adventsprediking en het aanvaarden van Gods recht lijdensprediking. Hoe zit dit precies en wat is jullie visie hierop? En is dat inderdaad de bedoeling van de Adventstijd en Lijdenstijd?

Ik ben het eens dat er plaats moet zijn in de prediking van de wet en van het recht Gods. En dat dat helaas niet altijd goed functioneerd, zowel rechts als links.

Maar door daar de termen adventsprediking en lijdensprediking voor te gebruiken, maakt hij er een onoverzichtelijke mengelmoes van. Ik ben er voor om de zaken te benoemen zoals de Reformatie en Nadere Reformatie de zaken benoemd hebben. En niet de termen te herdefiniëren en hopeloos met elkaar te vermengen.

Dan veroorzaak je een spraakverwarring en een niet begrijpen van elkaar. Dat zag je ook aan de reactie op het adventsartikel, en daar de reactie van ds. Schot weer op. De beide predikanten zaten volledig op een andere golflengte. Laten we het maar gewoon bij de heldere leer, maar ook de heldere verwoording van Gods Woord, de eenvoudige Heidelberger en de andere belijdenisgeschriften blijven.

Daarnaast vind ik de bijdragen van ds. Schot onnodig stekelig. Dan heb ik meer met de insteek en houding van ds. W. Visscher in het kerkelijk leven.