Beste Billy,Origineel geplaatst door Billy
Zucht...... Paus .. sorry hoor....
maar dit antwoord van jou komt op mij over als een: "" u vraagt WIJ draaien-geloof""
Bid elke avod maar om vergeving en het wordt door Hem automatisch geschonken.....
Gaat het zo makkelijk???
(ps. ik hoef geen antwoord op die laatste vraag want die beantword je toch met JA)
gegroet deze keer van een zuchtende BILLY
Beste Anoniem, bovenstaande komt mij erg bekend voor en om ook op een andere vraag in dit forum te reageren wil ik wel wat vertellen wat met beide te maken heeft. Ik las eens in het dagboekje van Spurgeon [Het chequeboek des geloofs] het stukje wat geschreven was n.a.v. de tekst uit spreuken 28:13. Na het lezen van het stukje mocht ik in het gebed daarna mijn zonden belijden en ook vergeving hierover ontvangen. Dit was geen gewone zaak, ik heb hierna ook niet meer zo'n intense ervaring mogen krijgen. Moeite kreeg ik echter met het gedeelte van de tekst waar het over het laten van de zonde gaat, daar ben ik nu nog [jaren na het bewuste moment] volop mee bezig en krijg niet de indruk dat het [voor mijn gevoel] beter gaat. Dit heeft verschillende oorzaken. Als mens zul je nooit hier op aarde de staat van zondeloosheid bereiken, kijk maar naar de bijbelheiligen het blijven mensen met hun zwakheden, zo ook wij. Wat ook meetelt, voor jezelf leef je steeds nauwer, er kan er simpel gezegd steeds minder mee door waardoor ook het gevoel van steeds groter zondaar ondanks ontvangen genade blijft. Dit neemt niet weg dat ondanks de steeds terugkerende zonde toch ook het zekere geloof in de genadige vergeving van die zonden mag zijn en dat is echt niet elke avond na het gebed, het kan weken "stil" zijn in je hart, maar toch en dat kan onder een preek zijn of in een gesprek is er toch weer het geloof in de vergevende kracht van de genade Gods door Jezus Christus! die inderdaad 7 maal 70 maal vergeeft, maar strijdt blijft er. Nu kom ik tot het volgende punt de strijd die er in je binnenste is. Dit is een reële strijdt die iedereen die genade ontvangen heeft in meer of mindere mate wel zal kennen, de vraag of het wel echt een werk van God is, of er niet zelfwerkzaamheden bij aan te pas gekomen zijn. Als je dan terug kijkt op je leven dan moet je wel verzuchten dat het haast niet waar kan zijn, maar ook hier komt dan vroeg of laat weer die zekerheid en het verlangen wat ook Paulus beschrijft om ontbonden te zijn om zo verlost te worden van dat altijd maar zondigen altijd in die draaimolen mee te draaien en het gevoel hebben er niet uit te kunnen. Maar nu komt het. Die strijd is een strijd die je voert in je binnenste en die loopt zo hard op dat het vuur van die strijd naar buiten toe uitstraalt en dat is het licht wat een christen moet uitstralen, is er geen strijd dan is er geen licht [in mijn geval]. Voor een buitenstaander lijkt het of je een christen bent voor wie alles zo gemakkelijk gaat en die schijnbaar niets tegen heeft, het is echt niet zo. Laat alleen de strijd voor jezelf en de lof voor God. Dit brengt je wel eens in conflict met je medechristen die wel graag over zijn strijd praat [en dit wordt in mijn kringen meer gewaardeerd]. Maar ik blijf van mening dat het een zaak tussen jezelf en God blijft waar een ander niets mee te maken heeft [in het geval van verborgen zonden]. Zo ook op dit forum loopt een mens niet te koop met zijn ongerechtigheden maar de genade Gods noopt tot verheerlijking, waar het hart vol van is loopt in dit geval de mond van over.Origineel geplaatst door annoniem
Zijn er hier ook mensen die nu wel eens balen van zich zelf ? Balen dat ze nu nooit eens een dag zonder zonden kunnen leven, of leef je wel eens een dag zonder zonden ? Balen dat ze dan 's avonds weer moeten bidden en zoals altijd standaard om vergeving vragen. En nadat je dat gevraagd heb zijn die zonden van die dag dan vergeven, of ben jij ze dan na een paar dagen vergeten ? En als ze wel zijn vergeven hoe merk je dat dan, heb je dat gevoeld, voel je dat, zie je dat ? En als laatste die zonden die je die dag gedaan heb, doe je die dan nooit meer, of doe je die een paar dagen later weer, en vraag je dan weer om vergeving, en krijg je dan weer wel of geen antwoord. Spreek God nog wel eens tegen jouw of zoek je zijn antwoord zelf op en pas je dat op je zelf toe ?
Bij mij is het zo dat ik steeds weer terug valt in erge zonden, steeds standaard inderdaad bid, nooit antwoord krijgt, beloof dat ik het niet meer zal doen en toch weer wel doe.. het is dan ook niet verwonderlijk dat God niet meer spreekt.
Wat me dan steeds weer verbaasd als ik hier leest, dat jullie allemaal zo blij zijn, zo erg bekeerd, en minstens 1 maal per week spreekt God wel, of voel je zijn nabijheid, of dit of dat.. Het is hier allemaal zo goed en God is voor jullie allemaal zo goed en iedereen is zo blij met Hem, dat ik er sterk aan begint te twijfelen of we het allemaal wel over dezelfde God hebben.
Hoezo niet? Jezus heeft ons nota bene het beste gebed geleerd wat er maar is: het Onze Vader. Bidt dat dan maar!Mijn gebeden zijn voor mijn gevoel vaak zo oppervlakkig, dan kan ik toch niet zeker beamen dat God mijn gebed om vergeving verhoord???
Is het een ander Godsbeeld of is het een andere wijze van uitdrukken? In feite ziet God ons in Christus als rein. Wanneer we fouten maken, dan is God (wonder van genade!) bereid om te vergeven, na belijdenis van zonden. Dat heeft dan wel betrekking op bewuste zonden. Zonden waar je je niet bewust van bent, of onvolmaaktheden moeten ons niet in de wanhoop drijven, omdat God weet wat maaksel wij zijn. Dat bedoelt men bij de EO waarschijnlijk met 'je mag best fouten maken'.Origineel geplaatst door Refojongere
Het gaat er weldegelijk om of het gebed echt is of oppervlakkig. Die tegenstelling is wel terecht denk ik. Oppervlakkig zie ik als je worden en je schuldbelijdenis niet echt beleven. Huichelen dus. Zo'n gebed kan God alleen maar tot toorn verwekken.
Sterk had ik bij jouw postings het gevoel dat we zo de kant opgaan van: "Je mag er zijn voor God, en je mag best fouten maken. God weet wat van Zijn maaksel is te verwachten."
Dit hoor ik tenminste wel eens, en ook op de EO, en dat komt denk ik toch voort uit een ander Godsbeeld.
Ik zeg dat niemand geen last heeft van oppervlakkigheid. Zelf bij een oprecht gebed, dwalen gedachten keer op keer af. We moeten dus het zonder-oppervlakkigheid-zijn niet tot een af ander criterium maken.Het gaat er weldegelijk om of het gebed echt is of oppervlakkig. Die tegenstelling is wel terecht denk ik.
Je mag er inderdaad zijn voor God. Een parel ben je in Zijn hand, maar dat ontslaat je niet van de plicht om heilig te leven.Sterk had ik bij jouw postings het gevoel dat we zo de kant opgaan van: "Je mag er zijn voor God, en je mag best fouten maken. God weet wat van Zijn maaksel is te verwachten."
Zelf denk ik dat God ieder gebed hoort, maar niet ieder gebed verhoort. Er is een groot verschil tussen horen en verhoren.In de Bijbel staat trouwens dat God niet altijd de gebeden hoort, en dus ook niet altijd vergeeft.
En Jesaja 1:15 dan?Zelf denk ik dat God ieder gebed hoort, maar niet ieder gebed verhoort. Er is een groot verschil tussen horen en verhoren.
Horen zou je hier heel goed kunne opvatten in de zin van verhoren.En Jesaja 1:15 dan?
De grond van de vergeving ligt in de beloftes van God, en niet in de oprechtheid van een mens. Die oprechtheid van een mens is wel nodig, maar niet het criterium. Het gaat erom dat wij die beloftes vastgrijpen. En hoe we die beloftes dan weer vastgrijpen, is punt 2.Verder blijf ik erbij dat een gebed niet oppervlakkig mag zijn, en dat dat dus weldegelijk een criterium is.
Er geschiedt vergeving als er om gevraagd wordt in de Naam van Jezus. Nu zijn er mensen die denken hier misbruik van te kunnen maken. Aan hen geschiedt geen vergeving, maar hen zal dit worden toegerekend.Er geschiedt geen vergeving zonder oprecht berouw. Als het oppervlakkig gebeurt, dan verlang je niet eens naar vergeving ("Een verzadigde ziel vertreedt het honingzeem "(Spreuken 26:7a)).
Als wij oprecht en eerlijk ons tot God wenden en onze schuld belijden. Dan behoren wij onze schuld te voelen als een last, dan behoren wij er verdriet van te hebben. Pas dan kun je oprecht bidden om vergeving. Dan wordt het gebed uit je levensnood geboren. Ik weet wel, wij kunnen onze zonden nooit zo zwaar beleven als dat God ze ziet. Maar we moeten er wel last en verdriet van hebben en zo onze schuld belijden. Het is niet genoeg om in het algemeen vergeving te vragen zonder ook maar te weten waaraan je schuldig staat, of waarin je tekort geschoten bent. Lere de Heilige Geest ons oprecht te bidden!Voor ons gevoel kan een gebed heel oprecht zijn waarbij we soms direkt ervaren dat onze zonden vergeven zijn.
Hoe kan een oppervlakkig gebed goed genoeg zijn vraag ik me af. Kan je een voorbeeld geven?Net zo goed schenkt God vergeving op een heel oppervlakkig gebed waar we zelf niet tevreden mee zijn. Maar voor God was het dan blijkbaar genoeg!
Beste RJ,Origineel geplaatst door Refojongere
Beste David,
Als wij oprecht en eerlijk ons tot God wenden en onze schuld belijden. Dan behoren wij onze schuld te voelen als een last, dan behoren wij er verdriet van te hebben. Pas dan kun je oprecht bidden om vergeving. Dan wordt het gebed uit je levensnood geboren. Ik weet wel, wij kunnen onze zonden nooit zo zwaar beleven als dat God ze ziet. Maar we moeten er wel last en verdriet van hebben en zo onze schuld belijden. Het is niet genoeg om in het algemeen vergeving te vragen zonder ook maar te weten waaraan je schuldig staat, of waarin je tekort geschoten bent. Lere de Heilige Geest ons oprecht te bidden!
Hoe kan een oppervlakkig gebed goed genoeg zijn vraag ik me af. Kan je een voorbeeld geven?
