Wim Anker schreef:Inderdaad. Dat geeft te denken. Slecht geregeld. Want daar is toch het calaminiteitenverlof en het kortdurende zorgverlof voor bedoeld. Dus, of ouders nu werken of niet, als men het gezonde verstand gebruikt is bovenstaande gewoon niet nodig.
Zorgverlof is handig als je 's morgens weet dat je kind ziek is. Maar, laat ik hem Peter noemen, voelde zich vorig jaar bij vertrek thuis prima. Echter, hij voelde zich tijdens de lesdag erg beroerd worden.
Vader: onbereikbaar, want aan het werk
Moeder: onbereikbaar, want aan het werk
Oma: niet thuis
Dus zat er op school een erg belabberde Peter.
Was dit nu eenmaal voorgekomen, dan zou het kunnen. (Stel dat een moeder die normaal thuis is, net een dag weg is, en dan wordt het kind ziek, dan is er een probleem. Hoewel de school van onze kinderen ook een calamiteitennummer wil hebben.
Het kan natuurlijk ook voorkomen dat en moeder en degene die als reserve staat er net niet zijn, maar dan heb je het overuitzonderingen.) Echter, helaas voor Peter gebeurde dit vaker.
Het was in een andere posting dat Wim Anker schreef:Maar worden de vermeende "gedragsproblemen" van de kinderen nu VEROORZAAKT door het "nonchalant omgaan met de verantwoordelijkheid" of is het "nonchalant omgaan met de verantwoordelijkheid" een gedragsprobleem van de ouders die de kinderen via overerving hebben meegekregen?
Ik vraag niet voor niets aan @Luther waarop zijn "ervaring" is gebaseerd.
Geven ouders die beiden veel werken een voorbeeld van nonchalant omgaan met de verantwoordelijkheid, of meer een voorbeeld van verkeerde prioriteiten stellen?
Waarmee ik niet wil zeggen dat de vraag niet legitiem is, het is een terechte vraag. Is het overerving? Is het genetisch bepaald? Of ligt het aan het thuisklimaat?