merel schreef:@ luther
Eerlijk gezegd kon/kan ik met die passage uit de bijbel nooit uit de voeten. Vandaar ook mijn vraag hoe het binnen andere gezinnen gaat en waar ik van Helma een heel duidelijk antwoord van kreeg hoe zij het in de praktijk uitvoeren.
Ik vraag mij ook wel eens af, maar dat is op dit forum tegen hele zere benen, of je deze passage niet als iets tijdsgebonden/cultuurgebonden moet zien. In de periode waarin dit geschreven was, was de positie van de vrouw ook heel anders.
En voordat iemand denkt dat ik als een soort kenau mijn man compleet overheers, die hebben het mis. Ik heb in dat opzicht mijn evenknie wel gevonden.
Bij dat laatste instekend: Jij en je man staan voor God en tegenover elkaar ook op gelijke hoogte. M.a.w.: jullie zijn volstrekt gelijkwaardig. Dus nee, ik had geen kenau-idee bij jou. Maar dat idee mag je ook niet omgekeerd hebben bij die delen uit de Bijbel die wijzen op het feit dat in de scheppingsorde de man is aangewezen als het hoofd van de vrouw en van het gezin. Dat betekent dat de man voor alle geestelijke en tijdelijke dingen door God verantwoordelijk wordt gehouden over het wel en wee in zijn gezin. Als het gaat om beslissingen zal er in elk goed huwelijk altijd overleg plaatsvinden, en nooit iets 'doorgedrukt' worden. Maar m.n. op geestelijk terrein ligt de eindverantwoordelijkheid wel bij de man, tenzij hij beslissingen wil nemen die tegen Gods Woord en het geweten van de vrouw ingaan.
Wat de tijdsgebondenheid/cultuurbepaaldheid van Bijbelgedeelten betreft: het stellen van dergelijke vragen staat niet gelijk aan schoppen. We moeten de Bijbel altijd plaatsen in de cultuur van toen, maar we moeten evenzeer oog hebben voor het feit dat wij in ons lezen en begrijpen ook 'beperkt' worden door onze cultuur.
Voorbeeld: Natuurlijk was de positie van de vrouw toentertijd heel anders dan nu. De uitspraken van de Heere Jezus en van Paulus laten juist zien dat voor God man en vrouw wél gelijkwaardig zijn, in tegenstelling tot de cultuur van de Bijbeltijd. Anderzijds: het individualisme van onze cultuur is geheel vreemd aan de Bijbel. Men dacht en handelde in gemeenschappen. Allerlei vragen die het individualisme met zich meebrengen, kende men toen helemaal niet. Jij schrijft dat je al een heel zelfstandig leven had voor je huwelijk. Dat zou in de Bijbeltijd ondenkbaar zijn geweest.
In zo'n geval zijn er drie klippen die je moet zien te omzeilen:
1. De tekst geheel laten staan in die cultuur, besluiten dat onze cultuur geheel anders is en dat daarmee de tekst niets meer te zeggen heeft in het hier en nu.
2. De cultuur van de tekst helemaal naar 2015 toetrekken en de huidige cultuur willen aanpassen aan die van de Bijbeltijd.
3. Stellen dat de Bijbel helemaal geen cultuur kent en de tekst als 't ware in het luchtledige gaan lezen.
De Bijbel is niet cultuurloos, ook niet cultuurgebonden, maar - als dat een woord is - wel cultuurbetrokken. Dat wil zeggen: Wat was de bedoeling van de tekst van toen in die tijd, wat is daarin voor alle tijden de boodschap, en wat betekent dat in onze tijd. Dan kan het overigens zeer goed dat de betekenis voor nu behoorlijk schuurt met de heersende opvattingen. Dat kan ook haast niet anders, want alle cultuur die niet is gestempeld door Gods Woord is feitelijk een god-loze cultuur.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
