Huisgodsdienst

[Jantje]

In de rechterflank van de GG niet. Daar was men soms zelfs tegen stille tijd. God moest het doen. Ds. F. Mulder heeft zelfs wel eens begrip daarvoor uitgesproken, al erkende hij wel dat zo'n houding niet gereformeerd was. Maar in de meer gereformeerde bevindelijke kringen heeft men altijd teruggegrepen op het belang van bijbelstudie en huisgodsdienst, voor zover ik weet.

Waar heeft ds. F. Mulder uit Rhenen dat gezegd? Ik ben wel benieuwd naar die bron.

Verder ben ik het niet met je eens. Mijn ervaring Is namelijk dat, hoe rechtser men is, hoe meer huisgodsdienst er Is, zoals zingen na de avondmaaltijd, alle kinderen die meelezen met hun zakbijbeltje, en ga zo maar door.

Google geeft het antwoord.

https://www.rd.nl/kerk-religie/ds-f-mul ... n-1.505737
Je roeptoetert.

Ds. Mulder heeft helemaal niet letterlijk gezegd wat jij beweert, vriend. Ik vind dit wel een beetje een kwalijke zaak.

[Tiberius]

Aan de foto bij dat artikel te zien is ds. Mulder ook een e-book-fan. Misschien heeft hij ook al zijn boeken wel ingescand.

[Jantje]

Aan de foto bij dat artikel te zien is ds. Mulder ook een e-book-fan. Misschien heeft hij ook al zijn boeken wel ingescand.

Gelukkig bewijst de foto op zijn pagina op www.gergeminfo.nl het tegendeel: https://www.gergeminfo.nl/voorgangers/f-mulder

[-DIA-]

Het gaat er niet over hoe rechtser, maar over hoe dicht je bij de Bijbel en de God van de Bijbel leeft. We zagen na de val twee groepen mensen ontstaan. De kinderen Gods en de kinderen der mensen. Kaïn voelde zich al minderbedeeld als zijn offer niet werd aangenomen. Het gaat hier dan over hetzelfde wat er ook zat tussen Jezus en de Farizeeërs en Schriftgeleerden. Ze voelden wel dat Jezus hen er 'buiten preekte' en dat konden ze niet verdragen. Zij hadden immers het Woord bestudeerd, en Deze was maar een eenvoudige Man Wiens vader en moeder men meende te kennen.

[Hollander]

Het gaat er niet over hoe rechtser, maar over hoe dicht je bij de Bijbel en de God van de Bijbel leeft. (...)

Inderdaad DIA, inderdaad.

[samanthi]

Het gaat er niet over hoe rechtser, maar over hoe dicht je bij de Bijbel en de God van de Bijbel leeft. (...)

Inderdaad DIA, inderdaad.

Het klopt inderdaad, het gaat niet om links of rechts, maar om de ware vreze Gods.

[-DIA-]

We zouden kunnen vragen: Wat betekent de ware 'vreze Gods'?
Misschien iets om onszelf te onderzoeken: Onderzoekt uzelf nauw, jaar doorzoek u nou, enz.
Wat vetstaan we onder de vreze Gods. Er zijn verschillen: er is een slaafse vrees, en een kinderlijke vrees.
De slaafse vrees is wettisch van aard, de kinderlijke vrees is kinderlijk, vertrouwend en liefhebbend als een kind, en zoekt niet de beloning (de hemel) maar zijn vader (Vader) te behagen. Dit was ook het grote onderscheid bij de farizeeën en Schriftgeleerden en de echte discipelen. De eersten dienden God, heel strikt, maar de kinderlijke vreze kenden ze niet. En nu kunnen we wel op anderen wijzen, dat is vanaf de zondeval de mens eigen, maar het is persoonlijk: Hoe staat het met mij? Wat beweegt me, of beter: Wie beweegt me? En wat is mijn oogmerk? Ik ken een volk, en die zijn er altijd geweest, en zullen er blijven tot het einde toe, die kunnen zeggen: Heere Gij weet het. En dan nog, hoe arglistig is het hart, dat de gedachten hem verleiden en op een verkeerd spoor zetten. Dan komen we opnieuw bij: Doorzoekt uzelf nauw, zeer nauw. En dan bedoel ik het zoals het Woord en de praktijk het leert.

[samanthi]

We zouden kunnen vragen: Wat betekent de ware 'vreze Gods'?
Misschien iets om onszelf te onderzoeken: Onderzoekt uzelf nauw, jaar doorzoek u nou, enz.
Wat vetstaan we onder de vreze Gods. Er zijn verschillen: er is een slaafse vrees, en een kinderlijke vrees.
De slaafse vrees is wettisch van aard, de kinderlijke vrees is kinderlijk, vertrouwend en liefhebbend als een kind, en zoekt niet de beloning (de hemel) maar zijn vader (Vader) te behagen. Dit was ook het grote onderscheid bij de farizeeën en Schriftgeleerden en de echte discipelen. De eersten dienden God, heel strikt, maar de kinderlijke vreze kenden ze niet. En nu kunnen we wel op anderen wijzen, dat is vanaf de zondeval de mens eigen, maar het is persoonlijk: Hoe staat het met mij? Wat beweegt me, of beter: Wie beweegt me? En wat is mijn oogmerk? Ik ken een volk, en die zijn er altijd geweest, en zullen er blijven tot het einde toe, die kunnen zeggen: Heere Gij weet het. En dan nog, hoe arglistig is het hart, dat de gedachten hem verleiden en op een verkeerd spoor zetten. Dan komen we opnieuw bij: Doorzoekt uzelf nauw, zeer nauw. En dan bedoel ik het zoals het Woord en de praktijk het leert.

De vreze des Heeren staat vast in Hem die het geeft.
Spreuken 2

6 Want de HEERE geeft wijsheid; uit Zijn mond komt kennis en verstand. 5 Dan zult gij de vreze des HEEREN verstaan, en zult de kennis van God vinden. 8 Opdat zij de paden des rechts houden; en Hij zal den weg Zijner gunstgenoten bewaren. 7 Hij legt weg voor de oprechten een bestendig wezen; Hij is een Schild dengenen, die oprechtelijk wandelen; 9 Dan zult gij verstaan gerechtigheid, en recht, en billijkheden, en alle goede pad. 10 Als de wijsheid in uw hart zal gekomen zijn, en de wetenschap voor uw ziel zal liefelijk zijn;

[-DIA-]

We zouden kunnen vragen: Wat betekent de ware 'vreze Gods'?
Misschien iets om onszelf te onderzoeken: Onderzoekt uzelf nauw, jaar doorzoek u nou, enz.
Wat vetstaan we onder de vreze Gods. Er zijn verschillen: er is een slaafse vrees, en een kinderlijke vrees.
De slaafse vrees is wettisch van aard, de kinderlijke vrees is kinderlijk, vertrouwend en liefhebbend als een kind, en zoekt niet de beloning (de hemel) maar zijn vader (Vader) te behagen. Dit was ook het grote onderscheid bij de farizeeën en Schriftgeleerden en de echte discipelen. De eersten dienden God, heel strikt, maar de kinderlijke vreze kenden ze niet. En nu kunnen we wel op anderen wijzen, dat is vanaf de zondeval de mens eigen, maar het is persoonlijk: Hoe staat het met mij? Wat beweegt me, of beter: Wie beweegt me? En wat is mijn oogmerk? Ik ken een volk, en die zijn er altijd geweest, en zullen er blijven tot het einde toe, die kunnen zeggen: Heere Gij weet het. En dan nog, hoe arglistig is het hart, dat de gedachten hem verleiden en op een verkeerd spoor zetten. Dan komen we opnieuw bij: Doorzoekt uzelf nauw, zeer nauw. En dan bedoel ik het zoals het Woord en de praktijk het leert.

De vreze des Heeren staat vast in Hem die het geeft.
Spreuken 2

6 Want de HEERE geeft wijsheid; uit Zijn mond komt kennis en verstand. 5 Dan zult gij de vreze des HEEREN verstaan, en zult de kennis van God vinden. 8 Opdat zij de paden des rechts houden; en Hij zal den weg Zijner gunstgenoten bewaren. 7 Hij legt weg voor de oprechten een bestendig wezen; Hij is een Schild dengenen, die oprechtelijk wandelen; 9 Dan zult gij verstaan gerechtigheid, en recht, en billijkheden, en alle goede pad. 10 Als de wijsheid in uw hart zal gekomen zijn, en de wetenschap voor uw ziel zal liefelijk zijn;

Dat snap ik. dat is gewoon een citaat. Maar de praktijk is dat men er verschillende kanten mee op kan. Dat zou niet mogen. maar dat is wel de praktijk. Iedereen kan dat leren, maar dan puur rationeel. Maar dat wordt niet bedoeld. We kunnen de Bijbel wel uit het hoofd kennen, en daarmee van de bevinding vreemd blijven.

[samanthi]

We zouden kunnen vragen: Wat betekent de ware 'vreze Gods'?
Misschien iets om onszelf te onderzoeken: Onderzoekt uzelf nauw, jaar doorzoek u nou, enz.
Wat vetstaan we onder de vreze Gods. Er zijn verschillen: er is een slaafse vrees, en een kinderlijke vrees.
De slaafse vrees is wettisch van aard, de kinderlijke vrees is kinderlijk, vertrouwend en liefhebbend als een kind, en zoekt niet de beloning (de hemel) maar zijn vader (Vader) te behagen. Dit was ook het grote onderscheid bij de farizeeën en Schriftgeleerden en de echte discipelen. De eersten dienden God, heel strikt, maar de kinderlijke vreze kenden ze niet. En nu kunnen we wel op anderen wijzen, dat is vanaf de zondeval de mens eigen, maar het is persoonlijk: Hoe staat het met mij? Wat beweegt me, of beter: Wie beweegt me? En wat is mijn oogmerk? Ik ken een volk, en die zijn er altijd geweest, en zullen er blijven tot het einde toe, die kunnen zeggen: Heere Gij weet het. En dan nog, hoe arglistig is het hart, dat de gedachten hem verleiden en op een verkeerd spoor zetten. Dan komen we opnieuw bij: Doorzoekt uzelf nauw, zeer nauw. En dan bedoel ik het zoals het Woord en de praktijk het leert.

De vreze des Heeren staat vast in Hem die het geeft.
Spreuken 2

6 Want de HEERE geeft wijsheid; uit Zijn mond komt kennis en verstand. 5 Dan zult gij de vreze des HEEREN verstaan, en zult de kennis van God vinden. 8 Opdat zij de paden des rechts houden; en Hij zal den weg Zijner gunstgenoten bewaren. 7 Hij legt weg voor de oprechten een bestendig wezen; Hij is een Schild dengenen, die oprechtelijk wandelen; 9 Dan zult gij verstaan gerechtigheid, en recht, en billijkheden, en alle goede pad. 10 Als de wijsheid in uw hart zal gekomen zijn, en de wetenschap voor uw ziel zal liefelijk zijn;

Dat snap ik. dat is gewoon een citaat. Maar de praktijk is dat men er verschillende kanten mee op kan. Dat zou niet mogen. maar dat is wel de praktijk. Iedereen kan dat leren, maar dan puur rationeel. Maar dat wordt niet bedoeld. We kunnen de Bijbel wel uit het hoofd kennen, en daarmee van de bevinding vreemd blijven.

We kunnen ook de Heere aanlopen als een waterstroom omdat het bij Hem te krijgen is en omdat Hij mildelijk geeft en niet verwijt.

[Terri]

Zowel bij Luther als Calvijn was huisgodsdienst als het houden van (tafel)gesprekken, Bijbellezen en studie, maar zeker ook samen zingen aan de orde.

Mijn vermoeden is dat eenvoudige lieden, kleine luyden, veelal meer te kampen hadden met analfabetisme of gebrek aan middelen om uitgebreid Bijbelstudie te doen of het kunnen lezen van boeken.

Het gevolg is dat nadere Reformatoren opwekken om huisgodsdienst te beoefenen. In bevindelijke kringen is huisgodsdienst later steeds minder vorm gaan krijgen omdat, naar mijn bescheiden mening, het bijna verdacht was om actief over het geloof te spreken, als je niet bevestigd behoorde bij 'het volk'. Ik bedoel dit overigens zeker niet cynisch, maar zag het wel in mijn omgeving. Het hard op bidden van het 'onze Vader' zal bijvoorbeeld mijn moeder niet doen.

Hierdoor is wel een zekere ontwenning ontstaan.

Huisgodsdienst proberen wij onder andere vorm te geven door op zondagavond met elkaar te spreken, zingen en om de beurt ieder gezinslid een vrij gebed te laten doen. Naast het gebruikelijk lezen en bidden rond de maaltijden.

Ik wilde al reageren op Refo vanwege herkenning, maar hierboven staat beschreven hoe het vroeger bij ons ook ging.

[Jantje]

Ik vind dit heel bijzonder, @Maanenschijn en @Terri.

Ik ken toch ook redelijk wat mensen ter rechterzijde, maar ik heb de indruk dat dit in Zeeland toch niet of minder speelde en speelt.

[refo]

Waar heeft ds. F. Mulder uit Rhenen dat gezegd? Ik ben wel benieuwd naar die bron.

Verder ben ik het niet met je eens. Mijn ervaring Is namelijk dat, hoe rechtser men is, hoe meer huisgodsdienst er Is, zoals zingen na de avondmaaltijd, alle kinderen die meelezen met hun zakbijbeltje, en ga zo maar door.

Google geeft het antwoord.

https://www.rd.nl/kerk-religie/ds-f-mul ... n-1.505737
Je roeptoetert.

Ds. Mulder heeft helemaal niet letterlijk gezegd wat jij beweert, vriend. Ik vind dit wel een beetje een kwalijke zaak.

Maar hij zei het wel.

[Jantje]

Vertel???

Graag een letterlijk citaat.

[Maanenschijn]

Ik vind dit heel bijzonder, @Maanenschijn en @Terri.

Ik ken toch ook redelijk wat mensen ter rechterzijde, maar ik heb de indruk dat dit in Zeeland toch niet of minder speelde en speelt.

Dan ben ik toch bang dat je indruk wat beperkt is. Ik ben middels een familiair kerkenraadslid van één der grote Zeeuwse GG's een klein beetje op de hoogte van het kerkelijk leven van de afgelopen tientallen jaren (mijn oom was lang kerkenraadslid) en moest daarbij constateren dat het kerkelijk leven niet veel verschilde van de omgeving waar ik verkeer.

Ik heb overigens ook het idee dat er inmiddels wel meer ruimte is gekomen voor geloofs- en godsdienstuitingen.