Ik wil niet ontkennen dat een discussie een ontwikkeling heeft. Maar die zou wat mij betreft bij het onderwerp moeten blijven. Hier lijkt de discussie meer nodig om het nijpende in de vraagstelling te ontgaan.Valcke schreef:Ik begrijp wat je hier zegt overigens niet heel goed. God nadert toch tot de mens en niet andersom? Het naderen van de mens tot God kan alleen wanneer God hem daartoe onwederstandelijk roept. Het naderen van de mens tot God is altijd een daad die volgt op het komen van God tot ons. Dan is de mens ook van alles ontbloot. Dan komt de mens naakt, zonder enige bedekking, om door Christus bedekt te worden. Het tweede punt kan dus nooit los gezien worden van het eerste.Vervolgde schreef:Voor mij blijkt uit deze voorgeschiedenis heel helder:
1 Dat de start niet gaat over het handelen van God (waar de meeste reacties over gaan)
2 Dat het gaat om een naderen van een mens tot God en dan in het bijzonder of dat mogelijk is zonder zondekennis, ofwel buiten de zondekennis om?
Overigens ben ik het ook eens met Erskine. De discussie kent een ontwikkeling en deze gaat wel degelijk over het handelen van God in de ziel.
Met wat je schrijft over het naderen van een mens tot God kan ik instemmen. Dat je de door mij gegeven vraagstelling niet begrijpt heeft zijn oorzaak in het feit dat je (ook in de quote) de essentiële vraag van Samanthi laat vervallen. Die vraag is: Zou je welkom zijn als je helemaal niets heb? Helemaal niets... ook geen zondekennis?
Elke ontkennende beantwoording van deze vraag heeft weerstand opgeroepen, want dat zou neerkomen op het stellen van voorwaarden.
En dan volgt de route naar het werken van God. Dat is voor mij te snel. En daar ageer ik nog steeds tegen. Het gaat mij om de volmondige erkenning dat een mens niet uit zichzelf tot God gaat en daarna volgt het werk van God. En dat werk is een werk van vergeving van schuld. En schuld veronderstelt de kennis van de zonde, anders is er geen schuld.