Soms is het heet, en verhit de zon met haar verzengende stralen de groeizame perioden. Dan weer zijn er tijden dat het bitter koud is, en soms sneeuwt het dan. Zo ook vandaag, de sneeuwvlokjes dwarrelen als dansende witte bloemetjes uit een egaal grijze lucht en bedekken alles met haar zuiver witte mantel, zodat zij die het onderliggende verbergen.-DIA- schreef:Met het oog op prof. Wisse: Ik hoorde vroeger ds. Venema nogal eens met achting spreken over "mijn oude professor". Zou dat prof. Wisse geweest kunnen zijn? En over "Bakkertje", zei wel eens dacht "dat hij alleen was overgebleven".
De vraag die bij me opkwam: zou ds. Venema nog een leerling zijn geweest van prof. Wisse? Ik zou het aan de hand van jaartallen moeten kunnen uitzoeken, maar ja... soms is iets van wat minder orde, en dan komt er niet van. Misschien dat een van de forummers hier zijn of haar licht over kan doen schijnen en zoals warmte der zon door haar de koesterende warme stralen de sneeuw doen smelten. Waardoor er dan niet zelden een aangenaam klimaat gaat heersen, waar twist en nijd een ogenblik moeten wijken.
Zo welhaast poëtisch zuiver en treffend als ds. Venema de zaken soms naar voren kon brengen, merkt men daar soms ook iets van bij de oude professor. Ook al ben ik me er wel van bewust dat ook het poëtisch vermogen niet zomaar over te dragen is van de meester op de leerling.
