NGK/CGK/GKV - eenheid(?)

[Marco]

Als je het van een preek wil laten afhangen in dit topic, dan moet dat maar, al had ik het graag breder getrokken. Het eerder genoemde rapport is nl. al 20 jaar het uitgangspunt geweest bij contacten met vooral de CGK.

Over de preek: daarvan kunnen velen hier wel wat leren. Wat opheldering over de wedergeboorte kan geen kwaad voor velen.
Als ik deze preek hoor, dan hoor ik:
1. een preek waarbij de Bijbel wordt geopend
2. teksten met teksten worden vergeleken (bijvoorbeeld: Efeze 2 wordt erbij betrokken) op een juiste manier: de andere teksten worden er bij gehaald omdat ze verduidelijken waar het in Johannes over gaat
3. een preekvorm die niet heel conventioneel is. Niet de standaard drie punten, maar wel een strak verhaal
4. een preek van 20 minuten - wat korter is dan de gemiddelde GKv preek, maar waarbij alles wat op grond van het gepreekte schriftgedeelte gezegd moet worden wel is gezegd
5. een preek waarin de doodstaat van de mens wel is genoemd (het laatste deel van de preek, over de oude en nieuwe mens), heel duidelijk, maar niet heel zwaar is aangezet. Je kunt je afvragen of daar meer nadruk op zou moeten liggen, maar met het bepreekte schriftgedeelte ligt dat niet voor de hand.
6. een preek die kennelijk uit een reeks komt waarbij het werk van de Geest centraal staat.

De opmerking, dat het ook over yoga zou kunnen gaan, zullen we maar even negeren..

[Marco]

In plaats van over één preek te gaan praten doe je er beter aan eens te beginnen met het synoderapport dat eerder werd besproken. Dat er een RF-er dit toevallig een goede preek vond, is niet significant voor een heel kerkgenootschap. Stel dat deze preek deugt, deugt dan meteen het hele kerkverband (of andersom)? En als een preek eenzijdig is, weet je dan wat er in de betreffende gemeente nog meer gepreekt wordt?

Beste marco, we spreken hier wel over een docent die aan TU Kampen homiletiek doceert en in Leuven spiritualiteit. Dus dan kan je dit best aan de orde stellen. En wat ik inmiddels weet kan je dit neer zetten als een opgaande lijn binnen de GKV.

Dit is een goede vraag van Wim

Eén korte preek is niet direct een eerlijke duidelijk referentiepunt. Als we één korte preek van Ds. Moerkerken of Dr. Baars zouden beluisteren/beoordelen zouden we ook een verkeerd beeld kunnen krijgen. Eerlijker zou zijn dan een aantal preken te beluisteren/bespreken.
Ik vind dat Marco wel een punt heeft staat of valt een heel kerkverband met 1 preek? Of kunnen we zeggen het hele kerkverband deugt want die ene preek deugt.

Kennelijk wil men het liever over één preek hebben dan over een synoderapport dat de lijn van de afgelopen 20 jaar heeft bepaald..

[Wim Anker]

In dit en in andere topics heb ik gemerkt dat rapporten, belijdenissen en formulieren prima verwoorden hoe het zou moeten volgens de Schrift maar dat in de praktijk de daarin verwoorde zaken met de voeten wordt vertrapt. Vandaar dat ik liever de praktijk toets tegen de belijdenissen en de Schrift.

Want Johannus zegt dat daders gelovigen zijn. Eenheid van geloof moet blijkt uit de preek, uit de praktijk. Niet uit de brochure.

En deze predikant wordt aanbevolen - op dit forum - als zijnde rechtzinnig en op zijn site staan vele preken. Het is legitiem om eens te kijken naar de uitwerkingen van zijn belijden in de praktijk.

[Marco]

In dit en in andere topics heb ik gemerkt dat rapporten, belijdenissen en formulieren prima verwoorden hoe het zou moeten volgens de Schrift maar dat in de praktijk de daarin verwoorde zaken met de voeten wordt vertrapt. Vandaar dat ik liever de praktijk toets tegen de belijdenissen en de Schrift.

Want Johannus zegt dat daders gelovigen zijn. Eenheid van geloof moet blijkt uit de preek, uit de praktijk. Niet uit de brochure.

En deze predikant wordt aanbevolen - op dit forum - als zijnde rechtzinnig en op zijn site staan vele preken. Het is legitiem om eens te kijken naar de uitwerkingen van zijn belijden in de praktijk.

Ik zou zeggen: doe het een en laat het ander niet.

[RefoCalvinist]

Ik begrijp welke situaties jij bedoelt, maar daar was hier absoluut geen sprake van. Ik ken de situatie aldaar en ook de details, maar dit lijkt mij niet de plaats om dit te bespreken. Ik noemde dit vb om aan te geven dat kr ook wel eens de andere kant op werken en geen enkele verandering willen. En ik denk dat het niet past om op alle fronten ons eigen gelijk te willen hebben en ik denk dat dat twee kanten op werkt.

Bij ons is er sinds een aantal jaren ook kanselruil met de gkv met een aantal veranderingen die daarbij zijn gaan horen. Ik moet daar best soms aan wennen en had er eerst 'weerzin' tegen. Toch mag ik ook merken dat de prediking tijdens de kanselruil tot zegen zijn, van beide kanten. Ik hoor uit de gkv hoek dat onze predikant daar tot zegen was op een zondag.
Wij zingen bv sinds enige jaren ( ook) nieuwe berijming. Vind ik het jammer? Ja, ik vind het jammer, ik ben erg gehecht aan de oude berijming en heb veel herinneringen aan bepaalde psalmen en teksten. Mijn man daarentegen vindt het niet jammer. Hij is niet opgegroeid met de oude berijming en heeft de herinnering niet. Is het niet bijbels om ook andere liederen te zingen? Ik denk dat je zeker ook andere liederen kunt zingen tijdens een eredienst.
En zo is het met veel veranderingen. Het voornaamste is echter dat je kijkt naar de prediking en ook in de prediking kan per kerk en ligging andere accenten liggen, maar daar gaat het uiteindelijk niet om. Er is namelijk geen bevindelijke hemel, net zo min als er een evangelische, orthodoxe, of Room Katholieke hemel is. Dat is iets dat wij onze kinderen ook proberen te leren. Een paar keer per jaar gaan wij als gezin met mijn schoonmoeder mee naar een Rooms Katholieke mis, heel anders dan wij gewend zijn, maar ook hier wordt het evangelie verkondigd. Anders dan wij dat gewend zijn en ik zou er bij wekelijks bezoek ook niet gevoed worden, maar ook onder de Roomsen zijn kinderen van God. Daar ben ik echt van overtuigd. En dat is niet om alle veranderingen te bagateliseren en ze klakkeloos en daar makkelijk over te doen, maar soms denk ik dat wij teveel aan onze eigen gewoontes hangen en te weinig kijken naar wat de kern van het evangelie is.

Waarom moet er bij samenwerking veranderingen optreden? Omdat de Gereformeerden anders niet mee wilden doen?
Waarom moet er nieuwe berijming gezongen gaan worden? Waarom extra liederen? Is de oude berijming niet hedendaags genoeg?
Dat even terzijde.

Je laatste alinea daar gaat het mij even om. Als het goed sta je toch ergens voor? Ook qua prediking? Als het goed is heb je toch een lijn gebaseerd op Gods Woord? En dan is de prediking de bediening van Gods Woord. De reformatie stelde zelf: de prediking is Gods Woord. En in wezen is dat zo. Door middel van de prediking spreekt God. En daarom moeten we strijden voor de zuiverheid van Gods Woord. Daar mag niks bij, er mag niks af. Gods Woord moet de norm zijn. Van kaft tot kaft. Van letter tot letter.
Dan zijn er geen randzaken meer, dan is alles hoofdzaak. Want prediking is Christus! Maar ook wat er samen meevalt wat eindigt in Christus.
En dan mag je niet ter rechter noch ter linkerzijde iets af doen van de prediking. Dan moet de volle Raad van God gepreekt worden.
Christus in al Zijn heerlijkheid en schittering, de Heere in al Zijn deugden, de Heilige Geest in al Zijn bediening, de mens in zijn jammerlijke doodstaat van nature. De onnoemelijke diepe val en de gevolgen daarvan. Zonde moet zonde worden genoemd en schuld schuld. De noodzaak van de wedergeboorte en de oproep tot bekering en geloof. De dood in Adam en het leven in Christus en in welke weg de Heere Zijn volk trekt uit de duisternis tot Zijn wonderbaar en heerlijk Licht. Dat is een Bijbelse prediking. En als daar iets ter rechter of ter linkerzijde vanaf- of toegedaan wordt kan je met iemand/mag je met iemand, niet samenwerken. Alleen eenheid in waarheid!

Ik vind dit echt een abnormaal en rigide, maar ook een ongereformeerd standpunt. Is er één gereformeerde vader met dit standpunt? Natuurlijk is niet alles een hoofdzaak. Alleen voor mensen zonder relativeringsvermogen is dat zo. De gereformeerde traditie spreekt over de adiafora. Dat is heel christelijk. En heelgereformeerd. We moeten wel hoofd- en bijzaken onderscheiden.

Dat mag je vinden, DDD. Maar als je goed gelezen had (ook de vervolg reactie) had je gezien dat ik zeker wel onderscheid in zaken aanbrengt. Gereformeerd is pas als je Gods Woord en de zuiverheid daarvan centraal zet in al je beslissingen. Gaan we samenwerken op basis van verschillende Schrift visies? verschillende hermeneutische inzichten? Verschillenden zienswijze op de eredienst? Op de rol van mannen en vrouwen? gedekte hoofden van een vrouw? verschil in kleding en de zedelijkheid daarvan?
Ja dan is het één punt zwaarder dan het ander, maar veelal komt het één uit het ander voort. En nee dan moet je echt geen breekpunt maken van een hoed, kleur stropdas, ritmisch of iso-ritmisch zingen, een bos bloemen of wat dies meer zij. Maar bagatelliseer de zaken ook niet en loop er niet met een grote boog om heen, zodat je het gedoogd. Als je op basis van Gods Woord tot bepaalde inzichten komt, moet je daar ook voor uitkomen. Ook al is het één op het eerste gezicht minder belangrijk dan het ander.

[RefoCalvinist]

Jawel, er zijn genoeg gereformeerde vaders die bezwaren hebben tegen de Roomse mis. Wat dat betreft denk ik dat Merel ietsje doorgeschoten is in haar betoog, al begrijp ik wel de lijn: ook in de roomse kerk wordt Christus gepreekt, zelfs al is dat nogal vervormd, en zouden wij daar niet graag (understatement) wekelijks zitten.

Het betoog dat er geen randzaken zouden zijn is puur belachelijk, helemaal als dat gekoppeld wordt aan de gedachte dat de enige manier van kerk-zijn die is die in bepaalde reformatorische kerken wordt toegepast. Als gereformeerd-vrijgemaakt christen lig ik dan in een deuk, en tegelijk is het heel triest. Daar waar de vrijgemaakte kerk altijd het verwijt heeft gekregen, dat zij zich de enige ware kerk vond, wordt hier met zoveel woorden gezegd dat dit uitsluitend voor reformatorische kerken in een bepaalde traditie geldt. En dan nog niet eens op grond van prediking, sacramentsbediening en tucht, maar op grond van zaken die in de 20 eeuwen christendom over de hele wereld uitsluitend in de twintigste/eenentwintigste eeuw in een klein groepje kerken in één klein landje aan de Noordzee zijn gaan bestaan. Compleet met zaligmakende vertaling en psalmberijming. Dat het kennelijk mogelijk is, bij een ander gezang of met een bos bloemen in de kerk Christus centraal te stellen is blijkbaar onmogelijk. En mensen die beweren dat zij wel degelijk Christus beleven in de kerk terwijl er een bos bloemen staat, of terwijl zij een ander gezang zingen dan de voorgeschreven psalm zijn daarmee bij voorbaat leugenaars.

Bah.

Op deze karikaturale onzin ga ik maar niet in! Wellicht zou je beter moet lezen.

[Marco]

Even terug dan:

En dan gaat samenwerken op Gods Woord wel degelijk ergens over! Dan moet je mensen op grond van het Woord eerlijk behandelen. Zeker omdat we allemaal op weg en reis zijn naar de eeuwigheid. Nee dan gaat het in de eerste plaats niet over de kleur van de stropdas of de rok of broek. Alhoewel dat in zijn geheel niet onbelangrijk is, omdat het ook gegrond is op Gods Woord. Maar allerlei vernieuwingen in de eredienst en eromheen. Bijvoorbeeld een bos bloemen of een kaars of een kringgesprek enz. enz. dat doet afbreuk aan de verkondiging van Gods Woord. Dan staat de liturgie soms hoger dan de Christus, wat fout is! En dat is niet moeilijk doen, dat is niet om mensen af te keuren, maar het moet gaan om het Woord van God, die Ene Naam, de Borg en Zaligmaker van Sion. En hoe God in en door Hem aan Zijn eer komt in het zaligen van zondaren op grond van recht en gerechtigheid. Dat is prediking en alles wat van deze prediking moeten we vermanen om terug te keren naar het Woord. Niet afkeuren, dat nooit, maar samenwerken, dat ook nooit! Zeker niet als de zuivere bediening van Gods Woord in het spel staat. Denk aan de toe-eigening van het heil, denk aan de visie op doop, de visie op het verbond, de noodzaak van de wedergeboorte, denk aan de oproep van geloof en bekering, denk aan het afwijzen van de alverzoening. Het gaat zo ver en alles heeft zware gevolgen voor de prediking!

Je zegt hier twee dingen door elkaar. Dat het bij genoemde zaken wel en niet om Gods Woord gaat. Maar door zo te zeggen dat bij deze zaken de zuivere bediening van Gods Woord in het spel is, is er maar één conclusie mogelijk: in de Ware Kerk zijn geen bloemen, wordt '1773' gezongen, én heeft men bepaalde, schriftuurlijke visie op verbond, doop, bekering, enz. Terwijl in de 2000 jaar kerk die we met z'n allen achter de rug hebben, er minstens 1800 jaar waren waarin men geen probleem had met het gewaad van de priester of bisschop, en waarin het grootste deel van de wereldwijde christenheid vrolijk gezangen zong wanneer dat uitkwam.

Overigens ben ik het grondig met je eens dat er in dit topic geen inhoudelijke reacties lijken te komen. Niet als het om een preek gaat, en niet als het gaat om synoderapporten of wat dan ook. Het lijkt iedere keer maar weer te moeten gaan over zaken als de liederen die gezongen worden en de vertaling die wordt gebruikt. De toe-eigening van het heil, visie op doop, verbond, noodzaak van wedergeboorte, oproep van geloof en bekering en afwijzing van de alverzoening zijn nog niet aan de orde gekomen (he? waar komt die alverzoening toch vandaan???)..

Als je werkelijk vindt dat die zaken in geding zijn, laten we het dan eens over die zaken hebben. Dan komen de zaken als psalmberijming enz. later wel.

[Johann Gottfried Walther]

Als je het van een preek wil laten afhangen in dit topic, dan moet dat maar, al had ik het graag breder getrokken. Het eerder genoemde rapport is nl. al 20 jaar het uitgangspunt geweest bij contacten met vooral de CGK.

Over de preek: daarvan kunnen velen hier wel wat leren. Wat opheldering over de wedergeboorte kan geen kwaad voor velen.
Als ik deze preek hoor, dan hoor ik:
1. een preek waarbij de Bijbel wordt geopend
2. teksten met teksten worden vergeleken (bijvoorbeeld: Efeze 2 wordt erbij betrokken) op een juiste manier: de andere teksten worden er bij gehaald omdat ze verduidelijken waar het in Johannes over gaat
3. een preekvorm die niet heel conventioneel is. Niet de standaard drie punten, maar wel een strak verhaal
4. een preek van 20 minuten - wat korter is dan de gemiddelde GKv preek, maar waarbij alles wat op grond van het gepreekte schriftgedeelte gezegd moet worden wel is gezegd
5. een preek waarin de doodstaat van de mens wel is genoemd (het laatste deel van de preek, over de oude en nieuwe mens), heel duidelijk, maar niet heel zwaar is aangezet. Je kunt je afvragen of daar meer nadruk op zou moeten liggen, maar met het bepreekte schriftgedeelte ligt dat niet voor de hand.
6. een preek die kennelijk uit een reeks komt waarbij het werk van de Geest centraal staat.

De opmerking, dat het ook over yoga zou kunnen gaan, zullen we maar even negeren..

Ik bevind mij tussen Marco en de visie van Wim Anker zoals gewoonlijk.
1. Ja de Bijbel gaat open.
2. Ja er worden wat teksten genoemd.
3./4.
5. Efeze 2 worden die teksten even gelezen ja maar doodstaat genoemd...
6. Kan best dat het een serie was.

Maar het blijft bij exegese, uitgangspunt is tegen een bepaalde uitleg ingaan, God en Christus en de Heilige Geest worden even genoemd maar meer ook niet. God wordt getypeerd als: Genadig en geduldig en liefdevol. Dat is éénzijdig juist ook in kader van Johannes 3.
En twee uitspraken stoorde ik me toch wel aan: zeker die van: Begin met te geloven... hoe verhoudt zich dat met de doodstaat?

De preek mist een stuk ernst en zeker ook de Heere Jezus. De preek is niet lang, maar er zit ook wat herhaling in.
Het gaat niet om lang maar om diepgang... in 20 minuten kun je best heel wat zaken zeggen.

En wat is het werk van de Heilige Geest? Nee je kunt niet alles in 20 minuten zeggen dat hoeft ook niet, maar karig is de preek zeker.
Dus samenvattend wat storende zaken, zaken die ik mist, en zaken die men zelf maar wat moet invullen/aanvullen.

[Marco]

(...)Maar het blijft bij exegese, uitgangspunt is tegen een bepaalde uitleg ingaan, God en Christus en de Heilige Geest worden even genoemd maar meer ook niet. God wordt getypeerd als: Genadig en geduldig en liefdevol. Dat is éénzijdig juist ook in kader van Johannes 3.
En twee uitspraken stoorde ik me toch wel aan: zeker die van: Begin met te geloven... hoe verhoudt zich dat met de doodstaat?

De preek mist een stuk ernst en zeker ook de Heere Jezus. De preek is niet lang, maar er zit ook wat herhaling in.
Het gaat niet om lang maar om diepgang... in 20 minuten kun je best heel wat zaken zeggen.

En wat is het werk van de Heilige Geest? Nee je kunt niet alles in 20 minuten zeggen dat hoeft ook niet, maar karig is de preek zeker.
Dus samenvattend wat storende zaken, zaken die ik mist, en zaken die men zelf maar wat moet invullen/aanvullen.

Punten waarvan ik begrijp dat je ze aandraagt.
Als je een preek over een dergelijk bekend hoofdstuk houdt, begin je niet bij het begin. De toehoorders hebben van tevoren een idee bij 'wedergeboorte'. Wat mij betreft logisch dat een predikant dat idee tegen het licht houdt en zonodig corrigeert. Te meer als hij dat doet met de letterlijke vertaling van de gebruikte Griekse woorden. Uit de uitleg die volgt kan je het evangelie wel afleiden, maar de luisteraar moet er zelf een stapje in maken, wat dat voor hemzelf betekent.
Dat God getypeerd wordt als genadig, geduldig en liefdevol is eenzijdig, maar met het oog op Johannes 3 niet onterecht. Een van de verzen die daarin nogal opvallen is vers 16, en juist vers 16 is de reden dat we opnieuw van boven geboren kunnen worden.

"Begin te geloven" - ik weet even niet precies hoe hij dat letterlijk noemt, maar hier zit een punt wat vragen op zal roepen. De vraag die je je kunt stellen is, of je iemand daartoe kan oproepen. Volgens mij doet de Schrift dat ook, namelijk. Tegelijk is de vernieuwing van je leven die daarmee samenhangt een compleet wonder, zoals ook in de preek wordt genoemd. De doodstaat wordt wel genoemd, maar in reformatorische ogen waarschijnlijk nogal weggestopt, meer naar het einde van de preek. Meer in de zin van: besef wel waar die vernieuwing voor nodig was, anders was je nog hardstikke dood.

Dat het een preek uit een serie was betekent niet heel veel voor de inhoud daarvan, behalve dat dit kennelijk één preek over het werk van de Geest betreft, terwijl kennelijk in andere preken nog andere aspecten van de Geest aan het licht komen.

[RefoCalvinist]

Even terug dan:

En dan gaat samenwerken op Gods Woord wel degelijk ergens over! Dan moet je mensen op grond van het Woord eerlijk behandelen. Zeker omdat we allemaal op weg en reis zijn naar de eeuwigheid. Nee dan gaat het in de eerste plaats niet over de kleur van de stropdas of de rok of broek. Alhoewel dat in zijn geheel niet onbelangrijk is, omdat het ook gegrond is op Gods Woord. Maar allerlei vernieuwingen in de eredienst en eromheen. Bijvoorbeeld een bos bloemen of een kaars of een kringgesprek enz. enz. dat doet afbreuk aan de verkondiging van Gods Woord. Dan staat de liturgie soms hoger dan de Christus, wat fout is! En dat is niet moeilijk doen, dat is niet om mensen af te keuren, maar het moet gaan om het Woord van God, die Ene Naam, de Borg en Zaligmaker van Sion. En hoe God in en door Hem aan Zijn eer komt in het zaligen van zondaren op grond van recht en gerechtigheid. Dat is prediking en alles wat van deze prediking moeten we vermanen om terug te keren naar het Woord. Niet afkeuren, dat nooit, maar samenwerken, dat ook nooit! Zeker niet als de zuivere bediening van Gods Woord in het spel staat. Denk aan de toe-eigening van het heil, denk aan de visie op doop, de visie op het verbond, de noodzaak van de wedergeboorte, denk aan de oproep van geloof en bekering, denk aan het afwijzen van de alverzoening. Het gaat zo ver en alles heeft zware gevolgen voor de prediking!

Je zegt hier twee dingen door elkaar. Dat het bij genoemde zaken wel en niet om Gods Woord gaat. Maar door zo te zeggen dat bij deze zaken de zuivere bediening van Gods Woord in het spel is, is er maar één conclusie mogelijk: in de Ware Kerk zijn geen bloemen, wordt '1773' gezongen, én heeft men bepaalde, schriftuurlijke visie op verbond, doop, bekering, enz. Terwijl in de 2000 jaar kerk die we met z'n allen achter de rug hebben, er minstens 1800 jaar waren waarin men geen probleem had met het gewaad van de priester of bisschop, en waarin het grootste deel van de wereldwijde christenheid vrolijk gezangen zong wanneer dat uitkwam.

Overigens ben ik het grondig met je eens dat er in dit topic geen inhoudelijke reacties lijken te komen. Niet als het om een preek gaat, en niet als het gaat om synoderapporten of wat dan ook. Het lijkt iedere keer maar weer te moeten gaan over zaken als de liederen die gezongen worden en de vertaling die wordt gebruikt. De toe-eigening van het heil, visie op doop, verbond, noodzaak van wedergeboorte, oproep van geloof en bekering en afwijzing van de alverzoening zijn nog niet aan de orde gekomen (he? waar komt die alverzoening toch vandaan???)..

Als je werkelijk vindt dat die zaken in geding zijn, laten we het dan eens over die zaken hebben. Dan komen de zaken als psalmberijming enz. later wel.

Lees het even in de context. Je legt teveel op enkele woorden.

Ik zou zeggen ga van start!

[DDD]

@RefoCalvinist:

Dat zal dan voor mij ook gelden. Maar het zou beter zijn als alle zinnen afzonderlijk én in de context, juist zouden zijn.

Je drukt jezelf buitengewoon ongelukkig en onjuist uit. Bijvoorbeeld door te zeggen dat er geen randzaken zouden bestaan (in het kader van de prediking van het Evangelie). Dan kun je daarna wel beweren dat dit in de context een andere betekenis zou hebben, maar dat is onjuist. Een rood huis is in de context van vijf blauwe huizen ook niet ineens groen. Er staat gewoon iets wat je mogelijk niet bedoelt, bij nader inzien. Dat is iets heel anders. De oplossing daarvoor is niet dat andere mensen beter lezen. De oplossing ligt in zorgvuldiger schrijven.

[-DIA-]

Vraag me ineens af: Vinden Vrijgemaakten en Nederlands Gereformeerden zichzelf eigenlijk nog reformatorisch?
Ik bedoel ik die zin zoals het woord in gebruik raakte in de tijd dat het Reformatorisch Dagblad werd opgericht
(eind jaren 60, begin jaren 70). Ik meende dat deze mensen toen al een eigen krant hadden.
Ze noemden zichzelf niet bij voorkeur reformatorisch, maar gereformeerd, orthodox gereformeerd, bij voorkeur.
Ze moesten nooit wat hebben van de 'reformatorischen'.
De bevinding was hen te zweverig en met een separerende prediking konden de mannen broeders ook nooit overweg.
Ze zongen gezangen en gingen mee met de NBG 51 Bijbel, een kenmerk dat altijd tot een van de punten voor buitenstaanders
genoemd werd. (nog trouwens!)

De vraag komt dan boven: Wat vinden wij hier op dit forum NU (anno 2015) reformatorisch?
Dat er heel veel verschoven ik hoef ik denk ik toch niet uit te leggen?

[RefoCalvinist]

@DDD. Er zijn GEEN bijzaken in de kerk, dat is wat ik zeg. Dat heb je goed gelezen.
Maar wellicht moet je verder lezen en dan kan je opmaken dat ik wel onderscheid erin aanbreng. Maar nogmaals alles wat je in de kerk doet en hoe je leeft (dus ook in de kerk) moet gegrond zijn op Gods Woord.

[ejvl]

De vraag komt dan boven: Wat vinden wij hier op dit forum NU (anno 2015) reformatorisch?
Dat er heel veel verschoven ik hoef ik denk ik toch niet uit te leggen?

Diegenen die de bijbel en de belijdenisgeschriften leren, de 3 stukken die nodig zijn, overigens maakt dat niet uit of dit NBG of (H)SV is, of 1773, 1968 of Datheen ed. om het kenmerk "reformatorisch" te krijgen.
Diegenen die het evangelie centraal stellen, die de zaligheid in Jezus Christus verkondigen zonder voorwaarden.
Eigenlijk samengevat:
Sola fide (Alleen door geloof)
Sola gratia (Alleen door genade)
Sola scriptura (Alleen de Schrift)
Solus Christus (Alleen door Christus)
Soli Deo gloria (Alleen God de eer!)

Inderdaad is er veel verschoven, helaas. En dit geldt voor alle fronten, links en rechts.
Daarom de werken van de reformatoren lezen, Calvijn, Luther, Zwingli en dergelijke.

[Marco]

@DDD. Er zijn GEEN bijzaken in de kerk, dat is wat ik zeg. Dat heb je goed gelezen.
Maar wellicht moet je verder lezen en dan kan je opmaken dat ik wel onderscheid erin aanbreng. Maar nogmaals alles wat je in de kerk doet en hoe je leeft (dus ook in de kerk) moet gegrond zijn op Gods Woord.

Dat is niet houdbaar. Ten eerste niet omdat je van bepaalde zaken met de Bijbel in de hand en met goede argumenten kunt zeggen dat je het wel, en dat je het juist niet moet doen.
Voorstanders van gezangen zeggen dat ze graag willen zingen van Christus en dat liefst rechtstreeks. Niets tegenin te brengen.
Tegenstanders zeggen dat ze het liefst zo dicht mogelijk bij de Schrift blijven. Ook niks tegenin te brengen.
En dat wordt pas echt een probleem als voor- en tegenstanders hun standpunt tot het enige ware verheffen, onwillig om nog te luisteren naar de argumenten die anderen inbrengen en - erger nog - onwillig om te onderzoeken waar die argumenten vandaan komen. Dan wordt er bij voorbaat ingevuld dat het uit een slechte bron komt.

Van andere dingen kan je al helemaal niet stellen dat alles Bijbels moet zijn. Er is gewoon geen zinnige argumentatie voor de kleurstelling in de kerk (zo lang het niet al te zeer afleidt, dat dan weer wel), of voor de vraag of collectezakjes twee of drie handgrepen moeten hebben. Ik weet het: dat gaat dan over vrij banale zaken. Alleen maar om aan te geven dat je dingen niet onnodig op scherp moet zetten.