Wat mijn gedachten zijn @Bertiel:

Ik schets twee situaties:

1) er wordt veel gesproken over bevinding, niet vanuit bevinding. Bij de koffie wordt dan goedkeurend gesproken over de bevindelijke preek. Bij wat doorvragen blijkt het dan te gaan over bekende klanken en onder ons bekende fraseringen.

2) Bij de koffie wordt gesproken over de bevindelijke preek. Hoort wat mij God deed ondervinden, wat Hij gedaan heeft aan mijn geest. Mensen waarbij hun hart verklaart is, hun (oud woord) zielslegering is opengelegd.

De eerste situatie vind ik heel lastig te duiden. Eigenlijk weet ik niet goed wat ik daar mee moet. Daarom was het ook een open vraag. Zou het kunnen zijn dat je verstandelijk de preek kunt beoordelen over de geestelijke strekking van de gepreekte bevinding? Ik vind het vooral lastig als mensen aangeven Christus niet te kennen, maar wel de bevindelijke elementen (of juist het missen daarvan) uit een preek te kunnen beoordelen.

In de tweede situatie drink ik graag nog een bakje koffie om te horen hoe het hart gesteld was en wat het heeft uitgewerkt. Om de grote daden van God te horen! Heeft de bevinding (ervaring) ons terug geworpen op ons zelf? Heeft de bevinding ons gebracht aan het kruis? Of heeft zelfs de bevinding ons gebracht op de Olijfberg?

Maanenschijn schreef: ↑04 okt 2023, 10:50
De eerste situatie vind ik heel lastig te duiden. Eigenlijk weet ik niet goed wat ik daar mee moet. Daarom was het ook een open vraag. Zou het kunnen zijn dat je verstandelijk de preek kunt beoordelen over de geestelijke strekking van de gepreekte bevinding? Ik vind het vooral lastig als mensen aangeven Christus niet te kennen, maar wel de bevindelijke elementen (of juist het missen daarvan) uit een preek te kunnen beoordelen.

ik zou in die situatie verkerend toch voorzichtig de vraag stellen over het hart en of we geen andere prioriteiten moeten hebben dan een preek be/veroordelen

Bertiel schreef: ↑04 okt 2023, 11:14

Maanenschijn schreef: ↑04 okt 2023, 10:50
De eerste situatie vind ik heel lastig te duiden. Eigenlijk weet ik niet goed wat ik daar mee moet. Daarom was het ook een open vraag. Zou het kunnen zijn dat je verstandelijk de preek kunt beoordelen over de geestelijke strekking van de gepreekte bevinding? Ik vind het vooral lastig als mensen aangeven Christus niet te kennen, maar wel de bevindelijke elementen (of juist het missen daarvan) uit een preek te kunnen beoordelen.

ik zou in die situatie verkerend toch voorzichtig de vraag stellen over het hart en of we geen andere prioriteiten moeten hebben dan een preek be/veroordelen

Ik denk dat sommige mensen in staat zijn om preken te beoordelen op geestelijke inhoud, zelfs als ze Christus niet persoonlijk kennen of Zijn genade nog niet hebben ervaren. Dit is mogelijk, omdat intellectuele beoordeling en geestelijke overtuiging niet noodzakelijk hand in hand gaan.

Ik voel me wel een beetje aangesproken door je post, @Maanenschijn, maar misschien bedoel je mij niet.... Wat ik wil zeggen is, dat bevinding m.i niet alleen iets is als je iets hebt, maar kan er ook zijn als je iets mist. Dan gaat het over de toeleidende weg tot Christus. Bijvoorbeeld als je 'in je ongeluk loopt'. Dat is m.i ook bevinding en dan honger je naar de kennis van een Verlosser, Die je nog niet kent.

Thea schreef:Ik voel me wel een beetje aangesproken door je post, @Maanenschijn, maar misschien bedoel je mij niet.... Wat ik wil zeggen is, dat bevinding m.i niet alleen iets is als je iets hebt, maar kan er ook zijn als je iets mist. Dan gaat het over de toeleidende weg tot Christus. Bijvoorbeeld als je 'in je ongeluk loopt'. Dat is m.i ook bevinding en dan honger je naar de kennis van een Verlosser, Die je nog niet kent.

Ik heb jou zeker niet op het oog gehad hoor, toen ik dit neerschreef , maar je mag de schoen wel aantrekken als die past .

Nee, ik heb niemand specifiek op het oog, ik loop al wel wat langer met deze vraag.

Overigens schrijf je iets waar ik (het gaat over tere zaken) wel wat vraagtekens bij zet: ‘honger naar de kennis van een Verlosser, Die je nog niet kent.”

De Heere geeft een door Hem missend gemaakte ziel honger naar de kennis van Christus. Hem meer en meer te kennen. Maar laten we wel vasthouden dat in het uur van de wedergeboorte we door het geloof kennis en deel gekregen hebben aan Christus. Wie Hem niet kent, is niet wedergeboren. Wel is Hij vaak verborgen, door onze zonden, of door beproeving. Dan verlangen we er meer en meer naar Hem beter te kennen, of opnieuw te kennen. Dat is de zielservaring, de bevinding waar ik graag wat over hoor en die naar Christus uitdrijft.

Ik hoop dat je dat bedoeld hebt?

Zeker tere zaken, ik vind het ook lastig om er over te praten. Maar waar ik een lans voor wil breken, is dat er al bevinding is , voordat je Christus kent. De toeleidende weg tot Christus. Dat wordt veel gepreekt in 'bevindelijke' kerken. En dat kan zo tot troost zijn voor missende mensen.

Wat is dan de inhoud en waarde van die troost Thea? Is dat hetzelfde als de ENIGE troost in leven en sterven beide?

TSC schreef: ↑05 okt 2023, 07:10 Wat is dan de inhoud en waarde van die troost Thea? Is dat hetzelfde als de ENIGE troost in leven en sterven beide?

Deze vraag kwam ook bij mij op.
M.i. is er geen enkele troost buiten het kennen van Christus en Zijn gerechtigheid. Voor bekommerden is er hoogstens aansporing en bemoediging nodig, geen (valse) troost. Buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.

Het is niet de ware Troost, maar daar drijft het naar uit. De grondslag van de werkingen van de Geest is altijd liefde en de liefde trekt.

Thea schreef: ↑05 okt 2023, 07:33 Het is niet de ware Troost, maar daar drijft het naar uit. De grondslag van de werkingen van de Geest is altijd liefde en de liefde trekt.

Als het niet de ware troost is, wat voor troost is het dan?

Anselmus schreef: ↑05 okt 2023, 07:25

TSC schreef: ↑05 okt 2023, 07:10 Wat is dan de inhoud en waarde van die troost Thea? Is dat hetzelfde als de ENIGE troost in leven en sterven beide?

Deze vraag kwam ook bij mij op.
M.i. is er geen enkele troost buiten het kennen van Christus en Zijn gerechtigheid. Voor bekommerden is er hoogstens aansporing en bemoediging nodig, geen (valse) troost. Buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.

Bedoeld Thea niet het woord hoop in plaats van troost? Een hoop die ook bezongen wordt in psalm 138:

Verlaat niet wat Uw hand begon,
O Levensbron,

Of eigenlijk krachtiger in Datheen:
Het werk Uwer handen zult Gij
Volvoeren vrij,
O Heer genadig.

En dat met de bede dat ‘de Heere niet zal laten varen enig werk wat Zijn hand ooit begon’.

Maar hoe weet je dan of het een werk is wat Zijn hand begon, of dat het je eigen gevoelens zijn? Als je daar dan troost uit haalt, daarop misschien gaat denken: jamaar ik ben toch op de goede( toeleidende) weg, God verlaat niet wat Zijn hand begon dus uiteindelijk komt het met mij ook wel goed?

Boston zegt in zijn aantekeningen op het Merg van het evangelie dat het nabijkomend werk zo op het echte lijkt, dat je dit enkel kan beoordelen vanuit de geloofsdaad.

Simon0612 schreef: ↑05 okt 2023, 07:39

Anselmus schreef: ↑05 okt 2023, 07:25

TSC schreef: ↑05 okt 2023, 07:10 Wat is dan de inhoud en waarde van die troost Thea? Is dat hetzelfde als de ENIGE troost in leven en sterven beide?

Deze vraag kwam ook bij mij op.
M.i. is er geen enkele troost buiten het kennen van Christus en Zijn gerechtigheid. Voor bekommerden is er hoogstens aansporing en bemoediging nodig, geen (valse) troost. Buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.

Bedoeld Thea niet het woord hoop in plaats van troost? Een hoop die ook bezongen wordt in psalm 138:

Verlaat niet wat Uw hand begon,
O Levensbron,

Of eigenlijk krachtiger in Datheen:
Het werk Uwer handen zult Gij
Volvoeren vrij,
O Heer genadig.

En dat met de bede dat ‘de Heere niet zal laten varen enig werk wat Zijn hand ooit begon’.

dat lijkt me meer van toepassing ten tijde van geestelijke verlatingen

Bertiel schreef: ↑05 okt 2023, 08:25

Simon0612 schreef: ↑05 okt 2023, 07:39

Anselmus schreef: ↑05 okt 2023, 07:25

TSC schreef: ↑05 okt 2023, 07:10 Wat is dan de inhoud en waarde van die troost Thea? Is dat hetzelfde als de ENIGE troost in leven en sterven beide?

Deze vraag kwam ook bij mij op.
M.i. is er geen enkele troost buiten het kennen van Christus en Zijn gerechtigheid. Voor bekommerden is er hoogstens aansporing en bemoediging nodig, geen (valse) troost. Buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.

Bedoeld Thea niet het woord hoop in plaats van troost? Een hoop die ook bezongen wordt in psalm 138:

Verlaat niet wat Uw hand begon,
O Levensbron,

Of eigenlijk krachtiger in Datheen:
Het werk Uwer handen zult Gij
Volvoeren vrij,
O Heer genadig.

En dat met de bede dat ‘de Heere niet zal laten varen enig werk wat Zijn hand ooit begon’.

dat lijkt me meer van toepassing ten tijde van geestelijke verlatingen

De teksten dienen als voorbeeld. Daarnaast denk ik niet dat we voor elkaar kunnen bepalen aan welke teksten je houvast/hoop kunt ontleden. Dat is toch een hartenzaak denk ik.