DDD schreef:Zolang er mensen zijn die zich er over opwinden als iemand een schrikreactie heeft als er iets gebeurt, zullen er mensen zijn die het nodig vinden om weg te blijven.

Overigens zouden mensen wat meer op zichzelf en wat minder op anderen moeten letten. Wat niet hetzelfde is als oog voor elkaar hebben. Dat kan geen kwaad.

Dat bedoelde ik enigszins te zeggen. Oog voor elkaar hebben is niet altijd eenvoudig maar vaak wel opbouwend en soms ook helend.

Herman schreef:[

Als je op de preekstoel al duidelijk begrip voor van alles en nog wat gaat tonen, dan stimuleer je de mensen om met een snotneus ook maar thuis te blijven. Dus ik ben bij dit soort concrete dingen niet wars van genoeg duidelijkheid. De mensen die écht vanwege hun prikkelbaarheid niet kunnen komen, weten best dat ze een duidelijk excuus hebben en lijden eerder onder hun afwezigheid dan dat ze zitten te mopperen op een concrete aanspraak. Zo kijk ik er tegen aan.

Ik mis de wekelijkse kerkgang erg. Ik ben in een herstelfase. ik ging heus voorheen weleens omdat "moest., of om een goed voorbeeld te geven aan de kinderen. Ik ben nu bijna 3 jaar niet in de kerk geweest. Eerst vanwege corona, daarna werd ik ziek. Ik raak vervreemd van de gemeente. Een vreemde gewaarwording. Er is e.e.a. veranderd in de tussentijd.

HersteldHervormd schreef:Tijdens de coronaperiode was de kerkgang vaak niet mogelijk of heel beperkt. Ik hoor om mij heen af en toe dat mensen thuis naar wat anders gingen luisteren, omdat ze liever een andere dominee horen. Nu de kerkgang weer normaal is merk je ook wel dat er wat mensen afhaken of vertrokken zijn, veelal zijn dit randkerkelijken. Is er een verband?

De vraag is hoe het thuis luisteren bij jullie vergaan is? Ik zou op zich wel kunnen begrijpen als je géén dominee hebt dat je dan sneller mee gaat luisteren met een gemeente waar wel een dominee voorgaat.

Persoonlijk heb ik altijd meegeluisterd met onze eigen kerk. Welke dominee er dan ook was. Één keertje heb ik met een andere HHG meegeluisterd omdat de verbinding niet goed werkte. Waarschijnlijk lag dat aan ons, omdat andere er geen last van hadden.

Wij hebben eerst trouw met onze eigen kerk meegeluisterd. Maar vanwege frustraties over leer en prediking zijn we vrij snel afgehaakt. Toen eerst met onze oude gemeente meegeleefd maar omdat we daar niet meer naar terug kunnen ivm de afstand toch in onze eigen omgeving rond gaan kijken. Uiteindelijk bij een gemeente aangesloten, tijdje fysiek naar de kerk gegaan en nu ook lid geworden daar. Maar ook als er geen corona was geweest, hadden we deze overstap gemaakt.

Wij hebben in het begin 1 of 2 keer met een van de andere kinderen meegekeken. Toen dachten we nog dat het om een paar weken zou gaan.
De rest van de tijd met onze eigen gemeente.

Mara schreef:

Herman schreef:[

Als je op de preekstoel al duidelijk begrip voor van alles en nog wat gaat tonen, dan stimuleer je de mensen om met een snotneus ook maar thuis te blijven. Dus ik ben bij dit soort concrete dingen niet wars van genoeg duidelijkheid. De mensen die écht vanwege hun prikkelbaarheid niet kunnen komen, weten best dat ze een duidelijk excuus hebben en lijden eerder onder hun afwezigheid dan dat ze zitten te mopperen op een concrete aanspraak. Zo kijk ik er tegen aan.

Ik mis de wekelijkse kerkgang erg. Ik ben in een herstelfase. ik ging heus voorheen weleens omdat "moest., of om een goed voorbeeld te geven aan de kinderen. Ik ben nu bijna 3 jaar niet in de kerk geweest. Eerst vanwege corona, daarna werd ik ziek. Ik raak vervreemd van de gemeente. Een vreemde gewaarwording. Er is e.e.a. veranderd in de tussentijd.

Als ik mij goed herinner, luisterde jij ook voor corona al andere diensten. Is het dan niet tijd om een nieuw ' kerkelijk huis' te zoeken?

Wij hebben meegeluisterd met eigen gemeente. Ik mis die periode soms wel. Helemaal nu het koud is in de kerk en het tocht. Iedereen zit met jassen aan en een sjaal om. Dan zit ik liever behaaglijk op de bank voor de kachel.

Tijdens de coronatijd hebben wij vooral tijdens leespreekzondagen wel eens buiten de eigen gemeente meegekeken. Bepaalde kerkenraadsleden lezen preken die voor de kinderen niet te volgen zijn. Onze gemeente is ook erg breed qua ligging. Dat is mooi maar zorgt ook voor polarisatie bij de leespreekkeuze. Toch denk ik dat het de bedoeling is dat je verbonden bent aan de gemeente waar je lid bent. Inmiddels soms incidenteel elders meekijken bij ziekte of vakantie o.i.d.

Altijd alle eigen diensten, sinds corona ook extra diensten tussendoor en sinds ongeveer een jaar elke dag een preek uit de app 'preek voor elke dag'.

Eloesje schreef:

HersteldHervormd schreef:Tijdens de coronaperiode was de kerkgang vaak niet mogelijk of heel beperkt. Ik hoor om mij heen af en toe dat mensen thuis naar wat anders gingen luisteren, omdat ze liever een andere dominee horen. Nu de kerkgang weer normaal is merk je ook wel dat er wat mensen afhaken of vertrokken zijn, veelal zijn dit randkerkelijken. Is er een verband?

De vraag is hoe het thuis luisteren bij jullie vergaan is? Ik zou op zich wel kunnen begrijpen als je géén dominee hebt dat je dan sneller mee gaat luisteren met een gemeente waar wel een dominee voorgaat.

Persoonlijk heb ik altijd meegeluisterd met onze eigen kerk. Welke dominee er dan ook was. Één keertje heb ik met een andere HHG meegeluisterd omdat de verbinding niet goed werkte. Waarschijnlijk lag dat aan ons, omdat andere er geen last van hadden.

Wij hebben eerst trouw met onze eigen kerk meegeluisterd. Maar vanwege frustraties over leer en prediking zijn we vrij snel afgehaakt. Toen eerst met onze oude gemeente meegeleefd maar omdat we daar niet meer naar terug kunnen ivm de afstand toch in onze eigen omgeving rond gaan kijken. Uiteindelijk bij een gemeente aangesloten, tijdje fysiek naar de kerk gegaan en nu ook lid geworden daar. Maar ook als er geen corona was geweest, hadden we deze overstap gemaakt.

Wat waren die frustraties als ik vragen mag?

HersteldHervormd schreef:

Eloesje schreef:

HersteldHervormd schreef:Tijdens de coronaperiode was de kerkgang vaak niet mogelijk of heel beperkt. Ik hoor om mij heen af en toe dat mensen thuis naar wat anders gingen luisteren, omdat ze liever een andere dominee horen. Nu de kerkgang weer normaal is merk je ook wel dat er wat mensen afhaken of vertrokken zijn, veelal zijn dit randkerkelijken. Is er een verband?

De vraag is hoe het thuis luisteren bij jullie vergaan is? Ik zou op zich wel kunnen begrijpen als je géén dominee hebt dat je dan sneller mee gaat luisteren met een gemeente waar wel een dominee voorgaat.

Persoonlijk heb ik altijd meegeluisterd met onze eigen kerk. Welke dominee er dan ook was. Één keertje heb ik met een andere HHG meegeluisterd omdat de verbinding niet goed werkte. Waarschijnlijk lag dat aan ons, omdat andere er geen last van hadden.

Wij hebben eerst trouw met onze eigen kerk meegeluisterd. Maar vanwege frustraties over leer en prediking zijn we vrij snel afgehaakt. Toen eerst met onze oude gemeente meegeleefd maar omdat we daar niet meer naar terug kunnen ivm de afstand toch in onze eigen omgeving rond gaan kijken. Uiteindelijk bij een gemeente aangesloten, tijdje fysiek naar de kerk gegaan en nu ook lid geworden daar. Maar ook als er geen corona was geweest, hadden we deze overstap gemaakt.

Wat waren die frustraties als ik vragen mag?

Dat mag je vragen. We misten het aanbod van genade. Het was 'och mocht het eens gebeuren' geen oproep tot bekering. En ik kan zelf best wel dingen in perspectief plaatsen, iets lezen, uitdiepen etc maar mijn kinderen niet. Geen geestelijk voedsel maakt je dood.

Eloesje schreef:
Dat mag je vragen. We misten het aanbod van genade. Het was 'och mocht het eens gebeuren' geen oproep tot bekering. En ik kan zelf best wel dingen in perspectief plaatsen, iets lezen, uitdiepen etc maar mijn kinderen niet. Geen geestelijk voedsel maakt je dood.

Als kinderen steeds horen: ''Het wordt zo gezegd, maar het is zo bedoeld'' dat ze ook niet weten waar ze aan toe zijn.

merel schreef:
Als ik mij goed herinner, luisterde jij ook voor corona al andere diensten. Is het dan niet tijd om een nieuw ' kerkelijk huis' te zoeken?

Wij hebben meegeluisterd met eigen gemeente. Ik mis die periode soms wel. Helemaal nu het koud is in de kerk en het tocht. Iedereen zit met jassen aan en een sjaal om. Dan zit ik liever behaaglijk op de bank voor de kachel.

Eerlijk gezegd denken wij daar wel aan ja. Maar is momenteel lastig omdat ik nog niet ga. Ik luister vaak naar ds. van der Zwan. Is nu te ver. De Heere geeft vaak een woord of tekst in een prediking. Hij wil het zegenen. Het blijft natuurlijk wel een vervanging van een kerkgang. Maar zo fijn dat het mogelijk is.
Maar we kuisterden vroeger ook thuis, bij de badrecorder, voor ong. 2 jaar.

Mara schreef:

merel schreef:
Als ik mij goed herinner, luisterde jij ook voor corona al andere diensten. Is het dan niet tijd om een nieuw ' kerkelijk huis' te zoeken?

Wij hebben meegeluisterd met eigen gemeente. Ik mis die periode soms wel. Helemaal nu het koud is in de kerk en het tocht. Iedereen zit met jassen aan en een sjaal om. Dan zit ik liever behaaglijk op de bank voor de kachel.

Eerlijk gezegd denken wij daar wel aan ja. Maar is momenteel lastig omdat ik nog niet ga. Ik luister vaak naar ds. van der Zwan. Is nu te ver. De Heere geeft vaak een woord of tekst in een prediking. Hij wil het zegenen. Het blijft natuurlijk wel een vervanging van een kerkgang. Maar zo fijn dat het mogelijk is.
Maar we kuisterden vroeger ook thuis, bij de badrecorder, voor ong. 2 jaar.

En als hij vertrekt? Of als je ouder wordt. Is de afstand het dan nog waard om meerdere keren per week naar Dordrecht Centrum te gaan? Dichterbij zijn toch ook wel kerken?

Geytenbeekje schreef:

Eloesje schreef:
Dat mag je vragen. We misten het aanbod van genade. Het was 'och mocht het eens gebeuren' geen oproep tot bekering. En ik kan zelf best wel dingen in perspectief plaatsen, iets lezen, uitdiepen etc maar mijn kinderen niet. Geen geestelijk voedsel maakt je dood.

Als kinderen steeds horen: ''Het wordt zo gezegd, maar het is zo bedoeld'' dat ze ook niet weten waar ze aan toe zijn.

Klopt, daarom zijn we op zoek gegaan naar een andere gemeente.
In corona tijd was onopgemerkt meeluisteren met anderen wel prettig maar tegelijkertijd lastig dat je de gemeenteleden niet echt leert kennen. Blij dat we vrij snel meegenomen werden in het schema zodat we ook live mee konden luisteren.

merel schreef:
En als hij vertrekt? Of als je ouder wordt. Is de afstand het dan nog waard om meerdere keren per week naar Dordrecht Centrum te gaan? Dichterbij zijn toch ook wel kerken?

Dat betekent dat ik (spreek maar voor mezelf) lijd aan de kerk. Mijn gebed is of de Heere me de weg wil wijzen hierin. Ik ervaar dat Hij spreekt. Ik ben merdere malen diep verwonderd geraakt als ik een antwoord of bemoediging kreeg. In het ziekenhuis zette de verpleging een computer bij me neer zodat ik naar een kerkdienst kon luisteren. Als het afgelopen was en ze hem kwamen ophalen vroegen ze of het leuk was. Soms kon ik dan vertellen dat 'leuk" niet het goede woord was. Maar ik vond niet altijd de juiste woorden.
Evangeliseren kon ik niet, nog steeds niet. Je stuit op een muur soms en dan sla ik dicht. In een appje of mail gaat dat beter, dan kan ik erover nadenken. Ik ben nu niet in staat om een nieuwe gemeente te (laten)zoeken. Ik heb het ook bij mijn ouders gezien dat de Heere weet wat we nodig hebben. Zij moesten het doen met een bandrecorder, nu hebben we een computer.

Mara schreef:

merel schreef:
En als hij vertrekt? Of als je ouder wordt. Is de afstand het dan nog waard om meerdere keren per week naar Dordrecht Centrum te gaan? Dichterbij zijn toch ook wel kerken?

Dat betekent dat ik (spreek maar voor mezelf) lijd aan de kerk. Mijn gebed is of de Heere me de weg wil wijzen hierin. Ik ervaar dat Hij spreekt. Ik ben merdere malen diep verwonderd geraakt als ik een antwoord of bemoediging kreeg. In het ziekenhuis zette de verpleging een computer bij me neer zodat ik naar een kerkdienst kon luisteren. Als het afgelopen was en ze hem kwamen ophalen vroegen ze of het leuk was. Soms kon ik dan vertellen dat 'leuk" niet het goede woord was. Maar ik vond niet altijd de juiste woorden.
Evangeliseren kon ik niet, nog steeds niet. Je stuit op een muur soms en dan sla ik dicht. In een appje of mail gaat dat beter, dan kan ik erover nadenken. Ik ben nu niet in staat om een nieuwe gemeente te (laten)zoeken. Ik heb het ook bij mijn ouders gezien dat de Heere weet wat we nodig hebben. Zij moesten het doen met een bandrecorder, nu hebben we een computer.

Ik denk dat in stille overgave en afhankelijkheid er zeker een weg gebaand zal worden en misschien betekent dat meestal/heel vaak thuis een dienst meemaken.
Door lichamelijke omstandigheden is voor mij fysiek de kerkdienst bezoeken ook meestal niet mogelijk, wat ben ik dankbaar voor de moderne techniek!