dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...

[Mariaa]

Ik ben steeds dankbaarder voor het feit dat ik als kind gedoopt ben. Niet ík koos voor God, maar God koos voor mij!! Als ik als volwassene gedoopt zou zijn, dan zou ik terugkijken naar mijn keuze. Maar die is zo wankelend. Als ik alles kwijt ben en in twijfel leef, houd ik niets meer over.
Maar nu mag ik steeds weer terugkijken naar de doop en wanneer ik twijfel aan mijn geloof, mag ik met Luther zeggen: Ik ben GEDOOPT! Niet ik begon, maar God begon!

En over het bewust meemaken... Dat kan iedere keer weer als de Doop bediend wordt.

[Marnix]

Maar je hebt toch ook belijdenis gedaan en een keuze voor God gemaakt? Het een sluit het ander niet uit, sterker nnog, de keuze begint bij God maar moet toch ook van twee kanten komen. Als het goed is spreek je dat ook uit... en dan ga je toch niet gelijk omdat je die keuze maakt, dat als gevaarlijk bestempelen omdat het de keuze van jou als zwak en zondig mens is?

Vaak is het in beide gevallen hetzelfde, terwijl jij doet alsof het een wereld van verschil is. God koos voor mij. En vervolgens komt de keuze voor God (belijdenis of bij sommigen volwassendoop) erbij.

[freek]

Ik hoor om mij heen (in mijn familie en in onze kerk) steeds meer de roep om herdoop.
Komt dat niet hierdoor omdat we de rijkdom van de kinderdoop hebben onderschat?

Bij wie wordt er wel een gepraat over het feit dat je als kind gedoopt was.

Ik denk dat het hele probleem hierin ligt dat we in onze kerken vaak geen raad weten met de positie van kinderen. Ik was van plan om een topic te starten over geloofsopvoeding. Hoe voed je je kinderen op? We zijn bang voor veronderstelde wedergeboorte/verkiezing van kinderen van de gemeente. Gezien de wijze waarop dat vaak gestalte krijgt, terecht. 'Je bent een kind van God dus het zit wel goed met je', is niet een wijze van opvoeding waar je vruchtbare christenen mee creëert. En ik ben bang dat het zo wel heel vaak gebeurt, in GKN-kringen. Maar geboren worden binnen de christelijke gemeente houdt wel iets meer in dan enkel 'op het erf van het verbond' of whatever gebracht worden. Als ik de brieven van Paulus goed tot me neem, dan kom ik tot de conclusie dat hij kinderen evenals de volwassenen (die toen veelal heel bewust vanuit de heidenwereld tot geloof waren gekomen) ziet als medeleden van het lichaam van Christus, waarvoor dezelfde roeping geldt als de volwassenen: Zoals gij de Heere Jezus hebt aangenomen, wandelt alzo in hem! Want het valt me telkens op bij de teksten die handelen over de doop, dat het accent vooral valt op hetgeen ná de doop volgt, namelijk het leven met Hem, uit het geloof. Als we dat onze kinderen inscherpen en voorhouden, krijgt de doop van kinderen voor kinderen weer waarde, ook als ze tot volwassenheid gekomen zijn. En dan zullen er nog steeds kinderen zijn, die later alsnog het leven in de wereld lief zullen krijgen. Zodat het woord van Johannes geldt: Ze zijn uit ons uitgegaan, maar ze waren van ons niet (even vrij uit m'n hoofd). Maar het is niet vreemd dat als we kinderen opvoeden als onbekeerden, en we de doop laten verwijzen naar iets dat nog in hun leven moet gebeuren, er getwijfeld wordt of de kinderdoop wel de juiste manier van dopen is. Want als je ze opvoed als onbekeerden voedt je kinderen niet in het geloof op. En heeft de doop ook niet zoveel waarde.

[Mariaa]

Maar je hebt toch ook belijdenis gedaan en een keuze voor God gemaakt? Het een sluit het ander niet uit, sterker nnog, de keuze begint bij God maar moet toch ook van twee kanten komen. Als het goed is spreek je dat ook uit... en dan ga je toch niet gelijk omdat je die keuze maakt, dat als gevaarlijk bestempelen omdat het de keuze van jou als zwak en zondig mens is?

Vaak is het in beide gevallen hetzelfde, terwijl jij doet alsof het een wereld van verschil is. God koos voor mij. En vervolgens komt de keuze voor God (belijdenis of bij sommigen volwassendoop) erbij.

Nee, het een sluit het ander absoluut niet uit. Ik heb idd belijdenis gedaan en dat was een geweldig mooie dienst. Maar juist de Doop geeft mij troost, omdat toen ik na het belijdenis doen in zonde viel en God verloochende, Hij het was Die me opzocht.
Ik weet nu dat het van mijn keuze niet afhangt, maar ik dank God dat ik die keuze mág en kán maken omdat Hij mij eerst heeft liefgehad.

Maar ik snap best dat anderen hier anders tegenaan kijken hoor. En dat anderen juist uit de volwassendoop veel troost putten. Ik sprak vanuit mijzelf. Dus als ik enkel belijdenis had gedaan zou ik het steeds zoals je zei als gevaarlijk bestempelen. Dat wil niet zeggen dat iedereen dat zou doen. 'k Hoop het alsjeblieft niet..

Ik ben zelf voor kinderdoop, maar volwassendoop is ook prima als men daar in het geloof achterstaat en niet vanuit het gevoel. Zolang men zich maar niet laat overdopen.

[aritha]

Ja, ik geloof dat de doop ons oproept om een keuze te maken.
De door de doop bezegelde Goede Boodschap vraagt van iedereen die het hoort: geloof.
Want geloof is mijn lege hand waarin ik ontvang wat God mij geeft.
Als ik Gods beloften door het geloof omarm (gewerkt door de Heilige Geest) dan wordt het teken van de beloften voor mij het teken van de zaak zelf.

Je hebt het over belijdenis doen Marnix, dat dat een keuze is voor God, voor mij was dat niet mijn moment van keuze. Ik zag het meer als een toegang ' vragen' tot het Avondmaal.

[Marnix]

Mariaa, bedankt voor je reaktie, ik sluit me er helemaal bij aan.

Ja, ik geloof dat de doop ons oproept om een keuze te maken.
De door de doop bezegelde Goede Boodschap vraagt van iedereen die het hoort: geloof.
Want geloof is mijn lege hand waarin ik ontvang wat God mij geeft.
Als ik Gods beloften door het geloof omarm (gewerkt door de Heilige Geest) dan wordt het teken van de beloften voor mij het teken van de zaak zelf.

Je hebt het over belijdenis doen Marnix, dat dat een keuze is voor God, voor mij was dat niet mijn moment van keuze. Ik zag het meer als een toegang ' vragen' tot het Avondmaal.

Of het het keuze-moment is hangt er wat vanaf, als het goed is heb je die keuze overdacht. Maar je vraagt niet slechts toegang aan het avondmaal.... je belijdt je geloof en wat dat betreft gaat het dus altijd om een keuze, je spreekt uit dat je Hem wil volgen en dienen, je leven aan Hem wil geven. Daarmee krijg je ook toegang tot het avondmaal. Je kan nooit of je geloof belijden of toegang vragen tot het avondmaal, want het avondmaal is voor wie hun geloof belijden in leer en leven. Natuurlijk kan je die keuze al gemaakt hebben, maar bij het doen van belijdenis spreek je dat tegenover Gods gemeente uit en wordt dat openbaar.

[aritha]

Dat is waar; alleen waren de belijdenisvragen magertjes.
In de kerk waar ik later heen ging werden de vragen van de volwassendoop bij het belijdenis-doen gebruikt.

[Mariaa]

Ik hoor om mij heen (in mijn familie en in onze kerk) steeds meer de roep om herdoop.
Komt dat niet hierdoor omdat we de rijkdom van de kinderdoop hebben onderschat?

Bij wie wordt er wel een gepraat over het feit dat je als kind gedoopt was.

Ik denk dat het hele probleem hierin ligt dat we in onze kerken vaak geen raad weten met de positie van kinderen. Ik was van plan om een topic te starten over geloofsopvoeding. Hoe voed je je kinderen op? We zijn bang voor veronderstelde wedergeboorte/verkiezing van kinderen van de gemeente. Gezien de wijze waarop dat vaak gestalte krijgt, terecht. 'Je bent een kind van God dus het zit wel goed met je', is niet een wijze van opvoeding waar je vruchtbare christenen mee creëert. En ik ben bang dat het zo wel heel vaak gebeurt, in GKN-kringen. Maar geboren worden binnen de christelijke gemeente houdt wel iets meer in dan enkel 'op het erf van het verbond' of whatever gebracht worden. Als ik de brieven van Paulus goed tot me neem, dan kom ik tot de conclusie dat hij kinderen evenals de volwassenen (die toen veelal heel bewust vanuit de heidenwereld tot geloof waren gekomen) ziet als medeleden van het lichaam van Christus, waarvoor dezelfde roeping geldt als de volwassenen: Zoals gij de Heere Jezus hebt aangenomen, wandelt alzo in hem! Want het valt me telkens op bij de teksten die handelen over de doop, dat het accent vooral valt op hetgeen ná de doop volgt, namelijk het leven met Hem, uit het geloof. Als we dat onze kinderen inscherpen en voorhouden, krijgt de doop van kinderen voor kinderen weer waarde, ook als ze tot volwassenheid gekomen zijn. En dan zullen er nog steeds kinderen zijn, die later alsnog het leven in de wereld lief zullen krijgen. Zodat het woord van Johannes geldt: Ze zijn uit ons uitgegaan, maar ze waren van ons niet (even vrij uit m'n hoofd). Maar het is niet vreemd dat als we kinderen opvoeden als onbekeerden, en we de doop laten verwijzen naar iets dat nog in hun leven moet gebeuren, er getwijfeld wordt of de kinderdoop wel de juiste manier van dopen is. Want als je ze opvoed als onbekeerden voedt je kinderen niet in het geloof op. En heeft de doop ook niet zoveel waarde.

Wat mij betreft start je dat topic. Interesting!

[Marnix]

Dat is waar; alleen waren de belijdenisvragen magertjes.
In de kerk waar ik later heen ging werden de vragen van de volwassendoop bij het belijdenis-doen gebruikt.

Oh oke, het was meer een instemmen met de leer ofzo... waarbij de meeste belijdende leden niet aan het avondmaal aan hoorden te gaan?

[Mariaa]

Heej, als vrijgemaakte sta ik vooraan om dit te beamen.

Weet je dat ik uit het raam zit te kijken, het puntje van het kruis zie en bedenk: Hé, daar zit Marnix dus iedere zondag .

Sorry, dat was even off-topic..

[Tiberius]

Dat is waar; alleen waren de belijdenisvragen magertjes.
In de kerk waar ik later heen ging werden de vragen van de volwassendoop bij het belijdenis-doen gebruikt.

Oh oke, het was meer een instemmen met de leer ofzo... waarbij de meeste belijdende leden niet aan het avondmaal aan hoorden te gaan?

Als het de vragen van Voetius zijn, zoals afgedrukt achter het Kort Begrip, zijn ze in wezen hetzelfde als de (volwassen)doopvragen. Deze vragen laten geen enkele ruimte voor een verstandsgeloof, integendeel zelfs.

[Marnix]

Mariaa, ik denk niet dat ik daar iedere zondag zit

Dat is waar; alleen waren de belijdenisvragen magertjes.
In de kerk waar ik later heen ging werden de vragen van de volwassendoop bij het belijdenis-doen gebruikt.

Oh oke, het was meer een instemmen met de leer ofzo... waarbij de meeste belijdende leden niet aan het avondmaal aan hoorden te gaan?

Als het de vragen van Voetius zijn, zoals afgedrukt achter het Kort Begrip, zijn ze in wezen hetzelfde als de (volwassen)doopvragen. Deze vragen laten geen enkele ruimte voor een verstandsgeloof, integendeel zelfs.

Mee eens, alleen is de praktijk soms helaas anders....

[aritha]

1. Verklaart gij dat gij de leer van onze kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door Gods genade in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?
3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen, en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer of leven kwaamt te misgaan?

Dit waren de vragen.

[Tiberius]

1. Verklaart gij dat gij de leer van onze kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door Gods genade in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?
3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen, en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer of leven kwaamt te misgaan?

Dit waren de vragen.

En dat vind jij magertjes???

[aritha]

1. Verklaart gij dat gij de leer van onze kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door Gods genade in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?
3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen, en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer of leven kwaamt te misgaan?

Dit waren de vragen.

En dat vind jij magertjes???

De vragen werden toegespitst op de leer van de kerk waarin ik belijdenis deed. Er is geen persoonlijk gesprek geweest. Ik vind de vragen niet ' echt' magertjes, het zijn stevige vragen maar eigenlijk zei ik ja op:

1.Is de leer van onze kerk DE ware zaligmakende leer?
2.Beloof je dat je deze leer vast zult houden
3.Beloof je dat je eerbaar zult leven
4.Beloof je dat je je zult onderwerpen aan het kerlijke gezag.

Ik overzag toen nog niet de consequenties van mijn ja-woord.
Ik heb mijn beloftes niet kunnen houden en heb mijn ja-woord verbroken.

Ik denk dat de vragen niet magertjes zijn. Maar...