Ik ben absoluut geen fan van gezelschaps-gedoe*, maar dat neemt niet weg dat je als je nuchter de verschillende verhalen van bekeringen van normale mensen vergelijkt (van verschillende liggingen, wereldwijd), je toch bepaalde overeenkomsten ziet. En die mogen best genoemd worden, toch?theoloog schreef:@ memento en avi
Het wordt lastig als tale Kanaäns invulling gaat geven aan bijbelse woorden. Je geeft het in je PS al aan memento. Zullen we het er gewoon bijbels bij houden dat iedere christen vanuit Gods liefde hoort te leven: Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst heeft lief gehad. Op het moment dat ik bij mezelf of bij een ander merk dat dit niet meer zo is, is er gebed en schuldbelijden nodig. Ik geloof namelijk dat God ons oproept om iedere dag uit Hem te leven. Op het moment dat je het denkt zelf te kunnen ga je onderuit.
Ik denk dat in gezelschapskringen teveel de mens centraal staat en niet Gods Geest van wie we allemaal afhankelijk zijn. En ik kan dus helemaal niets met een vrouw uit 1750 die zo'n beetje de enige is bij wie het dan voorkwam dat ze uit Gods liefde haar hele leven leefde. Dat suggereert dit nl. Misschien niet de bedoeling maar toch. Bijbels is het om niet te twijfelen en zoals het doopsformulier dat samenvat: als wij uit zwakheid in zonde vallen, moeten wij aan Gods genade niet vertwijfelen, nog in de zonde blijven liggen, overmits de doop een zegel en ontwijfelbaar getuigenis is dat Hij met ons een eeuwig verbond der genade opricht en ons tot Zijn kinderen en erfgenamen aanneemt. Dat is bijbels en dat hebben onze vaderen gewoon in navolging van de Schrift beleden.
Het hoort dus heel gewoon te zijn om dicht bij God te leven!!! Niet de ervaring van Gods kinderen is maatstaf, maar de Schrift.
Volgens mij is er geen waar geestelijk leven, dan een bevindelijk geestelijk leven. Lees bv de psalmen maar, en let dan ook op de psalmen uit de diepte. Het feit dat er op gezelschappen soms ongezond met bevinding is omgegaan, wil nog niet zeggen dat we daarom alle bevindelijk spreken maar overboord moeten kieperen...
---------
* In het gezelschapsleven stond veelal de mens centraal. Op gezelschappen waren het vaak maar een paar die echt het woord voerden, de rest luisterden. En deze mensen die het woord voerden zou ik eerder typeren als mensen die psychisch wat mankeerde. Want je hele leven openleggen aan een ieder die het maar horen wil (zowel aards als geestelijk) valt moeilijk te typeren als psychisch gezond gedrag. Om nog maar te zwijgen van de theologische dwalingen.