Tienerzwangerschappen

[Zosinus]

Moeder was snachts (!) het vruchtje kwijtgeraakt, ze was net een paar weken zwanger. Ze had het helemaal niet hoeven te vertellen, ze hoefde niet naar het ziekenhuis, niet eens naar een arts. Waarom moeten jonge kinderen dit weten ?

Waarom niet?

Onze kinderen hebben hier nooit iets van gemerkt. Het komt nu wel eens ter sprake, nu ze ouder zijn. Mam, heb jij ook wel eens een miskraam gehad ? En nu praten we erover, over de gevoelens, het verdriet, maar ook het lichamelijk aspect. En dan heeft het zin ! Sterker nog, onze kinderen zijn blij dat wij hen dat destijds niet hebben mee laten maken. Ze hadden al zoveel boven hun macht te tillen, daar moeten niet ook nog eens dat soort dingen bij.
Wij hebben getracht onze kinderen zoveel mogelijk kind te laten zijn. Niet door ze van alles af te schermen, maar wel bepaalde zaken pas aan te kaarten als dat nodig en NUTTIG is. Een kind in groep 4 hoeft nog niets met een miskraam. Gelukkig niet !

De een doet het zus, de ander zo. Ik vind het merkwaardig om hier zulke uitgesproken opvattingen over te hebben. Een kind van 8 acht houdt er echt niets aan over als die weet van het verdriet dat er in het gezin is. Je neemt ze dan echt niet hun kind zijn af. Aan de andere kant kunnen er goede redenen om niet alles of onmiddellijk met je kinderen te delen.

[Mara]

Onze kinderen hebben hier nooit iets van gemerkt. Het komt nu wel eens ter sprake, nu ze ouder zijn. Mam, heb jij ook wel eens een miskraam gehad ? En nu praten we erover, over de gevoelens, het verdriet, maar ook het lichamelijk aspect. En dan heeft het zin ! Sterker nog, onze kinderen zijn blij dat wij hen dat destijds niet hebben mee laten maken. Ze hadden al zoveel boven hun macht te tillen, daar moeten niet ook nog eens dat soort dingen bij.
Wij hebben getracht onze kinderen zoveel mogelijk kind te laten zijn. Niet door ze van alles af te schermen, maar wel bepaalde zaken pas aan te kaarten als dat nodig en NUTTIG is. Een kind in groep 4 hoeft nog niets met een miskraam. Gelukkig niet !

Gelukkig bepaal je dat laatste niet. Iedereen moet zelf weten of hij deze ingrijpende zaak wel of niet aan zijn kinderen verteld. Ik heb bij vrienden gezien hoe belangrijk het was dat zij met hun kinderen er wel over spraken.

Het gaat hier over het probleem tienerzwangerschappen. Die voorkom je niet door kinderen al heel jong met van alles op te zadelen. Zoals Albion hier elders opmerkt, soms vraagt een kind niets. Of is het er niet aan toe. Er ontsporen pubers, omdat ze in hun jeugd boven vermogen dingen moesten dragen, die ze niet aankonden. Dat kan voor elk kind verschillend zijn. Onze instelling is, laat een kind zo lang mogelijk kind zijn, komt het ter sprake, prima, maar als het niet hoeft, niet doen.
Als een kind komt met vragen over een miskraam, kun je daarop antwoorden. Een bloem in de knop moet je de tijd geven om open te gaan, en niet openpeuteren.

[Orchidee]

Mijn moeder heeft ook 3 x een miskraam gehad, maar daar is altijd open over gesproken, en de jongste was toen 4 en ikzelf 12 toen het de 1ste x gebeurde, maar mijn moeder was dan ook een paar dagen "uit de running" dus merkte je als kind toch wel dat er iets was, en werd daar ook gewoon over gepraat.
Het heel gekke in ons gezin vroeger, was dat ik toen ik 1 1/2 was een zusje heb gehad, wat maar 3 weken oud is geworden, en daar werd eigenlijk maar sporadisch over gesproken, het leek wel een soort taboe...en nog breng ik het ieder jaar wel een keer ter sprake, en het noemen van haar naam, is al een soort taboe voor m'n moeder , ik heb dat nooit begrepen...
Mijn moeder zegt weleens, ach ja dat was toen zo, er werd veel minder over gepraat, en je moest maar snel weer over tot de orde van de dag...mijn oma, mijn moeders moeder dus, zei toendertijd tegen mijn vader...ach Jan, volgend jaar zal de wieg best wel weer gevuld zijn

[Marnix]

Onze kinderen hebben hier nooit iets van gemerkt. Het komt nu wel eens ter sprake, nu ze ouder zijn. Mam, heb jij ook wel eens een miskraam gehad ? En nu praten we erover, over de gevoelens, het verdriet, maar ook het lichamelijk aspect. En dan heeft het zin ! Sterker nog, onze kinderen zijn blij dat wij hen dat destijds niet hebben mee laten maken. Ze hadden al zoveel boven hun macht te tillen, daar moeten niet ook nog eens dat soort dingen bij.
Wij hebben getracht onze kinderen zoveel mogelijk kind te laten zijn. Niet door ze van alles af te schermen, maar wel bepaalde zaken pas aan te kaarten als dat nodig en NUTTIG is. Een kind in groep 4 hoeft nog niets met een miskraam. Gelukkig niet !

Gelukkig bepaal je dat laatste niet. Iedereen moet zelf weten of hij deze ingrijpende zaak wel of niet aan zijn kinderen verteld. Ik heb bij vrienden gezien hoe belangrijk het was dat zij met hun kinderen er wel over spraken.

Het gaat hier over het probleem tienerzwangerschappen. Die voorkom je niet door kinderen al heel jong met van alles op te zadelen. Zoals Albion hier elders opmerkt, soms vraagt een kind niets. Of is het er niet aan toe. Er ontsporen pubers, omdat ze in hun jeugd boven vermogen dingen moesten dragen, die ze niet aankonden. Dat kan voor elk kind verschillend zijn. Onze instelling is, laat een kind zo lang mogelijk kind zijn, komt het ter sprake, prima, maar als het niet hoeft, niet doen.
Als een kind komt met vragen over een miskraam, kun je daarop antwoorden. Een bloem in de knop moet je de tijd geven om open te gaan, en niet openpeuteren.

Waarom zou een kind dat die dingen dan hoort, geen kind kunnen zijn? De hele opvoeding van een kind bestaat uit dingen vertellen voor nu en voor later. Een kind dat deze dingen hoort kan nog steeds gewoon kind zijn (en de veelbesproken reactie in het voorbeeld bewijst dat ook een beetje).

[henriët]

Onze kinderen hebben hier nooit iets van gemerkt. Het komt nu wel eens ter sprake, nu ze ouder zijn. Mam, heb jij ook wel eens een miskraam gehad ? En nu praten we erover, over de gevoelens, het verdriet, maar ook het lichamelijk aspect. En dan heeft het zin ! Sterker nog, onze kinderen zijn blij dat wij hen dat destijds niet hebben mee laten maken. Ze hadden al zoveel boven hun macht te tillen, daar moeten niet ook nog eens dat soort dingen bij.
Wij hebben getracht onze kinderen zoveel mogelijk kind te laten zijn. Niet door ze van alles af te schermen, maar wel bepaalde zaken pas aan te kaarten als dat nodig en NUTTIG is. Een kind in groep 4 hoeft nog niets met een miskraam. Gelukkig niet !

Gelukkig bepaal je dat laatste niet. Iedereen moet zelf weten of hij deze ingrijpende zaak wel of niet aan zijn kinderen verteld. Ik heb bij vrienden gezien hoe belangrijk het was dat zij met hun kinderen er wel over spraken.

Het gaat hier over het probleem tienerzwangerschappen. Die voorkom je niet door kinderen al heel jong met van alles op te zadelen. Zoals Albion hier elders opmerkt, soms vraagt een kind niets. Of is het er niet aan toe. Er ontsporen pubers, omdat ze in hun jeugd boven vermogen dingen moesten dragen, die ze niet aankonden. Dat kan voor elk kind verschillend zijn. Onze instelling is, laat een kind zo lang mogelijk kind zijn, komt het ter sprake, prima, maar als het niet hoeft, niet doen.
Als een kind komt met vragen over een miskraam, kun je daarop antwoorden. Een bloem in de knop moet je de tijd geven om open te gaan, en niet openpeuteren.

Waarom zou een kind dat die dingen dan hoort, geen kind kunnen zijn? De hele opvoeding van een kind bestaat uit dingen vertellen voor nu en voor later. Een kind dat deze dingen hoort kan nog steeds gewoon kind zijn (en de veelbesproken reactie in het voorbeeld bewijst dat ook een beetje).

helemaal eens

[Katharina van Bora]

Of dat het kind tegen de juf op school zegt, dat mamma een miskraam heeft gehad (groep 4)

Als het nog vroeg in de zwangerschap is, hoef je het -denk ik- niet te zeggen. Maar ben je al verder (bijvoorbeeld 12 weken zwanger), dan zou ik het wel zeggen. Vaak ben je -als moeder- uit de running en verdrietig en een kind voelt dat ook aan. Ook vind ik het goed, als je zoiets meegemaakt heb, dat je er open in bent. Een kind mag toch ook hieruit leren, dat een zwangerschap niet altijd alleen rozegeur en maneschijn is? En dat er altijd wat kan gebeuren met het kindje en dat we ook dit in Gods Handen moeten leggen, ook als het kindje nog in de buik groeit? (psalm 22:11 : Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af)

[vlinder]

Als ouders verdriet uit het leven weghouden van een kind is dag schadelijk. Een kind leert zelf dan niet hoe het moet en mag omgaan met verdriet, dus ik denk dat je het vanaf 12 weken idd wel kunt zeggen. Je verteld een kind rond die tijd toch ook dat je zwanger bent?

[Mara]

Als ouders verdriet uit het leven weghouden van een kind is dag schadelijk. Een kind leert zelf dan niet hoe het moet en mag omgaan met verdriet, dus ik denk dat je het vanaf 12 weken idd wel kunt zeggen. Je verteld een kind rond die tijd toch ook dat je zwanger bent?

Verdriet weghouden uit een kinderleven lijkt mij onmogelijk. Onze kinderen hebben hun portie meer dan dubbeldik gekregen !
Het gaat erom of een JONG kind ALLES moet weten ? Ik vind van niet. Alles op de juiste tijd en wijze invoegen in een kinderleven. Je gaat een puber van 13 toch ook niet de ongemakken van de ouderdom voorleggen ? Is een moeder duidelijk zwanger en komt er een vroeggeboorte c.q. late miskraam, is dat een heel andere kwestie. Een zgn overtijd-miskraam komt vaker voor dan menigeen denkt.
Vroeger werden kinderen ontzettend onwetend gehouden tot hun late puberteit ( de bekende dooddoener, dat vertel ik je nog wel ) m.i. wordt er nu soms te ver doorgeslagen in het ALLES delen met je kinderen. En dan ligt het per kind ook nog verschillend, want ik ken kindjes die erg angstig zijn, vrijwel overal een probleem van (kunnen) maken. Moet je die hiermee al belasten ?

[Marnix]

Ja, want doe je dat niet, dan leren ze juist niet met die problemen omgaan. En waarom vertel je niet iets over de ongemakken van het ouder worden? Doe je dat niet, dan zal je ook geen begrip krijgen, logisch want men begrijpt het niet. Dan denken ze: Wat doen jullie moeilijk? Leg je er wat over uit, dan leren ze het ook begrijpen en kunnen ze er rekening mee houden.

[vlinder]

Een familielid van mij was zwaar depressies. (postnataal). Kreeg homevideotraining. De begeleider vertelde haar dat ze moest huilen waar de baby bij was. Zelf probeerde ze dit niet te doen omdat ze voelde dat haar baby dit voelde. De begeleider gaf aan dat als je verdriet verbergt voor baby's (hoe klein ook) dit later problemen geeft in het verwerken van dingen.

Ik weet niet of ik dingen van de ouderdom zou vertellen aan een kind van 13. Ik denk het wel. Dan gaan ze waarderen dat ze gezond rond kunnen huppelen, maar ook wat een beperking ouderdom heeft zoals suikerziekte, snel vermoeid. Leer ze juist maar om bij oudere mensen op bezoek te gaan.

Persoonlijk denk ik dat het aan het kind en zijn/haar leeftijd ligt wat je kunt vertellen. Een kind van 4 hoeft m.i. een miskraam die voor de 12 weken niet te weten. Maar zoals al eerder werd opgemerkt een kind van 8-12 mag m.i. best weten dat het niet goed is gegaan. Als moeder ben je ook verdrietig en kinderen leren dan dat ouders ook niet alles in de hand hebben en weten wat verdriet is en inderdaad ook weten dat een zwangerschap niet altijd goed gaat. M.i. is daar niets mis mee.

En dat het vroeger verzwegen werd weet ik ook. Mijn oma was getrouwd, had 3 kinderen waarvan de laatste met een keizersnee. Toen haar jongere zusje ging trouwen en net zwanger was kwam die op kraambezoek bij mijn oma en zei: dat moet toch vreselijk zeer doen als je kind door je buik naar buiten komt. Ze ging vervolgens van haar stokje toen haar verteld werd dat het kindje er op dezelfde manier uit kwam als het erin gekomen was. Dat lijkt me ook niet de juiste manier, maar er zit verschil tussen niets, alles, of gedoseerd en ontspannen. Ik verkies het laatste.

[Mara]

We dwalen helemaal af. Eerder noemde ik ook het probleem bij o.a. Antilliaanse meisjes. Meisjes uit de reformatorische gezindte worden gelukkig vaak thuis goed opgevangen en begeleid. (hoop ik)
Maar de meisjes uit andere culturen, worden vaak de familie uitgezet omdat het een grote schande is. Ofwel worden ze gedwongen te trouwen met een man die ze amper kennen. Bij de Antilliaanse meisjes zit het probleem bij de jongens, (mannen, net als bij Surinamers, waar het heel gewoon is dat een man een "buitenvrouw" heeft, moeder heeft thuis de broek aan, voedt op, meestal met harde hand) Het is niet ongewoon dat jonge Antillianen al meerdere kindjes bij verschillende meisjes hebben.
Opleiding wordt afgebroken, dus de toekomst ziet er niet goed uit. De Gemeente Rotterdam doet er alles aan deze meisjes in kaart te brengen en te begeleiden.

[albion]

Een familielid van mij was zwaar depressies. (postnataal). Kreeg homevideotraining. De begeleider vertelde haar dat ze moest huilen waar de baby bij was. Zelf probeerde ze dit niet te doen omdat ze voelde dat haar baby dit voelde. De begeleider gaf aan dat als je verdriet verbergt voor baby's (hoe klein ook) dit later problemen geeft in het verwerken van dingen.

Ik vraag me af of dat wel zo verstandig is. Mijn moeder had net een zoontje van 4 verloren (leukemie) toen ze weer in verwachting was Ze heeft tijdens die periode erg veel verdriet gehad en ze moest het natuurlijk ook allemaal verwerken, net de oorlog achter de rug waar ze alleen voor stond (vader was in Duitsland), dan nog het hele zieke kind wat in het ziekenhuis lag in BoZ en zij moest van hieruit (het dorp waar ik nu woon) lopend of op de fiets er naar toe, ze had dus veel te verwerken. Dat heeft toch zijn weerslag op het ongeboren kind gehad. Dus hoe je bent tijdens je zwangerschap is erg belangrijk voor het kind dat je bij je draagt.

[gertje]

We dwalen helemaal af. Eerder noemde ik ook het probleem bij o.a. Antilliaanse meisjes. Meisjes uit de reformatorische gezindte worden gelukkig vaak thuis goed opgevangen en begeleid. (hoop ik)
Maar de meisjes uit andere culturen, worden vaak de familie uitgezet omdat het een grote schande is. Ofwel worden ze gedwongen te trouwen met een man die ze amper kennen. Bij de Antilliaanse meisjes zit het probleem bij de jongens, (mannen, net als bij Surinamers, waar het heel gewoon is dat een man een "buitenvrouw" heeft, moeder heeft thuis de broek aan, voedt op, meestal met harde hand) Het is niet ongewoon dat jonge Antillianen al meerdere kindjes bij verschillende meisjes hebben.
Opleiding wordt afgebroken, dus de toekomst ziet er niet goed uit. De Gemeente Rotterdam doet er alles aan deze meisjes in kaart te brengen en te begeleiden.

Heb het idee dat je niet echt weet wat er in ons refoland afspeelt....
En op antilliaans gebied heb ik ook wel anders gezien.
Niet alles over 1 kam scheren

[Lourens]

We dwalen helemaal af. Eerder noemde ik ook het probleem bij o.a. Antilliaanse meisjes. Meisjes uit de reformatorische gezindte worden gelukkig vaak thuis goed opgevangen en begeleid. (hoop ik)

Helaas Mara, dat (hoop ik) kan je weghalen.

Ik weet inmiddels dat het geheel anders is binnen een gedeelte van, laat ik het zo zeggen, wat zich reformatorisch noemt.
Het gebeurd alleen achter de gesloten gordijnen en als het bekend wordt achter gesloten kerk- of consistoriedeuren. En er gaat heel veel mis.

Kinderen die niet in de paden lopen worden verstoten, ouders die ouderlijke macht misbruiken.
Ik generaliseer beslist niet maar laten we het probleem binnen onze gezindten niet onderschatten.

[gertje]

We dwalen helemaal af. Eerder noemde ik ook het probleem bij o.a. Antilliaanse meisjes. Meisjes uit de reformatorische gezindte worden gelukkig vaak thuis goed opgevangen en begeleid. (hoop ik)

Helaas Mara, dat (hoop ik) kan je weghalen.

Ik weet inmiddels dat het geheel anders is binnen een gedeelte van, laat ik het zo zeggen, wat zich reformatorisch noemt.
Het gebeurd alleen achter de gesloten gordijnen en als het bekend wordt achter gesloten kerk- of consistoriedeuren. En er gaat heel veel mis.

Kinderen die niet in de paden lopen worden verstoten, ouders die ouderlijke macht misbruiken.
Ik generaliseer beslist niet maar laten we het probleem binnen onze gezindten niet onderschatten.

helaas maar al te waar...