Forummer schreef:

huisman schreef:

Forummer schreef:Nou, ik wilde dat ook wel dat heel de GG puriteinen waren.

Maar het is toch te gek voor woorden dat Ryle heden ten dage eigenlijk te licht bevonden wordt omdat de bevinding te weinig is...
Klinkt heel vroom, maar is dat duidelijk niet.

Het geeft wel aan hoever we zijn afgegleden.
Eigen bedachte schema's zijn zo belangrijk geworden dat alles daarvoor moet wijken.

Om te huilen vind ik het.

Ik ben bang dat jij regelmatig eigen bedachte schema's en Bijbelse schema’s verward maar ik kan het mis hebben.

Ik vind het om te huilen als men hap snap puriteinen citeert. Vaak de ‘ruime’ citaten en niet de scherp afsnijdende woorden. Voor jou als Ryle liefhebber twee werken die je eens in zijn geheel moet lezen.
1. Waarschuwing aan de kerken.
2. Heiligmaking.

Als je ze nog niet hebt gelezen ze zijn nog te koop (google maar even) .

Waarschuwing vooraf: Snijdt wel diep in het vrome godsdienstige vlees.

Zover zijn we dus gezonken, dat we meteen veroordelen als zijnde vroom godsdienstig vlees. Armoedig.

Onbegrijpelijk dat jij dit een persoonlijke veroordeling lijkt te vinden. Wij (kerkmensen) zijn namelijk allemaal behept met vroom godsdienstig vlees. Daar preekten de puriteinen sterk tegen.
Lees bv de verhandeling van Ralph Erskine over Galaten 2:19 . Sterven om te leven is de titel.

Laat ik iets citeren uit het voorwoord dan begrijp je mij misschien beter:
Een preek van Ralph Erskine vol woorden die scherp, maar tegelijkertijd liefdevol zijn. Die maar één doel hebben: een zondaar moet alles verliezen om Christus te gewinnen. En dat doet zeer. En blijft zeer doen. Alles kwijtraken. Ook als je na ontvangen genade toch weer gaat bouwen op wat je zelf hebt. Alles kwijtraken, totdat er niets meer overblijft dan: de dood in mezelf, maar leven en zaligheid in God door Christus. Sterven aan jezelf en opstaan door Hem.

Dit is geen eigen bedachte schema maar een Bijbels schema. Eerst sterven dan opstaan. Je weet wel de trits van onze Heidelberger. Ellende, verlossing en dankbaarheid.

Dit is een lijn die je bij alle puriteinen tegenkomt. Mag ik jou vragen welke complete werken jij hebt gelezen van een puritein?

huisman schreef:Ik ben bang dat jij regelmatig eigen bedachte schema's en Bijbelse schema’s verward maar ik kan het mis hebben.

Onbegrijpelijk dat jij dit een persoonlijke veroordeling lijkt te vinden.

Door de rechtstreekse aanspreekvorm van het eerste, kom je inderdaad wat offensief over. Niet gek voor een militair. Dus ja, ik kan wel meevoelen.

Overigens valt het best wel mee met dat hap snap citeren van Puriteinen. Ooit begon ik ook met een bundeltje van J.C. Ryle met de titel "Hoe gaat het me u?', inmiddels heb ik zo'n tien boeken van hem gelezen, inclusief de twee door jouw genoemde titels. Dus ja, het begin is misschien eenzijdig te noemen, maar het doet wel naar meer smaken.

Forummer schreef:

DDD schreef:Ds. Roos heeft het helemaal niet over het ontbreken van bevinding, maar heeft het over een eenzijdigheid in de preken van deze bisschop.

Er wordt hier gesproken over ontbreken van bevinding, en als bewijs word het artikel van ds. Roos aangehaald, met de opmerking dat hij wel een punt heeft.

Dat zie ik. Dat deugt niet.

Het kan geen kwaad om zo'n artikel eerst even te lezen voordat je er over in discussie gaat, laat staan voordat je je er op beroept.

Los daarvan is het op dit punt ds. Roos die dwaalt, niet bisschop Ryle.

huisman schreef:

Forummer schreef:

huisman schreef:

Forummer schreef:Nou, ik wilde dat ook wel dat heel de GG puriteinen waren.

Maar het is toch te gek voor woorden dat Ryle heden ten dage eigenlijk te licht bevonden wordt omdat de bevinding te weinig is...
Klinkt heel vroom, maar is dat duidelijk niet.

Het geeft wel aan hoever we zijn afgegleden.
Eigen bedachte schema's zijn zo belangrijk geworden dat alles daarvoor moet wijken.

Om te huilen vind ik het.

Ik ben bang dat jij regelmatig eigen bedachte schema's en Bijbelse schema’s verward maar ik kan het mis hebben.

Ik vind het om te huilen als men hap snap puriteinen citeert. Vaak de ‘ruime’ citaten en niet de scherp afsnijdende woorden. Voor jou als Ryle liefhebber twee werken die je eens in zijn geheel moet lezen.
1. Waarschuwing aan de kerken.
2. Heiligmaking.

Als je ze nog niet hebt gelezen ze zijn nog te koop (google maar even) .

Waarschuwing vooraf: Snijdt wel diep in het vrome godsdienstige vlees.

Zover zijn we dus gezonken, dat we meteen veroordelen als zijnde vroom godsdienstig vlees. Armoedig.

Onbegrijpelijk dat jij dit een persoonlijke veroordeling lijkt te vinden. Wij (kerkmensen) zijn namelijk allemaal behept met vroom godsdienstig vlees. Daar preekten de puriteinen sterk tegen.
Lees bv de verhandeling van Ralph Erskine over Galaten 2:19 . Sterven om te leven is de titel.

Laat ik iets citeren uit het voorwoord dan begrijp je mij misschien beter:
Een preek van Ralph Erskine vol woorden die scherp, maar tegelijkertijd liefdevol zijn. Die maar één doel hebben: een zondaar moet alles verliezen om Christus te gewinnen. En dat doet zeer. En blijft zeer doen. Alles kwijtraken. Ook als je na ontvangen genade toch weer gaat bouwen op wat je zelf hebt. Alles kwijtraken, totdat er niets meer overblijft dan: de dood in mezelf, maar leven en zaligheid in God door Christus. Sterven aan jezelf en opstaan door Hem.

Dit is geen eigen bedachte schema maar een Bijbels schema. Eerst sterven dan opstaan. Je weet wel de trits van onze Heidelberger. Ellende, verlossing en dankbaarheid.

Dit is een lijn die je bij alle puriteinen tegenkomt. Mag ik jou vragen welke complete werken jij hebt gelezen van een puritein?

Verschillende, van Ryle onder andere 'het hart van het christelijk geloof' en ook nog verschillende in bezit om te gaan lezen, trouwens niet alleen van Ryle. De puriteinen zijn namelijk heel erg evenwichtig.

Selectief citeren gebeurd aan beide zijden, maar veroordelend naar elkaar wijzen is niet vruchtbaar. Ik ben liever verblijd over de herkenning die er wederzijds kan zijn als je elkaar vind in de liefde voor de puriteinen. God de eer geven die Hem toekomt. Daar schieten we zó vaak in tekort.

Het maakt een verschil hoe we lezen. Hoe doen we dat? Met een verbroken en verslagen hart? Of met een vijandig en bedriegelijk hart? Dat geldt ook voor andere schrijvers trouwens.

KDD schreef:Het maakt een verschil hoe we lezen. Hoe doen we dat? Met een verbroken en verslagen hart? Of met een vijandig en bedriegelijk hart? Dat geldt ook voor andere schrijvers trouwens.

Uiteraard maakt dat een groot verschil. Maar dat mogen wij niet invullen voor een ander, aangezien wij niet in het hart van de ander kunnen kijken.

KDD schreef:Het maakt een verschil hoe we lezen. Hoe doen we dat? Met een verbroken en verslagen hart? Of met een vijandig en bedriegelijk hart? Dat geldt ook voor andere schrijvers trouwens.

Het een zal meer nut opleveren dan het ander, maar ik zie geen wezenlijk verschil.

Forummer schreef:

KDD schreef:Het maakt een verschil hoe we lezen. Hoe doen we dat? Met een verbroken en verslagen hart? Of met een vijandig en bedriegelijk hart? Dat geldt ook voor andere schrijvers trouwens.

Uiteraard maakt dat een groot verschil. Maar dat mogen wij niet invullen voor een ander, aangezien wij niet in het hart van de ander kunnen kijken.

Waarom niet? Waar de hart vol van is stroomt de mond van over.

Herman schreef:

KDD schreef:Het maakt een verschil hoe we lezen. Hoe doen we dat? Met een verbroken en verslagen hart? Of met een vijandig en bedriegelijk hart? Dat geldt ook voor andere schrijvers trouwens.

Het een zal meer nut opleveren dan het ander, maar ik zie geen wezenlijk verschil.

Ik dacht van wel. Voor de een is de evangelie een troost, voor de ander is het een ergernis.

KDD schreef:Ik dacht van wel. Voor de een is de evangelie een troost, voor de ander is het een ergernis.

Aangezien God nog steeds vijanden met zich verzoend, kan hij ook een geërgerd hart voor zich inwinnen. (Dat kan wel volgens de Schrift, maar niet volgens een schematische theologie).

Juist in bijvoorbeeld Oud Gereformeerde Gemeenten en de Gereformeerde Gemeenten in Nederland worden nog veel preken van de puriteinen gelezen. En daar wordt wezenlijk anders aangekeken tegen een focus op een ruime prediking van het Evangelie. De ontdekking aan de Wet en het leren dat we diep verdorven zijn is wezenlijk om ruimte te gaan zien in het Evangelie vsn Je:us Christus.

En er is een stroming die wel van puriteinen houdt maar dat eenzijdig toejuicht. En dat onderscheid maken is van belang.

Herman schreef:

KDD schreef:Ik dacht van wel. Voor de een is de evangelie een troost, voor de ander is het een ergernis.

Aangezien God nog steeds vijanden met zich verzoend, kan hij ook een geërgerd hart voor zich inwinnen. (Dat kan wel volgens de Schrift, maar niet volgens een schematische theologie).

Schematisch? Dit lees ik: Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld; en rijken heeft Hij ledig weggezonden. en, een gebroken en verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten.

Ad Anker schreef:Juist in bijvoorbeeld Oud Gereformeerde Gemeenten en de Gereformeerde Gemeenten in Nederland worden nog veel preken van de puriteinen gelezen. En daar wordt wezenlijk anders aangekeken tegen een focus op een ruime prediking van het Evangelie. De ontdekking aan de Wet en het leren dat we diep verdorven zijn is wezenlijk om ruimte te gaan zien in het Evangelie vsn Je:us Christus.

En er is een stroming die wel van puriteinen houdt maar dat eenzijdig toejuicht. En dat onderscheid maken is van belang.

Eens, eenzijdigheid is nooit goed. Daarom is het blijven benoemen van de ruimte in het Evangelie van Jezus Christus ook zo belangrijk.

Ik heb totaal geen probleem met scherpe prediking, maar het moet niet ten koste van het Evangelie en het aanbod van genade gaan.
Ik waardeer zeer veel Puriteinen, ik heb ook vrij veel van hen gelezen en lees nog steeds regelmatig werk van hen.

Maar als er niet met twee woorden gesproken wordt heb ik daar wel moeite mee en er zijn ook voorbeelden van Puriteinse preken die alleen maar vermanend/waarschuwend zijn zonder evangelie dat is beperkend.

Maar vermaning, separeren, ontmaskeren, de wet preken ect zijn Bijbelse zaken.

Als het om ruime evangelieprediking gaat en als dan Andrew Gray en de gebroeders Erskine worden genoemd is dat niet verwonderlijk, want bij hen komt dat wel zeer tot uiting zie ook het boekje van Ds. De Reuver over de prediking van Gray en de Erskines.

Als laatst een opmerking, het is niet goed als mensen alleen willen weten van de ruime evangelie verkondiging, maar
het is zeker ook niet goed als men de scherpte van de Puriteinen ziet als een beperking/inperking van die evangelieverkondiging.