Gereformeerde Gemeenten

[Erskinees]

Besef wel dat het ook onmisbaar is geworden. Mijn vrouw heeft ook dit moment vermoeidheidsklachten en beleeft veel van de diensten via beeld mee. Voor haar is het beeld erbij inmiddels echt onmisbaar. De oudjes in het reformatorisch verzorgingshuis een paar dorpen verder kijken allemaal via video de kerkdiensten van een andere gemeente mee. Ik denk dat ze dat niet zouden willen missen. En voor velen, zeker nu in vakantietijd, is het meeluisteren via audio ondenkbaar en onmisbaar wanneer je aan beeld gewend bent.

[J.C. Philpot]

Ik zou het ook niet willen missen, maar dat neemt niet weg dat "onmisbaar" voor mij een andere definitie heeft als "niet willen missen".

[Job]

Besef wel dat het ook onmisbaar is geworden. Mijn vrouw heeft ook dit moment vermoeidheidsklachten en beleeft veel van de diensten via beeld mee. Voor haar is het beeld erbij inmiddels echt onmisbaar. De oudjes in het reformatorisch verzorgingshuis een paar dorpen verder kijken allemaal via video de kerkdiensten van een andere gemeente mee. Ik denk dat ze dat niet zouden willen missen. En voor velen, zeker nu in vakantietijd, is het meeluisteren via audio ondenkbaar en onmisbaar wanneer je aan beeld gewend bent.

Ik zou woorden als onmisbaar niet in de mond nemen. Onmisbaar voor wat? Voor de zaligheid? Ik durf dit best te zeggen want wij hebben in de gemeente geen beeld, nooit gehad ook, en ja, ik moet door ernstige gezondheidszorgen momenteel ook veel thuis luisteren.

Ik kan me nog goed heugen dat er vóór het digitale tijdperk alleen kerktelefoon beschikbaar was en dat die in onze gemeente enkel werd gegeven aan de echt ouden van dagen en uitgeleend bij ziekte. Gezinnen kregen het om reden van oppas op jonge kinderen niet. De kerkenraad trok die lijn heel scherp om gemakzucht in de kerkgang te voorkomen. Er was een heel netwerk in de gemeente van oppassende ouders die bij de avonddienst, wanneer er geen crèche was, met de huistelefoon belden naar mensen met kerktelefoon. De hoorn werd dan naast de kerktelefoon gelegd en zo kon men (piepend en krakend) meeluisteren met de dienst. Toen was dat blijkbaar nog geen probleem, slechts drie decennia terug.

[KDD]

Het is verbazingwekkend hoe vaak ds. Kersten onjuist geciteerd of verkeerd begrepen is. Hem worden dan uitspraken in de mond gelegd die hij nooit bedoeld heeft te zeggen. Het gevolg van onjuiste beeldvorming is dat er over de predikant uitspraken zijn gedaan die niet op waarheid berusten. Hier volgen enkele van deze onjuiste uitspraken: ‘Ds. Kersten leerde dat Christuskennis niet noodzakelijk is. ’De Evangelieprediking aan onbekeerden is volgens ds. Kersten uitsluitend bedoeld tot hun veroordeling. ’Ds. Kersten stelde dat er wedergeboorte zonder geloof kan zijn. ’Ds. Kersten vermengde Wet en Evangelie.’ Ds. Kersten stelde dat de wedergeboorte wordt gewerkt door de prediking van de wet.’ Ds. Kersten hanteerde on-Bijbelse bekeringsschema’s.’ ‘Ds. Kersten leerde drie wegen in plaats van twee wegen.’ Ds. Kersten preekte de christen, niet de Christus.’ Enzovoort.

- Bart Bolier

[Zeeuw]

Besef wel dat het ook onmisbaar is geworden. Mijn vrouw heeft ook dit moment vermoeidheidsklachten en beleeft veel van de diensten via beeld mee. Voor haar is het beeld erbij inmiddels echt onmisbaar. De oudjes in het reformatorisch verzorgingshuis een paar dorpen verder kijken allemaal via video de kerkdiensten van een andere gemeente mee. Ik denk dat ze dat niet zouden willen missen. En voor velen, zeker nu in vakantietijd, is het meeluisteren via audio ondenkbaar en onmisbaar wanneer je aan beeld gewend bent.

Ik zou woorden als onmisbaar niet in de mond nemen. Onmisbaar voor wat? Voor de zaligheid? Ik durf dit best te zeggen want wij hebben in de gemeente geen beeld, nooit gehad ook, en ja, ik moet door ernstige gezondheidszorgen momenteel ook veel thuis luisteren.

Ik kan me nog goed heugen dat er vóór het digitale tijdperk alleen kerktelefoon beschikbaar was en dat die in onze gemeente enkel werd gegeven aan de echt ouden van dagen en uitgeleend bij ziekte. Gezinnen kregen het om reden van oppas op jonge kinderen niet. De kerkenraad trok die lijn heel scherp om gemakzucht in de kerkgang te voorkomen. Er was een heel netwerk in de gemeente van oppassende ouders die bij de avonddienst, wanneer er geen crèche was, met de huistelefoon belden naar mensen met kerktelefoon. De hoorn werd dan naast de kerktelefoon gelegd en zo kon men (piepend en krakend) meeluisteren met de dienst. Toen was dat blijkbaar nog geen probleem, slechts drie decennia terug.

Onmisbaar geloof ik ook zeker niet.

Je laatste alinea is een beetje tegenstrijdig. Om reden van oppas kreeg je het niet, dus ging je piepend en krakend toch met een ander meeluisteren.
3 decennia terug is niet vergelijkbaar met nu wat dat betreft. Ik vind het fijn op vakantie mee te kunnen luisteren met onze eigen gemeente. Dat hebben we overigens wel zonder beeld gedaan.

[DDD]

Het is geen principepunt. Maar ik vind het anderzijds ook geen gekke lijn. Het geeft gedoe en discussie in de gemeente.

[GerefGemeente-lid]

Besef wel dat het ook onmisbaar is geworden. Mijn vrouw heeft ook dit moment vermoeidheidsklachten en beleeft veel van de diensten via beeld mee. Voor haar is het beeld erbij inmiddels echt onmisbaar. De oudjes in het reformatorisch verzorgingshuis een paar dorpen verder kijken allemaal via video de kerkdiensten van een andere gemeente mee. Ik denk dat ze dat niet zouden willen missen. En voor velen, zeker nu in vakantietijd, is het meeluisteren via audio ondenkbaar en onmisbaar wanneer je aan beeld gewend bent.

Ik luister elke week doordeweeks een dienst live ergens mee, waar vaak geen beelduitzending is en ik heb nog nooit ervaren dat beeld dan onmisbaar is.

Dus ik vind je redenatie puur op de eigen visie gericht. Het gehoor, dát is onmisbaar. Beeld is iets wat ik zelf dan erg prettig vind, maar zeker niet onmisbaar.

[Erskinees]

In dat geval is het gehoor ook niet onmisbaar. Je kunt preken immers ook van schrift lezen.

[GerefGemeente-lid]

Maar in het midden uitkomen is met deze predikant t.a.v. dit onderwerp volgens mij niet mogelijk. Het lijkt mij dan een prima keuze van zowel kerkenraad als predikant om geen preekbeurt in te plannen.

Nee. De predikant gaf op de classis aan dat hij juist wel wilde komen, maar dat de kerkenraad dit weigerde omdat hij aangaf dat hij gewetensbezwaren heeft tegen beelduitzendingen.
De predikant voelde zich hiermee in zijn geweten geraakt. Dat is dus iets heel anders dan wat jij nu concludeert.

Ik vind je erg zwart-wit. Ik betwijfel die uitspraak over het reformatorische verzorgingstehuis dan ook. In de bekende reformatorische verzorgingstehuizen die ik ken, gaat op zondag de laptop niet aan. Daar luistert men gewoon via een kastje.

[GerefGemeente-lid]

In dat geval is het gehoor ook niet onmisbaar. Je kunt preken immers ook van schrift lezen.

Ik heb heb het uiteraard over de live-verkondiging.

En Romeinen 10: 17 ontkracht jouw argument.

[MGG]

In dat geval is het gehoor ook niet onmisbaar. Je kunt preken immers ook van schrift lezen.

Om een kerkdienst te volgen is gehoor of als je doof bent een doventolk onmisbaar. Als je een preek wil lezen is zicht of het beheersing van het brailleschrift noodzakelijk. Als je kan horen en zien is beeld bij het thuis volgen van een kerkdienst overduidelijk niet onmisbaar.

[MGG]

Maar in het midden uitkomen is met deze predikant t.a.v. dit onderwerp volgens mij niet mogelijk. Het lijkt mij dan een prima keuze van zowel kerkenraad als predikant om geen preekbeurt in te plannen.

Nee. De predikant gaf op de classis aan dat hij juist wel wilde komen, maar dat de kerkenraad dit weigerde omdat hij aangaf dat hij gewetensbezwaren heeft tegen beelduitzendingen.
De predikant voelde zich hiermee in zijn geweten geraakt. Dat is dus iets heel anders dan wat jij nu concludeert.

Ik vind je erg zwart-wit. Ik betwijfel die uitspraak over het reformatorische verzorgingstehuis dan ook. In de bekende reformatorische verzorgingstehuizen die ik ken, gaat op zondag de laptop niet aan. Daar luistert men gewoon via een kastje.

Ik vind het verdrietig dat een buitenkerkelijke die tot geloof komt zo gehandeld wordt. Ook ds. Harinck heeft teleurstellende zaken meegemaakt. Helaas is rekening houden met iemands achtergrond niet de sterkste kan van refos.

Het verzorgingstehuis verhaal klopt. Bij diverse reformatorische verzorgingstehuizen gaat het zo.

[GerefGemeente-lid]

Het verzorgingstehuis verhaal klopt. Bij diverse reformatorische verzorgingstehuizen gaat het zo.

Oké. Kun je een specifiek voorbeeld nemen van een verzorgingshuis waar dat zo gaat?

Verder eens hoor.

[Job]

Besef wel dat het ook onmisbaar is geworden. Mijn vrouw heeft ook dit moment vermoeidheidsklachten en beleeft veel van de diensten via beeld mee. Voor haar is het beeld erbij inmiddels echt onmisbaar. De oudjes in het reformatorisch verzorgingshuis een paar dorpen verder kijken allemaal via video de kerkdiensten van een andere gemeente mee. Ik denk dat ze dat niet zouden willen missen. En voor velen, zeker nu in vakantietijd, is het meeluisteren via audio ondenkbaar en onmisbaar wanneer je aan beeld gewend bent.

Ik zou woorden als onmisbaar niet in de mond nemen. Onmisbaar voor wat? Voor de zaligheid? Ik durf dit best te zeggen want wij hebben in de gemeente geen beeld, nooit gehad ook, en ja, ik moet door ernstige gezondheidszorgen momenteel ook veel thuis luisteren.

Ik kan me nog goed heugen dat er vóór het digitale tijdperk alleen kerktelefoon beschikbaar was en dat die in onze gemeente enkel werd gegeven aan de echt ouden van dagen en uitgeleend bij ziekte. Gezinnen kregen het om reden van oppas op jonge kinderen niet. De kerkenraad trok die lijn heel scherp om gemakzucht in de kerkgang te voorkomen. Er was een heel netwerk in de gemeente van oppassende ouders die bij de avonddienst, wanneer er geen crèche was, met de huistelefoon belden naar mensen met kerktelefoon. De hoorn werd dan naast de kerktelefoon gelegd en zo kon men (piepend en krakend) meeluisteren met de dienst. Toen was dat blijkbaar nog geen probleem, slechts drie decennia terug.

Onmisbaar geloof ik ook zeker niet.

Je laatste alinea is een beetje tegenstrijdig. Om reden van oppas kreeg je het niet, dus ging je piepend en krakend toch met een ander meeluisteren.
3 decennia terug is niet vergelijkbaar met nu wat dat betreft. Ik vind het fijn op vakantie mee te kunnen luisteren met onze eigen gemeente. Dat hebben we overigens wel zonder beeld gedaan.

Dat meeluisteren was dan met de eigen gemeente, zodat men toch iets van de eigen dienst kon volgen terwijl men op de kleintjes paste. Wat ik ermee aan wil geven: waar een wil is, is gewoon een weg. Dan staat het ontbreken van beeld niet in de weg.

[MGG]

Het verzorgingstehuis verhaal klopt. Bij diverse reformatorische verzorgingstehuizen gaat het zo.

Oké. Kun je een specifiek voorbeeld nemen van een verzorgingshuis waar dat zo gaat?

Verder eens hoor.

Ik betwijfel of het nuttig is om het hier te bespreken. Hier wordt namelijk verschillend over gedacht. Als je er prijs op stelt, wil ik je wel een mailtje sturen.