Ik ben bang/angstig voor…

[DDD]

Dat zou toch bij ons niet gebeuren, dat weet ik zeker.

[Mannetje]

Het was ook een plaats met een iets andere inslag en zeker geen Randstad mentaliteit.

[Zeeuw]

Ja, Nederland is groter dan de Bijbelbelt. Daar zijn kerken waar je bijvoorbeeld als vrouw zonder hoofdbedekking niet binnen komt, waar je in een lange broek bekeken wordt en waar men geen raad weet met tattoos, om zomaar eens wat dingen te noemen. Dan heb ik het nog niet over de rest van de kleding. Je kunt er van vinden wat je wilt, maar deze mevrouw was die angst wel de werkelijkheid. Het woord wereldvreemd vind ik in dit verband geheel misplaatst trouwens maar het tekent precies het verschil tussen iemand uit de reformatorische kerken en iemand die vanuit de wereld in een kerk terecht komt.

Ik bedoelde met wereldvreemd dat ik er een beetje vanuit ga dat iedereen toch wel eens beelden gezien heeft van hoedjes en 'Staphorst' zeg maar. Dus weet dat het voorkomt dat mensen zwart gekleed zijn.
Ik begrijp dus qua kleding zeker wat je bedoelt, maar waar was deze angst dan voor? Waar was deze mevrouw dan specifiek bang voor? Voor de massa? Voor veroordeling oid?
Als ik nu ergens zat en er kwamen bv 400 Hells Angels binnen, zou ik bang zijn klappen te krijgen bv.

Maar als je gewend bent om met een heel klein groepje 'gewone' mensen op zondag bij elkaar te zitten en er komen opeens 400 mensen in speciale luxe donkere kleding met vreemde hoofddeksels binnen, dan voel je je daar wel buiten staan. Pas nog gehoord van iemand, die eigenlijk geen kerk in durfde te gaan. Hij wist niet zo goed of hij zomaar ergens kon gaan zitten, uit welk boekje hij nu weer moest meekijken, of je mocht proberen te zingen of niet, wanneer je moest gaan staan enzovoorts. Hij wist ook niet of hij eigenlijk wel welkom zou zijn. En dat ging nog over een confessionele gemeente, dus qua cultuur en uiterlijke zaken niet heel bijzonder. Gelukkig kende ik iemand uit die kerk, en die heeft weken achtereen bij de deur gepost tot ze iemand aarzelig op het kerkplein zag rondlopen. Sindsdien komt hij regelmatig. Maar ik geloof dus wel dat een gemeente overweldigend kan overkomen op niet-reguliere kerkgangers.

Dat laatste geloof ik zeker. Maar als het mijn eigen plekje zou zijn, zou ik er niet zomaar vandaan gaan. Ik zou eerst eens wachten hoe die nieuwkomers zich zouden gedragen.
Andersom begrijp ik het zeker zoals jij het schetst. Deze persoon was zelf de nieuwkomer.

[Zeeuw]

Volgens mij heb ik uitvoerig antwoord gegeven en geprobeerd je een beetje mee te laten voelen. Dat blijkt niet te lukken. We staan in de reformatorische kerken vaak niet open en hebben geen begrip voor mensen die van buiten komen.

Op de vraag waar deze mevrouw precies bang voor was dan, heb je geen antwoord gegeven.
Dat het laatste rond je antwoord heen hing was wel helder ja. Ik herken me er gelukkig niet in vanuit mijn huidige kerk.

[Zeeuw]

Ik weet wel zeker dat een reformatorische kerk beangstigend over kan komen. Zelf kan ik om het volgende voorval hartelijk lachen, maar was ik werkelijk een buitenstaander geweest, dan zou mijn gevoel misschien wel anders geweest zij. Het is voor mij een dierbare herinnering!

In mijn studententijd had ik de bid- of dankdag gemist, en ik wilde toch wel graag naar de kerk. Dus ik belde een ouderling in Breda op, of zij nog dienst hadden. Nee, dat niet, maar hij ging nog bij een zoon van hem naar de kerk, daar was nog wel dienst, of ik mee wilde.
Prima, ik ging mee.
Volgende probleem, ik had totaal niet op kerkgang gerekend toen ik mijn tas inpakte om naar de studentenkamer te gaan, dus ik liep in een vale spijkerbroek met een heerlijke oversized fleecetrui. Verder had ik toendertijd een skatersik.
Ouderling zou mij op het station opwachten, maar we liepen elkaar eerst wat voorbij, hij had wellicht een iets gekleder iemand verwacht, maar de ontvangst was niet minder hartelijk.
Heerlijk gegeten daar, goed en gezellig, en ik ging mee naar de kerk.
Ik loop de kerk binnen, daar staan twee meisjes en die schieten toch in de lach toen ik binnenliep. Ze duiken weg achter een muurtje.
Ook door anderen werd ik niet heel begripvol aangekeken.

Ik kon het als refo die ook niet gewend was zo naar de kerk te gaan allemaal wel begrijpen. Maar als echte buitenstaander had ik me denk ik niet zo prettig gevoeld.

Dat heb ik ooit gehad toen ik als 16-jarige ter kerke ging in 1 van de grote GerGems op de Veluwe. Het voelt wat bijzonder. Maar het woord angst kwam niet bij me op moet ik zeggen.
Ik ben ook met mijn weinige baardgroei nooit in het bezit van een skatersik kunnen komen

[Ditbenik]

Volgens mij heb ik uitvoerig antwoord gegeven en geprobeerd je een beetje mee te laten voelen. Dat blijkt niet te lukken. We staan in de reformatorische kerken vaak niet open en hebben geen begrip voor mensen die van buiten komen.

Op de vraag waar deze mevrouw precies bang voor was dan, heb je geen antwoord gegeven.
Dat het laatste rond je antwoord heen hing was wel helder ja. Ik herken me er gelukkig niet in vanuit mijn huidige kerk.

Ik schreef:

Toen ging er ook een stel weg, al voordat de dienst begonnen was. Bij die mevrouw sloeg inderdaad de angst om het hart. De manier waarop mensen gekleed waren, de manier waarop naar hen gekeken werd en de massa. Alles bij elkaar werd dat als zeer beangstigend ervaren.

Dat jij dat niet als antwoord accepteert, kan ik niet veranderen, zo blijkt. Jammer.

[-DIA-]

Het was ook een plaats met een iets andere inslag en zeker geen Randstad mentaliteit.

Hier is het ook niet bepaald Randstad, al lijkt het er een beetje op dat Enter en Rijssen aan elkaar groeien... Ik heb wel een evolutie in kerkkleding meegemaakt. In de jaren 70 en 80 waren er bijna elke week weekdiensten in Enter en Wierden. De diensten waren ook op elkaar afgestemd, want zowel de kerken in Enter als Wierden werden voor een groot deel bevolkt door Rijssenaren. Als er in Wierden dienst was dan de volgende week in Enter enz. De preekstof was wel eens in volgorde: Een dominee begon bv. in Wierden, en zei hij wel eens aan het eind van de preek: Volgende week hopen we verder te gaan in Enter.
Maar goed, In het begin was iedereen vanzelf netjes gekleed, maar toch kwam er in de loop van de jaren wel verandering. Je zag de laatste jaren dat ik Enter kerkte, (in Wierden waren toen nauwelijks nog weekdiensten), dat er een verandering optrad. Je zag wel eens mensen die zich (zo het leek) als bouwakker zo in werkkleding zich onder het Woord zetten. Ik heb er me niet zo aan gestoten, want het zou ook kunnen zijn dat ze de gelegenheid niet hadden om zich netjes om te kleden.

En nu on topic: Ik heb veel angst gehad voor hyperventilatie. D.w.z. acute aanvallen. Ik wilde dan zo lang mogelijk en zo onopgemerkt mogelijk de dienst uitzitten. Dat lukte niet altijd. Soms moest ik dan de kerk verlaten. Dan stond je wel eventjes in de belangstelling. In Enter wist de koster precies wat er aan de hand was, en dan bood hij me een stoel aan in de hal, waar ik door de open deuren nog zicht had op de dominee. De laatste keer was het tijdens een preek van ds. van Aalst. Toen was er een nieuwe koster, en die kende me niet. Ik ben toen maar naar de auto gelopen en heb daar de dienst afgewacht.... Degenen die met mij waren bleven rustig in de kerk zitten.... En omdat de dienst net begonnen was, d.w.z. het was net na het 'grote gebed', heb ik toen nogal lang en eenzaam in de auto doorgebracht. Dat was misschien wel de enige keer dat ik wel eens op mijn horloge keek of de kerk nog niet uitging!

[Zeeuw]

Volgens mij heb ik uitvoerig antwoord gegeven en geprobeerd je een beetje mee te laten voelen. Dat blijkt niet te lukken. We staan in de reformatorische kerken vaak niet open en hebben geen begrip voor mensen die van buiten komen.

Op de vraag waar deze mevrouw precies bang voor was dan, heb je geen antwoord gegeven.
Dat het laatste rond je antwoord heen hing was wel helder ja. Ik herken me er gelukkig niet in vanuit mijn huidige kerk.

Ik schreef:

Toen ging er ook een stel weg, al voordat de dienst begonnen was. Bij die mevrouw sloeg inderdaad de angst om het hart. De manier waarop mensen gekleed waren, de manier waarop naar hen gekeken werd en de massa. Alles bij elkaar werd dat als zeer beangstigend ervaren.

Dat jij dat niet als antwoord accepteert, kan ik niet veranderen, zo blijkt. Jammer.

Ik zoek dan inderdaad meer naar waar die angst dan precies zit en wat die mensen dan precies deden, behalve 'manier van kijken' waardoor mensen zich op hun eigen stek zo onveilig voelen.

[DDD]

Maar dat is toch logisch? Als je nog nooit in een kerk geweest bent, dan voel je je daar misschien net zo als jij in een bordeel. Ik vind dat niet zo gek.

[Ora et labora]

Een leven zonder eigen huis, gezin en zoals de gemiddelde Nederlander.
Door domme fouten uit mijn verleden is dit eigenlijk zo.
En het word er niet beter op. Relatie na relatie loopt uit op niets.

[Zeeuw]

Maar dat is toch logisch? Als je nog nooit in een kerk geweest bent, dan voel je je daar misschien net zo als jij in een bordeel. Ik vind dat niet zo gek.

Daar waren ze dus wel geweest. Ze waren nl mensen 'die er al waren', toen er veel anderen binnenkwamen.
De situatie zoals jij die schetst begrijp ik helemaal. Een beetje zoals een beschermd opgevoed Zeeuwtje die op een katholieke universiteit met tig duizend studenten in een introductieweek terecht kwam.
Misschien was het beter voor me geweest toen ook de plaats te verlaten.

[Dodo]

Een leven zonder eigen huis, gezin en zoals de gemiddelde Nederlander.
Door domme fouten uit mijn verleden is dit eigenlijk zo.
En het word er niet beter op. Relatie na relatie loopt uit op niets.

Dit vind ik wel een triest bericht. Heb je familie/vrienden waar je een goede band mee hebt, waar je goed mee kunt praten?

[GerefGemeente-lid]

Het was ook een plaats met een iets andere inslag en zeker geen Randstad mentaliteit.

Je maakt me razend nieuwsgierig...

Maar eens met @DDD, dat zou bij ons ook zeker niet gebeuren.

[Zeeuw]

Het was ook een plaats met een iets andere inslag en zeker geen Randstad mentaliteit.

Je maakt me razend nieuwsgierig...

Maar eens met @DDD, dat zou bij ons ook zeker niet gebeuren.

Ja hoor, dat zou bij jou ook gebeuren. Als er iemand in een vale spijkerbroek, met een trui en een sik binnenkomt, wordt daar onwennig naar gekeken. Dat vind ik ook niet zo raar. Er wordt altijd gekeken naar iemand die afwijkt van de rest. Het gaat er om hoe vervolgens met die persoon wordt omgegaan verder.

[Klavart]

Je maakt me razend nieuwsgierig...

Daar is ook niet veel voor nodig...