Hoe gaat ons huisbezoek?
Bij ons komt de dominee met een ouderling en een diaken. Ze komen in een zwart pak. Vaak begint het gesprek met hoe het met iedereen gaat en wat iedereen doet en of dat bevalt, of er nog bijzonderheden zijn en noem maar op. Vaak gaat het nog over een preek of een stuk uit de Bijbel wat van toepassing is, of over iets actueels. Stiltes vallen overal dus ook op zo'n avond, of dit vervelend is? Nee, dat is toch normaal? Het zijn uiteindelijk niet je kameraden waar je alles tegen zegt. Als je bij ons aan het avondmaal gaat, krijg je een bezoek van de dominee of je wordt uitgenodigd in de pastorie. Kleding op een avond van huisbezoek is hetzelfde dan de hele dag die er aan voor af ging. Je hoeft je toch niet beter voor te doen dan je bent? En ja, een rok heb ik toch altijd aan, of die rok nu 6/8 is of 8/8, dat valt de dominee niet eens op. Ons hele gezin is aanwezig, ook toen we klein waren, zaten we er de hele avond bij. De Bijbel ligt bij ons op tafel, de dominee pakt hem zelf, zoekt een stuk op, licht soms iets toe en besluit daarna de avond met een gebed. Ik ervaar deze avonden niet als vervelend.
Ik hoop dat Pied nu een antwoord heeft?
Huisbezoek
-
royml@gmx.net
Pas heb ik ook huisbezoek gehad.
1 ouderling en 1 diaken zijn bij me langs geweest.
3-delig zwart, zonder hoed.
Ik woon alleen, dus ze kwamen voor mij.
Flinke pot koffie gezet, maar die kon gelijk door de gootsteen, want ze
hadden liever thee.
Fijn gesprek wel gehad. Soms was het even stil, maar dat is niet erg.
Het is inderdaad moeilijk om wat van jezelf te laten zien als het om geloof gaat
als dat tegenover mensen is. Als je alleen al kijkt op dit forum zie je hoe verschillend
mensen bepaalde dingen denken / aanvoelen / ervaren.
Vond het wel jammer dat ze niet een stukje uit de bijbel lazen.
Een spijkerbroek zou ik niet zo snel aan doen, omdat ik me daar niet prettig in zou voelen. Wat nettere kleding.
Groeten Roy
[Veranderd op 21/5/02 door royml@gmx.net]
1 ouderling en 1 diaken zijn bij me langs geweest.
3-delig zwart, zonder hoed.
Ik woon alleen, dus ze kwamen voor mij.
Flinke pot koffie gezet, maar die kon gelijk door de gootsteen, want ze
hadden liever thee.
Fijn gesprek wel gehad. Soms was het even stil, maar dat is niet erg.
Het is inderdaad moeilijk om wat van jezelf te laten zien als het om geloof gaat
als dat tegenover mensen is. Als je alleen al kijkt op dit forum zie je hoe verschillend
mensen bepaalde dingen denken / aanvoelen / ervaren.
Vond het wel jammer dat ze niet een stukje uit de bijbel lazen.
Een spijkerbroek zou ik niet zo snel aan doen, omdat ik me daar niet prettig in zou voelen. Wat nettere kleding.
Groeten Roy
[Veranderd op 21/5/02 door royml@gmx.net]
- 1 maal per anderhalf jaar.
- 2 adressen per avond. Eerst een gezin met jonge kinderen en daarna gezin met oudere kinderen of alleenstaande.
- ze komen niet altijd in zwart pak. Er is dus geen eis voor zwart pak, trouwens tijdens een ledenvergadering ook niet. Haast nooit een zwarte stropdas.
- Eerst relaxen en een algemeen gesprek.
- Er vallen weleens stiltens, maar ze zijn niet echt gespannen.
- Geen extra huisbezoek bij eerste keer avondmaalgang. Tenzij dat men het nodig vond.
- We kleden ons zoals we altijd zijn.
- Ze stellen geen nieuwsgierige vragen maar zullen geen gesprek uit de weg gaan als ze een TV zien. Ze gaan echt niet alle kasjes doorzoeken. Het is geen huiszoeking, maar huisbezoek!
- We stellen weleens kritische vragen en krijgen er antwoordop of men neemt het mee naar de kerkraadsvergadering.
- Je heb soms voorkeuren voor personen omdat je met de ene nu eenmaal beter kan opschieten dan met een ander.
- Ze stellen de standaard vraag.
- Goed gevoel na het huisbezoek en er nooit een hekel aan!
- 2 adressen per avond. Eerst een gezin met jonge kinderen en daarna gezin met oudere kinderen of alleenstaande.
- ze komen niet altijd in zwart pak. Er is dus geen eis voor zwart pak, trouwens tijdens een ledenvergadering ook niet. Haast nooit een zwarte stropdas.
- Eerst relaxen en een algemeen gesprek.
- Er vallen weleens stiltens, maar ze zijn niet echt gespannen.
- Geen extra huisbezoek bij eerste keer avondmaalgang. Tenzij dat men het nodig vond.
- We kleden ons zoals we altijd zijn.
- Ze stellen geen nieuwsgierige vragen maar zullen geen gesprek uit de weg gaan als ze een TV zien. Ze gaan echt niet alle kasjes doorzoeken. Het is geen huiszoeking, maar huisbezoek!
- We stellen weleens kritische vragen en krijgen er antwoordop of men neemt het mee naar de kerkraadsvergadering.
- Je heb soms voorkeuren voor personen omdat je met de ene nu eenmaal beter kan opschieten dan met een ander.
- Ze stellen de standaard vraag.
- Goed gevoel na het huisbezoek en er nooit een hekel aan!
-
wpv
2 Maal per jaar krijgen wij huisbezoek van twee ouderlingen in twee- of driedelig zwart. Sinds het laatste huisbezoek(september 2001) is onze dochter van 6 er ook bij. Ze doen twee bezoeken per avond en ik vraag meestal om het eerste bezoek, dan heb ik het maar gehad ook. Het gesprek begint meestal met algemene dingen, maar loopt dan (automatisch) over in geestelijke. Ik verwacht nog steeds een vraag over internet(mijn pc staat duidelijk zichtbaar in de kamer) maar deze is er nog steeds niet geweest.
De avond wordt besloten met een stukje bijbellezen(en soms wat geestelijke uitleg) en gebed. Dit gebed ervaar ik wel positief, daar dan de concrete noden en zorgen, van ons gezin worden opgedragen.
Toch ben ik altijd blij als ze weer weg zijn.
[Veranderd op 22/5/02 door wpv]
De avond wordt besloten met een stukje bijbellezen(en soms wat geestelijke uitleg) en gebed. Dit gebed ervaar ik wel positief, daar dan de concrete noden en zorgen, van ons gezin worden opgedragen.
Toch ben ik altijd blij als ze weer weg zijn.
[Veranderd op 22/5/02 door wpv]
-
de orthodoxer
- komen ong. 1 keer in het jaar, kan langer duren, of korter
- 2 adressen op 1 avond
- zwarte pak (wat is dit voor een onzin vraag trouwens..????)
- 2 leden van de kerkenraad
- eerst een bakje koffie en een beetje praten over het werk, nieuws en uiteindelijk weten ze wel een link te leggen naar geestelijke zaken
- er vallen wel eens stiltes, maar die zijn niet altijd gespannen (ligt er aan wie er is)
- Nog nooit meegemaakt bij ons thuis, maar heb wel gehoord dat als je voor de eerste keer aangegaan bent dat je dan een bezoekje krijgt
- kleed me zoals ik ook bijvoorbeeld naar een verjaardag ga, dus netjes
- nieuwsgierige vragen worden niet gesteld, al zou er zoiets wel ter ore gekomen zijn dan komen ze je wel met een extra bezoekje vereren
- worden ook wel kritsiche vragen gesteld, soms komt daar direct antwoord op en soms wordt het meegenomen en krijg je er nooit meer antwoord op
- Uitgesproken voorkeur!!!!
- ze besluiten de avond alleen met gebed en dus niet met schriftlezing
- het goede gevoel hangt er van af wie er geweest is
- 2 adressen op 1 avond
- zwarte pak (wat is dit voor een onzin vraag trouwens..????)
- 2 leden van de kerkenraad
- eerst een bakje koffie en een beetje praten over het werk, nieuws en uiteindelijk weten ze wel een link te leggen naar geestelijke zaken
- er vallen wel eens stiltes, maar die zijn niet altijd gespannen (ligt er aan wie er is)
- Nog nooit meegemaakt bij ons thuis, maar heb wel gehoord dat als je voor de eerste keer aangegaan bent dat je dan een bezoekje krijgt
- kleed me zoals ik ook bijvoorbeeld naar een verjaardag ga, dus netjes
- nieuwsgierige vragen worden niet gesteld, al zou er zoiets wel ter ore gekomen zijn dan komen ze je wel met een extra bezoekje vereren
- worden ook wel kritsiche vragen gesteld, soms komt daar direct antwoord op en soms wordt het meegenomen en krijg je er nooit meer antwoord op
- Uitgesproken voorkeur!!!!
- ze besluiten de avond alleen met gebed en dus niet met schriftlezing
- het goede gevoel hangt er van af wie er geweest is
-
pingpongbal
Jaja van de week kreeg ik dus voor het eerst in m'n eentje huisbezoek. Ik zag er echt heel erg tegenop. Maar het viel zo mee! Ik dacht dat ze wel heel veel zouden vragen. Maar we begonnen rustig met wat praten over hoe het met me gaat op school enzo. Ik had wat vragen hoe ik om moet gaan met mijn onkerkelijke klasgenoten.
En zo kwam het op het geloof. Ze waren duidelijk tegen me en ik heb er echt veel van geleerd. Ik was dus niet "blij toen ze de deur uit waren". Vroeger thuis had ik dat soms wel. Maar het beviel me goed om in m'n eentje huisbezoek te krijgen!
En zo kwam het op het geloof. Ze waren duidelijk tegen me en ik heb er echt veel van geleerd. Ik was dus niet "blij toen ze de deur uit waren". Vroeger thuis had ik dat soms wel. Maar het beviel me goed om in m'n eentje huisbezoek te krijgen!
-
england
Sorry om zo'n 'oud' onderwerp weer op te halen, maar ik vond het toch wel interessant.
Een paar weken terug was ik weer eens in Holland, en aangezien mijn vader een van de ouderlingen tegen het lijf liep stelde mijn vader voor dat ze op huisbezoek zouden komen ('dat zal ze zeker op prijs stellen...':! )
Ik had inmiddels al vier jaar geen huisbezoek gehad, nog ENIG contact met de kerk. Men ging er van uit dat het in Engeland wel goed ging... (gaat het ook, maar niet dank zij hun pastorale zorg...)
Dus ze kwamen. Mijn ouders ginegn een rondje fietsen, zodat mijn (engelse) verloofde en ik rustig het huisbezoek aan konden. Ze begonnen met een algemeen praatje terwijl ik de koffie inschonk, en meteen daarna begonnen we over geestelijke dingen te praten (ik had mijn verloofde niet verteld dat je dat pas doet na het tweede kopje, als de ouderlingen daarvoor het startsein geven..) Ze waren zichtbaar in verwarring doordeze onverwachte wending...
Het begin was best goed, we hadden het over de gelezen preek die ik tijdens de dienst voor hem vertaalde, etc. Na een tijdje sloeg de ouderling ineens een echt 'huisbezoek' toontje aan, en vroeg hij hoe het nu geestelijk met mij ging in Engeland. Aangezien er hier nogal het een en ander gebeurt is probeerde ik dat in zijn termen aan te geven (hier praat men veel vrijer en gemakkelijker en directer over het geestelijk leven, en hoef je al je woorden niet zo ongelooflijk te wegen :mad2:) maar hij ging nergens op in, en vroeg niet verder, maar begon zijn standaard verhaal af te steken, waar wij op probeerden te reageren, maar dat werd niet echt op prijs gesteld. Hij keek zichtbaar verstoord, en pikte zo de draad weer op... zucht... om dan vervolgens met bijbellezing en gebed te eindigen ( Ik zal nog proberen een gebedje te doen...)
Ik had wel een heel triest gevoel aan het eind van de avond. Niet dat het een vervelende avond was geweest, maar hebben ze nu echt pastorale zorg gegeven? Weten ze nu echt wat er bij de gemeenteleden leeft? Hebben ze mij persoonlijk onderwijs en leiding gegeven? Bemoedigd, gecorrigeerd, geholpen...?Jammer hoor, vooral als je maar eens in de zoveel jaar van ze hoort...
Later had ik het er met mijn verloofde over, hij hoopt binnekort predikant van een eigen gemeente te worden, en pastorale zorg hoort daar ook bij. Wat is er nu belangrijk met huisbezoek, wat vraag je aan de mensen, hoe gedraag je je etc.
Suggesties?
Een paar weken terug was ik weer eens in Holland, en aangezien mijn vader een van de ouderlingen tegen het lijf liep stelde mijn vader voor dat ze op huisbezoek zouden komen ('dat zal ze zeker op prijs stellen...':! )
Ik had inmiddels al vier jaar geen huisbezoek gehad, nog ENIG contact met de kerk. Men ging er van uit dat het in Engeland wel goed ging... (gaat het ook, maar niet dank zij hun pastorale zorg...)
Dus ze kwamen. Mijn ouders ginegn een rondje fietsen, zodat mijn (engelse) verloofde en ik rustig het huisbezoek aan konden. Ze begonnen met een algemeen praatje terwijl ik de koffie inschonk, en meteen daarna begonnen we over geestelijke dingen te praten (ik had mijn verloofde niet verteld dat je dat pas doet na het tweede kopje, als de ouderlingen daarvoor het startsein geven..) Ze waren zichtbaar in verwarring doordeze onverwachte wending...
Het begin was best goed, we hadden het over de gelezen preek die ik tijdens de dienst voor hem vertaalde, etc. Na een tijdje sloeg de ouderling ineens een echt 'huisbezoek' toontje aan, en vroeg hij hoe het nu geestelijk met mij ging in Engeland. Aangezien er hier nogal het een en ander gebeurt is probeerde ik dat in zijn termen aan te geven (hier praat men veel vrijer en gemakkelijker en directer over het geestelijk leven, en hoef je al je woorden niet zo ongelooflijk te wegen :mad2:) maar hij ging nergens op in, en vroeg niet verder, maar begon zijn standaard verhaal af te steken, waar wij op probeerden te reageren, maar dat werd niet echt op prijs gesteld. Hij keek zichtbaar verstoord, en pikte zo de draad weer op... zucht... om dan vervolgens met bijbellezing en gebed te eindigen ( Ik zal nog proberen een gebedje te doen...) Ik had wel een heel triest gevoel aan het eind van de avond. Niet dat het een vervelende avond was geweest, maar hebben ze nu echt pastorale zorg gegeven? Weten ze nu echt wat er bij de gemeenteleden leeft? Hebben ze mij persoonlijk onderwijs en leiding gegeven? Bemoedigd, gecorrigeerd, geholpen...?Jammer hoor, vooral als je maar eens in de zoveel jaar van ze hoort...
Later had ik het er met mijn verloofde over, hij hoopt binnekort predikant van een eigen gemeente te worden, en pastorale zorg hoort daar ook bij. Wat is er nu belangrijk met huisbezoek, wat vraag je aan de mensen, hoe gedraag je je etc.
Suggesties?
-
madelief
Ook ik heb met een bepaalde kerk ( helaaz ik noem geen namen) slechte ervaringen met het huisbezoek. Op een gegeven moment ging het niet zo goed met me. Ik kreeg huis bezoek van een man ( normaal twee). Hij kwam ten eerste al 45 te vroeg. En wilde geen koffie of id. Toen kwam hij to the point. En dat was niet fijn. Hij toonde geen enkel begrip voor me. Na drie kwartier wat hij al weer weg.Dat was voor mij de druppel die de emmer deed over lopen en ik ben een jaar niet meer naar de kerk geweest. Tot v/d zomer, toen heb ik dmv een vriend van me goede gesprekken gehad. En nu ga ik naar de Ned. Gerf.kerk wat me goed bevalt.
Hiermee wil ik zeggen dat het belangrijk is om begrip te tonen en je te houden aan de tijd. Juist als iemand aan het afdwalen is moet je zo'n persoon toch aandacht aan schenken...................
Of zie ik het nu verkeerd?
Hiermee wil ik zeggen dat het belangrijk is om begrip te tonen en je te houden aan de tijd. Juist als iemand aan het afdwalen is moet je zo'n persoon toch aandacht aan schenken...................
Of zie ik het nu verkeerd?
-
Jelle
Mijn ervaring is dat afdwalende mensen of afgedwaalde mensen dus niet bezocht worden, het zijn vaak maar lastige mensen en het kost teveel moeite om zich daarom te bekommeren.
Dus houden ze zich liever bezig met de mensen die wel op juiste wijzen in het straatje lopen, dat leverd ook geen moeilijke gesprekken op.
Hoe triest ook, mijn ervaring is dat de herderlijke zorg binnen de Herv, Kerk belabberd slecht is, uitzonderingen daar gelaten.
Dit zijn in elk geval Goudse ervaringen en geluiden die ik hoor van elders.
Dus houden ze zich liever bezig met de mensen die wel op juiste wijzen in het straatje lopen, dat leverd ook geen moeilijke gesprekken op.
Hoe triest ook, mijn ervaring is dat de herderlijke zorg binnen de Herv, Kerk belabberd slecht is, uitzonderingen daar gelaten.
Dit zijn in elk geval Goudse ervaringen en geluiden die ik hoor van elders.
-
madelief
In principe zou dat echt anders moeten zijn. In de bijbel staat toch ook het verhaal van het verloren schaapje. Hij laat de rest alleen om het afgedwaalde schaap te zoeken. En dat moet niet worden na gelaten. Of zijn sommige mensen alleen bereid dingen voor Jezus te doen als het maar makkelijk is? En als het te ingewikkeld is dan gaan ze die stituaties alleen maar uit de weg...............
Als Jezus dat ook zou hebben gedaan zouden wij nu geen vergeving van zonden hebben kunnen ontvangen.........
Heel typerend dat het zo moet gaan.
Als ik die vakantie niet had gehad dan was ik nog steeds afgedwaald. Want nu ik nog steeds lid ben van die kerk komen ze helemaal niet meer voor huisbezoek...........of hebben ze de moed al opgegeven? Ik weet wel dat Jezus nooit de moed opgaf. Hij ging de schriftgeleerden niet uit de weg. En Hij sprak zelfs de tollenaar aan.
Het is gewoon goed om je eerst af te vragen: Wat zou Jezus doen?
En dat mensen de kerk verlaten heeft ook veel te maken op wat voor manier je met de mensen om gaat. Zoals ik al schreef was dat voor mij echt de druppel. Ik vind dit een ernstig falen van deze kerk.
?:?:?:?
Als Jezus dat ook zou hebben gedaan zouden wij nu geen vergeving van zonden hebben kunnen ontvangen.........
Heel typerend dat het zo moet gaan.
Als ik die vakantie niet had gehad dan was ik nog steeds afgedwaald. Want nu ik nog steeds lid ben van die kerk komen ze helemaal niet meer voor huisbezoek...........of hebben ze de moed al opgegeven? Ik weet wel dat Jezus nooit de moed opgaf. Hij ging de schriftgeleerden niet uit de weg. En Hij sprak zelfs de tollenaar aan.
Het is gewoon goed om je eerst af te vragen: Wat zou Jezus doen?
En dat mensen de kerk verlaten heeft ook veel te maken op wat voor manier je met de mensen om gaat. Zoals ik al schreef was dat voor mij echt de druppel. Ik vind dit een ernstig falen van deze kerk.
?:?:?:?