Daphne schreef:Bij het lezen van de titel moet ik toch ergens anders aan denken...

-DIA- schreef:

Daphne schreef:Bij het lezen van de titel moet ik toch ergens anders aan denken...

Hier schoot ik echt spontaan van in de lach!

PvS schreef:

-DIA- schreef:

Daphne schreef:Bij het lezen van de titel moet ik toch ergens anders aan denken...

Hier schoot ik echt spontaan van in de lach!

Zeg DIA, wie je wel wie dit is?

-DIA- schreef:

PvS schreef:

-DIA- schreef:

Daphne schreef:Bij het lezen van de titel moet ik toch ergens anders aan denken...

Hier schoot ik echt spontaan van in de lach!

Zeg DIA, wie je wel wie dit is?

Nee...

jvdg schreef:'t Is feest bij Jan Marijnissen.

Genade door recht schreef:

Luther schreef:Zojuist kreeg ik een kerstverhaal van Godfried Bomans onder ogen. Volgens mij gaat hij aardig in op de focus van dit topic...

Godfried Bomans schreef:Een witte Kerst
Er was eens een man, die het kerstfeest grondig wilde vieren. Hij haalde een laddertje uit de schuur .....

Wat een ontzettend dom verhaal.

Albert1987 schreef:

Genade door recht schreef:

Luther schreef:Zojuist kreeg ik een kerstverhaal van Godfried Bomans onder ogen. Volgens mij gaat hij aardig in op de focus van dit topic...

Godfried Bomans schreef:Een witte Kerst
Er was eens een man, die het kerstfeest grondig wilde vieren. Hij haalde een laddertje uit de schuur .....

Wat een ontzettend dom verhaal.

En waarom?
Ik vond het een mooi verhaal, omdat het precies laat zien dat wij wel kunnen feesten, maar dat we zomaar vergeten dat we niet om het feesten moeten feesten.

fluitje schreef:Ik wilde net zeggen, ik moet voor komend jaar een bruiloft en een 50-jarig huwelijksfeest meeorganiseren dus ik volg het met belangstelling.

-DIA- schreef:

memento schreef:

henriët schreef:Kijk maar eens naar de Israëlieten in de tijd van de Bijbel,
dan valt er nog veel te leren!

Precies. Lees bv eens hoe omgegaan wordt met mensen die gaan wenen bij het horen voorlezen van de wet door Ezra...

Maar dat bedoelde ik juist.
Dat was een blijdschap in God.

Dat mag, dat is gepast, eerder zouden de stenen spreken, dan dat een kind des Heeren
kan zwijgen van de goedheid van God.
Zo zal ik nochtans in den HEERE van vreugde opspringen, ik zal mij verheugen in den God mijns heils!
In U zal ik mij verblijden, en van vreugde opspringen; ik zal Uw Naam psalmzingen, o Allerhoogste!
God heeft gesproken in Zijn heiligdom; dies zal ik van vreugde opspringen.
Maar de rechtvaardigen zullen zich verblijden; zij zullen van vreugde opspringen voor Gods aangezicht, en van blijdschap vrolijk zijn.
En zij hielden het feest der ongezuurde broden zeven dagen, met blijdschap;
want de HEERE had hen verblijd, en het hart des konings van Assur tot hen gewend, om hun handen te sterken in het werk van het huis Gods,
des Gods van Israël.
De HEERE is God, Die ons licht gegeven heeft. Bindt het feest offer met touwen tot aan de hoornen van het altaar.
Er zal een lofzang bij ulieden zijn, gelijk in den nacht, wanneer het feest geheiligd wordt; en blijdschap des harten,
gelijk van een, die met pijpen wandelt, om te komen tot den berg des HEEREN, tot den Rotssteen van Israël.

Merk je het verschil met het feest van de wereld?
Die is blij met een dode mus, met een zeepbel die uiteenspat...
Bovenstaande teksten zijn geheel anders:
1 Voor den opperzangmeester, op de Gittith, een psalm van Asaf.
2 Zingt vrolijk Gode, onze Sterkte; juicht den God van Jakob.
3 Heft een psalm op, en geeft de trommel; de liefelijke harp met de luit.
4 Blaast de bazuin in de nieuwe maan, ter bestemder tijd, op onzen feestdag.
5 Want dat is een inzetting in Israël, een recht van den God Jakobs.
6 Hij heeft het gezet tot een getuigenis in Jozef, als Hij uitgetogen was tegen Egypteland;
alwaar ik gehoord heb een spraak, die ik niet verstond;
7 Ik heb zijn schouder van den last onttrokken; zijn handen zijn van de potten ontslagen.
8 In de benauwdheid riept gij, en Ik hielp u uit; Ik antwoordde u uit de schuilplaats des donders;
Ik beproefde u aan de wateren van Meriba. Sela.

Luther schreef:Zojuist kreeg ik een kerstverhaal van Godfried Bomans onder ogen. Volgens mij gaat hij aardig in op de focus van dit topic...

Godfried Bomans schreef:Een witte Kerst
Er was eens een man, die het kerstfeest grondig wilde vieren. Hij haalde een laddertje uit de schuur en spande langs het plafond de rode papieren slingers die daarvoor garant zijn. Aan de lamp hing hij één van die rode bellen, die opgevouwen weinig lijken, maar naderhand nog aardig meevallen.
Toen dekte hij de tafel. Hij had hiervoor urenlang over drie winkels verdeeld in de rij gestaan, maar het zag er dan ook goed uit. Naast elk bord stak hij tenslotte een kaarsje aan en klapte in zijn handen. Dit was het teken om binnnen te komen. Zijn vrouw en kinderen, die al die tijd in de keuken elkaar met een verlegen glimlach hadden aangekeken, kwamen bedremmeld binnen. ‘Nee maar’, zeiden ze, ‘dat had je niet moeten doen’.
Maar omdat hij het toch gedaan had, gingen ze blij zitten en keken elkaar warm aan. ‘En nu gaan we niet alleen smullen’, zei de man, ‘we moeten ook beseffen wat er nu eigenlijk gebeurd is’. Hij las voor hoe Maria en Jozef alle herbergen afliepen, maar nergens was er plaats. Maar het Kind werd tenslotte toch geboren in een stal. En toen begonnen ze te eten, want nu mocht het, al was er dan veel ellende in de wereld. ‘Kijk’, zei de man, ‘dat is nu kerst vieren en zo hoort het eigenlijk’.
En zij verwonderden zich over de hardvochtigheid van al die herbergiers, maar het was ook tweeduizend jaar geleden, moet je denken, zoiets kwam nu niet meer voor.
En op dat ogenblik werd er gebeld. De man legde de banketstaaf die hij juist aan de mond bracht, verstoord weer op zijn bord. ‘Dat is nu vervelend’, zei hij, ‘er is ook altijd wat’. Hij knoopte zijn servet los, sloeg de kruimels van zijn knie en slofte naar de voordeur. Er stond een man op de stoep en hij vroeg of hij hier ook schuilen mocht, want het sneeuwde zo.
Het was namelijk een Witte Kerst, dat heb ik nog vergeten te zeggen; hoe kan ik zo dom zijn.
De beide mannen keken elkaar een ogenblik zwijgend aan en toen zij de één driftig: ‘Uitgerekend met Kerst, zijn er geen andere avonden?’ En hij sloeg de deur hard achter zich dicht.
Maar terug in de kamer kwam er een vreemd gevoel over hem en de banketstaaf smaakte hem niet. ‘Ik ga nog eens even kijken’, zei hij, ‘er is iets gebeurd, maar ik weet niet wat’. Hij liep terug naar de stoep en keek in de warrelende sneeuw. Daar zag hij de man nog juist om de hoek verdwijnen, met een jonge vrouw naast zich, die zwanger was. Hij holde naar de hoek, maar er was niemand meer te zien. Die twee leken wel in de sneeuw te zijn opgelost. Want het was, zoals gezegd, een Witte Kerst.
Toen hij weer in de kamer kwam, zag hij bleek en er stonden tranen in zijn ogen. ‘Zeg maar even niets’, zei hij, ‘die wind is wat schraal, het gaat wel weer over’. En dat was ook zo, men moet zich over die dingen nuchter heen kunnen zetten.
Het werd nog een heel prettig kerstfeest, het was in jaren niet zo echt geweest. Het bleef sneeuwen, de hele nacht door en zelfs het kind werd opnieuw in een schuur geboren.

henriët schreef: Er is veel ellende op de wereld, maar dat betekent niet dat wij niet mogen eten of drinken omdat er bijvoorbeeld in Afrika mensen sterven door te weinig eten.
Dan zouden we zelf moeten doneren en of iets aan ontw. hulp moeten doen om zodoende ook voor onze medemens te zorgen, maar niet om dan zelf te verhongeren. Al denk ik wel dat we binnen de ger gez meer matig zouden kunnen ( misschien wel moeten) zijn, ikzelf incluis

Marnix schreef:Precies, het is helaas niet zo dat er minder mensen sterven van de honger als wij ipv een luxe maaltijd gewoon aardappels met groente eten. Anders had ik mijn kerstdiner graag ingeruild. Maar zo werkt het niet.