Weekdiensten

[JanRap]

Het is tegen mijn principes, maar laat ik een keer de NBV21 citeren.

1 Timoteüs 5:1a - Ga niet tekeer tegen een oude man. Als je hem vermaant, beschouw hem dan als een vader.

Het is begrijpelijk Nederlands. Toch klopt dit niet helemaal: Het gaat hier niet om deze oude man, maar om de oude leer, ons van de vaderen, onder Gods voorzienigheid, is toebetrouwd.

DIA, Gevoelsmatig begrijp ik een beetje wat u met 'oude waarheid' bedoelt. Maar zou het niet nuttig zijn als u dat begrip eens wat duidelijker omschreef?. Wijlen ds. W.C. Lamain bedoelde de Bijbel, Gods Woord, als hij het over de Waarheid had. Ik vermoed dat u bedoelt: de waarheid zoals die in de begindagen vande Ger . Gem. van de kansels werd gebracht? Misschien zit ik er helemaal naast. Ik hoop dat u bedoelt de waarheid uit Gods Woord, en verwoord in de Drie Formulieren van Enigheid. Voor mezelf neem ik als ijkpunt voor de oude waarheid de leer van de Dordtse Synode, die ook de leer van de Reformatoren is. en de leer van de kerk van alle tijden.

Maar waarom wilt u mij voorschrijven welke woorden ik gebruik. Ergert u dat woord? Ik ben opgegroeid met deze taal, en die werd gebezigd door heel veel onze predikanten. Gaat een u bv. een mens ook aanspreken als hij of zij niet de taal die de jeugd nu spreekt? Of is dit een ander geval? Zit het in een bepaald woord? We hebben toch (nog) vrijheid van meningsuiting? Of niet?
Of zou dit doorgaan? Tot het einde toe? En wanneer is het einde?

DIA Het is uw goed recht om mijn vraag naar wat u verstaat onder de oude waarheid niet te beantwoorden. Had niet het idee dat ik u met mijn vraag iets wilde voorschrijven. We zijn in dit tijdsgewricht gebaat bij helderheid, vooral onze jeugd. Laten we geen geheimtaal spreken. Het staat interessant, maar onze jeugd prikt er doorheen. We hebben niks te verbergen. Het is juist prachtig als je als oudere iets mag uitleggen aan een jongere generatie. U merkt op: ' zit het in een bepaald woord'? Ik denk het wel. Ons taalgebruik doet er toe. Veel dwalingen zijn de kerk binnengekomen doordat men oude waarheden met andere woorden omschreef, de inhoud uitholde en vervolgens een nieuwe inhoud aan de oude woorden en begrippen gaf.

[Inwoner]

Het is begrijpelijk Nederlands. Toch klopt dit niet helemaal: Het gaat hier niet om deze oude man, maar om de oude leer, ons van de vaderen, onder Gods voorzienigheid, is toebetrouwd.

DIA, Gevoelsmatig begrijp ik een beetje wat u met 'oude waarheid' bedoelt. Maar zou het niet nuttig zijn als u dat begrip eens wat duidelijker omschreef?. Wijlen ds. W.C. Lamain bedoelde de Bijbel, Gods Woord, als hij het over de Waarheid had. Ik vermoed dat u bedoelt: de waarheid zoals die in de begindagen vande Ger . Gem. van de kansels werd gebracht? Misschien zit ik er helemaal naast. Ik hoop dat u bedoelt de waarheid uit Gods Woord, en verwoord in de Drie Formulieren van Enigheid. Voor mezelf neem ik als ijkpunt voor de oude waarheid de leer van de Dordtse Synode, die ook de leer van de Reformatoren is. en de leer van de kerk van alle tijden.

Maar waarom wilt u mij voorschrijven welke woorden ik gebruik. Ergert u dat woord? Ik ben opgegroeid met deze taal, en die werd gebezigd door heel veel onze predikanten. Gaat een u bv. een mens ook aanspreken als hij of zij niet de taal die de jeugd nu spreekt? Of is dit een ander geval? Zit het in een bepaald woord? We hebben toch (nog) vrijheid van meningsuiting? Of niet?
Of zou dit doorgaan? Tot het einde toe? En wanneer is het einde?

DIA Het is uw goed recht om mijn vraag naar wat u verstaat onder de oude waarheid niet te beantwoorden. Had niet het idee dat ik u met mijn vraag iets wilde voorschrijven. We zijn in dit tijdsgewricht gebaat bij helderheid, vooral onze jeugd. Laten we geen geheimtaal spreken. Het staat interessant, maar onze jeugd prikt er doorheen. We hebben niks te verbergen. Het is juist prachtig als je als oudere iets mag uitleggen aan een jongere generatie. U merkt op: ' zit het in een bepaald woord'? Ik denk het wel. Ons taalgebruik doet er toe. Veel dwalingen zijn de kerk binnengekomen doordat men oude waarheden met andere woorden omschreef, de inhoud uitholde en vervolgens een nieuwe inhoud aan de oude woorden en begrippen gaf.

Dat klinkt wel heel generaliserend: "de oude waarheden zijn met andere woorden omschreven en daardoor is de inhoud uitgehold" etc...
Er zijn de nodige vragen bij te stellen.
Desondanks heb ik wel enig idee waar hier op wordt gedoeld. Wellicht kan Dia helpen: stel dat je jouw boodschap, Dia, aan catechisanten van 13 jaar zou moeten vertellen, hoe zou dat er dan uitzien?

[-DIA-]

DIA, Gevoelsmatig begrijp ik een beetje wat u met 'oude waarheid' bedoelt. Maar zou het niet nuttig zijn als u dat begrip eens wat duidelijker omschreef?. Wijlen ds. W.C. Lamain bedoelde de Bijbel, Gods Woord, als hij het over de Waarheid had. Ik vermoed dat u bedoelt: de waarheid zoals die in de begindagen vande Ger . Gem. van de kansels werd gebracht? Misschien zit ik er helemaal naast. Ik hoop dat u bedoelt de waarheid uit Gods Woord, en verwoord in de Drie Formulieren van Enigheid. Voor mezelf neem ik als ijkpunt voor de oude waarheid de leer van de Dordtse Synode, die ook de leer van de Reformatoren is. en de leer van de kerk van alle tijden.

Maar waarom wilt u mij voorschrijven welke woorden ik gebruik. Ergert u dat woord? Ik ben opgegroeid met deze taal, en die werd gebezigd door heel veel onze predikanten. Gaat een u bv. een mens ook aanspreken als hij of zij niet de taal die de jeugd nu spreekt? Of is dit een ander geval? Zit het in een bepaald woord? We hebben toch (nog) vrijheid van meningsuiting? Of niet?
Of zou dit doorgaan? Tot het einde toe? En wanneer is het einde?

DIA Het is uw goed recht om mijn vraag naar wat u verstaat onder de oude waarheid niet te beantwoorden. Had niet het idee dat ik u met mijn vraag iets wilde voorschrijven. We zijn in dit tijdsgewricht gebaat bij helderheid, vooral onze jeugd. Laten we geen geheimtaal spreken. Het staat interessant, maar onze jeugd prikt er doorheen. We hebben niks te verbergen. Het is juist prachtig als je als oudere iets mag uitleggen aan een jongere generatie. U merkt op: ' zit het in een bepaald woord'? Ik denk het wel. Ons taalgebruik doet er toe. Veel dwalingen zijn de kerk binnengekomen doordat men oude waarheden met andere woorden omschreef, de inhoud uitholde en vervolgens een nieuwe inhoud aan de oude woorden en begrippen gaf.

Dat klinkt wel heel generaliserend: "de oude waarheden zijn met andere woorden omschreven en daardoor is de inhoud uitgehold" etc...
Er zijn de nodige vragen bij te stellen.
Desondanks heb ik wel enig idee waar hier op wordt gedoeld. Wellicht kan Dia helpen: stel dat je jouw boodschap, Dia, aan catechisanten van 13 jaar zou moeten vertellen, hoe zou dat er dan uitzien?

Of ik de woorden heb, dat betwijfel ik. Ik ben soms wel blij dat ik dit ook niet hoef. Maar de problemen met de Generatie van Nu begrijp ik goed, ook wat taalgebruik betreft, maar tevens de dingen die in deze tijd zo spelen: Geen ontzag meer voor predikanten (ik bedoel niet om ze op een voetstuk te zetten, maar ik doel meer op het gelijkheidsdenken), de algemeen voortgaande secularisatie maakt ons (en eigenlijk heel de westerse wereld) tot een zendingsgebied. Als we dan het wereldgebeuren bezien in de context van verdergaande secularisering begrijp ik dat hier voor een mens een schier onmogelijke taak zou zijn. Kijk alleen naar de ontwikkelingen in ons eigen land: Hoe snel is dit gegaan. Jarenlang kon van Nederland gezegd worden dat het een gedoopte natie was. Door de afval van de laatste decennia is hiervan geen sprake meer.
Is dit nog te keren? Alleen als God het zou willen. Maar de algehele toestand beziend heb ik daar menselijk gesproken en gedacht weinig zicht op.

[JanRap]

Maar waarom wilt u mij voorschrijven welke woorden ik gebruik. Ergert u dat woord? Ik ben opgegroeid met deze taal, en die werd gebezigd door heel veel onze predikanten. Gaat een u bv. een mens ook aanspreken als hij of zij niet de taal die de jeugd nu spreekt? Of is dit een ander geval? Zit het in een bepaald woord? We hebben toch (nog) vrijheid van meningsuiting? Of niet?
Of zou dit doorgaan? Tot het einde toe? En wanneer is het einde?

DIA Het is uw goed recht om mijn vraag naar wat u verstaat onder de oude waarheid niet te beantwoorden. Had niet het idee dat ik u met mijn vraag iets wilde voorschrijven. We zijn in dit tijdsgewricht gebaat bij helderheid, vooral onze jeugd. Laten we geen geheimtaal spreken. Het staat interessant, maar onze jeugd prikt er doorheen. We hebben niks te verbergen. Het is juist prachtig als je als oudere iets mag uitleggen aan een jongere generatie. U merkt op: ' zit het in een bepaald woord'? Ik denk het wel. Ons taalgebruik doet er toe. Veel dwalingen zijn de kerk binnengekomen doordat men oude waarheden met andere woorden omschreef, de inhoud uitholde en vervolgens een nieuwe inhoud aan de oude woorden en begrippen gaf.

Dat klinkt wel heel generaliserend: "de oude waarheden zijn met andere woorden omschreven en daardoor is de inhoud uitgehold" etc...
Er zijn de nodige vragen bij te stellen.
Desondanks heb ik wel enig idee waar hier op wordt gedoeld. Wellicht kan Dia helpen: stel dat je jouw boodschap, Dia, aan catechisanten van 13 jaar zou moeten vertellen, hoe zou dat er dan uitzien?

Of ik de woorden heb, dat betwijfel ik. Ik ben soms wel blij dat ik dit ook niet hoef. Maar de problemen met de Generatie van Nu begrijp ik goed, ook wat taalgebruik betreft, maar tevens de dingen die in deze tijd zo spelen: Geen ontzag meer voor predikanten (ik bedoel niet om ze op een voetstuk te zetten, maar ik doel meer op het gelijkheidsdenken), de algemeen voortgaande secularisatie maakt ons (en eigenlijk heel de westerse wereld) tot een zendingsgebied. Als we dan het wereldgebeuren bezien in de context van verdergaande secularisering begrijp ik dat hier voor een mens een schier onmogelijke taak zou zijn. Kijk alleen naar de ontwikkelingen in ons eigen land: Hoe snel is dit gegaan. Jarenlang kon van Nederland gezegd worden dat het een gedoopte natie was. Door de afval van de laatste decennia is hiervan geen sprake meer.
Is dit nog te keren? Alleen als God het zou willen. Maar de algehele toestand beziend heb ik daar menselijk gesproken en gedacht weinig zicht op.

Dit is een diepe peiling DIA. Helaas heeft u gelijk. Maar er is ook een ander zijde: Joh.5:25 SV: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: De ure komt en is nu, wanneer de doden zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen leven.

[DDD]

Een stukje van ds. Doornenbal, uit de Nieuwsbrief van Marius van der Valk

7 november 1963
Veel zal ik niet schrijven kunnen, want het is al heel laat. Vanavond, na 3 uur catechisatie, moest
ik nog naar het ziekenhuis in Deventer, omdat ik hoorde, dat opoe Mulder hard minder werd en
de zuster niet durfde verzekeren, dat ze er morgen nog zijn zou. Ik zag er wel wat tegenop, want
het was een drukke dag geweest en er moeten nog twee preken klaar voor de dankdag, maar ik
begin bang te worden voor steeds weer te laat te komen, en tenslotte is Deventer geen
wereldreis. De stad is altijd prachtig in de avond, maar zo mooi als nu heb ik haar nog nooit
gezien, vooral van deze zijde, over de IJssel, met de flatgebouwen, torens en schoorstenen,
scherp afgetekend tegen de nachtelijke hemel en de duizenden lichten spiegelend in het water
van de rivier. Ik heb meer dan eenmaal stil gestaan om het beeld in mij op te nemen en draag
het nog mee als iets dat werkelijk schoon is, en daarom een vreugde, die de dag volmaakt.
De zieke lag helemaal alleen in haar kamertje, zoals ze nu al wekenlang gelegen heeft, geheel
uitgeteerd, maar nog helder van hoofd. Zij glimlachte zelfs nog even, toen ik haar wat plaagde
en zei, dat ze een echter Koster was, één van het oude, sterke soort. In haar 88ste, na zoveel
geleden te hebben, is ze ook werkelijk van een bijzondere levenskracht, zoals zij ’t altijd geweest
is in haar lange leven. Maar haar tijd gaat nu kort worden en spreken kan ze nauwelijks meer.
Toch geloof ik, dat ze nog steeds blij is met bezoek en gebed. Maar je moet haar steeds weer
achterlaten, en dat is toch wel moeilijk: sterven ver van huis is een opgaaf apart, al heeft ze ook
deze gedachte van het begin af aanvaard. Dat haar heengaan vrede mag zijn!
Donderdagavond preekte ik in Maartensdijk (Utr.). Het was alweer jaren geleden, dat ik er
geweest was. Deze winteravonddiensten hebben toch wel hun waarde, al is het alleen maar om
weer eens te komen waar je anders niet komt. De regen ruiste over de bossen van Baarn en de
Vuursche in hun gouden najaarstooi, over het dorp en de kerk. Ik had niet gedacht, dat er met
zulk een weer een grote opkomst zou zijn op een werkdag, maar de kerk was vrijwel vol, en dat
doet je toch wel echt goed.
Er is vandaag een volk, in veel plaatsen van ons vaderland, verdrukt en door onweer
voortgedreven en ongetroost, waarschijnlijk het meest in de kerk der vaderen. Nu wil het geval,
dat ik mij altijd juist met dat volk bijzonder verbonden heb gevoeld, en als ik ooit één ding
gehoopt heb, vanaf dat ik jong was, dan was het om met dat volk te leven en te sterven, en, als
’t mij gegeven mocht zijn, daarvoor dienstbaar te zijn in mijn arbeid. Dat verlangen is nooit
veranderd. Ik heb weinig illusies meer omtrent mijn bediening, ik ben ze stuk voor stuk kwijt
geraakt, maar er blijft toch altijd nog die begeerte om voor een enkel ongelukkig, benauwd,
bestreden en doodbrakend mensenkind tot een zegen te mogen zijn en met de moeden van
kracht een woord ter rechter tijd te mogen spreken, en meer dan dat begeer ik niet meer. En
misschien zit e in Maartensdijk ook nog wel zulk een volk, al durf ik het niet zeker te zeggen,
maar het zit er overal nog. Het is een ouderwets rechtzinnig plaatsje, vrouwen en meisjes mogen
met ongedekte hoofde het kerkgebouw niet betreden, zoals aan de ingang duidelijk stond
aangegeven. Het zingen der psalmen was bijna naar mijn hart. De geliefde lezer weet wel hoe ik
’t graag wil: net eender als een dominee moet preken, zoals ik eens las in een oude Homiletiek –
ik weet niet meer welke: langzaam, luid en liefelijk, 3 zaken, die ik zelf nooit heb kunnen opbrengen, zomin als gemeenten die ik gediend heb in haar zingen. Er zijn niet veel gemeenten,
die dit ideaal benaderen. Ik weet wel, dat ik er een vreemde voorkeur op na houdt, en dat zal
ook wel de reden zijn waarom ik ’t nergens vind zoals ik graag zou willen. Vaak, als ’t langzaam
gaat, vind ik ’t vervelend, en als ’t luid is schreeuwen ze te veel, en liefelijk, nou ja, dat is voor de
strijdende kerk waarschijnlijk teveel gevergd. Voor de doorsnee kerkganger is ’t in Maartensdijk
vermoedelijk iets teveel van het goede, maar mij mag het niet hinderen.
De ouderlingen gaan er – ook in de week – nog met de hoge hoed naar de kerk, er wordt na de
dienst nog een psalmvers in de consistoriekamer gezongen, allemaal dingen, die je in andere
gemeenten niet meer vindt, maar ik voel mij nu eenmaal thuis bij zo’n volk en was gelukkig, dat
ik er preken mocht, al was ’t dan voor de JV. Maar dat is allemaal de buitenkant, en als u mij
vragen zou: Was er die avond nu iets bij, een woord ter vertroosting voor een volk vermoeid van
kracht, dan zou ik ’t werkelijk niet weten. Het is er of ’t is er niet. Soms kun je ’t voelen en soms
niet, al is dit niet zonder meer een bewijs dat ’t er ook is of niet is.

[pierre27]

Een stukje van ds. Doornenbal, uit de Nieuwsbrief van Marius van der Valk

7 november 1963
Veel zal ik niet schrijven kunnen, want het is al heel laat. Vanavond, na 3 uur catechisatie, moest
ik nog naar het ziekenhuis in Deventer, omdat ik hoorde, dat opoe Mulder hard minder werd en
de zuster niet durfde verzekeren, dat ze er morgen nog zijn zou. Ik zag er wel wat tegenop, want
het was een drukke dag geweest en er moeten nog twee preken klaar voor de dankdag, maar ik
begin bang te worden voor steeds weer te laat te komen, en tenslotte is Deventer geen
wereldreis. De stad is altijd prachtig in de avond, maar zo mooi als nu heb ik haar nog nooit
gezien, vooral van deze zijde, over de IJssel, met de flatgebouwen, torens en schoorstenen,
scherp afgetekend tegen de nachtelijke hemel en de duizenden lichten spiegelend in het water
van de rivier. Ik heb meer dan eenmaal stil gestaan om het beeld in mij op te nemen en draag
het nog mee als iets dat werkelijk schoon is, en daarom een vreugde, die de dag volmaakt.
De zieke lag helemaal alleen in haar kamertje, zoals ze nu al wekenlang gelegen heeft, geheel
uitgeteerd, maar nog helder van hoofd. Zij glimlachte zelfs nog even, toen ik haar wat plaagde
en zei, dat ze een echter Koster was, één van het oude, sterke soort. In haar 88ste, na zoveel
geleden te hebben, is ze ook werkelijk van een bijzondere levenskracht, zoals zij ’t altijd geweest
is in haar lange leven. Maar haar tijd gaat nu kort worden en spreken kan ze nauwelijks meer.
Toch geloof ik, dat ze nog steeds blij is met bezoek en gebed. Maar je moet haar steeds weer
achterlaten, en dat is toch wel moeilijk: sterven ver van huis is een opgaaf apart, al heeft ze ook
deze gedachte van het begin af aanvaard. Dat haar heengaan vrede mag zijn!
Donderdagavond preekte ik in Maartensdijk (Utr.). Het was alweer jaren geleden, dat ik er
geweest was. Deze winteravonddiensten hebben toch wel hun waarde, al is het alleen maar om
weer eens te komen waar je anders niet komt. De regen ruiste over de bossen van Baarn en de
Vuursche in hun gouden najaarstooi, over het dorp en de kerk. Ik had niet gedacht, dat er met
zulk een weer een grote opkomst zou zijn op een werkdag, maar de kerk was vrijwel vol, en dat
doet je toch wel echt goed.
Er is vandaag een volk, in veel plaatsen van ons vaderland, verdrukt en door onweer
voortgedreven en ongetroost, waarschijnlijk het meest in de kerk der vaderen. Nu wil het geval,
dat ik mij altijd juist met dat volk bijzonder verbonden heb gevoeld, en als ik ooit één ding
gehoopt heb, vanaf dat ik jong was, dan was het om met dat volk te leven en te sterven, en, als
’t mij gegeven mocht zijn, daarvoor dienstbaar te zijn in mijn arbeid. Dat verlangen is nooit
veranderd. Ik heb weinig illusies meer omtrent mijn bediening, ik ben ze stuk voor stuk kwijt
geraakt, maar er blijft toch altijd nog die begeerte om voor een enkel ongelukkig, benauwd,
bestreden en doodbrakend mensenkind tot een zegen te mogen zijn en met de moeden van
kracht een woord ter rechter tijd te mogen spreken, en meer dan dat begeer ik niet meer. En
misschien zit e in Maartensdijk ook nog wel zulk een volk, al durf ik het niet zeker te zeggen,
maar het zit er overal nog. Het is een ouderwets rechtzinnig plaatsje, vrouwen en meisjes mogen
met ongedekte hoofde het kerkgebouw niet betreden, zoals aan de ingang duidelijk stond
aangegeven. Het zingen der psalmen was bijna naar mijn hart. De geliefde lezer weet wel hoe ik
’t graag wil: net eender als een dominee moet preken, zoals ik eens las in een oude Homiletiek –
ik weet niet meer welke: langzaam, luid en liefelijk, 3 zaken, die ik zelf nooit heb kunnen opbrengen, zomin als gemeenten die ik gediend heb in haar zingen. Er zijn niet veel gemeenten,
die dit ideaal benaderen. Ik weet wel, dat ik er een vreemde voorkeur op na houdt, en dat zal
ook wel de reden zijn waarom ik ’t nergens vind zoals ik graag zou willen. Vaak, als ’t langzaam
gaat, vind ik ’t vervelend, en als ’t luid is schreeuwen ze te veel, en liefelijk, nou ja, dat is voor de
strijdende kerk waarschijnlijk teveel gevergd. Voor de doorsnee kerkganger is ’t in Maartensdijk
vermoedelijk iets teveel van het goede, maar mij mag het niet hinderen.
De ouderlingen gaan er – ook in de week – nog met de hoge hoed naar de kerk, er wordt na de
dienst nog een psalmvers in de consistoriekamer gezongen, allemaal dingen, die je in andere
gemeenten niet meer vindt, maar ik voel mij nu eenmaal thuis bij zo’n volk en was gelukkig, dat
ik er preken mocht, al was ’t dan voor de JV. Maar dat is allemaal de buitenkant, en als u mij
vragen zou: Was er die avond nu iets bij, een woord ter vertroosting voor een volk vermoeid van
kracht, dan zou ik ’t werkelijk niet weten. Het is er of ’t is er niet. Soms kun je ’t voelen en soms
niet, al is dit niet zonder meer een bewijs dat ’t er ook is of niet is.

Ik ben zijn reisbeschrijvingen aan het lezen, wat zou ik die man graag een keer ontmoet hebben.

[DDD]

Ja. Je kunt zijn preken nog horen. Ik had hem ook graag eens gesproken. Ik ben benieuwd of ik hem dan nog steeds zo'n prettige man had gevonden. Hij is in veel opzichten wel een tegenpool, denk ik. Maar zijn gevoel voor humor en zijn ernstige prediking vind ik ontroerend.

[-DIA-]

Als iemand in staat is, en er lust toe mag hebben, dan is de 2e Bijbellezing over het boek Jona hier live mee te luisteren
Voorganger is ds. Ds. A.T. Huijser

http://meeluisteren.gergemrijssen.nl:8000/noord


Orde van dienst:
Psalm 139 : 4
Lezen: Jona 1 : 1 t/m 7
Psalm 33 : 5 en 6
Psalm 107 : 13 en 22
Psalm 89 : 14

Thema:
Jona 1 : 3b t/m 5
Het Woord des HEEREN tot Jona
1 Een voortvluchtige Jona (vs. 3b)
2 Een achtervolgde Jona (vs. 4 en 5a)
3 Een slapende Jona (vs. 5b)

De dienst zal over enkele minuten beginnen

[Gerardus2]

Vanavond een indrukwekkende preek gehoord over openbaringen 19 vers 1, predikant ds. D.J. Budding. Na te luisteren op https://kerkdienstgemist.nl/stations/54 ... -Groenekan (let op er staat gemeld ds. de Boer, maar het is ds. Budding). Een rijk evangelie over het hemelse avondmaal.

[Als gast hier]

Als iemand in staat is, en er lust toe mag hebben, dan is de 2e Bijbellezing over het boek Jona hier live mee te luisteren
Voorganger is ds. Ds. A.T. Huijser

http://meeluisteren.gergemrijssen.nl:8000/noord


Orde van dienst:
Psalm 139 : 4
Lezen: Jona 1 : 1 t/m 7
Psalm 33 : 5 en 6
Psalm 107 : 13 en 22
Psalm 89 : 14

Thema:
Jona 1 : 3b t/m 5
Het Woord des HEEREN tot Jona
1 Een voortvluchtige Jona (vs. 3b)
2 Een achtervolgde Jona (vs. 4 en 5a)
3 Een slapende Jona (vs. 5b)

De dienst zal over enkele minuten beginnen

Dank voor het delen, Dia! Met genoegen mogen luisteren.

[helma]

Vanavond een indrukwekkende preek gehoord over openbaringen 19 vers 1, predikant ds. D.J. Budding. Na te luisteren op https://kerkdienstgemist.nl/stations/54 ... -Groenekan (let op er staat gemeld ds. de Boer, maar het is ds. Budding). Een rijk evangelie over het hemelse avondmaal.

Dank voor het delen!
Ik waande me weer even terug in Nederhemert.. in mijn jeugd combineerden mijn ouders op een tweede feestdag graag een familiebezoek met een kerkdienst aldaar.

Die tekst vind ik zo ontroerend. Hij stond bij mijn vader op de rouwkaart (dat had hij vooraf opgeschreven) en het staat ook op zijn grafsteen. Dan luister je naar zo'n preek met zoveel herinneringen....

[-DIA-]

Vanavond een indrukwekkende preek gehoord over openbaringen 19 vers 1, predikant ds. D.J. Budding. Na te luisteren op https://kerkdienstgemist.nl/stations/54 ... -Groenekan (let op er staat gemeld ds. de Boer, maar het is ds. Budding). Een rijk evangelie over het hemelse avondmaal.

Dank voor het delen!
Ik waande me weer even terug in Nederhemert.. in mijn jeugd combineerden mijn ouders op een tweede feestdag graag een familiebezoek met een kerkdienst aldaar.

Die tekst vind ik zo ontroerend. Hij stond bij mijn vader op de rouwkaart (dat had hij vooraf opgeschreven) en het staat ook op zijn grafsteen. Dan luister je naar zo'n preek met zoveel herinneringen....

Het was zeker een preek, waar een kind van God wel een met heimwee naar kan uitzien.
Soms hoor ik ze zo zingen:
Daar is de vreemd'lingschap vergeten
en wij, wij zijn in 't vaderland.

Dat was het versje dat mijn opa zovaak opgaf als er bij het harmonium psalmen werden gezongen.
En ik ook de critici ook al: maar dat is geen psalm.... Ja, dat wist mijn opa ook wel hoor.
Maar we kunnen die mensen nastaren met een zeker heimwee...

[helma]

Vanavond kwart voor 8 kerkdienst CGK Renswoude, in de Koepelkerk.
https://kerkdienstgemist.nl/stations/37

Jesaja 53:10a (Jesaja 53:1-12)
Dr. C.P. de Boer op 30 november 2023
Bezinning op het Heilig Avondmaal

Liturgie:
Ps. 74: 12 en 13
Ps. 90: 4 en 7
Ps. 90: 7
Ps. 68: 11 en 12

[Psalm]

Het was zeker een preek, waar een kind van God wel een met heimwee naar kan uitzien.
Soms hoor ik ze zo zingen:
Daar is de vreemd'lingschap vergeten
en wij, wij zijn in 't vaderland.

Dat was het versje dat mijn opa zovaak opgaf als er bij het harmonium psalmen werden gezongen.
En ik ook de critici ook al: maar dat is geen psalm.... Ja, dat wist mijn opa ook wel hoor.
Maar we kunnen die mensen nastaren met een zeker heimwee...

Mooi dat jouw opa dat zo kon ervaren en ook uitstraalde.

[-DIA-]

Het was zeker een preek, waar een kind van God wel een met heimwee naar kan uitzien.
Soms hoor ik ze zo zingen:
Daar is de vreemd'lingschap vergeten
en wij, wij zijn in 't vaderland.

Dat was het versje dat mijn opa zovaak opgaf als er bij het harmonium psalmen werden gezongen.
En ik ook de critici ook al: maar dat is geen psalm.... Ja, dat wist mijn opa ook wel hoor.
Maar we kunnen die mensen nastaren met een zeker heimwee...

Mooi dat jouw opa dat zo kon ervaren en ook uitstraalde.

Ja dat is waar. Merk je dat een kerkverband wel eens weg kan vallen? Dat is het positieve.
In deze preek kan ik ook de PKN wel omarmen.
Maar ik vindt weinig zulke predikanten daar, dat moeten we toch ook bekennen.