Gelezen, gedacht, gehoord...

[samanthi]

Moderator-mededeling

Beste mensen,

Ik heb hier wat berichten geknipt, die erg op de persoon gingen en een nare sfeer opriepen.
Het is hier niet toegestaan om predikanten zonder enig argument af te schrijven.
Verder on-topic a.u.b.

Uw moderator.

PS> En als persoonlijk advies wil ik er nog aan toevoegen: ga niet midden in de nacht elkaar zitten bestoken/bevragen over dit soort thema's, maar ga lekker bijtijds naar bed.

Hahahaha dat had ik ook sl gezegd

[-DIA-]

Moderator-mededeling

Beste mensen,

Ik heb hier wat berichten geknipt, die erg op de persoon gingen en een nare sfeer opriepen.
Het is hier niet toegestaan om predikanten zonder enig argument af te schrijven.
Verder on-topic a.u.b.

Uw moderator.

PS> En als persoonlijk advies wil ik er nog aan toevoegen: ga niet midden in de nacht elkaar zitten bestoken/bevragen over dit soort thema's, maar ga lekker bijtijds naar bed.

Hahahaha dat had ik ook sl gezegd

Zie wat het nachtelijk uur betreft mij laatste posting

[Arja]

Het besef aangaande God is aan het verdwijnen. Maar geen mens kan zich ongestraft onttrekken aan de openbaring van de enige ware God. Verdringen zal gevolgd worden door vervanging. In een andere vorm zal er een religieus besef terugkeren.

Herman Bavinck (1854 – 1921)

[J.C. Philpot]

Wat een wonderlijke en een grote zaak, de vereniging met Christus.

De vereniging met Christus is de grote, ik mag wel zeggen, de gehele bron en oorzaak der levende Godzaligheid; want vereniging veronderstelt voorafgaande gemeenschap, en gemeenschap met de Vader en met Zijn Zoon Jezus Christus, is inderdaad de hoofdsom en met wezen, met leven, de kracht en zaligheid van alle ware Godsdienst. Zou de rank vrucht kunnen dragen zonder vereniging met de wijnstok? En door deze vereniging blijft en ontdekt zich blijvende gemeenschap. "Blijft in Mij, en Ik in u. Gelijkerwijs de rank geen vrucht kan dragen van zich zelf, zo zij niet in de wijnstok blijft; alzo ook gij niet, zo gij in Mij niet blijft." (Joh. 15: 4).

Doch de eerste oorsprong zowel als de nauwheid en persoonlijkheid van deze vereniging en gemeenschap met Christus, is door de apostel aangewezen in deze woorden: "Die mij lief gehad heeft, en Zichzelf voor mij heeft overgegeven." Hij had de getuigenis in zijn ziel, dat de Zoon van God hem liefgehad en Zichzelf voor hem overgaf; en het zoete genot van deze innerlijke verzekering van Christus persoonlijke liefde aan zijn ziel, en het uitgaan van het geloof en der liefde tot Hem, deed hem zeggen in de taal van heilige omgang met Hem: "Ik ben met Christus gekruist".

Velen der heiligen Gods zijn niet zo hoog beweldadigd als Paulus, en durven zijn persoonlijke verzekering zich niet toe eigenen. Zij mogen hopen, ja soms zelfs ene zoete vrijmoedigheid genieten door de verschijning van, de Zon der gerechtigheid, dat de Zoon van God ook hen liefhad en Zichzelf voor hen overgaf; maar de sterkte van Paulus overtuiging en de volheid Zijner vrijmoedigheid overtreft zozeer hun aanspraak, dat menig kind van God met hart en mond belijdt, bij hem ver achter te zijn. Evenwel is hun gebrek aan gezegende vrijmoedigheid in geloof van het hart en belijdenis der lippen - want consciëntie en tong moeten samen zich bewegen waar God werkt, - de waarheid der zaak niet verminderende. Trouwens, de nevelen van ongeloof en twijfel mag de Zon der gerechtigheid voor het oog verdonkeren, haar plaats aan de Hemel blijft zij toch behouden. Toch heeft Hij u, die in Zijn naam gelooft, lief en gaf Zichzelf voor u, schoon gij ook niet komen kunt tot het geloof van Paulus, of spreken in diezelfde volheid der verzekering. De knop heeft dezelfde vereniging met de wijnstok als de tak, schoon niet dezelfde sterkte der vereniging; het kind is zowel een lid der familie als de volwassen zoon, maar heeft dezelfde kennis zijner betrekking niet; de voet is zowel een lid van het lichaam als de hand en het oog, hoewel hij niet zo na bij het hoofd is, noch dezelfde eer en werk heeft.

[Arja]

Wat een wonderlijke en een grote zaak, de vereniging met Christus.

De vereniging met Christus is de grote, ik mag wel zeggen, de gehele bron en oorzaak der levende Godzaligheid; want vereniging veronderstelt voorafgaande gemeenschap, en gemeenschap met de Vader en met Zijn Zoon Jezus Christus, is inderdaad de hoofdsom en met wezen, met leven, de kracht en zaligheid van alle ware Godsdienst. Zou de rank vrucht kunnen dragen zonder vereniging met de wijnstok? En door deze vereniging blijft en ontdekt zich blijvende gemeenschap. "Blijft in Mij, en Ik in u. Gelijkerwijs de rank geen vrucht kan dragen van zich zelf, zo zij niet in de wijnstok blijft; alzo ook gij niet, zo gij in Mij niet blijft." (Joh. 15: 4).

Doch de eerste oorsprong zowel als de nauwheid en persoonlijkheid van deze vereniging en gemeenschap met Christus, is door de apostel aangewezen in deze woorden: "Die mij lief gehad heeft, en Zichzelf voor mij heeft overgegeven." Hij had de getuigenis in zijn ziel, dat de Zoon van God hem liefgehad en Zichzelf voor hem overgaf; en het zoete genot van deze innerlijke verzekering van Christus persoonlijke liefde aan zijn ziel, en het uitgaan van het geloof en der liefde tot Hem, deed hem zeggen in de taal van heilige omgang met Hem: "Ik ben met Christus gekruist".

Velen der heiligen Gods zijn niet zo hoog beweldadigd als Paulus, en durven zijn persoonlijke verzekering zich niet toe eigenen. Zij mogen hopen, ja soms zelfs ene zoete vrijmoedigheid genieten door de verschijning van, de Zon der gerechtigheid, dat de Zoon van God ook hen liefhad en Zichzelf voor hen overgaf; maar de sterkte van Paulus overtuiging en de volheid Zijner vrijmoedigheid overtreft zozeer hun aanspraak, dat menig kind van God met hart en mond belijdt, bij hem ver achter te zijn. Evenwel is hun gebrek aan gezegende vrijmoedigheid in geloof van het hart en belijdenis der lippen - want consciëntie en tong moeten samen zich bewegen waar God werkt, - de waarheid der zaak niet verminderende. Trouwens, de nevelen van ongeloof en twijfel mag de Zon der gerechtigheid voor het oog verdonkeren, haar plaats aan de Hemel blijft zij toch behouden. Toch heeft Hij u, die in Zijn naam gelooft, lief en gaf Zichzelf voor u, schoon gij ook niet komen kunt tot het geloof van Paulus, of spreken in diezelfde volheid der verzekering. De knop heeft dezelfde vereniging met de wijnstok als de tak, schoon niet dezelfde sterkte der vereniging; het kind is zowel een lid der familie als de volwassen zoon, maar heeft dezelfde kennis zijner betrekking niet; de voet is zowel een lid van het lichaam als de hand en het oog, hoewel hij niet zo na bij het hoofd is, noch dezelfde eer en werk heeft.

Wat een mooi stukje. Alles wel maar vooral wat er nar "Trouwens ..." komt, tot het eind. Dank je wel.

[Arja]

Wat verborgen is, is niet absent. (N.a.v. Jesaja 45: 15 en 19).
Ds. A. de Reuver.

http://watkrijgenwe.nu/cgi-bin/maranarc ... g&p.id=758

[Pioenroosje]

Ter bemoediging

Hij gaat voor hen heen. U weet geliefden, dat in de oosterse landen de herder voor de schapen uitgaat en zij hem volgen. (...) Zo is het ook met Christus. Christus heeft nooit een schaap gevraagd ergens te gaan waar Hij Zelf nooit eerder geweest is. Alles wat Hij Zijn schapen wil laten dragen, heeft Hijzelf ook gedragen. Christus heeft meer droefheid moeten doorstaan, dan u ooit zal hoeven doorstaan. Wees dan niet verontrust als u tot lijden zal worden geroepen, u zult nergens heen hoeven gaan waar Hij nog niet geweest is. Wees niet bevreesd om met uw tere voeten Zijn voetstappen te drukken. En het geldt nog altijd dat Hij u voorgaat. (...) Wees dan niet bevreesd, want Christus gaat u voor!

R. M. MacCheyne - De ark der behoudenis

[J.C. Philpot]

Want ik ben ervan overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden. (Romeinen 8:18)

Wat is er te vergelijken met de zaligheid van de ziel? Wat zijn rijkdommen, eer, gezondheid en een lang leven? Wat zijn al de pleziertjes die de wereld ons kan bieden, de zonde kan beloven en het vlees kan genieten? Wat is alles wat men goed of geweldig noemt? Wat is alles wat het lichamelijke oog heeft gezien, het natuurlijke oor heeft gehoord, of is in het vleselijke hart van de mensen opgekomen, wat vergeleken kan worden met het zalig worden in de Heere Jezus Christus met een eeuwige verlossing?

Want overweeg eens waar we gered van zijn, en waarheen we gered zijn. Van een brandende hel naar een zalige hemel; van eindeloze toorn naar eeuwige heerlijkheid; van een vreselijk gezelschap van duivels en verdoemde geesten, wederzijds pijnigen en gepijnigd worden, naar het gezegende gezelschap van de verheerlijkte heiligen, allen volmaakt gelijkgemaakt in ziel en lichaam aan het beeld van Christus, met duizenden en tienduizenden heilige engelen, en, boven alles, om de heerlijke Zoon van God te zien zoals Hij is, in de volmaaktheid van Zijn schoonheid, en al de verrukkingen van Zijn nabijheid en liefde.

Om eeuwige verlost te zijn van alle zorgen, problemen en aanvechtingen van dit leven; alle pijn en zuchten van onze huidige aarden tempel, alle donkerheid, gebondenheid en ellende van het lichaam van zonde en dood; om volmaakt te zijn in lichaam en ziel, zonder vlek of rimpel te zijn, of wat zoiets dan ook, en voor altijd ongestoord de vereniging en gemeenschap met de Vader, Zoon en de gezegende Geest te genieten. O, wat een hemel ligt er in het verschiet voor de gelovige heiligen van God, als einde van hun hun geloof, in de redding van hun zielen!

Bron: http://devotionals.ochristian.com/j-c-p ... ions.shtml

[J.C. Philpot]

In de laatste Schatgraven nieuwsbrief van de Gereformeerde Gemeente te Terneuzen ook een mooi stukje van Philpot:
https://www.gergemterneuzen.nl/componen ... Itemid-999

Abonneren hierop is mogelijk via de bovenstaande link.

En Hij heeft tot mij gezegd: Mijn genade is u genoeg; want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone. 2Kor.12:9.

De apostel Paulus vertelt ons dat hij de Heere driemaal heeft gebeden of de engel des satans van hem mocht wijken. Verhoorde de Heere dat gebed? Nee, niet in letterlijke zin. Het was bedoeld tot geestelijk nut van Paulus. In plaats van ze weg te nemen, bracht hij daarom die heerlijke belofte in zijn ziel: ‘Mijn genade is u genoeg’.

Als u, ouders, uw kind op straat zag, en een sterkere jongen sloeg hem, zou u het dan minder liefhebben vanwege zijn gescheurde kleren en zijn bloedend gezicht? Zo is het ook bij de Heere. Als Hij Zijn arme, lijdende kinderen hoort kermen en zuchten onder de doorn in hun vlees, of ziet bloeden naar de ziel vanwege satans krachtige slagen, dan trekt Hij Zijn liefde en genade niet van hen af, omdat zij Hem onder deze beproevingen en verzoekingen niet kunnen dienen zoals zij dat zouden willen.

In deze zin zei de Heere dan ook tegen Paulus: ‘Mijn genade is u genoeg’. Het was alsof Hij hem daardoor wilde verzekeren van de goddelijke ondersteuning in de beproeving.

Naarmate de genade des Heeren in tijden van beproeving en verzoeking genoeg bevonden wordt, schenkt dit de ziel een vaste standplaats, een heilige rust, een Voorwerp, namelijk de Heere Zelf. Hier ziet het geloof op en hierop rust het. Als de genade des Heeren zo onder beproeving en verzoeking wordt verleend, wordt deze genoeg bevonden. Niet overtollig, maar genoeg. Geen enkele gelovige zal ooit te veel genade hebben. Hij zal genoeg hebben om in zijn behoefte te voorzien. Genoeg om hem te verlossen en te heiligen, om hem gepast te maken voor zijn plaats in het verborgen lichaam van Christus.

Dit werd zinnebeeldig aangetoond bij het verzamelen van het manna in de woestijn, toen degene die veel verzameld had, niets over had, en die weinig verzameld had, niet ontbrak. (Ex. 16:18). Hebt u dit, tot nu toe, niet bevonden als de regel van Gods handelen? Is Hij niet getrouw geweest aan iedere belofte van kracht en steun? Is Zijn genade ooit ongenoegzaam gebleken op het tijdstip dat het nodig was? Zo zult u het blijven ondervinden dat Zijn genade u genoeg is, tot het eind toe.

Hoe moeten wij dit echter ondervinden? Immers, wij moeten het toeëigenen, opdat wij het werkelijk mogen verstaan. Door altijd op de Heere te betrouwen, op Hem te steunen en vervulling met deze genade uit Zijn volheid te zoeken. Hoe was het bij Paulus? De doorn deed hem bidden. De engel des satans deed hem roepen en kermen. Ze waren instrumenten om hem aan de voetbank Zijner voeten te brengen, daar met de Heere te worstelen en Hem te smeken of deze vijanden van de vrede zijner ziel van hem mochten wijken. Het is waar, de Heere verhoorde deze beden niet precies zoals Paulus het wenste. Ze werden echter niet verworpen, maar op een andere manier verhoord. Het was beter voor Paulus dat deze doorn steeds in zijn vlees bleef, maar ‘Mijn genade zal u genoeg zijn’.

Zo kan de Heere geen doeltreffender weg kiezen om ons onze zwakheid te leren, dan door satan toe te laten een doorn in ons vlees te planten. Zo is onze dagelijkse doorn onze dagelijkse onderwijzer.

Als wij dus onze zwakheid leren, beginnen wij onze kracht te leren. ‘Als ik zwak ben, dan ben ik machtig’. Wij beginnen een blik te werpen buiten ons eigen ik, en tot de Heere op te zien, opdat er kracht uit Hem in onze ziel mag komen. Zo kan de Heere, door de toepassing van Zijn Woord, door een toefluistering van Zijn liefde, in een ogenblik kracht schenken. Hebt u het zo niet ondervonden?

Naarmate het geloof de kop begint op te steken, volgen de hoop en de liefde in zijn achterhoede. Wat een kracht schenkt de Heere! Het overtreft alle andere krachten. Als het de Heere behaagt een belofte toe te fluisteren, of enig leven en licht in uw ziel te doen opgaan, dan kunt u zonder de minste moeite geloven. Hier wordt opnieuw de kracht in zwakheid volbracht.

Paulus vertelt ons wat de uitwerking op zijn hart was van de woorden des Heeren: een heilig berusten in de leidingen des Heeren. (wordt vervolgd)

[Arja]

Als je niet heilig wilt zijn - dan heb je geen recht om te denken dat je een christen bent. (Martyn Lloyd-Jones)

[J.C. Philpot]

Dit is een teken van een hart, week in de vreze Gods. Het is in beweging als God de Heilige Geest er op werkt. Het is zoals het kompas van een zeeman, dat, eenmaal door de magneetnaald aangeraakt, steeds naar het noorden draait. Zij moge slingeren en achter en voorwaarts trillen, maar toch zal zij naar de pool terugkeren, en eindelijk op dat punt blijven staan, waarvan zijn tijdelijk verwijderd was. Zo mag het hart, wanneer het door de Heilige Geest eens aangeraakt en in de vreze Gods week is geworden, voor enige tijd te rechter of ter linkerzijde afwijken, maar het beeft en dobbert tot het naar God wijst, als het enige en eeuwige middelpunt van zijn geluk en zaligheid.

[Arja]

Op een dag stond ik voor de spiegel en somde zeven dingen op die "verkeerd" waren aan mijn lichaam. Ik had mezelf er jaren over beklaagd en vond dat ik ermee zat opgescheept. Toen zei ik: "Heere, ik accepteer dat U mij zó gemaakt heeft en dat Uw genade genoeg is onder al deze beperkingen." Ik kan niet zeggen dat ik mij sindsdien nooit meer zorgen gemaakt heb over deze problemen, maar wel dat ik heb geleerd tevreden te zijn met mezelf. Ik heb mogen accepteren dat Gods genade genoeg is. Hoewel ik dat heerlijke gegeven niet altijd voldoende toepas in mijn leven, heb ik de waarheid ervan ervaren en weet dat ik altijd een beroep kan doen op Gods genade.

Jerry Bridges (over zijn beperkte gezichtsvermogen en doofheid met betrekking tot thema tevredenheid)

[Zeeuw]

Op een dag stond ik voor de spiegel en somde zeven dingen op die "verkeerd" waren aan mijn lichaam. Ik had mezelf er jaren over beklaagd en vond dat ik ermee zat opgescheept. Toen zei ik: "Heere, ik accepteer dat U mij zó gemaakt heeft en dat Uw genade genoeg is onder al deze beperkingen." Ik kan niet zeggen dat ik mij sindsdien nooit meer zorgen gemaakt heb over deze problemen, maar wel dat ik heb geleerd tevreden te zijn met mezelf. Ik heb mogen accepteren dat Gods genade genoeg is. Hoewel ik dat heerlijke gegeven niet altijd voldoende toepas in mijn leven, heb ik de waarheid ervan ervaren en weet dat ik altijd een beroep kan doen op Gods genade.

Jerry Bridges (over zijn beperkte gezichtsvermogen en doofheid met betrekking tot thema tevredenheid)

Mooie les. Ik kan zaken lang niet altijd accepteren moet ik zeggen.

[J.C. Philpot]

En daartegenover zijn alle zelfverloochening, uiterlijke heiligheid, doding van het vlees, lange gebeden en al de goede werken uit de arminiaanse catalogus niets dan vervalsingen en nabootsingen van de vruchten van de Geest, en ze zullen daarom hun misleide bezitters overlaten aan de rechvaardige wraak van Hem, Die een verterend Vuur is.

Hier is Philpot erg scherp. Ik geloof dat er ook Arminianen zijn met een slechte theologie in het hoofd, maar met souvereine genade in het hart. Zo heb ik grote achting voor de Friedensstimme baptisten.

Maar het zet me wel aan het denken: beseffen we wel voldoende dat onze zelf geproduceerde vruchten niet voor God kunnen bestaan, en dat alleen Gods genadewerk in het hart ons inlijft in Christus, en voldoende is voor tijd en eeuwigheid? Ook als Reformatorischen kunnen we de buitenkant aardig oppoetsen, en hebben we zo'n catalogus met goede werken.

[Thea]

Ik begrijp je reactie, maar alles wat uit het geloof niet is, is zonde, toch?